Δευτέρα 20 Ιουλίου 2009

Αγάπη - Φίλων


Αγάπη

Με ρώτησες τι τάχα είν' η αγάπη
είχαμε μια κουβέντα από ώρα σταματήσει
καθόσουν πλάι μου μα τ' ακριβό σου βλέμμα
κάπου στον ουρανό το είχες ακουμπήσει.

Σ' άγγιξα με το βλέμμα, μα η ψυχή σου
δε σ' άφησε να νιώσεις τη ματιά μου
πόναγες, είχες χάσει κάτι και καθόλου
δε σ' ένοιαζε τι ένιωθε η δικιά μου.

Αγάπη, σκέφτηκα, είναι πάνω σου να σκύψω
και να γιατρέψω την οδυνηρή πληγή σου
ξέροντας ότι έπειτα θα μείνω
μονάχος μόνο με τη θύμισή σου.

Φίλων

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Και αυτό είναι αγάπη. Μόνο που είναι σκληρή αγάπη με πόνο, όταν κάποιος μένει μόνος του, παρέα πλέον με γλυκές θύμισες. Αυτό είναι οδυνηρό και θέλει πολλές αντοχές να το αντέξει κάποιος μόνος…. Καλό θα είναι κάποιος να μην νιώσει τέτοια εκδοχή της αγάπης.

Ανώνυμος είπε...

Τρυφερό, ρομαντικό, πραγματικό. Αποκορύφωμα η τελευταία στροφή. Όποιος ή όποια έχει ζήση τέτοια κατάσταση το υπογράφει ανεπιφύλακτα.

Ανώνυμος είπε...

ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΣΕ ΚΟΙΤΟΥΝ ΚΑΙ ΒΛΕΠΟΥΝ ΑΠΛΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΕΓΩ ΣΕ ΚΟΙΤΩ ΚΑΙ ΒΛΕΠΩ ΟΛΗ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ !!!
Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΟΤΑΝ ΒΡΕΘΕΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΜΕ

Ανώνυμος είπε...

Αγάπα ότι αξίζει!
Μόνο πρόσεχε ότι αξίζει πονάει...!

Ανώνυμος είπε...

Φίλων
καλή αρχή
Καλώς ήρθες στην παρέα!!!

Ανώνυμος είπε...

Ένα παραμύθι για μικρούς και μεγάλους...





'Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα
τα συναισθήματα.
Εκεί, ανάμεσα στα υπόλοιπα, ζούσαν και η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η
Αγάπη...
Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις
βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.
Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την
τελευταία στιγμή.
Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη άρχισε να ζητάει βοήθεια.
Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό.
Η Αγάπη τον ρωτάει:
- 'Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;'
-'Όχι, δεν μπορώ' απάντησε ο Πλούτος. 'Έχω ασήμι και χρυσάφι στο
σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα'.
Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης
περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος.
-'Σε παρακαλώ, βοήθησέ με' είπε η Αγάπη.
-'Δεν μπορώ να σε βοηθήσω, Αγάπη.. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το
όμορφο σκάφος μου' της απάντησε η Αλαζονεία.


H Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από
αυτή βοήθεια.
-'Λύπη, άφησέ με να έρθω μαζί σου'.
-'Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου' είπε η
Λύπη.
Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε
σημασία. Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά
βοήθεια.
Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή:
-'Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!'
Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν
γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του.
Όταν έφτασαν στη στεριά, ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του.
Η Αγάπη, γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε,
ρώτησε τη Γνώση:
-'Γνώση, ποιος με βοήθησε';
-'Ο Χρόνος' της απάντησε η Γνώση.
-'Ο Χρόνος;' ρώτησε η Αγάπη. 'Γιατί με βοήθησε ο Χρόνος;'
Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε:
'Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η
Αγάπη'.

Μάνος Χατζιδάκις - 'Το Νησί

Ανώνυμος είπε...

Φίλωνα καλώς όρισες στην παρέα των ποιητών αυτού του χώρου. Η πρώτη σου εμφάνιση με ικανοποίησε. Μην μας ξεχάσεις. Με το ποίημα σου μου κέντρισες κάποιες ευαίσθητες χορδές μου. Έλαβα μια απάντηση που περίμενα. Σ’ ευχαριστώ.

Ανώνυμος είπε...

Έχω ζήση την μοναξιά της αγάπης. Είναι κάτι το οδυνηρό που ποτέ δεν ξεπερνιέται, πάντα έρχεται η στιγμή που αισθάνεσαι την πληγή. Δεν αντέχω την στιγμή που ζω με την θύμηση του. Είναι καημός …. αγιάτρευτος.
Μαίρη

Ανώνυμος είπε...

Ή αγάπη παρά τις έντονες διαφορές & τις αντιθέσεις της,δε χάνει τίποτα απο το ανθρωπιστικό της νόημα & την αξία της . Στην ουσία της είναι προσφορά στον άνθρωπο χωρίς ανταλλάγ ματα. Ο δρόμος της είναι τραχύς &γεμάτος κινδύνους."Οταν η αγάπη σε καλεί ακολούθησέ την,μόλο που τα μονοπάτια της ειναι τραχιά και απότομα.Κι όταν σου μιλήσει πίστεψέ την,μόλο που η φωνή της μπορεί να διασκορπίσει τα όνειρά σου.Η αγάπη δε δίνει τίποτα παρα μόνο τον εαυτό της,&δεν παίρνει τίποτα παρά απο τον εαυτό της.
Για Φίλων!

Ανώνυμος είπε...

Η αγάπη είναι η μεγαλύτερη αρετή, πιό μεγάλη κι' από τό μαρτύριο. Καί να γιατί. Χωρίς τό μαρτύριο η αγάπη σώζει. Χωρίς την αγάπη τό μαρτύριο δέν ωφελεί σέ τίποτα.

Ανώνυμος είπε...

Αν Μπορώ να καλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων, ακόμα και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη για τους άλλους, οι λόγοι μου ακούγονται σαν ήχος χάλκινης καμπάνας ή σαν κυμβάλου αλαλαγμός. Κι αν έχω της προφητείας το χάρισμα κι όλα κατέχω τα μυστήρια κι όλη τη γνώση,κι αν έχω ακόμα όλη την πίστη, έτσι που να μετακινώ βουνά, αλλά δέν έχω αγάπη, είμαι ένα τίποτα. Κι αν ακόμα μοιράσω στους φτωχούς όλα μου τα υπάρχοντα, κι αν παραδώσω στη φωτιά το σώμα μου για να καεί αλλά δεν έχω αγάπη, σε τίποτα δε μ' ωφελεί.