Πίστη και πράξη - π. Γερασιμάγγελος Στανίτσας

Η πίστη για να είναι ορθή πρέπει να συνδέεται άμεσα με την πράξη. Δεν μπορεί κανείς να ικανοποιεί τα πάθη του και να ελπίζει ότι θα σωθεί χάρη στην πίστη του. Η πίστη που σώζει δεν είναι οι αντιλήψεις μας για το Θεό, που είναι άσχετες με την καθημερινή ζωή. Για να είναι σωτήρια η πίστη πρέπει να εμποτίζει όλη μας την ύπαρξη, αλλιώς ως πρόσωπα ζούμε ένα φριχτό διχασμό. Σήμερα ο Χριστός μας δίδαξε ότι η πίστη, όταν δεν συνοδεύεται από την αγάπη, δεν σώζει. Μας επισήμανε επίσης, ότι είναι δυνατή η πίστη ν’ αφήνει ανέπαφη την φιληδονία μας και την ασπλαχνία μας, οι οποίες τελικά κολάζουν την ψυχή μας.

Πρωτοπρεσβύτερος Γερασιμάγγελος Στανίτσας

Άρχοντες του Οικουμενικού Θρόνου

Ο άρχων Ιερομνήμων της Μ.τ.Χ.Ε. κ. Παναγιώτης Σπ. Μαρτίνης

και ο Άρχων Οστιάριος της Μ.τ.Χ.Ε. κ. Χρήστος Κ. Τσούβαλης

Ο Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος εις Πνευματικό Κέντρο Αγίας Βαρβάρας Πατρών

Την Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009, ώρα 6 μ.μ. στην αίθουσα ομιλιών του Πνευματικού Κέντρου του Ιερού Ναού Αγίας Βαρβάρας Πατρών και επί τη ενάρξει της νέας κατηχητικής και κηρυκτικής περιόδου θα τελεσθεί αγιασμός υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, ο οποίος στην συνέχεια θα ομιλήσει σχετικώς και θα ευλογήσει τις πνευματικές εργασίες της ενορίας.

Αναπόληση - Στάχυς

Αναπόληση

Υπάρχουν βράδια, που ο νους μου τρέχει.
Τρέχει με ταχύτητα
κι αντίστροφα στον δρόμο της ζωής πηγαίνει.
Στις πρώτες μέρες,
τις ηλιόλουστες και μυρωδάτες.
Στα πρώτα χρόνια,
τα ξέγνοιαστα κι ωραία.
Τότε που οι πέτρες ακόμα ανθούσαν
και τα πουλιά γελούσαν
και μύριζε ο αέρας
χρώματα κι ελπίδα.
Έφυγε όμως η άνοιξη,
μας κατέκλισαν οι απρόσωποι χειμώνες.
Πόσες άνοιξες, πόσοι χειμώνες…
Περισσότερους μετρώ χειμώνες.
Οι άνοιξες δυο-τρεις.
Μα άξιζαν για δέκα η κάθε μια…
Κάθε άνοιξη και μια θάλασσα ελπίδες.
Κάθε άνοιξη και μια δικαίωση.
Δικαίωση της πίστης
στων όμορφων της άνοιξης στιγμών.
Γιατί η άνοιξη θα’ ρθεί.
Όποτε έρθει.
Μπορεί ν’ αργήσει,
Μα θα’ ρθει.
Είναι σίγουρο πως θα’ ρθει.
Άλλωστε αν δεν έρχονταν
θα άξιζε πλέον να ζούσα;
Η μαγεία της αναμονής δεν θα χανόταν;
Μα εγώ ακόμα ζω.
Και αυτό είναι που μετράει.
Ότι είμαι ζωντανός και περιμένω.
Κι ελπίζω.
Άκου: αν μου ζητούσες,
άλλο δρόμο στο σταυροδρόμι να διαλέξω,
αν με ρωτούσες
τι θα’ θελα στη ζωή μου να αλλάξω,
με σιγουριά θα σου απαντούσα:
Όχι και τίποτα.
Γιατί μ’ αρέσει τη βαρυχειμωνιά
στην άνοιξη να ελπίζω.
Στην φουρτούνα, τη γαλήνη.
Στο σκοτάδι, το φως.
Στην κόλαση, τον παράδεισο.
Στο εγώ, το Εσύ.

Στάχυς

Απόστολος Στάχυς

Ο Στάχυς ήταν Ρωμαίος Χριστιανός, στον οποίο απευθύνει χαιρετισμούς ο Απόστολος Παύλος αποκαλώντας τον “αγαπητό μου”. (Ρωμ. ιστ΄ 9) Καθώς βρισκόταν σε στενή σχέση με τον Παύλο στα ανατολικά της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, προφανώς είχε μεταναστεύσει στη Ρώμη.
Σύμφωνα με παραδόσεις του 6ου αιώνα και έπειτα, ήταν ένας από τους Εβδομήντα Μαθητές του Ιησού. Θεωρείται ότι κατέστη πρώτος Επίσκοπος Βυζαντίου το 38 από τον Απόστολο Ανδρέα, που διέμεινε δύο χρόνια στην Αργυρούπολη. Επισκόπευσε ο Στάχυς στο Βυζάντιο επί δεκαέξι έτη, μέχρι του θανάτου του το 54. Το σώμα του απετέθη στον πρώτο επισκοπικό ναό της Αργυρούπολης, “εν τω υπογείω σπηλαίω, ένθα ο απόστολος Ανδρέας το θυσιαστήριον ήδρασεν”, όπως λέει ο ιστορικός Δωρόθεος.
Τη μνήμη του η Εκκλησία γιορτάζει στις 31 Οκτωβρίου.

Εμπειρία ψυχής - Άγιος Γρηγόριος Νύσσης

Φαντάσου έναν κατακόρυφο απόκρημνο βράχο, με μιαν άκρη να προεξέχει στην κορφή. Τώρα φαντάσου τι θα αισθανόταν ίσως ένα πρόσωπο, αν έβαζε το πόδι του στην άκρη αυτού του γκρεμού και, κοιτάζοντας κάτω προς το χάος, δεν έβλεπε ούτε στέρεο πάτημα ούτε κάτι για να πιαστεί. Αυτό είναι, νομίζω, η εμπειρία της ψυχής όταν πηγαίνει περ' απ' το πάτημα στα υλικά πράγματα, στην αναζήτησή της γι' αυτό που δεν έχει διάσταση και υπάρχει προαιώνια. Γιατί δεν υπάρχει τίποτε απ' όπου να μπορεί να κρατηθεί, ούτε χώρος, ούτε χρόνος, ούτε μέτρο, ούτε τίποτε άλλο· το μυαλό μας δεν μπορεί να το προσεγγίσει. Κι έτσι η ψυχή, γλιστρώντας σε κάθε σημείο απ' όπου δεν μπορεί να πιαστεί, ζαλίζεται και παθαίνει σύγχυση και ξαναγυρίζει γι' άλλη μια φορά σ' αυτό που της είναι σύμφυτο, ευχαριστημένη τώρα που ξέρει απλώς αυτό για το Υπέρτατο, ότι είναι τελείως διαφορετικό από τη φύση των πραγμάτων που η ψυχή γνωρίζει.

Άγιος Γρηγόριος Νύσσης

Εις μνήμην π. Χριστοδούλου Παπαγιάννη.

Εικοσιτέσσερα χρόνια συµπληρώθηκαν στις 14 Οκτωβρίου από την κοίµηση του π. Χριστοδούλου Παπαγιάννη, ο οποίος γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1905. Κατά το έτος 1928 - όπως µας πληροφορεί το πόνηµα "Ο Θρησκευτικός Βίος των Πατρών" του συγγραφέως καθηγητού κ. Ιωάννου Αθανασόπουλου - ειργάσθη αρχικώς ως λαϊκός ιεροκήρυξ και Kατηxητής στην Κύπρο επί τριετία, αποσταλείς εκεί υπό της Αδελφότητος Θεολόγων ''ΖΩΗ'', στην οποία είχε ήδη ενταχθεί.
Εχειροτονήθη διάκονος το 1938 και Πρεσβύτερος το 1939 υπό του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσάνθου. Υπηρέτησε και ως ιεροκήρυξΔράµας. Το 1941 µετετέθη στην Ιερά Μητρόπολη Πατρών, όπου διηκόνησεν για πολλά έτη ως ιεροκήρυξ.
Το 1959 µετετέθη στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών.
Συνταξιοδοτηθείς επανήλθε στην Πάτρα, όπου ως µέλος της Αδελφότητος Θεολόγων ''Ο Σωτήρ" υπηρέτησε µέχρι της κοιµήσεώς του.
Η πόλις των Πατρών και η ύπαιθρος υπήρξαν το κύριον πεδίον πλουσίας πνευµατικής εργασίας και καρποφορίας του αειµνήστου π. Χριστοδούλου. Υπήρξε πολύτιµος συνεργάτης των αείµνηστων Μητροπολιτών Θεοκλήτου, Κωνσταντίνου και Νικοδήµου. Συνεργάσθηκε µε τους αοιδίµους π. Γερβάσιο Παρασκευόπουλο και π. Ιάκωβο Λιαροµµάτη, τον χηµικό Κωνσταντίνο Γκόλα, τον Δηµ. Θεοδωρακόπουλο, τον Θεολόγο Αλέξιο Σκούρα κ.α.
Εδηµιούργησε ακµαία χριστιανική κίνηση, κατηχητικά σχολεία, την "Xριστιανικήν Εστίαν" φιλικούς κύκλους µελέτης της Αγίας Γραφής κ.α. Ήταν πνευµατικός πατέρας δι' όλους και περισσότερον δια τους νέους.
Ο π. Χριστόδουλος Παπαγιάννης υπήρξε και αξιόλογος συγγραφεύς εποικοδοµητικών βιβλίων µε ευρεία κυκλοφορία.
Εκοιµήθη την 14ην Οκτωβρίου 1985 σε ηλικία 80 ετών.

Εφημερίδα “Ο Εκκλησιολόγος”

Η πορεία προς Εμμαούς - Αλέξανδρου Κοσματόπουλου

"Η πορεία προς Εμμαούς είναι μια μακρά πορεία μέσα στη νύχτα. Είναι η δική μας πορεία. Τα συμβαίνοντα στην καθημερινότητα μας βυθίζουν ολοένα και πιο βαθιά στον ύπνο. Νομίζουμε πως άν διορθωθούν τα κακώς κείμενα, η κοινωνία θα βαδίσει με ασφάλεια προς την πρόοδο και την ευημερία, με την σκέψη μας στη βελτίωση της επίγειας βιωτής μας, όπως και των μαθητών που περιστρέφονταν διαρκώς στα στενά πλαίσια της επίγειας κυριαρχίας του Ισραήλ. Όμως κανείς δεν μπορεί να ξέρει τί ελλοχεύει κάτω από τις πατούσες του καθώς πορεύεται απορροφημένος στις ασχολίες του. Μέσα στην απόγνωση και την μοναξιά μας ο Χριστός περπατά δίπλα μας εμψυχώνοντας τις καρδιές μας. Όμως εμείς δεν έχουμε μάτια για να τον δούμε. Οι μαθητές τον γνωρίζουν εν τη κλάσει του άρτου. Η κλάση του άρτου παραπέμπει στην ενσάρκωση. Στο Σώμα του Χριστού που προσφέρεται σε όλους. Όπως και στη ζωή μας, ο Χριστός είναι παρών και ταυτοχρόνως απουσιάζει. Η είσοδός του στον ιστορικό χρόνο δεν είναι για να τον διαιωνίσει, αλλά για να τον υπερβεί, και να δείξει ότι δεν είναι ο ιστορικός χρόνος που καθορίζει τον άνθρωπο ως πνευματική οντότητα, αλλά ο χώρος της μετα-ιστορίας, ακολουθώντας, ωστόσο, την αναγκαία, οδυνηρή όσο και επικίνδυνη πορεία στην κοιλάδα του θανάτου, που είναι η ιστορία".

Αλέξανδρου Κοσματόπουλου,
"Πορεία προς Εμμαούς", περ. Επίγνωση, τχ. 109.

Υάκινθος.

Υπομονή θλίψεων - Γέρων Ιωσήφ Ησυχαστής

Όλας τας θλίψεις, παιδί μου, εάν τας υπομένωμεν, ευρίσκομεν Χάριν παρά Κυρίου. Δι’ αυτό μας αφήνει ο Κύριος να πειραζώμεθα, δια να μας δοκιμάζη και να μας πλέξη στεφάνους.

Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής

Καθαρή καρδιά - Άγιος Λουκάς Κριμαίας

Όπως τα καθαρά κλήματα δίνουν καθαρό σταφύλι και αναβλύζουν καθαρό χυμό, έτσι η καρδιά και το στόμα μας πρέπει να προσφέρουν πάντα λόγο αγαθό, λόγο αγάπης, ευλογίας και δικαιοσύνης.

Άγιος Λουκάς Κριμαίας

Στην Χριστιανική Εστία ο π. Γαβριήλ Αθανασιάδης

Στην Χριστιανική ΕΣΤΙΑ Πατρών

(Μιαούλη 57)

την Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009

και ώρα 6 μ.μ.

θα ομιλήσει ο Αρχιμανδρίτης

π. Γαβριήλ Αθανασιάδης

με θέμα:

“Το αγαθόν της ζωής”

Στην Χριστιανική Στέγη η κ. Χαρά Βοϊνέσκου

Στην Χριστιανική ΣΤΕΓΗ Πατρών

(Παντανάσσης 61)

την Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009

και ώρα 7 μ.μ. θα ομιλήσει

η κ. Χαρά Βοϊνέσκου,

Νηπιαγωγός – Φιλόλογος,

Σχολικός Σύμβουλος Νηπιαγωγών

με θέμα:

"Ένα οδοιπορικό

στους Αγίους Τόπους”

Έλληνες - Γ Κλεμανσώ

Οι Έλληνες είναι λαός μικρός τον αριθμόν, αλλ' ο μέγιστος δια την ευγένειαν και το κάλλος της ιδέας και την επιμονήν της μορφωτικής δράσεως επί των ανδρών πάντων των αιώνων......

Γ. Κλεμανσώ

Συγκίνησε για μία ακόμη φορά η παρέλαση των πομάκων μαθητών στο Μεγάλο Δέρειο.

Μεγάλο Δέρειο,
Τετάρτη, 28η Οκτωβρίου 2009, ώρα 11:00 πμ.





Παρακολουθήσαμε σήμερα την παρέλαση και τον εορτασμό της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου στο χωριό Μεγάλο Δέρειο στην ακριτική μας Θράκη.
Εκεί όπου η ηρωική δασκάλα Χαρά Νικοπούλου συνεχίζει απτόητη το έργο της.
Το "ηρωική" δεν είναι σχήμα λόγου αλλά βρίσκει αληθινά έκφραση στο πρόσωπο αυτής της δασκάλας.
Της δασκάλας που άντεξε

• στις πιέσεις και στους εκβιασμούς του Τουρκικού Προξενείου και των εγκαθέτων του,

• που άντεξε στον ξυλοδαρμό αλλά στις απειλές ακόμη και για τη ζωή της,

• που άντεξε στις προσπάθειες περιθωριοποίησης και κατασυκοφάντησης της,

και που τώρα μπορεί να καμαρώνει τους μαθητές της να τραγουδάνε το "Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει" και να απαγγέλλουν ποιήματα για την εθνική γιορτή της 28ης Οκτωβρίου.
Παρουσία δεκάδων επισήμων αλλά κυρίως των εκατοντάδων πομάκων κατοίκων του Μεγάλου Δερείου χαρήκαμε μία ακόμη χρονιά την όμορφη παρέλαση των μικρών μαθητών, τις καταθέσεις στεφάνων, την απαγγελία ποιημάτων από ΟΛΟΥΣ τους μαθητές του σχολείου και κατασυγκινηθήκαμε ακούγοντάς τους να τραγουδάνε τα τραγούδια και τον εθνικό μας ύμνο κυματίζοντας τις σημαίες τους και πέφτοντας με το πέρας της γιορτής στην αγκαλιά της δασκάλας τους.
Παραθέτουμε μερικές φωτογραφίες αν και δύσκολα μπορούμε να μεταδώσουμε τέτοια έντονη συγκίνηση.
Ειλικρινά, αν θέλετε στην επόμενη παρέλαση να δακρύσετε, κάντε τον κόπο και ανεβείτε στο Μεγάλο Δέρειο.
Τέλος,
επειδή από ότι φαίνεται πολλοί προσπαθούν να αλλοιώσουν το νόημα της εθνικής μας γιορτής και από "περήφανο-νικηφόρο-ηρωϊκό έπος των Ελλήνων" να τον μετατρέψουν σε μηνύματα για το "περιβάλλον", την "οικονομία" και πολλές "κοινωνικοπολιτικές ασυναρτησίες", εμείς θα βροντοφωνάξουμε σε όλους αυτούς τους φτηνούς "κουλτουριάρηδες" και "πολιτικάντηδες" ότι

Η Ελλάδα ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ.

Και όσο κι αν κάποιοι προσπαθούνε να μας κάνουν να ξεχάσουμε, εκεί, στα βορειοηπειρωτικά βουνά, θα συνεχίσουν να παραμένουν άταφα τα νεκρά σώματα των χιλιάδων ηρώων μας, περιμένοντας την αναγνώριση της θυσίας τους και την δικαίωση από μια γενιά μπουχτισμένη από ηδονές, υλικά αγαθά και τραγική έλλειψη ιδανικών.
Ίσως μια μέρα,
δίπλα στις φωτογραφίες των πολεμιστών του 1940, προστεθούν και σημερινοί ήρωες και ηρωίδες που δεν οπισθοχωρούν στις απειλές και συνεχίζουν να κρατάνε ψηλά το κεφάλι.
Και μας κάνουνε αληθινά περήφανους.

Πηγή:ΑντιΠαρακμή

Η Οικ.Σύνοδος και το παπικό πρωτείο - Μητροπολίτου πρώην Ελβετίας Δαμασκηνού

Η συνοδική οδός είχε ατονήσει μετά το μέγα σχίσμα, όχι βεβαίως στην τοπική λειτουργία του συνοδικού συστήματος, αλλά στην κανονική έκφραση της συγκλήσεως και της λειτουργίας του θεσμού της Οικ. Συνόδου. Η κανονική θεωρία και η σχολαστική θεολογία της Δυτικής Εκκλησίας κατά την μετά το μέγα σχίσμα περίοδο ανέπτυξε την ιδέα της υπεροχής της παπικής αυθεντίας έναντι της αυθεντίας της Οικ. συνόδου με βάση τις θεωρητικές αρχές και τις νέες προοπτικές του παπικού πρωτείου. Η κανονική θεωρία και η συνεπής προς αυτήν θεολογία της Ανατολικής Εκκλησίας επηρεαζόταν βαθύτατα από τα πρότυπα των Οικουμενικών Συνόδων της πρώτης χιλιετίας και κατανοούσε την λειτουργία του θεσμού της Οικ. συνόδου ως συνεργασία των Εκκλησιών Ανατολής και Δύσεως, παρά το γεγονός ότι η συνοδική αυτοσυνειδησία της δεν προέβαλλε εκκλησιολογικές δυσχέρειες για την σύγκληση μιας Οικουμενικής συνόδου από τους Πατριαρχικούς θρόνους της Ανατολής, ήτοι χωρίς συμμετοχή σ’ αυτήν εκπροσώπων του παπικού θρόνου.Η εφαρμογή των κανονικών ή εκκλησιολογικών αυτών κριτηρίων αξιολογείτο πάντοτε κατά το εκάστοτε συμφέρον της Εκκλησίας. Πράγματι, αποφεύχθηκε συστηματικά από την Εκκλησία της Ανατολής η οποιαδήποτε σκέψη για τη σύγκληση ή τον χαρακτηρισμό οποιασδήποτε ανατολικής συνόδου ως Οικουμενικής, αφ’ ενός μεν για να μη δυσχερανθή η αποκατάσταση της εκκλησιαστικής ενότητος, αφ’ ετέρου δε για να μην εισαχθούν μονομερώς νέα δόγματα στη ζωή της Εκκλησίας.

Αγρυπνία εις Άγιο Γεώργιο Λάγγουρα Πατρών

Την Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009,

το βράδυ και ώρα 9-1 μετά τα μεσάνυκτα

στον ιερό Ναό του

Αγίου Γεωργίου Λάγγουρα

θα τελεσθή Αγρυπνία

επί τη ανακομιδή του ιερού λειψάνου του

Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου.

Θα ψάλλει η χορωδία ψαλτικής "ΚΛΕΙΔΑ", υπό την Διεύθυνση του πρωτοψάλτη Δημητρίου Γαλάνη.

Στο Κέντρο Ενοριακής Διακονίας Αγίου Νικολάου Πατρών ο π. Κυπριανός Στάικου

Η εκδήλωση αυτή δεν θα γίνει.

.

Τη Δευτέρα 2 -11-2009,

ώρα 6:00 μμ
στο ΚΕΝΤΡΟ ΕΝΟΡΙΑΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ
Ι. Ν. ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΑΤΡΩΝ
(Μητρ. Παρθενίου 18, πλησίον Ι. Ναού)
θα ομιλήσει : ο

π. Κυπριανός Στάικου,
(από την Ρουμανία)
με θέμα :
“Νεομάρτυρες του 20ου αι. στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρουμανίας”

Θα προβληθούν διαφάνειες (σλάιτς) από τη σύγχρονη ζωή και διακονία της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ρουμανίας.

Συνταρακτικά περιστατικά φυλακισμένων - Ιωάννη Ιανολίδε

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ
από το βιβλίο του Ρουμάνου Ομολογητή, Ιωάννη Ιανολίδε,
“Συνταρακτικά περιστατικά φυλακισμένων
Ρουμάνων Ομολογητών και Μαρτύρων του 20 ου αιώνα”,
μετάφραση π. Κyprianos Staicou, Θεσσαλονίκη 2009.

“Το Πιτέτσι - Η κόλαση στη γη.

…………..…
Η πείνα έκανε τους υπό αναμόρφωση νέους σκελετούς … Όλες οι οικογενειακές επαφές κόπηκαν, σταμάτησαν και όλες οι συναναστροφές. Δεν υπήρχε ούτε χαρτί, ούτε μολύβι, ούτε βιβλίο. Απαγορευόταν να κοιτάξεις από το παράθυρο, παρόλο που ήταν σκεπασμένο με σανίδες. Σ’ ένα κρατητήριο των 2 Χ 4 μέτρων ήταν στοιβαγμένοι 7 μέχρι 12 κρατούμενοι, ώστε να τρελαθείς τελείως από τη σκληρή αυτή ομαδική απομόνωση. Οι στοιβαγμένοι κρατούμενοι ζούσαν, φυσικά, σε φοβερή αποπνικτική ατμόσφαιρα. …..
Στο κελί αυτό-δεσμωτήριο έτρωγαν, κοιμούνταν, πλένονταν και έκαμαν όλα τα άλλα. Ο αέρας είχε αφόρητη μυρουδιά και πολύ σκόνη. Η βόλτα στην αυλή επιτρεπόταν ανά πέντε-έξι μήνες, μόνο για λίγα λεπτά και στη συνέχεια ακολουθούσαν τιμωρίες με ξύλα…..
Εκτός από τον ξυλοδαρμό, βασανίζονταν και με τον εγκλεισμό τους σε μπουντρούμι. Το μπουντρούμι ήταν στο υπόγειο του δεσμωτηρίου. Τα παράθυρα ήταν κλεισμένα και μέσα ήταν πυκνό σκοτάδι. Στο πάτωμα υπήρχαν μεγάλες ποσότητες ανθρωπίνων κοπράνων, και έμοιαζε μ ένα βρομισμένο βάλτο, όπου δεν υπήρχε ούτε μία λωρίδα ξηρού και καθαρού τόπου. Οι τοίχοι ήταν υγροί. Το κρύο τρυπούσε τα κόκαλα …
Εδώ μεταφέρονταν οι νεαροί “κερατάδες”, ομάδες-ομάδες, συνήθως γυμνοί και ξυπόλυτοι. Αντί τροφής, τους δινόταν μια κουτάλα με καυτό, αλμυρό νερό. Συνήθως πριν έλθουν στο μπουντρούμι, έπαιρναν ένα δυνατό μαστίγωμα. Γνωρίζω ανθρώπους που έκαναν, σταδιακά, πάνω από 60 ημέρες στην κάβα-μπουντρούμι μέσα σε τέτοιες συνθήκες. Τρεις μέρες στην κάβα ήταν το ελάχιστο και έφτανε μέχρι 8-10 μέρες, δηλαδή μέχρι την κατάπτωση και το πέσιμο στο βάλτο. Όταν οι τιμωρημένοι επαναφέρονταν στα δωμάτια, ήταν άρρωστοι και αγνώριστοι. Σχεδόν όλοι οι κρατούμενοι πέρασαν την κάβα του Πιτέτσι.

Διάφορες μαρτυρίες για βασανιστήρια.
…………..…
Σ’ έναν άλλο δόθηκε αλμυρό νερό να πιει και πέθανε μέσα σε φρικτούς πόνους. Πολλούς άλλους τους ξερίζωναν τα νύχια. Πολλές φορές χρησιμοποιήθηκε η κινεζική σταγόνα, δηλαδή η στάλα που έπεφτε στο κεφάλι των θυμάτων μέρα-νύχτα μέχρι που τρελαίνονταν … Πολλοί ξυλοκοπήθηκαν με λεπτά ρόπαλα στα αχαμνά τους και μερικοί απ’ αυτούς πέθαναν κατόπιν. Άλλους τους ξερίζωναν τα μαλλιά τρίχα-τρίχα. Τα δόντια τους πηδούσαν από το στόμα τους σαν φασόλια. Άλλους τους κρέμαγαν με τα πόδια επάνω και το κεφάλι κάτω, και τους βασάνιζαν. Ούτε η γλώσσα τους δε γλίτωσε από τα βάσανα.
Ήταν γνωστή η περίπτωση ενός νεαρού, ο οποίος είχε βυθιστεί με το κεφάλι τόσες φορές στην τουαλέτα ώστε έπαθε ψυχωτική άθλια κατάσταση : κάθε μέρα πήγαινε μόνος του, σε μια συγκεκριμένη ώρα , και βύθιζε το κεφάλι του στην τουαλέτα, ενώ το πλήθος χαχάνιζε.

Ιωάννης Ιανολίδε
Εξουθενωμένος για τον Χριστό και την Πατρίδα

Της Σκέπης σου Παρθένε

Της Σκέπης σου Παρθένε, ανυμνούμεν τας χάριτας, ην ως φωτοφόρον νεφέλην, εφαπλοίς υπέρ έννοιαν, και σκέπεις τον λαόν σου νοερώς, εκ πάσης των εχθρών επιβουλής, σε γαρ σκέπην, και προστάτιν, και Βοηθόν, κεκτήμεθα βοώντές σοι, δόξα τοις μεγαλείοις σου Αγνή, δόξα τη θεία σκέπη σου, δόξα τη προς ημάς σου, προμηθεία, Άχραντε.

Μυστικό ελευθερίας - Άντωνι Ήντεν

Ελέχθη εις Αθήνας προ 2.000 ετών,

ότι το μυστικόν της Ευτυχίας είναι ή Ελευθερία ,

και το μυστικόν της Ελευθερίας η Ανδρεία.

Οι Έλληνες με τα ΟΧΙ των, δίδουν ζωήν νέαν

εις την μεγάλην των αυτήν κλασσικήν παράδοσιν.

Άντωνι Ήντεν

Έλειψαν όλα - Στέφανος Μπολέτσης

Έλειψαν όλα.
Έλειψε το λάδι, το σιτάρι, το κριθάρι.
…
Κι άκαρδοι έμποροι, φριχτοί,
στ’ αρπαχτικά τους χέρια
τον παλμό
και την πνοή
μύριων ψυχών κρατούσαν.
Με μάλαμα ζυγίζανε το σιτάρι,
με αίμα το λάδι,
μ’ ιδρώ κι’ ασήμι το κριθάρι…

Στέφανος Μπολέτσης

Γυναίκες του σαράντα - Δημήτρης Γιανουκάκη

Λεβεντόκορμη κοπέλα, λυγερή σαν Καρυάτη
Άφησε τον αργαλειό της στης Ηπείρου τα χωριά
Και με κάσες φορτωμένη, πήρε την ανηφοριά.

Δημήτρης Γιανουκάκη

Ελλάδα - Κώστας Γιαννακόπουλος

Η Πίνδος, τ’ Αργυρόκαστρο, η Κορυτσά, η Χειμάρα,
Ο Καλαμάς, το Πόγραδετς, τ’ Αλβανικά Βουνά,
η Τρεμπεσίνα, πούγινε των Ιταλών τρομάρα
μιλούνε για την δόξα Σου, Πατρίδα μου γλυκεία.

Κώστας Γιαννακόπουλος

Επτά ολόκληρους μήνες "ΟΧΙ". - Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως Ανδρέας

Η ιστορία του Ελληνοϊταλικού και Ελληνογερμανικού Πολέμου 1940-1941 είναι κατάφορτη από δόξα, αλλά και από την αγωνιώδη προσπάθεια ενός λαού να ζήση ελεύθερος η να πεθάνη επί των επάλξεων του χρέους υπέρ Πίστεως και Πατρίδος. Και να σκεφθή κανείς, ότι το διάστημα του πολέμου δεν ήταν ούτε ένας, ούτε δύο μήνες, αλλά ένα ολόκληρο επτάμηνο. Άρχισε το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940 με την επίθεση εναντίον μας της φασιστικής Ιταλίας· συνεχίστηκε με την "εαρινή επίθεση" των Ιταλών (9-25 Μαρτίου 1941) και τις περιώνυμες μάχες γύρω από το θρυλικό ύψωμα 731, που τελικά έμεινε στα χέρια των Ελλήνων, παρά τις λυσσώδεις και φονικές προσπάθειες των αντιπάλων να το καταλάβουν. Ακολούθησε η γερμανική επίθεση στις 6 Απριλίου 1941, εναντίον των Οχυρών της "Γραμμής Μεταξά", όπου οι ελάχιστοι Έλληνες υπερασπιστές τους έγραψαν την μοναδική εκείνη εποποιΐα, για την οποία και οι ίδιοι οι σκληροτράχηλοι Γερμανοί εξέφρασαν τον θαυμασμό τους. Στην συνέχεια, κατελήφθη η Αθήνα, σαν "ανοχύρωτη πόλη", από τα ναζιστικά στρατεύματα, στις 27 Απριλίου 1941. Και η επίθεση του "Άξονος" ετελείωσε με την θρυλική "Μάχη της Κρήτης", που άρχισε στις 20 Μαΐου και ωλοκληρώθηκε στις 30-31 Μαΐου 1941, με την κατάληψη της Μεγαλονήσου από τους Γερμανούς, οι οποίοι, όμως επλήρωσαν πανάκριβα την “νίκη” τους, αφού έχασαν χιλιάδες στρατιώτες από το επίλεκτο σώμα των αλεξιπτωτιστών. Γιατί στην Κρήτη πολέμησαν όχι μόνο οι μικρές δυνάμεις των συμμάχων Αυστραλών και Νεοζηλανδών, αλλά κυρίως οι ίδιοι οι λεοντόκαρδοι Κρητικοί, άνδρες και γυναίκες, νέοι και γέροντες, με ο,τι πρόχειρο έβρισκαν στα χωράφια τους. Υπήρξε τόσο μεγάλη η γερμανική πανωλεθρία, ώστε, ο ίδιος ο Χίτλερ έδωσε εντολή να μη χρησιμοποιηθή ξανά το σώμα των αλεξιπτωτιστών σε εκτεταμένες επιχειρήσεις. Ήταν δε τέτοια η λύσσα των εισβολέων, ώστε ως αντίποινα για τις τεράστιες απώλειές τους, εξεθεμελίωσαν την Κάνδανο και προέβησαν στις πρώτες εκτελέσεις στο χωριό Κοντομαρί των Χανίων, για να εκδικηθούν τους ηρωϊκούς Κρητικούς.
-Β-
Λοιπόν, επτά ολόκληρους μήνες, η Ελλάδα πολεμούσε για την Ορθόδοξη Πίστη και για την εθνική της υπόσταση. Κι' αυτό, όταν όλα τα ευρωπαϊκά κράτη, με προεξάρχουσα την Γαλλία, υπετάγησαν σ' ελάχιστο χρονικό διάστημα στην βία και στον "κεραυνοβόλο πόλεμο" του Χίτλερ. Η Ελλάδα, χωρίς καμμιά εξωτερική βοήθεια, με επί πλέον αμείλικτο εχθρό της τον βαρύ εκείνο χειμώνα, που αχρήστεψε πολλούς στρατιώτες μας με τα κρυοπαγήματα, πολέμησε στα βουνά κι' έστησε τρόπαια στην Κορυτσά, στο Αργυρόκαστρο, στους Αγίους Σαράντα, στην Χειμάρρα. Πολέμησε στις θάλασσες · και τα υποβρύχια "Παπανικολής", "Λάμπρος Κατσώνης" κ.α. έγιναν ο φόβος και ο τρόμος των ιταλικών νηοπομπών, που επιχειρούσαν να διασχίσουν το Αδριατικό πέλαγος για να φέρουν τρόφιμα και πολεμοφόδια στους Ιταλούς, που εμάχοντο στην Αλβανία. Πολέμησε η Ελλάδα· και με τα λίγα αεροπλάνα της διεξήγαγε τις καταπληκτικές εκείνες αερομαχίες, οι οποίες έτρεπαν τα ιταλικά αεροπλάνα σε άτακτη φυγή , ενώ πολλά τα κατέρριπταν. Τα ονόματα των θρυλικών αεροπόρων Μητραλέξη, Γιάνναρη, Κουζίγιαννη, Σακελλαρίου κ.α. έχουν γραφή με χρυσά γράμματα στις δέλτους του Ελληνικού Έθνους.
-Γ-
Όμως, σ' αυτούς τους επτά κρίσιμους πολεμικούς μήνες, η Ελλάδα πολεμούσε και στα μετόπισθεν. Ομάδες γυναικών έπλεκαν ασταμάτητα γάντια, κάλτσες, φανέλλες και πουλόβερ, για τους αγωνιστές του Μετώπου. Άλλες διεκπεραίωναν την αλληλογραφία των φαντάρων μας, ετοίμαζαν τα δέματα, που θα στέλνονταν στους στρατιώτες, έκαναν επισκέψεις στα Νοσοκομεία για να ψυχαγωγήσουν τους τραυματίες, αλλά και στα σπίτια, που είχαν προσφέρει ένα παιδί τους στην Πατρίδα, για να παρηγορήσουν και να τονώσουν το φρόνημα του αγωνιζομένου Λαού.
Αλλά, τα μετόπισθεν είχαν γίνει και ένα στρατόπεδο προσευχής. Παρακλήσεις προς την Παναγία, Θείες Λειτουργίες και ποικίλες δεήσεις ήσαν στην ημερησία διάταξη. Κι' ερχόντουσαν σε παράλληλη πορεία με το έργο των στρατιωτικών ιερέων στο Μέτωπο, που χωρίς να υπολογίζουν τις τρομερές κακοκαιρίες και τις βόμβες του εχθρού, εξομολογούσαν τους στρατιώτες μας, τους κοινωνούσαν, τους μετέδιδαν την ευλογία της Εκκλησίας και αναπτέρωναν το φρόνημα για την νίκη και την δόξα.
Αλήθεια ! Η Εκκλησία με τον υπεράξιο Προκαθήμενό της, τον αοίδιμο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος ΧΡΥΣΑΝΘΟ, έδινε, για μια ακόμη φορά, δυναμικά το “παρών” στον υπέρ πάντων αγώνα του Γένους των Ελλήνων.
-Δ-
Και να ! Γιορτάζουμε ξανά την μεγαλειώδη επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940. Πως όμως ; Με την Βόρειο Ήπειρο αδικαίωτη. Με την Κύπρο να αντιμετωπίζη την μόνιμη απειλή του "Αττίλα". Με το Αιγαίο μας να δέχεται τις προκλητικές "επισκέψεις" των τουρκικών πολεμικών αεροσκαφών. Με τους Τούρκους να υποβλέπουν μονίμως την Θράκη. Με τους Σκοπιανούς να μας προκαλούν ιταμώτατα. Γιορτάζουμε σ' ένα κλίμα μιας παγκόσμιας αναστατώσεως από τοπικούς πολέμους, από πυρκαϊές, σεισμούς, τυφώνες και ποικίλες καταστροφές · με την ανεργία και την φτώχεια να καλπάζουν στην Χώρα μας και διεθνώς, και την τρομοκρατία ν' απειλή όλο το κόσμο.
Γιορτάζουμε ; Ναι, γιορτάζουμε, δόξα τω Θεώ ! Γιατί ο εορτασμός του Έπους του '40 μας δίνει κουράγιο και ελπίδες και αισιοδοξία, ότι με την χάρη του Χριστού και υπό την σκέπη της Παναγίας, θα 'ρθούν οι καλοί και ευλογημένοι καιροί. Αρκεί να είμαστε και να μένουμε ενωμένοι και μονοιασμένοι, όπως τότε, στο αλησμόνητο Σαράντα. Ψηλά οι καρδιές. Ψηλά οι Σημαίες. Ο Χριστός νικάει. Η Ελλάδα, όπως είπε ο Χαρίλαος Τρικούπης, "προώρισται να ζήση και θα ζήση", με πρωτοπόρα τα νειάτα : τα μαθητικά, τα φοιτητικά, τα εργαζόμενα και τα στρατευμένα νειάτα.
Χρόνια πολλά σε όλους, άγια και αγωνιστικά, όπως αρμόζει στους απογόνους των ηρώων του Έπους 1940-41.

Διάπυρος προς Χριστόν ευχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης ΑΝΔΡΕΑΣ

Μικρά παραπτώματα - Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος

Ευσυνείδητε χριστιανέ, πρόσεχε! Και το μικρότερο παράπτωμά σου φαίνεται επάνω σου μεγάλο. Διότι οι λεκέδες είναι τόσο πιο εμφανείς όσο πιο καθαρό είναι το φόρεμα.

Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος

Νέο τεύχος του περιοδικού "Έρεισμα" της Ιεράς Μονής Χρυσοποδαριτίσσης Νεζερών.

Νέο τεύχος από το

περιοδικό "Έρεισμα".

Έκδοσις υπό των πατέρων

της Ιεράς Μονής

Χρυσοποδαριτίσσης Νεζερών.

α) Η χριστιανική θεία λατρεία είναι λατρεία υπερκόσμιος

β) Ο ασκητικός χαρακτήρ της θείας λατρείας

γ) Ο μυστηριακός χαρακτήρ της θείας λατρείας

δ) Ο ιερατικός χαρακτήρ της χριστιανικής λατρείας

Διαβάστε την ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού πατώντας εδώ (Αρχείο pdf 1,5 MB)

πηγή: alopsis.gr

Έμπρακτη σοφία - π. Ιωάννης Chagnon

Πρέπει να ξαναβρούµε τρόπους για να δείχνουµε στον κόσµο τις αρχές µας, όχι σαν παραδοσιακά επιτεύγµατα, άξια να προβάλλονται, αλλά σαν έµπρακτη σοφία, που οδηγεί άμεσα προς ένα τρόπο ζωής όντως ανθρώπινο. Που αξίζει κανείς να ζει. Η κουλτούρα της εποχής µας, που επηρεάζει και όσους είναι μέσα στην Εκκλησία, θέτει ερωτήµατα: “γιατί τούτο, γιατί εκείνο ... ". Αν η απάντησή µας είναι ένα ξερό “διότι αυτό ή το άλλο ... ", χάσαµε τη δυνατότητα να λέµε κάτι διαφορετικό απ’ ό,τι λεει ο κόσµος. Οι άνθρωποι θέλουν να μάθουν όχι τόσο σε ποία πράγµατα λέµε “όχι”, (τα ξέρουν ήδη), αλλά τι προτείνουµε. Πρέπει να δουν θεµελιωµένο γερά και βιωµένο το λόγο της “εν ήµιν ελπίδος". Αυτό σηµαίνει ότι πρέπει πάντοτε να βαδίζουµε σα σε κόψη ξυραφιού: να εφαρµόζουµε την παραδεδοµένη αλήθεια μέσα στον κόσµο, όπως είναι σήµερα, µε την ελπίδα να µεταµορφώσουµε και αυτόν και τους εαυτούς µας προς αυτό, που πρέπει να είμαστε.

π. Ιωάννης Chagnon

Πνευματικός πόλεμος - Άγιος Διάδοχος ο Φωτικής

Τα πονηρά πνεύματα πηδούν και φωλιάζουν στις αισθήσεις του σώματος. Ενεργούν με την ευκολία που τους δημιουργεί η σάρκα εκείνων που η ψυχή τους είναι ανώριμη και αναναπτυκή σαν των νηπίων. Έτσι λοιπόν ο μεν νους μας, σύμφωνα με όσα λεει ο απόστολος Παύλος, πάντα χαίρεται τη σχέση του με το νόμο του πνεύματος, τα δε αισθητήρια της σάρκας θέλουν να συμπαρασύρωνται από την απαλότητα των ηδονών. Οι δαίμονες πάλι δια μέσου των αισθήσεων του σώματος, όταν μάλιστα μας βρουν να προχωρούμε στο δρόμο της ευσέβειας με αμέλεια και ραθυμία, αιχμαλωτίζουν την ψυχή και την οδηγούν οι κακούργοι σε ό,τι δεν θέλει.

Άγιος Διάδοχος ο Φωτικής

Εορταστική εκδήλωση στην Χριστιανική Εστιά Πατρών για το έπος 1940

Την Τετάρτη 28η Οκτωβρίου

θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα

της Χριστιανικής Εστίας Πατρών

(Κανάρη 58, 1ος όροφος)

ώρα 6.30 μ.μ.
εορταστική εκδήλωση

για το έπος του 1940

Με φίλους αγαπημένους, χθες στην Αθήνα.

Κλιματικές αλλαγές - Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος

Έχουμε τους οικονομικούς μετανάστες έχουμε και τους οικολογικούς μετανάστες. Τους μετανάστες οι οποίοι εγκαταλείπουν τα σπίτια τους και φεύγουν λόγω των γνωστών κλιματικών αλλαγών και των προβλημάτων τα οποία δημιουργούνται από αυτές και είναι επομένως ένα παγκόσμιο πρόβλημα, ένα παγκόσμιο φαινόμενο, για την αντιμετώπιση του οποίου όλοι έχουμε ένα μέρος ευθύνης”.

Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος

Άγιος Δημήτριος

Μέγαν εύρατο, εν τοις κινδύνοις,

σε υπέρμαχον, η οικουμένη,

αθλοφόρε τα έθνη τροπούμενον.

Ως ουν Λυαίου καθείλες την έπαρσιν,

εν τω σταδίω θαρρύνας τον Νέστορα,

ούτως Άγιε, μεγαλομάρτυς Δημήτριε,

Χριστόν τον Θεόν ικέτευε,

δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

†

Δημητρίου Α΄
Οικουμενικού Πατριάρχου
Αιωνία η μνήμη

“Δεν επιθυμώ να με γράψη η ιστορία όταν θα πεθάνω. Ούτε να με θυμούνται οι άνθρωποι. Το μόνο που θέλω είναι να ζει το Φανάρι, για να ζωντανεύη την ακοίμητη συνείδηση του Γένους”.

Δημήτριος Τριανταφυλλόπουλος

†
Δημήτριου

Τριανταφυλλόπουλου

Αιωνία η μνήμη

Ικεσίες

Στείλε μας,

Πολυεύσπλαχνε Κύριε,

- την απαλή πνοή

της αγάπης Σου.

- Την ουράνια αύρα

του Πνεύματός Σου.

-Τη γλυκειά μουσική

της Χάριτός Σου. Αμήν

Ικεσίες “ΖΩΗ”

Σταλαγματιές πικρίας - Μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος Νικόδημος

Αν υπήρχε τρόπος να συλλέξω τις ατέλειωτες σταλαγματιές της πικρίας του ποιμνίου μου και της πικρίας των ποιμνίων των άλλων ποιμένων. νεώτερων αδελφών μου και συλλειτουργών μου και να τους τις παρουσιάσω. όχι για να τους καταγγείλω ως υπόλόγους, αλλά για να τους υπομνήσω. αδελφικά. ότι “ώρα ημάς ήδη εξ ύπνου έγερθηναι” (Ρωμ. ιγ' 11). θα το έκανα δίχως να υπολογίσω την κατακραυγή. που θα προερχόταν από μια ενδεχόμενη μειοψηφία. Το εμπόδιο. που με αναστέλλει, είναι η βαρειά, πολύχρονη και πικρότατη προσωπική μου εμπειρία. ότι “οι μωμούντες”. Οι φορείς του εκκλησιαστικού ωμοφορίου. που σπιλώνουν το “χάρισμα” του Παναγίου Πνεύματος και την αποστολή τους, δεν είναι λίγοι. Δεν είναι μια δράκα. που την υπερκαλύπτει η εξαγνισμένη και φωτισμένη πλειοψηφία. Αλλά δέσμη ολόκληρη. “τάγμα αμαρτωλό”. που δε διστάζει ακόμα και αφορισμούς να εξαγγέλλει δημόσια, ενάντια στο ποίμνιο, με σκοπιμότητα τη φραγή των χειλέων του και το πνίξιμο της αγωνίας της καρδιάς του.
Το γεγονός, που αποδυναμώνει την πικρία της επικαιρότητας και ανοίγει διόδους ελπίδας, είναι ότι ο ουρανός είναι πάντα ανοιχτός. Ο Κύριός μας, η Κεφαλή και Αρχιποιμένας της Εκκλησίας μας, είναι πάντα σκυμμένος πάνω από τα κεφάλια του λαού του. Ακούει τις προσευχές. Εκτιμάει τις σταλαγματιές της πίκρας και της οδύνης. Και ή απλώνει τη σκέπη της προστασίας Του και της ευλογίας Του ή “ποιήσας φραγγέλιον εκ σχοινίων πάντας εκβάλλει εκ του ιερού ... ” (Ιωάν. β' 15).

Ο Αττικής και Μεγαρίδος Νικόδημος

Νόμος - Αλέξανδρος Τσιριντάνης

Ο νόμος πρέπει να συμφωνεί προς την ιδέα του δικαίου και όχι προς το συμφέρον του εκάστοτε νομοθετούντος.

Αλέξανδρος Τσιριντάνης

Ανθρωπιά - Μαρκάκης Γ.

Συνάντησες την ομορφιά;
στάσου καμάρωσέ την.
Συνάντησες την ανθρωπιά;
σκύψε προσκύνησέ την.

Μαρκάκης Γ.

H πικρία του πληρώµατος - Μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος Νικόδημος

Η ετήσια Συνέλευση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος ολοκληρώθηκε. Οι εισηγήσεις και Οι συζητήσεις περατώθηκαν. Οι πόρτες έκλεισαν. Οι σύνεδροι ταξίδεψαν στις εστίες τους. Τα δημοσιογραφικά δελτία σκόρπισαν, στους πέντε ανέμους της πληροφόρησης, το μήνυμα, ότι τα “σοβαρά θέματα των καιρών” μελετήθηκαν και αντιμετωπίστηκαν, με κάθε προσοχή και με κάθε διάκριση. Και στον πίνακα της επικαιρότητας αναρτήθηκε -από ποιο τολμηρό χέρι;- το αχνό χάραγμα της ελπίδας, ότι η πυορροούσα διοίκηση της Εκκλησίας μας μπήκε στη διαδρομή της ανάνηψης. του επανασυνδέσου της με την αλυσίδα της Αποστολικής εγκυρότητας. Και της ταυτοποίησής της με τα επισκοπικά αναστήματα της Πατερικής αγιότητας.
Αυτή είναι η αισιόδοξη νότα, πού ήχησε -όχι και τόσο μελωδικά- από τη στημένη, Συνοδική έξαγόρευση. Διατυμπανίστηκε, άλλά δεν έπεισε. Ανάπαυσε και παράδωσε στην αγκαλιά του Μορφέα, τη χρυσοστόλιστη ομήγυρη των ποιμένων, αλλά δεν έστησε γέφυρες, για να καλύψει το χάσμα και την απόσταση, που κρατούν, σε ψυχρή απομόνωση και αποξένωση τις ακοές και τις ψυχές του προβληματισμένου και πικραμένου ποιμνίου.
Ο λαός, το πλήρωμα της Εκκλησίας, το “λογικό” ποίμνιο, συνεχίζει να πιέζεται από το σφύξιμο της αγωνίας. Και διατηρεί αθεράπευτη τη γεύση της πικρίας. ως μοναδικό απόκτημα, στην πληγωμένη καρδιά του. …

Ο Αττικής και Μεγαρίδος Νικόδημος

Ο Αμετανόητος Αμαρτωλός - Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός

Όθεν πρέπει και ημείς, αδελφοί μου, να στοχασθώμεν τι είμεθα, δίκαιοι η αμαρτωλοί; Και ανίσως και είμεθα δίκαιοι, καλότυχοι και τρισμακάριοι. Ανίσως δε και είμεθα αμαρτωλοί, πρέπει τώρα οπού έχομεν καιρόν να μετανοήσωμεν από τα κακά και να πράξωμεν τα καλά. Η κόλασις μας καρτερεί· πότε θα μετανοήσωμεν; Όχι αύριον, μεθαύριον και του χρόνου, αλλ’ αυτήν την ώραν. Διότι δεν ηξεύρομεν έως αύριον τι έχομεν να πάθωμεν. Ο Χριστός μας λέγει να είμεθα πάντοτε έτοιμοι. Ποσον κακόν πράγμα είνε, χριστιανοί μου, να πέση ο άνθρωπος εις αμαρτίαν και να μη μετανοήση! Στοχασθήτε!

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός

Διαδρομή - Χοσέ Ορτέγκα Υ Γκασσέτ

Στην ζωή

το σημαντικό

δεν είναι να φτάσεις,

αλλά να πηγαίνεις.

Η διαδρομή.

Χοσέ Ορτέγκα Υ Γκασσέτ

Εορταστική εκδήλωση για την 28η Οκτωβρίου από την "Ελληνική Αναγέννηση"

Τα εκπαιδευτήρια

"ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ"

διοργανώνουν Εορταστική Εκδήλωση

για την επέτειο της

28ης Οκτωβρίου 1940

στην αίθουσα της Χριστιανικής Εστίας Πατρών (Κανάρη 58)

την Κυριακή

25 Οκτωβρίου 2009

και ώρα 6.30 μ.μ.

Θεία Λειτουργία Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου στην Ευαγγελίστρια Πατρών

Την Κυριακή 25 Οκτωβρίου

στον Μητροπολιτικό Ναό

Ευαγγελιστρίας Πατρών

θα τελεσθεί

υπό του Μητροπολίτου Πατρών

κ. Χρυσοστόμου

η Θεία Λειτουργία του

Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου.

ΟΙ ΠΟΙΜΕΝΕΣ - Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης.

Τους επισκόπους τους καλεί ο Κύριος να ποιμάνουν το ποίμνιό Του και τους δίνει δωρεάν τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Το Άγιο Πνεύμα, όπως λέει η Γραφή (Πράξ.κ΄28), τοποθέτησε επισκόπους στην Εκκλησία κι αυτοί έχουν από το Άγιο Πνεύμα την εξουσία του δεσμείν και λύειν αμαρτίες. Κι εμείς είμαστε τα πρόβατα του Κυρίου, που Αυτός αγάπησε μέχρι το τέλος και μας έδωσε άγιους ποιμένες.Αυτοί ως διάδοχοι των αποστόλων και κατά τη χάρη που τους δόθηκε μας οδηγούν στο Χριστό. Αυτοί μας διδάσκουν τη μετάνοια, αυτοί μας διδάσκουν να τηρούμε τις εντολές του Κυρίου. Αυτοί μας κατευθύνουν ν’ ανεβούμε στο ύψος του ταπεινού πνεύματος του Χριστού. Αυτοί συγκαλούν στην αυλή της Εκκλησίας τα θλιμμένα και σκορπισμένα πρόβατα του Χριστού, για να βρουν οι ψυχές τους ανάπαυση στο Θεό.Αυτοί προσεύχονται για μας στον Κύριο, για να σωθούμε όλοι μας. Ως φίλοι του Χριστού μπορούν να εξευμενίσουν τον Κύριο, ζητώντας για τους ζωντανούς την ταπείνωση και την χάρη του Αγίου Πνεύματος, για τους νεκρούς την άφεση των αμαρτιών και για την Εκκλησία την ειρήνη και την ελευθερία.Αυτοί γνώρισαν τον Κύριο με το Άγιο Πνεύμα και, όπως και οι άγγελοι, βλέπουν νοερώς τον Θεό. Αυτοί έχουν τη δύναμη ν’ αποσπάσουν και το δικό μας νου από την γη και να τον προσηλώσουν στον Κύριο.