Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011

ΕΘΝΙΚΕΣ ΠΛΗΓΕΣ, ΔΙΑΓΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ Α’ - π. Ιωήλ Κωνστάνταρος


Πρέπει να ζει κανείς εκτός πραγματικότητας για να μη βλέπει τον εσωτερικό πόλεμο που έχει εδώ και καιρό ξεκινήσει στην πατρίδα μας.
Και ενώ όλοι βλέπουν την κατάσταση που διαμορφώνεται, ο καθένας προσπαθεί να ερμηνεύσει το γενικώτερο κατάντημα αναλόγως της πολιτικής του τοποθετήσεως και της κοσμοθεωρίας του.
Οπωσδήποτε το μεγαλύτερο ποσοστό των συμπατριωτών μας αλλά και των εκτός Ελλάδος παρατηρητών του αυξανόμενου δημοσίου χρέους και της γενικωτέρας κρίσεως, εντοπίζει την αιτία του όλου προβλήματος στον πολιτικοοικονομικό και μόνο τομέα. (Και μόνο τούτος ο δείκτης ερμνηνείας του φαινομένου, αποκαλύπτει το πόσο έχει υποβαθμιστεί το πνευματικό επίπεδο των ανθρώπων). Ο καθένας λοιπόν μέσα από το πρίσμα των πολιτικών του τοποθετήσεων, προσπαθεί να ρίξει τα βάρη στον άλλον. Η γνωστή δηλαδή τακτική της μεταθέσεως των προσωπικών ευθυνών στους ώμους των άλλων, με ό,τι αυτό βέβαια συνεπάγεται.
Ας μας επιτραπεί όμως σήμερα να δούμε το όλον θέμα και από μια άλλη σκοπιά, που ενδεχομένως στενοχωρήσει ή και ενοχλήσει ορισμένους.
Πριν όμως καταλήξουμε σε προσωπικές και συλλογικές ευθύνες, επιβάλλεται να ρίξουμε το βλέμμα μας σε κάποιες ανοικτές πληγές της κοινωνίας μας και να ρωτήσουμε:
Σε ποιόν άραγε πόλεμο, ακαταπαύστως, χάνουν την ζωή τους χίλια και πλέον άτομα την ημέρα; Προφανώς σε κανέναν. Κι όμως, στην Ελλάδα, επί σειρά ετών, 300.000 έως 400.000 εκτρώσεις ετησίως (σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία), αφανίζουν το μέλλον του τόπου μας και της φυλής μας.
Είναι τέτοιο και τόσο το κατάντημα, ώστε με τα χρήματα του φορολογουμένου λαού, το ίδιο το κράτος, στα νοσοκομεία-σφαγεία, συντελεί το μεγαλύτερο των εγκλημάτων. Σωστά έχει λεχθεί ότι περισσότερο κοστίζει ένα δόντι παρά ένα ανυπεράσπιστο κυοφορούμενο παιδί.
Ερώτημα δεύτερον:
Σε ποιο κράτος, που εννοείται σέβεται την υπόστασή του, και ενδιαφέρεται για το μέλλον του, παρατηρείται τόση εισροή λαθρομεταναστών με αυξανομένους μάλιστα τους δείκτες εισόδου στα εδάφη του; Το ότι κάποιοι κάνουν λόγο για τους Έλληνες μετανάστες στις δεκαετίες ‘60 και ‘70 και τους παραλληλίζουν με τον συρφετό των ξένων που εισρέουν παράνομα, μόνο ως κακόγουστο αστείο θα μπορούσε να εκληφθεί ή ως παροιμιώδη αφέλεια όσων το υποστηρίζουν.
Ερώτημα τρίτον:
Ποιο οργανωμένο κράτος, ενώ διαθέτει τεράστιους φυσικούς πόρους, τους αφήνει ανεκμετάλλευτους, με αποτέλεσμα να φτάνει στο κατάντημα να δανείζεται από άλλα κράτη και από τραπεζικούς κολοσσούς, υπέρογκα ποσά με υψηλούς τόκους και στο τέλος να μη κατορθώνει να ξεχρεώσει ούτε και αυτά τα επιτόκια;
Ομολογουμένως θα χρειάζονταν σελίδες ολόκληρες για να αναφέρει κανείς, έστω και συνοπτικώς το πόσο έχει ευλογήσει η πρόνοια του Θεού την Πατρίδα μας (θαλάσσιος πλούτος, καλλιεργήσιμα εδάφη, μοναδικές εκτάσεις για κτηνοτροφία, ορυκτός πλούτος και τόσα άλλα, με κορυφαίο τον αρχαιολογικό μας θησαυρό που βρίσκεται και κρύπτεται ακόμα σε όλα τα μήκη και πλάτη του τόπου μας).
Εάν όντως υπήρχε σωστός πολιτικοοικονομικός προγραμματισμός, η Ελλάδα όχι μόνο δεν θα κινδύνευε να εκτοξεύσει το δημόσιο χρέος της από το 115% του Α.Ε.Π στο ανατριχιαστικό ύψος του 190% όπως ανακοίνωσε το Δ.Ν.Τ για το επόμενο έτος, αλλά η ίδια θα μπορούσε να πλουτίσει τα τέκνα της και ταυτοχρόνως να βοηθήσει και άλλα κράτη που έχουν ν’ αντιμετωπίσουν παρόμοιες οικονομικές ανάγκες... Αντ’ αυτού όμως βλέπουμε να προστίθενται όλονεν και περισσότερα ανάλγητα, εξοντωτικά και απάνθρωπα μέτρα που εξουθενώνουν τον Ελληνικό λαό. Και το χειρότερο όλων, που δεν έχει ακόμα επισημανθεί όσο θα έπρεπε, ότι αυτή η οικονομική κρίσις δημιουργεί διχασμό και σκληρή αντιπαλότητα στις κοινωνικές ομάδες, με αποτέλεσμα να αλλοιώνεται η Εθνική συνοχή και άρα το μέλλον του τόπου.
Ερώτημα τέταρτον:
Ποιο Έθνος που έχει επίγνωση της αποστολής του, αφήνει τη νεολαία του να φτάνει σε τέτοιο φρικτό κατάντημα εκφυλισμού όπως συμβαίνει τελευταίως στη χώρα μας; Οι νέοι δηλ. άνθρωποι να ξεφεύγουν από το ήθος και τις αρχές που συνέχουν την κοινωνία και αναδεικνύουν την ολοκληρωμένη προσωπικότητα,  καταντώντας ουσιαστικά σκλάβοι των παθών της ατιμίας και αργά ή γρήγορα, νομοτελειακώς, σκλάβοι και των ανθρώπων;
Ερώτημα πέμπτον:
Ποιο Έθνος λησμονεί τόσο πολύ τα τέκνα του που βρίσκονται εκτός του μητροπολιτικού-ζωτικού του χώρου; Η πατρίδα μας και στο σημείο αυτό κινδυνεύει να έχει την αρνητική πρωτιά. Όχι απλώς λησμόνησαν οι κρατούντες τους όμαιμους αδελφούς που βρίσκονται στις αλησμόνητες πατρίδες, όχι μόνο περιφρονείται ο όπου γης Ελληνισμός, μα και σε πλέιστες όσες περιπτώσεις, συμπεριφέρεται η κεντρική διοίκησις ως κακή μητριά.  Υπερβολές; Μακάρι να ήταν. Η κατάργησις ακόμα και των δεξιώσεων στις πρεσβείες μας όπου γης, κατά τις Εθνικές εορτές, για δήθεν λόγους οικονομίας, αποδεικνύει τραγικά του λόγου το αληθές.
Ερώτημα έκτον:
Πως ενεργεί ένα σοβαρό κράτος όταν βλέπει ότι οι θάνατοι ξεπέρασαν κατά πολύ τις γεννήσεις των υπηκόων του; Και πώς ανατρέπεται η κατάστασις όταν με μαθηματική ακρίβεια σε λίγο καιρό οι ξένοι θα πλεονάζουν του γηγενούς πληθυσμού του; Προφανώς, ένα σοβαρό κράτος ουδέποτε εφαρμόζει αυτό που λαμβάνει χώρα στην ταλαίπωρη πατρίδα μας, δηλ. ανεξέλεγκτη εισροή λαθρομεταναστών (των οποίων ακόμα και οι τόποι καταγωγής τους είναι δύσκολο να εντοπιστούν στον χάρτη;).
Ποια άλλη φυλή έχει υποστεί τα τελευταία έτη τέτοια και τόση αλλοίωση στην ουσία της και στη δομή της όσο η δική μας, με την γνωστή «φάμπρικα» των ομαδικών και ανεξελέγκτων ελληνοποιήσεων; Και πόσο ο δύσμοιρος τόπος μας θα αντέξει από τις συνακόλουθες επιπτώσεις των μικτών γάμων; Το παράδειγμα της Αμερικανικής πανσπερμίας, του μωσαϊκού αυτού των εθνοτήτων, της χώρας δηλ. που στερείται ιστορικών παραδόσεων και ενιαίας πολιτιστικής και πολιτισμικής συνοχής, οπωσδήποτε δεν μπορεί να αποτελεί παράδειγμα για την Ελληνική μας Πατρίδα;
Ερώτημα έβδομον:
Ποιο κράτος, τουλάχιστον των Βαλκανίων, γιατί σε άλλες, περισσότερο ανεπτυγμένες περιοχές, τούτο αποκλείεται, ξεκινά σχολική περίοδο και τα βιβλία είναι ανύπαρκτα; Δυστυχώς και στο σημείο αυτό κρατούμε τα πρωτεία.
Ερώτημα όγδοον:
Σε ποιο οργανωμένο κράτος που γνωρίζει να προστατεύει το κύρος του, οι ξένοι λαθρομετανάστες, τολμούν δημοσίως να ποδοπατούν και να καίνε τη σημαία, το ιερό δηλ. σύμβολο της χώρας που τους φιλοξενεί; Μπορεί κανείς να σκεφθεί κάτι ανάλογο στην Ευρώπη ή στην Αμερική; Μπορεί κανείς να φανταστεί σε άλλα ευνομούμενα κράτη τους αναρχικούς να ρίχνουν βόμβες και να καίνε το μνημείο του αγνώστου στρατιώτου; Όσοι τολμήσουν, θα πέσουν αμέσως νεκροί και η κοινωνία ολόκληρη θα επευφημήσει τον στρατό και τα σώματα ασφαλείας. Και αυτό το γνωρίζουν όλοι. Για τούτο και ουδέποτε σημειώνονται  σε σοβαρές χώρες, τέτοιου είδους βανδαλισμοί. Επιτέλους, σε κάθε πολιτισμένη χώρα που κατοικείται από ανθρώπους οι οποίοι διαθέτουν στοιχειώδη λογική και Εθνική αξιοπρέπεια, υφίστανται και κάποιοι αναγκαίοι όροι διαβιώσεως που είναι ανεπίτρεπτο να τους ξεπερνά κανείς άνευ σκληρών συνεπειών.
Ερώτημα ένατον:
Ποιο κράτος που θέλει να γίνεται σεβαστό στους φίλους του και υπολογίσιμο στους εχθρούς του, παρουσιάζει την απαράδεκτη και απαξιωτική συμπεριφορά που δείχνει το δικό μας στους σταθερούς πυλώνες του Έθνους όπως είναι ο στρατός και τα σώματα ασφαλείας; Και ποιά σοβαρή κυβέρνηση κοιτάζει να κλείσει την μαύρη τρύπα του οικονομικού ελλείμματος και της ανεξέλεγκτης παραοικονομίας με την περικοπή μισθών και επιδομάτων των αξιωματικών του στρατού ξηράς, θαλάσσης, αέρος, των ανδρών της αστυνομίας και γενικώς των σωμάτων ασφαλείας; Η κατάστασις και στο σημείο αυτό, όντως, έχει φθάσει στο απροχώρητο και κάνει τον κάθε Ελληνόψυχο όχι μόνο να θλίβεται αλλά κυρίως να εκνευρίζεται και να φτάνει στα όριά του, (κάτι βεβαίως που η «πολιτική προπαγάνδα» των «ποικίλων συστημάτων», οφείλει να το επισημάνει...).
Ερώτημα δέκατον:
Ποιο Έθνος με τόση Ιστορία και κυρίως τέτοιο και τόσο γλωσσικό πλούτο, αποκόπτει τα τέκνα του από τις ρίζες τους; Φυσικά μόνο τυχαίο δεν είναι αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας. Και αν αληθεύει, που μάλλον αληθεύει, ότι την «τύχη» του μαθήματος των θρησκευτικών, δηλ. το προαιρετικόν της διδασκαλίας τους, θα έχουν οσονούπω τόσο το μάθημα της Ιστορίας, όσο και αυτό των Αρχαίων Ελληνικών, κατανοεί κανείς ποιοι κρύπτονται πίσω από αυτές τις καταστάσεις και τις κατάπτυστες υπουργικές αποφάσεις. Αν θελήσουμε να προσδώσουμε χαρακτηρισμό στην διαμορφωθείσα κατάσταση στον ταλαίπωρο χώρο της παιδείας, αναντιλέκτως θα την ονομάζαμε Εθνική-παιδαγωγική αυτοκτονία. Και δεν πρόκειται πράγματι περί Εθνικής αυτοκτονίας, όταν οι νέοι άνθρωποι ήδη συνηθίζουν στο διαδίκτυο και στην κινητή τηλεφωνία να γράφουν τα λεγόμενα greeklish (γκρίκλις), δηλ. την νεοβαρβαρική; Φαίνεται πως όσοι κινούν τα νήματα της Ελληνικής καταστροφής, δεν αρκούνται απλώς το να υφίστανται στα «ριζώματα» της συνειδήσεώς τους οι ανθελληνικές ρήσεις και κατευθύνσεις, αλλά προβαίνουν και στην εφαρμογή του Λενικού αφορισμού: «Αν θέλεις να εξαφανίσεις ένα λαό, εξαφάνισε την γλώσσα του»! (Θα μπορούσε κανείς να διανοηθεί για παράδειγμα, στο κράτος του Ισραήλ να έπαυαν την διδασκαλία της Εβραϊκής γλώσσης και της Εβραϊκής Ιστορίας;).
Δυνάμεθα βεβαίως να προσθέσουμε και άλλες χάνδρες στο κομβολόγιον των αμαρτημάτων των ηγετών μας και να συνεχίσουμε αποκαλύπτοντας και άλλες πυορροούσες πληγές που υφίστανται στο Εθνικό σώμα (όπως π.χ. το μη ελεγχόμενο πλέον μουσουλμανικό στοιχείο κ.α). Αρκούν όμως τα όσα παραπάνω επισημάναμε, στο να καταδείξουν «τοις νουν έχουσι» ότι το Έθνος μας πλέον, περισσότερο τώρα παρά ποτέ, έχει φθάσει στο ναδίρ.
Και ναι μεν όλοι μας, λίγο έως πολύ, συμφωνούμε στις διαπιστώσεις και γενικώς στην διάγνωση του ασθενούς. Εκεί όμως που ενδεχομένως θα υπάρξει διαφωνία είναι η ανεύρεσις των αιτίων και κυρίως ο ορθός τρόπος θεραπείας.
(Συνεχίζεται).

Αρχιμανδρίτης Ιωήλ Κωνστάνταρος
Ιεροκήρυξ Ιεράς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως Πωγωνιανής και & Κονίτσης
Κόνιτσα.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Οι διαγνώσεις είναι εύκολες.
Η θεραπείες δύσκολες.

Ανώνυμος είπε...

Το να παίρνεις την πέτρα και να κτυπάς επισημαίνοντας την αδυναμία είναι εύκολο. Περιμένω την συνέχεια αν και δεν ελπίζω να υπάρξουν λύσεις.