Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

Γεωργίου Δούβρη, Αιωνία η Μνήμη.


Γεωργίου Δούβρη
Αιωνία η Μνήμη!

Ανεξίτηλα θα παραμείνει χαραγμένη στην μνήμη και την καρδιά μου, η εικόνα του μακαριστού κυρ-Γιώργη Δούβρη, από την καθημερινή αναστροφή μου στο βιβλιοπωλείο που εργαζόμουν και επισκεπτόταν καθημερινά, για να συναντήσει τον φίλο και πνευματικό του συναγωνιστή μακαριστό Κωνσταντίνο Καντζιούρα. Αυτοί οι δύο με τον αοίδιμο π. Χριστόδουλο Φάσσο ήσαν μια τριάδα φίλων που συναγωνιζόντουσαν στις προσευχές και στην αρετή. Σχεδόν κάθε απόγευμα έκαναν παράκληση και εσπερινό μαζί.

Μέχρι την απόλυσή μου από το βιβλιοπωλείο καθημερινά με συμβούλευε και νουθετούσε με τα λόγια, την σιωπή, και την ζωή του. Τώρα θα δέετε και για εμέ πλέον από τον Ουρανό.

Στην προσωπική του ζωή, δεν θα ήταν υπερβολικός ο χαρακτηρισμός του «κοσμοκαλόγερου», αφού η προσευχή, η εγκράτεια, η νηστεία, η ταπείνωση και η άσκηση ήταν γι΄ αυτόν καθημερινό βίωμα. Η λέξη «φιλακόλουθος» δεν αρκεί για να χαρακτηρίσει τον κυρ-Γιώργη. Από το πρωί ώρα 4 ξεκινούσε στον κελί του στην «Αγία Μακρίνα», όπου τον φιλοξενούσε ο Κατηχητικός Όμιλος Ορθοδόξων Πατρών, όλες τις εκ του τυπικού προβλεπόμενες ακολουθίες, χωρίς καμία παράληψη έως εσπέρας. Πάντα στο χέρι το κομβοσχίνι για προσευχή.

Λιτός και απέριττος κατά πάντα στην προσωπική του ζωή, αλλά με μία ευγένεια και αρχοντιά, που πολύ μεγαλοσχήμονες θα ζήλευαν. Η ζωή του ασκητική, τηρούσε με αυστηρότητα τις νηστείες, έτσι όπως τις είχε διδαχθεί από τον Γεροντά του π. Γερβάσιο Παρασκευόπουλο. Έζησε με ακτημοσύνη, η ντουλάπα του από ενδυμασίες σχεδόν άδεια, είχε μόνο τα απαραίτητα. Φρόντιζε την μικρή σύνταξή του να την διαθέτη απλόχερα σε ελεημοσύνη στους ανθρώπους. Έδινε χρηματικά ποσά σε Ναούς και Μοναστήρια, χωρίς να επιδιώκει να φανεί, εντός και εκτός Ελλάδας. Όταν στην Τοπόλοβα τον τόπο καταγωγής του «άνοιγε» τους Ναούς της Αγίας Παρασκευής, της Παναγίας και του Προφήτη Ηλία για Λειτουργία, μετά ακολουθούσε πλουσιότατο γεύμα για όλους τους επισκέπτες, το οποίο, με περισσή χαρά φρόντιζε, με τα αγαπημένα του αδέλφια.

Αξιοπρεπής και ευγενής έως το τέλος του, προσπαθούσε να μην γίνεται βάρος σε κανέναν, αλλά και δίχως να προσβάλει και να στεναχωρεί κανέναν. Ήταν ο άνθρωπος της προσφοράς και της αγάπης προς τον συνάνθρωπο. Χρόνια κατηχητής στα νεανικά του χρόνια. Σύχναζε σε κάθε ευλογημένο χώρο Κηρύγματος.

Η όλη του ζωή όπως και η κοίμησή του υπήρξε απλή, λιτή, οσιακή και μεστή εργασίας και προσευχής προς δόξαν Θεού. Αγαπούσε την μοναχική ζωή, και φρόντιζε να καταφεύγει σε μοναστήρια. Στις μεγάλες Γιορτές Πάσχα, Πεντηκοστή έβρισκε καταφυγή και αγάπη από τον ηγούμενο και τους μοναχούς της Ι. Μ. Παναγίας Χρυσοποδαριτίσσης, που επί εβδομάδες τον φιλοξενούσαν. Συχνές οι επισκέψεις του στο Αγιώνυμο Όρος, και ειδικά στην Μονή Δοχειαρίου, όπου καθόταν πάνω από μήνα. Ερχόταν στην Πάτρα και μας διηγείτο όλα τα πνευματικά που αποκόμιζε η ευλαβής ψυχή του.

Το τέλος του επώδινο από ασθένεια αλλά με δοξολογία προς τον Θεό.

Όσοι αξιωθήκαμε να ζήσουμε κοντά του, να αφουγκραστούμε τα σκιρτήματα της αγίας του ψυχής, θα τον ενθυμούμαστε πάντοτε στη μνήμη και τις προσευχές μας. Ας έχουμε την ευχή του όλοι μας και ας προσευχηθούμε η Υπεραγία Θεοτόκος, η Αγία Μακρίνα και ο Άγιος Νεκτάριος τον οποίο ευλαβείτο να αναπαύσουν την ψυχή του «μετά των Αγίων, των απ΄ αιώνος Θεώ ευαρεστησάντων».

Αιωνία σου η μνήμη σεβαστέ και αγαπημένε κυρ-Γιώργη.

Αναστάσιος Κωστόπουλος

19 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ο θεός, να τον Αναπαύσει, έν Κυρίω, Καλή Δύναμη, Καλό Κουράγιο στους Οικείους του, στους Δικούς του Ανθρώπους.

Ανώνυμος είπε...

Ο κυρ-Γιὼργης ήταν παιδικός φίλος του πατὲρα μου. Εγώ τον γνώρισα στο βιβλιοπωλείο της ´´ΖΩΗΣ´´.Απλός, ασκητικός, μειλίχιος....Αιωνία του η μνήμη. Καλή Ανάσταση!
π.Παναγιώτης Ρόδης

Ανώνυμος είπε...

Γνήσιος χριστιανός και άνθρωπος.

Ανώνυμος είπε...

Έχω εντυπωσιαστεί από το "βιογραφικό" του εκλιπόντος, όπως το έγραψε ο Αναστάσιος.

Δεν τον ήξερα, παρά μόνο 2-3 φορές τον είχα πετύχει στο βιβλιοπωλείο... που να ήξερα όμως ότι πρόκειται για έναν τόσο σωστό άνθρωπο..
Ας έχουμε όλοι την ευχή του

Αν.Π.

Ανώνυμος είπε...

Εάν οι Χριστιανοί βιώνουν την εν Χριστώ ζωή, με αγάπη και ταπείνωση, γίνονται φωτεινά παραδείγματα για τους ανθρώπους.
Μακάρι κι άλλοι να τον μιμηθούν.
Αιωνία αυτού η μνήμη!

Ανώνυμος είπε...

Αιωνία η μνήμη αυτού.
την ευχή του να έχουμε.
Ευγεινικός πάντα και με πολύ αγάπη.
Ο Θεός να τον αναπαύσει.

Ν.εανια.Σ

Ανώνυμος είπε...

Tον κυρ-Γιώργο τον πρωτογνώρισα στις κατασκηνώσεις του π. Γερβασίου Παρασκευόπουλου στα Συχαινά στην δεκαετία του '70. Ήτο πάντα παρών στις κατηχητικές συνάξεις με κατηχητές τότε, τον αείμνηστο κυρ-Γιώργο Οικονόμου και τον κ. Μπαλκάμο. Ένας πραγματικός άνθρωπος του Θεού, μία ευλογημένη ψυχή. Στην Ακολουθία της Αναστάσεως τα τελευταία χρόνια συμμετείχε στον Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου με Λειτουργό τον αοίδιμο π. Παύλο Χριστοδουλή.
Στο βιβλιοπωλείο της "Ζωής", μου δόθηκε η ευκαιρία να έχω μαζί του μία αναθέρμανση της παλαιάς θα έλεγα γνωριμίας μας.
Ο Πανάγαθος Θεός ας τον έχει στα δεξιά Του ώστε να συμμετάσχει στο Ουράνιο Θυσιαστήριο.
Αλέξανδρος Κ. Κολλιόπουλος

Ανώνυμος είπε...

Τί να πεις; και πώς να επαινέσεις; αυτή την ευλογημένη ψυχή που όλος ο αγώνας της ζωής του ήταν να απολαύσει την παρουσία του Χριστού στην Βασιλεία Του. Τον γνώρισα από τον αγαπητό Αναστάσιο, τότε που το βιβλιοπωλείο της Ζωής ήταν χώρος συναντήσεως και αναστροφής με όλη την πνευματική αφρόκρεμα της Πάτρας.
Ο κ. Γιώργης ήταν απλός στον τρόπο. Ποτέ δεν έπαιρνε μέρος σε ανώφελες συζητήσεις. Είχα παρατηρήσει πως όταν δεν τον ενδιέφερε να ακούσει κάτι αποσυρόταν στην αποθήκη. Εκεί με σβηστά τα φώτα και ανοικτή τη πόρτα καθόταν στην καρέκλα και έκανε το κομποσκοίνι του. ποτέ δεν το «έπαιξε» ως γνώστης πάντα ως μαθητής. Ζητούσε την γνώμη μας για πνευματικά θέματα και ας είχαμε διαφορά ηλικίας. Ενδιαφερόταν για τα προβλήματά μας και με ενδιαφέρον επανερχόταν όταν χρειαζόταν να μάθει ή να βοηθήσει.
Τέτοιες ολοκληρωμένες πνευματικές προσωπικότητες σπανίζουν. Γνώριζε τόσα πολλά στον πνευματικό τομέα ενώ δεν είχα βγάλει ούτε το δημοτικό.
Στην μνήμη μου θα τον έχω πάντα. Είθε να με έχει και εκείνος ώστε να κάνει προσευχή για όλη την παρέα την πνευματική στον πρώην φιλόξενο χώρο του βιβλιοπωλείου.
Α. Θ.

Ανώνυμος είπε...

Αιωνία αυτού η μνήμη !

Ανώνυμος είπε...

Πότε είναι η κηδεία;

Ανώνυμος είπε...

Ευχαριστούμε τόν αγαπητό Αναστάσιο.Ακόμη μιά πολύτιμη πέτρα στό blog του ! Γιά τόν κυρ-Γιώργη ; Μακάρι νά τού έμοιαζαν πολλοί !!! Είναι πάντα καιρός γιά αγία μίμηση.

Αναστάσιος είπε...

Η εξόδιος ακολουθία έγινε χθες Τρίτη 2 μ.μ. από τον Ι. Ν. Παντανάσσης.

Ανώνυμος είπε...

Τον σεβαστό κυρ-Γιώργη πρωτογνώρισα στην Παντάνασσα, στην οποία εκκλησιαζόταν πριν κάποια χρόνια. ΑΠό την αρχή του όρθρου στο στασίδι του...

Μετά τον συναντούσα στο βιβλιοπωλείο της ΖΩΗΣ. Άστραφτε το πρόσωπό του...

Τον θυμάμαι με πόση αγάπη μου μιλούσε. Πάντα μου ελεγε να προσέχω τα παιδιά μου, να τα έχω πάντα κοντά μου, να τα συμβουλεύω...

Την ευχή σου κυρ-Γιώργη, καλή Ανάσταση...

Ανώνυμος είπε...

Να έχουμε την ευχή του.
Πάντα του ζητούσα να προσεύχεται για μένα.
Στο πρόσωπό του έβλεπα έναν αγωνιστή χριστιανό που αυθεντικά πορεύεται με στόχο την Βασιλεία του Θεού.
Με συγκινούσε η απλότητα και η καλή του διάθεση.
Να τον αναπαύει ο Θεός.

π. Χ.
Κανάγκα

Ανώνυμος είπε...

Η Πάτρα φτωχαίνει από κάθε φορά που κάποιος αγωνιστής χριστιανός από την παλιά φρουρά ανεβαίνει στον Ουρανό. Ο κ. Γιώργης κάθε φορά που συζητούσες μαζί του σου μετέφερε τους αγώνες της γενιάς του για ένα καλύτερο κόσμο. Δεν απογοητευόταν από την σημερινή κατάντια, αλλά προσευχόταν και αναλογιζόταν τις ευθύνες της γενιάς του και ήλπιζε για κάτι καλύτερο.

Ανώνυμος είπε...

Ο Θεός ας τον αναπαύσει πλέον, εκ των κόπων και την αγώνων του.

cummulus είπε...

Καλή Ἀνάσταση.

Ανώνυμος είπε...

Μετά των Αγίων ανάπαυσον Χριστέ...

ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ είπε...

Πολύ με είχε βοηθήσει ο κυρ-Γιώργης με τις προσευχές του και τις συμβουλές του σε σοβαρό προσωπικό μου θέμα.
Να έχουμε τη ευχή του!