Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2013

Περί βαπτίσματος ο λόγος - Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Επειδή περί βαπτίσματος ο λόγος, καλόν νομίζω ενταύθα να υποβάλω πρακτικάς τινας παρατηρήσεις περί του τρόπου καθ’ ον τελείται παρ’ ημίν το Βάπτισμα.

Οι παλαιοί πρακτικώτατοι και μεμορφωμένοι ιερείς, καίτοι αγράμματοι λεγόμενοι, είξευρον να εκτελώσι κανονικώτατα τας τρεις καταδύσεις και αναδύσεις, κρατούντες τον βαπτιζόμενον όρθιον προς ανατολάς βλέποντα, εφαρμόζοντες την δεξιάν επί της μασχάλης του βρέφους αβρώς άμα και ασφαλώς, φράττοντες δε δια της αριστεράς το στόμα αυτού. Εφρόντιζον περί της θερμοκρασίας του ύδατος και εκάστη κατάδυσις εγίνετο ακαριαία, το δε διάλειμμα μεταξύ των καταδύσεων εγίνετο αρκετόν, ώστε ν' αναπνεύση το βρέφος.

Τοιούτω τρόπω ουδείς βαπτιζόμενος έπαθε ποτέ τι εν τη κολυμβήθρα. Το σημερινόν όμως σμήνος των ιερέων, τους οποίους η διεφθαρμένη πολιτική επιβάλλει πολλάκις αξέστους και ακαλλιεργήτους εις τους Σ. Σ. ιεράρχας να τους χειροτονώσιν, αφού κακώς εκτελεί, ή μάλλον κακώς παραλείπει τοσούτους άλλους τύπους, οφείλει τουλάχιστον να σεβασθή αυτό το θεμέλιον της πίστεως ημών, το άγιον βάπτισμα.



Γράφομεν ταύτα, διότι έχομεν λόγους να πιστεύωμεν ότι πολλοί των ιερέων, χαριζόμενοι εις την τυφλήν και μωράν πολλάκις φιλοστοργίαν αμαθών και προληπτικών γονέων, οίτινες νομίζουν, ότι κάτι θα πάθη το χαΐδευμένον νεογνόν των εν τη ιερά κολυμβήθρα, εκτελούσι σχεδόν ράντισμα, και όχι βάπτισμα.

Οι της Δυτικής Εκκλησίας είναι συγγνωστοί, διότι ηγνόησαν την έννοιαν του ελληνικού ρήματος βαπτίζω, baptizo, ότι δηλ. σημαίνει βάπτω, βυθίζω, βουτώ, οι Έλληνες όμως δεν πρέπει ποτέ να την αγνοήσωσιν.

Είναι καιρός να φυλαχθή ο ιερός ούτος τύπος, διότι αν εξακολουθήση η αμάθεια του κλήρου, και πληθυνθή η αθεΐα και η ασέβεια, μετά μίαν γενεάν, ότε θα είμεθα μισοβαφτισμένοι όλοι, θα δεήση να διαταχθή γενικός αναβαπτισμός όλων των κατοίκων του Ελληνικού Βασιλείου, αρρένων και θηλέων. Διότι πρέπει να είμεθα συνεπείς. Η ημετέρα Εκκλησία εις μεν τους προσερχόμενους εκ των Δυτικών εις τους κόλπους της επιβάλλει τον αναβαπτισμόν, τους δε Αρμενίους τους μυρώνει μόνον, και τούτο διότι ούτοι μεν είναι κανονικώς βεβαπτισμένοι δια τριών αναδύσεων και κα-ταδύσεων, εκείνοι δε ατελώς μόνον δια ραντισμού. «Συντηρώμεθα χάριτι, πιστοί, και σφραγίδι, ως γαρ όλεθρον εφυγον, Εβραίοι, φλιας πάλαι αιμαχθείσης, ούτω και ημίν εξόδιον το θείον τούτο, της παλιγγενεσίας λουτήριον έσται, ένεκεν και της Τριάδος, οψόμεθα φως το άδυτον».

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αυτά να τα ακούνε οι διάφοροι ιερείς που βαπτίζουν ενήλικες αλλοδαπούς με ράντισμα. Θα δώσουν μεγάλο λόγο εν ημέρα κρίσεως

Ανώνυμος είπε...

Μόνο τους αλλοδαπούς. Τα παιδιά σε όλους τους ναούς οι ιερείς δεν τους κάνουν τρεις καταδύσεις αλλά μέχρι την μέση τρις φορές και μόνο στην Τρίτη ράντισμα στο κεφάλι. Μισό βάπτισμα κάνουν.

Ανώνυμος είπε...

Αν αυτό που βλέπω στην φωτογραφία και το διαπιστώνω όταν πάω σε βαπτίσεις το θεωρούν βάπτισμα βάπτισμα. Τότε ποια η διαφορά από το ράντισμα των Καθολικών. Μόνο στην ποσότητα νερού. Στην ποιότητα τα βαπτίσματα ακολουθούν το παπικό πρότυπο.

Ανώνυμος είπε...

Στις Εκκλησιαστικές Σχολές από τις οποίες περνούν οι κληρικοί και στην Θεολογική Σχολή δεν τους έχουν πει, δεν τους έχουν μάθει να βαπτίζουν τα παιδιά. Όσοι από τους ιερείς δεν μπορούν να κάνουν τις ΤΡΕΙΣ καταδύσεις ας μην βαπτίζουν. Ας βαπτίζουν όσοι μπορούν και είναι ικανοί.

Αριμαθαίος είπε...

Το θέμα τόσο του Μυστηρίου του Βαπτίσματος όσο και των άλλων Μυστηρίων της Αγίας μας Εκκλησίας πρέπει να προσεχθούν. Δυστυχώς η εκκοσμίκευση έχει κυριαρχήσει. Η άγνοια της θεολογικής ουσίας «των τύπων» κάνουν πολλούς ιερωμένους να αυτοσχεδιάζουν. Τα δε Μυστήρια της Εκκλησίας να τα μετατρέπουν σε «φολκλόρ» εκκλησιαστικά. Η Ιεραρχία και οι Σεβασμιώτατοι Άγιοι Αρχιερείς εις τις επαρχίες τους πρέπει να επιληφθούν των θεμάτων αυτών.

Ανώνυμος είπε...

ω μωρέ και σεις! σκορδοκαίλα των ιερέων που στραβοβαφτίζουν, σκορδοκαίλα τους η μέρα της Κρίσεως!