Μεθ' ημέρας οκτώ
Τι μακρινή που μοιάζει η
νύχτα της Ανάστασής Σου
οκτώ μόνο βραδιές από το
"ούσης οψίας".
Κι όχι πως έλειπα σαν το
Θωμά απ' το σπίτι
ούτε εζήτησα ν' αγγίξω τις πληγές Σου
στα πόδια Σου έπεσα μπροστά
άλλη Μαρία.
Πώς βρέθηκα πάλι με πλοία
και
δίκτυα
μπλεγμένος
του ορίζοντα να ψάχνω τη
γραμμή
να Σ' ανταμώσω
γυμνός
με μόνο κάλυμμα
τον επενδύτη.
Αλεξανδρεύς
9 σχόλια:
Τέλειο και πολύ αληθινό...
Μαγεμένος από την ποιητική έξαρσή σου!
Την καλημέρα μου!
Αυτό το «πως» πρέπει να τα ψάξει ο καθένας προσωπικά.
Εσύ μας έδωσες την αφορμή.
Υπέροχο!
Είσαι μοναδικός στο να γράφεις και να μας οδηγείς σε αυτογνωσία.
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ.
Ο λόγος σου, λόγος μεστός και ουσιαστικός, απλός και βαθύς, ποιητικός και ρεαλιστικός, συγκλονίζει. Πηγάζει από το νταμάρι της καρδιάς και του νου.
Φίλε το ποίημα σου αυτό με συγκλόνισε.
telio!
Ουάου, που λέει και ο Βαρουφάκης!
Δημοσίευση σχολίου