Παρασκευή 29 Ιουλίου 2016

Ο Κατασκηνωτικός χώρος της Χριστιανικής Εστίας Πατρών στον Αλισσό ξαναπαίρνει ζωή.


 Μετά τα μικρά κορίτσια, ο Κατασκηνωτικός χώρος της Χριστιανικής Εστίας Πατρών, μετά από πολλά χρόνια, υποδέχθηκε για ένα τριήμερο (από πρωί έως απόγευμα) 23-25 Ιουλίου 2016 τα μικρά αγόρια.
Τους δόθηκε η ευκαιρία, να ακούσουν ωφέλιμες διηγήσεις, να προσευχηθούν, να παίξουν, να τραγουδήσουν, να χαρούν, να δημιουργήσουν, να απολαύσουν λιχουδιές και φαγητό.
Όλες οι στιγμές που πέρασαν ήταν ένα «περιβόλι χαράς».
Ας απολαύσουμε και εμείς την ζωή των παιδιών στον Κατασκηνωτικό χώρο, με τον φακό του κ. Νικόλαου Νικολόπουλου, που μου έστειλε και το φωτογραφικό υλικό.
Μου θύμισε τα υπέροχα ανεπανάληπτα χρόνια που πέρασα και εγώ στον Αλισσό. Χρόνια χαραγμένα βαθιά στην ψυχή μου.
Στέλνω τους χαιρετισμούς και την αγάπη μου στους συνεργάτες της «εποχής» εκείνης και σε όλους τους κατασκηνωτές του Αλισσού.
Αναστάσιος Κωστόπουλος














































































































































21 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Το παιδί μου καθημερινά επέστρεφε γεμάτος από χαρά. Υπήρχαν πολλές ευκαιρίες. Να το κάνουν και του χρόνου περισσότερες μέρες και να είναι εργάσιμες για μας.

Ανώνυμος είπε...

Θυμήσου όπου πας μέρες χαράς που έζησες στον Αλισσό με μας. Έλεγε κάποιο τραγουδάκι παραλλαγμένο. Πάντα στις παιδικές μου αναμνήσεις έχω της μέρες που ζούσα το καλοκαίρι στον Αλισσό.

Ανώνυμος είπε...

Συγχαρητήρια σε όλους τους διοργανωτές Αυτής της προσπάθειας ....
Για τους κατασκηνωτές μας σίγουρα αυτές οι μέρες θα τους μείνουν ανεξίτηλες στο μυαλό τους Όπως και οι δικές μου οι μέρες που έζησα σαν χελιδόνι Σε αυτήν την κατασκήνωση με αρχηγό τον Ιδιοκτήτη αυτού του site ....

Baker...

Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετική προσπάθεια που αξίζει να στηριχθεί και να συνεχιστεί... Έκανε τρομερή εντύπωση στα παιδάκια, τα οποία δεν σταματούν να διηγούνται τις πρωτόγνωρες εμπειρίες που έζησαν στην κατασκήνωση αυτές τις τρεις ημέρες. Πολλά συγχαρητήρια στους ιθύνοντες και τους εμπνευστές της προσπάθειας αυτής. Θερμές ευχαρηστίες στον αρχηγό και τους ομαδάρχες που αφιέρωσαν τον πολύτιμο χρόνο τους να ασχοληθούν και με τα μικρότερα παιδάκια. Ελπίζω του χρόνου να είναι τριπλάσια.... Από εδώ χτίζονται οι φιλίες και οι παρέες του αύριο... φιλίες που αντέχουν στον χρόνο και στους δύσκολους καιρούς που έρχονται.....
Συγχαρητήρια και πάλι...
Και του χρόνου με υγεία...!!!

Ανώνυμος είπε...

Φωτογραφίες έβαλες και καλά έκανες κ. Αναστάσιε. Δεν είναι προαναγγελία σε αυτό το τριήμερο. Θα με ενδιέφερε να στείλω τον γιό μου.
Το πρώτο βήμα έγινε. Συγχαρητήρια.
Του χρόνου θα φροντίσω να μάθω.

Ανώνυμος είπε...

Ηταν μια υπέροχη ευκαιρία για τα παιδια μας!!!! Κάθε μερα ο γιος μου γύριζε με τόση χαρα και ενθουσιασμό που με εξέπληξε...το πόσα πράγματα μου ελεγε από αυτα που έκαναν και απο αυτα που ακουσε...!!!!Ακόμα τραγουδάει τα τραγούδια τους....λέει τις προσευχές...Σας ευχαριστούμε για ολα!!!!! Ελπίζουμε να επαναληφθεί και του χρόνου!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Τα συγχαρητήρια είναι κάτι λίγο. Θερμές ευχαριστίες σε στελέχη, γονείς και παιδιά. Μπράβο και στη Χριστιανική Εστία που αναλαμβάνει τέτοιες πρωτοβουλίες!

Ανώνυμος είπε...

"Πόσο θα' θελα να ζούσα όταν ζούσε ο Χριστός
όταν ήταν εδώ κάτω σύντροφος και οδηγός..." Από το γιό μου το έμαθα και εγώ. Εντυπωσιάστηκα με την ποικιλία του προγράμματος. Ένα μπράβο και ένα ευχαριστώ για όλους και για όλα!!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Να καθιερωθεί κάθε χρόνο...🎇 ...και του χρόνου με τα διπλάσια παιδάκια ...👀

Ανώνυμος είπε...

Μία φωτογραφία χίλιες λέξεις... Πόσο δε μάλλον όταν θαυμάζουμε τόσες φωτογραφίες... Πόσα μηνύματα στις παιδικές αυτές ψυχές! Καλή συνέχεια στις υπόλοιπες κατασκηνώσεις.

Ανώνυμος είπε...

Έμαθα ότι οι κατασκηνωτές τραγούδησαν και το τραγούδι που μεγάλωσε γενεές και γενεές "Τα χριστιανόπουλα". Χάρηκα και συγκινήθηκα. Με αυτά τα τραγούδια μεγαλώσαμε και ανδρωθήκαμε. Κρατήστε όσο μπορείτε το πνεύμα των παλαιών όχι μόνο στα τραγούδια αλλά και στη ζωή σας.

Ανώνυμος είπε...

Να κάνεις κ. Κωστόπουλε στον Αλισσό μια συγκέντρωση παλαιών κατασκηνωτών. Αυτό που κάνουν στην Άγκυρα δεν μας εκφράζει. Δεν υπάρχει καμιά σχέση και συνέχεια με μας που ζήσαμε την Κατασκήνωση του Αλισσού. Πήγα μια χρονιά και δεν είδα κανένα από τους τότε ομαδάρχες ούτε και σας. Είναι η γενιά του 60 και του 70. Όλοι τους μου ήταν άγνωστοι. Καμιά σχέση με πρόσωπα και πράγματα.

ΥΓ. Στα κορίτσια μας κάλεσαν. Πήγα θυμήθηκα τα παλιά και σας είδα. Στα αγόρια καμιά επιθυμία να μας δουν. Πήγαν μόνοι του οι καινούργιοι. Χωρίς μια πρόσκληση σε μας τους γονείς.

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ! μια ημέρα στην Κατασκήνωση του Αλισσού, με τα στελέχη και τους κατασκηνωτές, θα μας αναβαπτίσει

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο στα καλά μας παιδιά και στα καλά μας στελέχη. Μας δίνουν πολλές ελπίδες για το αύριο της Χριστιανικής Εστίας, για το αύριο της Εκκλησίας μας, γιατί όχι και για το αύριο της Ελλάδος μας! Τα υπόλοιπα τα βλέπω και τα ακούω ως μικρότητες...

Ανώνυμος είπε...

Για σας είναι μικρότητα. Για μένα τονωτική ένεση ενέργειας για τις καθημερινές δυσκολίες της βιωτής μου. Οι μικρότητες συνθέτουν την ζωή μου, και με δυναμώνουν για να τον αγώνα μου το πνευματικό και τον βιοποριστικό.

Υ.Γ. Αυτός που έγραψε τις «μικρότητες»

Ανώνυμος είπε...

Και επαναλαμβάνω: "ΜΙΚΡΟΤΗΤΕΣ" και "ΜΙΚΡΟΨΥΧΙΕΣ"! Δυστυχώς...

Ανώνυμος είπε...

Τα τελευταία χρόνια τα λέω τα συναισθήματα μου ακόμα κι αν δεν είναι όμορφα, φιλικά και ευγενικά. Αλλά, επειδή κατά βάθος είμαι ακόμα το ντροπαλό εκείνο παιδάκι, που στον Αλλισσό με βοήθησαν κάποιοι Χριστιανοί, και μου έσπειραν τον Λόγο του Θεού, στα Αγιογραφικά στο Ναό, στην συγκέντρωση ομάδας, με την αγάπη που έδειχνε ο αρχηγός να ξεπεράσω τις φοβίες μου, υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν τολμώ να πω. Κακώς, το ξέρω.
Αν ένα πράγμα δεν αντέχω και δεν ανέχομαι είναι οι μικρότητες. Άνθρωποι μικρόψυχοι, όπως εσύ που με κατηγορείς, δεν με ενδιαφέρουν, ναι. Το ζήτημα είναι ότι τελικά υπάρχουν κάμποσοι τέτοιοι όπως και εσύ. Σας ενδιαφέρει μόνο ο εαυτός σας και όχι οι άλλοι.
Απλά είπα μια σκέψη, και με έστησες στο εκτελεστικό. Δηλαδή αυτό που όλα πρέπει να έχουν αιτιατό και αιτία με ταράζει...
Εγώ προχωράω μπροστά, κι όπου με βγάλει ο δρόμος, με αυτά που με έμαθαν οι καλοί μου ομαδάρχες, παραβλέποντας εσένα.
Δεν θα επανέλθω, μεγάλη σημασία σου έδωσα.
Ο ίδιος

ΥΓ. Εύχομαι ο γιός μου να ξαναπάει του χρόνου στον Αλισσό. Να ζήσει όσα έζησα εγώ.

Ανώνυμος είπε...

Από πότε "Αναστάσιε" έχεις και μικρό παιδί που είναι κατασκηνωτής... και θα πάει του χρόνου κατασκήνωση;;;;;;;;; Να σου ζήσει!!!

Ανώνυμος είπε...

Γειά σου Τασούλη μου κρυφό ταλέντο... Και το όνομα αυτού;

Ανώνυμος είπε...

Γιος του ‘Αναστάσιου’ αποκλείεται. Στην ηλικία του πιθανότερο θα πρέπει να είναι εγγονός!!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Επιτέλους γιατί τόση κακεντρέχεια και δηλητήριο σ' αυτή την πόλη των Πατρών;;; Και μάλιστα από ανθρώπους, κατά τα άλλα χριστιανούς! Ο χριστιανός απ' όσο γνωρίζω έχει πλατειά και αγαπώσα καρδία! Χαίρεται με την χαρά των άλλων και με κάθε τι καλό και ωφέλιμο, απ' όπου κι αν προέρχεται! Απορώ γιατί να μη χαιρόμαστε με αυτή την καινούργια προσπάθεια που ξεκίνησε;;; Γιατί κάποιοι μνησίκακοι να βρίσκουν ευκαιρία να χύνουν δηλητήριο σ' αυτή την πνευματική προσπάθεια που γίνεται γι' αυτά τα νεαρά βλαστάρια; Γιατί να πικραίνουν έτσι με τόσο άσχημο τρόπο στελέχη και υπευθύνους;;; Καλή μετάνοια Πάτραι!!! Κι εσύ που υποτίθεται στέλνεις τον γιο σου -αν κατάλαβα καλά- γιατί;;; Κρίμα είναι!!! Βρείτε τα αγαπητικά και χριστιανικά όλοι εσείς στην πόλη του Πρωτοκλήτου -όπως καυχάσθε ότι είναι (;;;)