Ιεροδιάκονος Γερμανός Οδυσσ. Κουρκούτας(1942-1966) - Γεώργιος Κουρκούτας

Ιεροδιάκονος Γερμανός Οδυσσ. Κουρκούτας(1942-1966)

50 έτη από την πρόωρη έξοδο ενός νέου προς τον Ουρανό…

Ένα αφιέρωμα Μνήμης σε έναν Ηλείο Ιερωμένο

 Τον Αύγουστο του 1966, σε ηλικία μόλις 24 ετών, έφυγε από την ζωή ένας νέος ιερωμένος και επιστήμων της Ηλείας. Ο Ιεροδιάκονος Γερμανός Οδυσ. Κουρκούτας έφυγε από την ζωή, μετά από σύντομη περιπέτεια της υγείας του στην Φρανκφούρτη, της τότε Δυτικής Γερμανίας. Υπήρξε υιός του ιερέως Οδυσσέως(επί 35 έτη εφημερίου Γουμέρου) και της πρεσβυτέρας  Μαρίας και είχε άλλα 5 αδέλφια(την Χριστίνα, την Ελευθερία τον Διονύσιο, την Ουρανία και την Παναγιώτα, όλα εν ζωή σήμερα). Βρισκόταν στην Γερμανία από τον Ιούλιο του 1966 με βάση ένα πρόγραμμα στο οποίο συμμετείχε και η Αποστολική διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος, με φοιτητές από πολλά μέρη της Ευρώπης, για να ενισχύσουν αυτοί την παρουσία και το έργο των εκεί ευρισκομένων Μεταναστών Εργατών.  

Από τις 9 Ιουλίου μέχρι τις 20 Αυγούστου 1966 θα βρισκόταν σε Κατασκήνωση στην Φρανκφούρτη της Δυτικής (τότε)Γερμανίας που λειτουργούσε υπό την αιγίδα του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών. Στις Κατασκηνώσεις αυτές, όπως είχε εξαγγελθεί από το πρόγραμμα του Π.Σ.Ε., ελάμβαναν μέρος νέοι από όλες τις χριστιανικές χώρες, με σκοπό την αλληλογνωριμία και εκτίμηση, αλλά και την συζήτηση διαφόρων προβλημάτων της σημερινής νεότητας και των εργατών που εργάζονταν σε ξένες χώρες. Η Κατασκήνωση θα διαρκούσε 40 ημέρες.

ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ. Ο Γερμανός Κουρκούτας, άριστος Πτυχιούχος Θεολογίας και γνώστης της Γερμανικής γλώσσης, βοηθούσε  στο πρόγραμμα, εργαζόταν τις ημέρες εκεί σε εργαστήριο υποδημάτων και το απόγευμα συζητούσε με νέους του Προγράμματος και εργάτες μετανάστες στην Δ. Γερμανία, με αναφορά στα προβλήματα τους και τις απαντήσεις που δίνει το Ευαγγέλιο και η ανθρώπινη αλληλεγγύη. Ήταν ο μόνος ιερωμένος της Ορθοδόξου Εκκλησίας στην Κατασκήνωση. Ωστόσο στο τέλος Ιουλίου έπαθε επεισόδιο εγκεφαλικό σε σημείο όπου υπήρχε παιδικό τραύμα, που δεν είχε προσεχθεί παλαιότερα. Το τυχαίο αυτό περιστατικό οδήγησε σε ολιγοήμερη νοσηλεία στο Νοσοκομείο Ζεκς της Φρανκφούρτης, με αιμάτωμα του εγκεφάλου σε κρίσιμη κατάσταση. Η κατάσταση επιδεινωνόταν καθημερινά και ο νέος Ιεροδιάκονος, παρά τις προσπάθειες των ιατρών, κατέληξε στις 8.20 μμ, την Κυριακή 14 Αυγούστου 1966.  Την τελευταία εβδομάδα βρισκόταν δίπλα του ο σύζυγος της αδελφής του, Άγγελος Σορβανής, που εκλήθη εξ Ελλάδος και μετέφερε την σορό του στην Ελλάδα αεροπορικώς. Παρά τα εμπόδια στις διατυπώσεις στο Αεροδρόμιο Ελληνικού Αττικής (όπου υποδέχθηκε την σορό ο τότε Αρχιμανδρίτης Γερμανός Παρασκευόπουλος), μεταφέρθηκε τελικά στην Ιερά Μονή Σκαφιδιάς Ηλείας, όπου ήταν εγγεγραμμένος ο εκλιπών ως ιερομόναχος. Ακολούθως η σορός διεκομίσθη στην οικογενειακή κατοικία στην Βιδιά Πύργου.

Η ΕΞΟΔΙΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ. Η  εξόδιος ακολουθία τελέστηκε το Σαββάτο 20 Αυγούστου με την συμμετοχή πολλών ιερωμένων και λαϊκών, με προεξάρχοντα τον Μητροπολίτη Γερμανό Α΄, (ο οποίος τον είχε χειροτονήσει στις 12 Μαΐου 1966, μόλις 3 μήνες πριν, δίνοντας του και το όνομα του). Όσοι τον γνώριζαν, τόνιζαν τον σεμνό και ενάρετο χαρακτήρα του. Κεντρικός ομιλητής στην εξόδιο ακολουθία στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Πύργου το πρωί του Σαββάτου εκείνου, όπως διαβάζουμε στην «Πατρίδα» Πύργου της 21^ης Αυγούστου 1966, ήταν ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος και Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Ηλείας και Ωλένης Αρχιμανδρίτης π. Γερμανός Παρασκευόπουλος (ο νυν Μητροπολίτης Ηλείας).  Ο π. Γερμανός Παρασκευόπουλος, όπως διαβάζουμε στο ίδιο φύλλο, εξήρε τις αρετές και ιδιαιτέρως την θεοσέβεια του μεταστάντος, ενώ ανάμεσα στα άλλα κατετέθη Στέφανος εκ μέρους του Π.Σ.Ε. Όπως εγράφη χαρακτηριστικώς, «εις την κηδείαν παρέστησαν, εκτός των οικείων, πολλοί ιερείς και πλήθος λαού εκ της πόλεως μας και κοινοτήτων». Η ταφή έγινε στο Νεκροταφείο Αγίων Πάντων του Πύργου, ενώ πολλοί συμφοιτητές, φίλοι και συνεργάτες του αειμνήστου  Ιεροδιακόνου από όλην την Ελλάδα επεσκέφθησαν τον τάφο, άφησαν λίγα λουλούδια και αντάλλαξαν λόγια παρηγοριάς και ελπίδας με τους γονείς και τα αδέλφια του εκλιπόντος.

ΜΙΑ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ. Ο εκλιπών υπήρξε ένα πρόσωπο με φωτεινή ακτινοβόλα επικοινωνία και διάθεση προσφοράς στον άνθρωπο και την κοινωνία, όπως έδειξε στα μόλις 24 έτη του περάσματος του στην πορεία της ζωής.   Με πίστη στον Θεό και την Εκκλησία και με αγάπη για την Μόρφωση και την Καλλιέργεια του ανθρωπίνου πνεύματος αποτέλεσε σημείο αναφοράς σε όσους των γνώρισαν και με σεβασμό και εκτίμηση τον ανακαλούν στην μνήμη τους. Για πολλούς τα 50 έτη που πέρασαν από τον πρόωρο χαμό του τον Αύγουστο του 1966 είναι πολύ κοντινά στην μνήμη λόγω της έντονης παρουσίας ενός τέτοιου νέου με δυναμισμό του πνεύματος και με διάθεση προσφοράς στην Εκκλησία και  την Πατρίδα.

Γεώργιος Διον. Κουρκούτας