Σάρκα και πνεύμα:
μια πάλη(;)
ζωής!
Κυριακή Θ' Λουκά
Δεν είναι τυχαίο ότι η ζωή έτσι
όπως εξελίσσεται συνεχώς γύρω μας πορεύεται κυρίως πάνω στις ράγες της σάρκας.
Όλες οι σκέψεις, οι πράξεις, το φρόνημά μας γίνονται συνειδητά ή ασυναίσθητα με
επιρροή είτε της σάρκας ως ύλης είτε της σάρκας ως εμφάνισι του κόσμου. Με
λίγες λέξεις δηλαδή αυτό που βλέπουμε με τα μάτια του σώματος είναι το κύριο
μέλημά μας!
Τρέχουμε ακατάπαυστα για την
ικανοποίησι των βιοτικών αναγκών και μέχρις ενός βαθμού όχι άδικα. Χαιρόμαστε
με γεγονότα και επιτυχίες που ανήκουν στον κόσμο και παράλληλα λεγόμαστε με
καμάρι Χριστιανοί! Αναλογιστήκαμε ποτέ ποιά είναι η αληθινή μας σχέσι με την
Εκκλησία του Χριστού; Από την αρχή ακόμη ο κόσμος, αφού δεν κατάφερε να
εξαφανίσει και να εξουθενώσει την Εκκλησία, θέλησε να εισέλθει στον βίο της και
να Της επιβάλει συνήθειες και προσταγές του Νόμου, όπως η περιτομή, για να
αλλοιώσει το μεγάλο, το αληθινό περιεχόμενο αυτής της πίστης που δεν είναι άλλο
από την πνευματική ζωή.
Είτε λοιπόν από φόβο για να μη διώκονται είτε από πίεσι
για να επικρατήσουν παλαιές διατάξεις, φρόντιζαν να αλλοιώσουν το μήνυμα
αιώνιας ζωής και αθανασίας που ήρθε να κηρύξει ο Θεάνθρωπος Κύριος στον κόσμο.
Δυστυχώς αυτές οι πρακτικές δεν
σταμάτησαν ποτέ μέσα στο διάβα των αιώνων και ενώ η Εκκλησία τιμά το σώμα του
ανθρώπου ισάξια με την ψυχή εντούτοις αποστρέφεται τη σάρκα. Δεν υπάρχει πάλη
σώματος και ψυχής αλλά πάλη σαρκός και πνεύματος, κόσμου και Εκκλησίας. Διότι
το σώμα έγινε για να θεωθεί, ενώ την σάρκα τη δημιουργήσαμε εμείς για να την
θάλπουμε κυρίως με ποταπά κίνητρα και θέλγητρα. Και ας μη προτρέξει ο νους μόνο
στην αμαρτία που φαίνεται. Στην εκτός του σώματος. Η περιποίησι της σάρκας,
σήμερα που τα πάντα έχουν χάσει την πραγματική τους έννοια, συνίσταται στην
ικανοποίησι του βαθύτερου εγωισμού της επικράτησης και της κυριαρχίας μας επάνω
στον αδελφό μέχρις ότου επιβάλλουμε τις δικές μας πεποιθήσεις, τις δικές μας
απόψεις, το δικό μας θέλημα. Το χειρότερο σε όλα αυτά είναι όταν ως κίνητρό μας
επικαλούμαστε τη σωτηρία της ψυχής του άλλου ή τη δόξα της Εκκλησίας μας.
Ο Θεάνθρωπος Κύριος, η σαρκωμένη
Σωτηρία του Ουρανού, είναι η Αλήθεια για όλα. Είναι Εκείνος που θέωσε τον πηλό
που έπλασε και που έδωσε μέσα από την κοινωνία Του πρόσωπο στον άνθρωπο της
άγνοιας και της αποστασίας. Εμείς, ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί, ας ξεδιαλύνουμε τα
πράγματα με τη βοήθεια απλανούς καθοδηγού, ας γυρεύουμε την ισορροπία σε όλα.
Ας αποτάξουμε την ύλη και όχι το σώμα. Ας διορθώσουμε το φρόνημα για να μη
χάσουμε την ομορφιά της ψυχής έτσι όπως μας την εμφύσησε ο Τριαδικός Θεός. Και,
λοιπόν, με σώμα και ψυχή ας ζητούμε τον Λυτρωτή Κύριο να εισοδεύσει τα πρόσωπά
μας στη Βασιλεία Του.
δ. Γρηγόριος Φραγκάκης
Πηγή: Εφημερίδα "Απογευματινή Κωνσταντινουπόλεως"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου