Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2016

Δεν θα εορτάσω σήμερα… - Μητροπολίτου Χονγ-Κονγκ Νεκταρίου

Με καθυστέρηση δημοσιεύω το εορταστικό αυτό κείμενο. Εύχομαι  ετεροχρονισμένα στον Μητροπολίτη Χονγ-Κονγκ Νεκτάριο τα χρόνια του να είναι πολλά και ευλογημένα. 
Τον έχει ανάγκη η Εκκλησία.
Α.Κ.Κ. 

 Μητροπολίτου Χονγ-Κονγκ Νεκταρίου
Πως να είναι άραγε η ημέρα ενός Επισκόπου που εορτάζει; Το σκέφτομαι και γελώ. Θυμάμαι έναν Κινέζο που ήρθε μία ημέρα στο γραφείο μου και μεταξύ άλλων με ρώτησε με σοβαρό ύφος ποιό είναι lifestyle μου… Νομίζω ότι παρεξηγήθηκε από το ηχηρό γέλιο μου…
Η ημέρα ξεκίνησε με τον εαυτό μου να κοιτά το είδωλό του στον καθρέπτη. Του έκαμα γνωστό ότι ακολουθώντας την μόδα της εποχής δεν θα εορτάσω σήμερα… Το είδωλο στον καθρέπτη χαμογέλασε αλλά δεν μίλησε…
Πολλή ησυχία σήμερα. Πήγα στο Γραφείο. Μπήκα στο παρεκκλήσι. Δεν έχει λειτουργία σήμερα. Είμαι μόνος. Πως και με ποιόν να λειτουργήσω; Προσκυνώ την εικόνα του Χριστού και του λέγω πως σήμερα θα τον αφήσω ήσυχο. Ούτε γκρίνια για τα προβλήματα της Μητροπόλεως, ούτε αιτήματα για όσους έχουν ανάγκη το θεϊκό έλεος. Σήμερα μόνο ευχαριστία και δοξολογία για όσα παρέχει η Αγάπη Του, είτε τα γνωρίζω είτε όχι.

Παίρνω την μικρή εικόνα του Αγίου Νεκταρίου και την τοποθετώ δίπλα μου επάνω στο γραφείο. Κοιτώ τον Άγιο κι αυτός κοιτά εμένα. Θυμάμαι ένα περιστατικό από όταν ήμουν έφηβος και γελώ. Έξω από τον Ναό του Αγίου Κωνσταντίνου στον Πειραιά συναντήθηκα ένα απόγευμα με έναν Αρχιμανδρίτη. Του έκανε πάντοτε εντύπωση ο βαρύς χαρακτήρας μου. Μου είπε: Νεκτάριε, στο μοναστήρι σου εγώ ούτε μία ώρα δεν αντέχω. Πολλή ησυχία επικρατεί…
Τώρα θεωρώ πως άθελά του προεφήτευσε. Εδώ στο πολύβουο και κοσμοπολίτικο Χονγκ Κονγκ το «μοναστήρι» μου είναι όχι απλά ήσυχο αλλά εσωτέρα έρημος εφάμιλη των παλαιών της Νιτρίας…
Λέγω στον Άγιο: εδώ μια διαβαστή παράκληση έχω να σου προσφέρω αλλά σε άλλα μέρη θα σε γιορτάσουν όπως πρέπει.
Χτυπά η πόρτα. Κάποιος έστειλε κουλουράκια. Σκέφτομαι. Κανέναν δεν αφήνει ο Άγιος απαράκλητο. Επιστρέφω στο γραφείο με καφέ και κουλουράκια στο χέρι. Τα δείχνω στον Άγιο και του λέω: ευχαριστώ για το κέρασμα, δεν θα με πείραζε όμως αν έστελνες κάτι και σε σοκολάτα…
Νομίζω ότι διέκρινα να αχνοφέγγει ένα χαμόγελο κάτω από το παχύ μουστάκι του αγίου στην εικόνα.

Την ευχή του Αγίου να έχουμε όλοι μας! Λέω να συνεχίσω να ζω με πάθος το lifestyle μου…

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Ακουσάτοσαν και οι καθ’ ημάς επίσκοποι.