Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2017

«ΟΥΤΕ ΨΙΧΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΟΥΤΕ ΦΛΟΙΟ» - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ


«ΟΥΤΕ  ΨΙΧΑ  ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ  ΟΥΤΕ  ΦΛΟΙΟ»
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

       «Μετά λύπης μου, από όσους φιλενωτικούς έχω γνωρίσει, δεν είδα να έχουν ούτε ψίχα πνευματική, ούτε φλοιό», έλεγε η παράθεση από Όσιο Παϊσιο, γράφοντα πάλαι ποτέ σε αρχιμανδρίτη, με αφορμή τα Δυτικά ανοίγματα του μακαριστού Οικουμενικού Πατριάρχη Αθηναγόρα. Και, είναι λίαν ευδιάκριτο ότι απέβλεπε να περάσει στη συνείδηση κάποιων ορθόδοξων τους φιλενωτικούς στιγματισμένους ως κενούς, επικίνδυνους, και άλλα τινά με υπογραφή επιπέδου ! Κατά προέκταση, πολύ περισσότερο τους εκτός Ορθοδοξίας … αιρετικούς, παπικούς και λοιπούς. Παράλληλα να ενισχύσει κατά έναν ακόμα τόνο την αυτό-δικαίωση ιδιαίτερα των πούρα ορθόδοξων, οποίοι διαβάζοντάς την θα σκέφτονταν ότι, «για να το λέει ο Όσιος, έτσι είναι», και όχι, βέβαια, ότι πολλοί άλλοι φιλενωτικοί, που δεν έτυχε να γνωρίσει ο Όσιος, μπορεί να έχουν «ψίχα πνευματική και φλοιό», ενδεχομένως και καλύτερης ποιότητας, πράγμα που γνωρίζει πολύ καλά μόνο ο Θεός !

       Τα τοιαύτα και παρόμοια ιππεύουν στη γραμμή του: «Εμείς και οι άλλοι» ! Εμείς οι Ορθόδοξοι, μάλιστα, οι πούρα Ορθόδοξοι, οι δικαιωμένοι, οι σωσμένοι κλπ. και, οι κινούμενοι στις παρυφές της Ορθοδοξίας, πιο πολύ εκτός αυτής, οι ξεστρατισμένοι, οι κολασμένοι κ. τ. ο.  Και δείχνουν, όχι δυσδιάκριτα, ότι «έργα και λόγια» του Χριστού σαν αυτά που ακολουθούν ενδεικτικά, διαβάζονται με φακούς μονοδιάστατους ! «Αναγιγνώσκονται, αλλά ου γιγνώσκονται», ή καλύτερα, «αναγιγνώσκονται με τρόπο που βολεύει να … γνωστούν» ! Από, ορθόδοξους με ιδεοληψία παραπλήσια εκείνης των Γραμματέων, Φαρισαίων και λοιπών, που θεωρούσαν εαυτούς σωσμένους ως «τέκνα του Αβραάμ», και αυθεντικούς ερμηνευτές-φύλακες του Μωσαϊκού Νόμου. Και, δεν ήθελαν, όχι να δεχτούν, αλλά ούτε ν’ ακούσουν ότι ο Χριστός κομίζει κάτι το εντελώς άλλο ! Διό και τον ενοχλούσαν, τον ειρωνεύονταν, τον αμφισβητούσαν, τον στιγμάτιζαν, κι έφτασαν να αποτολμήσουν το αποτρόπαιο, να τον σταυρώσουν !
******    ***   ******
      Παραθέτω, λοιπόν, πλάι στην παράθεση από Όσιο Παϊσιο πρώτα μια σειρά από «έργα και λόγια» του Χριστού, και αφήνω όσους έχουν κοινό, νου να πουν ποιο σήμα  και προς ποιους εκπέμπουν.
1.   Τον πεσόντα στους ληστές από Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ, ληστευθέντα από αυτούς και εγκαταλειφθέντα μισοπεθαμένο, προσπέρασαν αδιάφοροι ένας Ιερέας και ένας Λευίτης, και τον φρόντισε με θυσιαστική αγάπη ένας ξεστρατισμένος, και επικατάρατος Σαμαρείτης !
2.   Ασφαλώς δεν είναι τυχαίο, ούτε χωρίς νόημα, που παραπονιέται ο Χριστός ότι, από τους δέκα λεπρούς που θεράπευσε μόνο ένας γύρισε να του πει «ευχαριστώ» ! Και αυτός δεν ήταν Ιουδαίος-γράφε ορθόδοξος-ήταν Σαμαρείτης-γράφε, φιλενωτικός, ετερόδοξος,  αιρετικός κλπ. !
3.   Από τους δυο προσευχόμενους στο Ναό, το Φαρισαίο και τον Τελώνη, δικαιώνεται από το Χριστό, η προσευχή μετανοίας του αρχικλέφτη Τελώνη, όχι εκείνη του υποκριτή και κομπορρήμονα «τέκνου του Αβραάμ», ερμηνευτή-φύλακα του Νόμου, Φαρισαίου !
4.   Με το Χριστό παρακαθήμενο στο τραπέζι του επίσης αρχικλέφτη τελώνη Ζακχαίου, έρχεται η σωτηρία στο σπιτικό του από την οδό της μετάνοιας που του ενέπνευσε η παρουσία Του-«Ιδού τα ημίση των υπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοις πτωχοίς, και ει τινός εσυκοφάντησα, αποδίδωμι τετραπλούν»-Λουκ.19,8. Την ίδια ώρα οι παρόντες Φαρισαίοι σχολιάζουν δηκτικά το Χριστό λέγοντας: «Καλά στο τραπέζι αυτού του αμαρτωλού βρήκε ο Δάσκαλος να παρακαθίσει»;
5.   Με το Χριστό παρακαθήμενο τώρα στο τραπέζι Φαρισαίου, ανθρώπου του σιναφιού τους-Σίμων-και σώζοντα χάρη στα δάκρυα μετανοίας της την κοινή γυναίκα, ο τιμημένος με την παρουσία Του οικοδεσπότης, ως … γνήσιο «τέκνο του Αβραάμ», ερμηνευτής-φύλακας του Μωσαϊκού Νόμου κι αυτός, τον αμφισβητεί, διαλογιζόμενος. «Αν ο άνθρωπος αυτός ήταν προφήτης, θα γνώριζε ποια και τι είδους γυναίκα είναι αυτή που τον αγγίζει, γιατί είναι αμαρτωλή»-Λουκ.7,39.  
        Με άλλα λόγια πολύ απλά και πολύ καθαρά, ο Ιησούς Χριστός μπορεί να έχει άλλη αντίληψη για το ποιος χριστιανός-ορθόδοξος, ρωμαιοκαθολικός, ευαγγελικός-και «ει τις και άλλος», έχει ή δεν έχει «ψίχα πνευματική και φλοιό» ! Μπορεί, δηλαδή, κάποιοι που θεωρείται ότι έχουν ipso jure-ιδίω δικαίω- «ψίχα πνευματική και φλοιό», να μην έχουν, κι άλλοι που θεωρείται ότι δεν έχουν, να έχουν !
*****  ***   ******
       Παραθέτω τώρα πλάι στην παράθεση από το σύγχρονο Όσιο μια άλλη από Όσιο παλιό, και κορυφαίο, τον Άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο. Σ’ αυτήν ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός δια χειρός του Μεγάλου Πατέρα και Οικουμενικού Διδάσκαλου της Εκκλησίας: 1. Προσδιορίζει τα ουσιαστικά συστατικά της «ψίχας πνευματικής και φλοιού». Και με την ευκαιρία, είναι αυτά ακριβώς που θα καταθέσει και φέτος η Εκκλησία στην ψυχή μας από τα Ευαγγελικά Αναγνώσματα των τριών πρώτων Κυριακών του αρχόμενου Τριωδίου-«Τελώνη και Φαρισαίου», «Ασώτου υιού», «Μελλούσης Κρίσεως». Πράγμα που επιβάλλει να προσεχθούν ιδιαίτερα, για τον επί πλέον λόγο ότι, τελευταία και άλλα «στεγάζονται» κάτω από αυτή τη διατύπωση, και προβάλλονται μυθοποιημένα και περιβαλλόμενα οιονεί με θείο γνόφο. Και, 2. Με κριτήριο αυτά αποφασίζει, θετικά ή αντίστοιχα αρνητικά στο πρόσωπο των πέντε φρόνιμων και πέντε μωρών παρθένων, όχι όμως τυχαία, για την, «ψίχα πνευματική και φλοιό», ανθρώπων πρώτης εκκλησιαστικής γραμμής, όπως οι του ασκητικού-μοναστικού χώρου. Αφήνει έτσι να φανεί καθαρά ότι, Αυτός Μόνος μπορεί να εκτιμήσει την, «ψίχα πνευματική και φλοιό» απάντων και ανάλογα να αποφασίσει. Οπότε λαμβανομένων υπόψη των ανωτέρω, ας μην αποκλείουμε οι εκτιμήσεις και αποφάσεις Του να κρύβουν εκπλήξεις !
       Η παράθεση προέρχεται από την ομιλία Αγίου Ιωάννη του Χρυσόστομου στην «Παραβολή των Δέκα Παρθένων». Την παραθέτω όμως από το ομότιτλο Κοντάκιο-μελοποιημένο ποίημα- Οσίου Ρωμανού του Μελωδού-Οίκοι 17-25 σε νεοελληνική απόδοση. Ο Όσιος Ρωμανός είχε διαβάσει και αυτή την ομιλία του Μεγάλου Πατέρα της Εκκλησίας, είχε ενστερνιστεί τις θέσεις του και είχε συνθέσει αυτό το Κοντάκιο-Ύμνο με έξι Προοίμια, και τριάντα ένα Οίκους, που ψαλλόταν στην Ακολουθία του Νυμφίου της Μεγάλης Δευτέρας !
       
«17.  Στις άμυαλες που έτσι τόλμησαν- -στον Κριτή των όλων να μιλήσουν,- -Ο Χριστός αποκρίθηκε και είπε:- -«Αυτή είναι η ώρα της δίκαιης κρίσης.- -Ο καιρός της φιλανθρωπίας έχει τελειώσει- -η συμπάθεια δεν έχει θέση πια.- -Η θύρα της ευσπλαχνίας είναι για τους ανθρώπους κλειστή,- -δεν είναι ο τόπος της μετάνοιας εδώ.- -Δε δείχνει ο Οικτίρμων συμπάθεια πια,- -Ο Ελεήμων είναι τώρα Κριτής αυστηρός.- -Εσείς στον κόσμο δειχτήκατε άσπλαχνες,- -πώς, λοιπόν, ζητάτε το στεφάνι το άφθαρτο;
18.  Στους αρχάγγελους και όλους τους αγίους μπροστά σας απαριθμώ ,- -τα όσα μου έκαναν αυτές που είναι τώρα μαζί μου καλά.- -Με βρήκαν θλιμμένο και πεινασμένο πολύ,- -και μερίμνησαν να με χορτάσουν.- -Διψασμένο, και πρόθυμες με πότισαν.- -Με είδαν ξένο, και σαν δικό τους με στέγασαν.- -Στη φυλακή κρατούμενος βρέθηκα, κι ήρθαν και με φρόντισαν.- -Όλες τις εντολές μου επακριβώς τήρησαν,- -γι αυτό ήρθαν και βρήκαν το στεφάνι το άφθαρτο.
19.  Τίποτε από αυτά στον κόσμο εσείς δεν κάνατε,- -παρότι τη νηστεία τηρήσατε,- -την παρθενία ασκήσατε, και στα λόγια την αρετή.- -Χωρίς έργα αγάπης τέλεια και ευσεβή μάταια κοπιάσατε.- -Την ανάγκη των ξένων παραβλέψατε,- -καθώς επίσης και των αρρώστων.- -Στους πεινασμένους χέρι βοήθειας ποτέ δεν απλώσατε.- -Η υποκρισία, αυτή μόνη, καλά σας έθρεψε.- -Για την απονιά σας καμαρώνατε.- -Στους φτωχούς που χτυπούσαν την πόρτα σας,- -δεν ανοίγατε, δε βοηθούσατε.- -Πώς ζητάτε το στεφάνι το άφθαρτο;
20.  Γυμνούς και προσήλυτους δε συμπονέσατε,- -ξένους στο σπιτικό σας δε δεχτήκατε να στεγάσετε.- -Σε όσους ήταν σε φυλακές και σκληρά δεσμά,- -κρατήσατε κλειστά τα αυτιά σας ερμητικά.- -Να επισκεφθείτε τους άρρωστους δεν πήγατε,- -βλέμμα καλοσύνης σε ενδεείς και φτωχούς δε ρίξατε,- -πάντα μια απανθρωπία σας διέκρινε,- -την οργή αντί της ευσπλαχνίας σύντροφο είχατε.- -Πώς, λοιπόν,  εσείς. που στη ζωή τέτοια πράξατε,- έρχεστε τώρα και ζητάτε το στεφάνι το άφθαρτο;
21.  Υπεροπτικά τους πάντες βλέπατε,- -τους φτωχούς στην καταφρόνια είχατε,- -σκληρές κι ανελέητες για όλους ήσασταν.- -Όσους σε κάτι έφταιγαν, παθιασμένα κατακεραυνώνατε,- -εσείς που καθημερινά σε πολλά φταίγατε.- -Στους συνανθρώπους σας φερόσασταν απάνθρωπα,- -λες κι εσείς δεν είχατε πλημμελήματα,- -για τις μεγάλες αρετές σας κομπάζατε.- -Απορριγμένους όσους δε νήστευαν, θεωρούσατε,- -μολυσμένους όσους παντρεύονταν λέγατε.- -Μόνο τους εαυτούς σας δικαιώνατε,- -Και όλα αυτά για καιρό πριν την ώρα- -που θα λαβαίνατε το στεφάνι το άφθαρτο.
22.  Σαν απλή αποφυγή κάποιων φαγητών τη νηστεία εφαρμόζατε,- -και παράλληλα τους ανθρώπους λοιδορούσατε,- -ως πρωτοστάτισσες στις συκοφαντίες.- -Αλλά και την αγνότητα καθαρά δεν τηρούσατε,- -με ρυπαρούς λογισμούς τακτικά τη μολύνατε.- -Ποιο όφελος αποφέρει η αγνότητα,- -αν δεν είναι ο λογισμός καθαρός;- -Κάλλιο να τρώει κανείς και να πίνει μετρημένα,- -και να ακολουθεί ζωή συνετή,- -παρά από κάποια φαγητά να απέχει,- -όχι όμως κι από άλλα, που τον βλάπτουν ψυχικά,- -γιατί πώς μπορεί τότε να ζητήσει το στεφάνι το άφθαρτο;
23.  Η άσκηση της νηστείας δεν είναι σωστή,- -αν δεν τα αποφεύγει όλα κανείς,- -και τους άτοπους λογισμούς, και τις βλαβερές πράξεις.- -Και η εγκράτεια αδυνατεί να στεριώσει,- -σε σάρκα που έμαθε ακράτητα να ζει.- -Θεμέλιος λίθος της νηστείας,- -που πάνω του οφείλουμε την πνευματική μας οικοδομή- -να χτίσουμε σαν σε όρμο ασφαλή,- -είναι η ελεημοσύνη, που τη στεριώνει, και την κάνει λαμπρή,- -κι από κοντά η ευσέβεια, που τη δυναμώνει,- -όπως το λίπασμα δυναμώνει το φυτό.- -Αυτές την περιφρουρούν σαν άλλα τείχη- -και αποτελούν τη βάση για το στεφάνι το άφθαρτο.
24.  Κατά τι σας ωφέλησε η αγνότητα και η νηστεία,- -που είχαν μόνιμο συνοδό την αλαζονεία;- -Αρνιόσασταν την πραότητα, στέργατε πάντα το θυμό.- -Όμως ως πράος εγώ και στην καρδιά ταπεινός,- -αγαπώ ιδιαίτερα τους πράους,- -σ’ αυτούς δωρίζω την άφεση των αμαρτιών.- -Αρνούμαι αυτούς που νηστεύουν, μα είναι άσπλαχνοι,- -προτιμώ αυτούς που τρώνε κανονικά,- -και είναι φιλεύσπλαχνοι.- -Μισώ τους παρθένους που είναι απάνθρωποι,- -τιμώ όσους εγγάμους είναι φιλάνθρωποι.- -Τίμιος ο έγγαμος που ακολουθεί σώφρονα βίο,- -και για τούτο κερδίζει το στεφάνι το άφθαρτο.
25.  Ξίφος κατά των αμαρτωλών εγώ δεν ακόνισα,- -μακρόθυμα πάντα τους ανθρώπους έβλεπα.- -Ο Δημιουργός και Πλάστης τους, Εγώ,- -την πόρνη που μετάνιωσε κι έκλαψε,- -δέχτηκα με ευμένεια, και άφεση της έδωσα.- -Τον τελώνη που στέναζε ελέησα, δεν απόδιωξα,- -γιατί βρήκα τη μετάνοιά του ειλικρινή.- -Ως Πατέρας συμπάθεια και αγάπη στους ανθρώπους έδειξα.- -Τον Πέτρο λυπήθηκα, τότε που με αρνήθηκε,- -Τα δάκρυά του να υποφέρω με έκαναν,- -γιατί μετάνιωσε, και τότε ζήτησε το στεφάνι το άφθαρτο».
******   ***    ******
        Σε καιρούς όπως σημερινοί όπου: «Το γαρ μυστήριον ήδη ενεργείται της ανομίας»-«Η μυστική δύναμη της ανομίας είναι ήδη επί το έργον»-2Θεσ.2,7. Το σανίδι κάτω από τα πόδια Ορθόδοξων, Ρωμαιοκαθολικών, Ευαγγελικών έχει αποτραβηχτεί, καθώς με όχι μικρή ευθύνη όλων των χριστιανών ο κόσμος έχει από-χριστιανιστεί. Με διάτρητα άλλοθι εμείς προσπερνάμε το κενό μας σε «ψίχα πνευματική και φλοιό», σαν αυτή που προσδιορίζει ο Χριστός, και συνεχίζουμε «να δαγκάνουμε και να τρώμε ο ένας τον άλλο, αδιαφορώντας μήπως αλληλοεξοντωθούμε»-Γαλ.5,15. Θα γελάει τάχα με αυτά μας «τα καμώματα» ο Χριστός, ή θα μας οικτίρει «περίλυπος έως θανάτου» ! 

25 σχόλια:

π. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ είπε...

Κρίμα που δεν ζει ο π. Παισιος να διαβάσει το άρθρο και να καταλάβει το λάθος που έκανε όχι μόνο να σκεφτεί αλλά και να τολμήσει να δημοσιεύσει τη διαπίστωση του περί των οικουμενιστων.
Ας τον δικαιολογησουμε όμως τον Άγιο! Αγραμματος ήταν, δεν είχε τη μόρφωση που έχουμε εμείς σήμερα και μπορούμε και διαβάζουμε τι είπε και πως ενηργησε ο Χριστός μας, η τι έγραψε ο Αγ. Ρωμανος ο Μελωδος...

Αθανάσιος Κοταδάκης είπε...

Έχω διαβάσει πολύ προσεκτικά όλα τα στον Αναστάσιο γραπτά σας λίαν αγαπητέ π. Α. Γκ. Δε νομίζω ότι κάνει λάθος ο Όσιος Παϊσιος, απλώς λέει ακριβώς αυτό που εκ πρώτης όψεως διαπίστωσε σε όσους φιλενωτικούς είχε γνωρίσει ! Και δεν έχει την παραμικρή σημασία που ήταν αγράμματος, αφού τόσα και τόσα δείχνουν ότι είχε θείο φωτισμό! Το κύριο βάρος πέφτει στο πώς και γιατί χρησιμοποιεί κανείς κάποιο γραπτό, και ιδιαίτερα αν το θεωρεί θέσφατο!
Για να γίνω πιο σαφής, προσθέτω Κάτι παραπλήσιο με γραπτό από Άγιο Φώτιο να εξηγεί στο Βόρη της Βουλγαρίας ότι το Φιλιόκβε είναι αίρεση-εντασσόμενο στην ίδια γραμμή και ίδιο σκοπό-αλλά να μην προστίθεται ότι στη δεύτερη Πατριαρχεία Φωτίου το Φιλιόκβε ήταν αίρεση και για τους Δυτικούς. Αφού, στην υπό την προεδρία του Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης του 879-880 οι αντιπρόσωποι του Πάπα Ιωάννη του 8ου υπέγραψαν τη σχετική απόφαση, αλλά και αποσύρθηκε η προσθήκη. Και η απόσυρση αυτή κράτησε 134 χρόνια, ως το 1014 που ο βασιλιάς των Φράγκων Ερρίκος ο 2ος επέβαλε την επαναφορά της. Και δε θα αναφερθώ στο ότι σε σχετικές Λειτουργίες-π.χ. το 1981 στα 1500 χρόνια από τη 2η Οικουμενική Σύνοδο, και άλλοτε-και όχι μόνο ένας Πάπας απάγγειλε Ελληνικά το Σύμβολο της Πίστεως όπως το διατύπωσε αυτή χωρίς το Φιλιόκβε, πράγμα που κάτι μαρτυρεί ! Θα πω όμως ότι δε θα έβλαπτε να αναρωτηθούμε αν, και να θέλει ο όποιος Πάπας, μπορεί να βγει και να πει στον κόσμο του, "ξεχάστε τα ως σήμερα, ήταν λάθος ! Από σήμερα θα απαγγέλλουμε το Σύμβολο της Πίστεως σωστά". Ή νομίζουν κάποιοι ότι αν όλα αυτά είχαν συμβεί στην Ανατολή, θα μπορούσε ύστερα από 1000 τόσα χρόνια να βγει ο Οικουμενικός και οι άλλοι τρεις να κάνουν το αντίστοιχο !
Μήπως, λοιπόν, θα ήταν καλύτερο, και πιο χριστιανικό, ιδιαίτερα σήμερα όλοι οι χριστιανοί να αρχίσουμε να κινούμαστε αλλιώς;
Αθανάσιος Κοτταδάκης





george1 είπε...

Οταν γραφουν κειμενα καποιοι θεολογοι υπαρχει ενα τεραστιο προβλημα. Εχουν τοσα πολλα θεολογικα λαθη ωστε δεν ξερει κανεις απο που να αρχισει και που να τελειωσει. Και ο χρονος ειναι πολυτιμος για να ασχοληθει κανεις με αθεολογητα επιχειρηματα και κειμενα.

Απλα θα αναφερω οτι ΟΛΟΙ οι συγχρονοι αγιοι και προορατικοι γεροντες ειχαν την ιδια ασχημη γνωμη για τον οικουμενισμο τον οποιο τον θεωρουσαν αιρεση , η μαλλον παναιρεση. Αυτη τη γνωμη ειχαν ο αγιος Παισιος , Πορφυριος, Ιουστινος Ποποβιτς, γεροντας Ιακωβος Τσαλικης, γεροντας Σιμωνας Αρβανιτης, γεροντας Εφραιμ Κατουνακιωτης και παρα πολλοι αλλοι.Αραγε να τρελαθηκαν ολοι ; Μα η γραφη λεει οτι οι ανθρωποι του Θεου οδηγουνται απο το Πνευμα

14 ψυχικὸς δὲ ἄνθρωπος οὐ δέχεται τὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ· μωρία γὰρ αὐτῷ ἐστι, καὶ οὐ δύναται γνῶναι, ὅτι πνευματικῶς ἀνακρίνεται.
15 ὁ δὲ πνευματικὸς ἀνακρίνει μὲν πάντα, αὐτὸς δὲ ὑπ᾿ οὐδενὸς ἀνακρίνεται.
16 τίς γὰρ ἔγνω νοῦν Κυρίου, ὃς συμβιβάσει αὐτόν; ἡμεῖς δὲ νοῦν Χριστοῦ ἔχομεν.

Και επειδη πολυ θεολογοι ψαχνουν αθεολογητα επιχειρηματα μεσα απο τη γραφη για να στηριξουν την αιρεση του οικουμενισμου να αναφερω ενα χωριο απο το χθεσινο ευαγγελιο. Αν λοιπον θεωρουμε οτι εμεις εχουμε ξεπαρασει τους μεγαλους αγιους και γεροντες που ησαν βεβαιωμενα πνευματοφοροι μηπως εχουν ισχυ τα ακολουθα του ευαγγελιου ;

ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται.

Υ.Γ. Πολλα συγχαρητηρια για αλλη μια φορα στο π. Αναστασιο Γκοτσοπουλο.

Ανώνυμος είπε...

Συγχαίρω για την απάντηση σας κ. Αθ. Κοτταδάκη. Το σκεπτικό και η τεκμηρίωση σας υπέροχη. Επιτέλους. Χορτάσαμε από τις ακρότητες και τις παρερμηνείες «αγωνιστών» θεολόγων.

Ανώνυμος είπε...

Μας γράφει ο γνωστός σε Ελλάδα και σλαβικές χώρες π. Αναστάσιο Γκοτσόπουλος: Ο άγιος Παΐσιος «Αγραμματος ήταν, δεν είχε τη μόρφωση που έχουμε εμείς σήμερα». Αυτά τα γράφει για να διασκεδάσει τα όσα έγραψε ο κ. Αθαν. Κοτταδάκης στο εμπεριστατωμένο άρθρο του.
Πως εξηγείς π. Αναστάσιε Γκοτσόπουλε τα λόγια που διάβασα στην Ρομφαία «Θα πρέπει να αναφερθεί ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος επισκέφθηκε το Άγιον Όρος αμέσως μετά την εκλογή και ενθρόνιση του στον Θρόνο του Πρώτου της Ορθοδοξίας.
Τότε ο Άγιος Παΐσιος δημόσια έκανε την εξής μαρτυρία: «Ο Θεός μας έδωσε αυτά τα δύσκολα χρόνια τον καλύτερο Πατριάρχη». (http://www.romfea.gr/katigories/10-apopseis/1731-agios-pa%CF%8Asios-o-theos-mas-edose-ton-kalutero-patriarxi)
Ο Άγιος Παΐσιος θα έπρεπε να γράφει για τον φιλενωτικό Βαρθολομαίο «Μετά λύπης μου, από όσους φιλενωτικούς έχω γνωρίσει, δεν είδα να έχουν ούτε ψίχα πνευματική, ούτε φλοιό». Όμως είδα σε βίντεο τον άγιο Παΐσιο να προσκυνά και να φιλάει το χέρι του φιλενωτικού Βαρθολομαίου.
Χάσμα μεταξύ των δύο αντικρουόμενων απόψεων του ιδίου Αγίου της Εκκλησίας μας.
Μεγαλύτερη σημασία δίνω στα όσα έγραψε και ερμήνευσε αγιογραφικά ο κ. Κοτταδάκης από την δική σας πρόχειρη παρέμβαση.

Ανώνυμος είπε...

Κανένας άγιος δεν είναι καθ΄ εαυτόν αλάθητος. Ο όσιος Παϊσιος ενημερωνόταν όχι απ΄ευθείας από τους υπευθύνους, αλλά από αντι-οικουμενιστές τύπου "ορθοδόξου τύπου" και λοιπών κίτρινων φυλλάδων οι οποίοι τον επισκέπτονταν φοβούμενοι πως ολοι όσοι μετέχουν στους διαλόγους είναι αιρετικοί ή αιρετίζοντες. Η πληροφόρησή του ήταν επιλεκτική-ο ίδιος δεν νομίζω ότ είχε επαρκή γνώση των όσων συνέβαιναν στους διαλόγους. Ήταν καλοπροαίρετος! Αλλά ποιούς φιλενωτικούς είχε γνωρίσει για να τους διαγράψει όλους με μια φράση-μονοκοντυλιά; Η δε συγκεκριμένη αποστροφή του από πού προέρχεται;
Είναι γνωστό το εξής περιστατικό: Ο όσιος Παϊσιος επηρεασμένος από κάποιους ανθενωτικούς μιλούσε αρνητικά για τους διαλόγους. Τον επισκέφθηκε ο Αρχ. Αυστραλίας Στυλιανός, τότε πρόεδρος του διμερούς θεολογικού διαλόγου με τους Παπικούς και τον ρώτησε: Τίνα κάνω που θα πάω στον διάλογο και θα ασςχοληθούμε με το Filioque, τί να πώ; Α!, εγώ δεν ξέρω από αυτά του είπε ο όσιος....
Το χειρόγραφο που κυκλοφορούσε για τον Αντίχριστο του οσίου Παϊσίου είναι διάτρητο θεολογικά, και έχει αυτό αποδειχθεί από τον π. Βασ. Βολουδάκη σε μελέτη του-δεν σημαίνει πως δεν είναι άγιος ο όσιος. Σημαίνει όμως πως δεν είναι αλάθητος σε κάθε έκφρασή του. Η Εκκλησία είναι πάνω από τους αγίους.
Βυζάντιος

Ανώνυμος είπε...

Η θέση του π. Αναστασίου Γκοτσόπουλου σε συναισθηματικό επίπεδο δείχνει την ανεπάρκεια να αντιμετωπίσει τα όσα μας έγραψε ο κ. Αθανάσιος Κοττατάκης. Συμφωνώ με τα όσα έγραψε ο κ. Α.Κοτ. και μου άρεσε το απαντητικό σχόλιό τους στις ανώφελη παρέμβαση του π. Α.Γκ.
Σπύρος Μερκούρης

Αθανάσιος Κοταδάκης είπε...

Υποκλίνομαι μπρος στο βαρύγδουπο … «τελωνικό φρόνημα» του george Ber ! Και πολύ περισσότερο, μπρος στην περίπυστη θεολογική του εμβρίθεια ! Παρά ταύτα ο Ιησούς Χριστός επιμένει ότι: «Τον άνθρωπο που έπεσε σε ληστές κατηφορίζοντας από Ιερουσαλήμ προς Ιεριχώ, ληστεύθηκε από αυτούς και εγκαταλείφθηκε μισοπεθαμένος, προσπέρασαν αδιάφορα ο Ιερέας και ο Λευίτης, αλλά τον φρόντισε με θυσιαστική αγάπη ο ξεστρατισμένος και επικατάρατος Σαμαρείτης ! Και, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, όσο κι αν τον προσπερνούν κάποιοι περνώντας κατ’ ευθείαν στο Ρωμανό το Μελωδό, επιμένει να προσδιορίζει τα ουσιαστικά συστατικά του «ψίχα πνευματική και φλοιού» !
Ιησούς Χριστός, λοιπόν, και Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αφήνουν να φανεί λίαν ευδιάκριτα ποια είναι αυτά ή ποια είναι αυτή, και σε ποιους, «το Άγιο Πνεύμα, που όπου θέλει πνέει», χωρίς την άδεια κάποιων τα χαρίζει !
Αθανάσιος Κοτταδάκης
Α-θεολόγητος και Φαρισαίος-«υψών εαυτόν»


Ανώνυμος είπε...

Μην σας πτοούν κάποιες αντιδράσεις γνωστών ανθρώπων συνεχίστε να λέτε την άποψή σας κ. Κοτταδάκη. Ας μάθουν και οι άλλοι ότι δεν μονοπωλούν την Ορθοδοξία. Τους βαρέθηκα να αναμασούν τα ίδια και τα ίδια.

Ανώνυμος είπε...

Μερικοί θεολόγοι δεν μπορούν να ησυχάσουν με την φράση του Αγίου Παισίου "ούτε ψίχα πνευματική ούτε φλοιό ", που είπε ο Αγιος για τους φιλενωτικούς.
Ωστόσο, η ενόχληση που αισθάνονται, είναι θετική, διότι δείχνει ότι η Συνείδηση τους είναι ακόμη ενεργή, και τους υπενθυμίζει το Ορθόν, αν και η Βούληση τους, τούς ωθεί να αποδομήσουν την ενοχλητική φράση.
Νομίζω ότι η λύση είναι, να ακολουθήσουν την ίδια Ασκητική μέθοδο, που ακολούθησε ο Αγιος (Νηστεία, Προσευχή, Αγρυπνία, Αγάπη για τον Θεό και τον Πλησίον), και τότε με των Φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, θα φτάσουν στο ίδιο ακριβώς συμπέρασμα, που έφτασε και ο Αγιος.

Ανώνυμος είπε...

τσεκουράτες οι απαντήσεις του Κοτταδάκη. τώρα ο π. Αναστάσιος θα αρχίσει να μας παρουσιάζει αποσπάσματα Κανόνων όπως του αρέσουν.

Ανώνυμος είπε...

Συγχαίρω τον συντάκτη και τον συμβουλεύω να μην απαντά σε στρατευμένους που μόνον να αντιδρούν γνωρίζουν μόνιμα.

george1 είπε...

Σας ευχαριστω κυριε Κοταδακη για τα λογια σας . Ομως αν προσεξετε θα δειτε οτι δεν ασχοληθηκα ουτε με το φρονημα σας , ουτε με το προσωπο σας, ουτε σας ειρωνευτηκα. Δεν ειναι ωραια κατασταση η ειρωνια για χριστιανους. Πρεπει να ειρωνευομαστε τους αδελφους μας οταν δεν εχουν καλη γνωμη για τα κειμενα που γραφουμε ;;;;;;

Αυτο που επραξα ηταν να πω την αποψη μου για τα γραφεντα. Η γνωμη μου ειναι οτι εχει πολλα θεολογικα λαθη και ασυνδετα θεολογικα επιχειρηματα για να οδηγησουν σε συγκεκριμενο στοχο. Αν πρεπει να με ειρωνευτειτε επειδη δεν συμφωνω με το κειμενο σας δεν πειραζει.

Παραθετετε χωρια της γραφης και αποσπασματα απο τους πατερες και απο μονος σας τα οδηγειτε στο στοχο σας. Ομως οι αγιοι μιλησαν για τη θυσιαστικη αγαπη. Δεν ειπαν ποτε οτι αυτη η αγαπη πρεπει να οδηγει σε αυτο που λεμε οικουμενισμο. Ακριβως το αντιθετο ειπαν :Στα της πιστεως ου χωρει συγκαταβασης. Και για το λογο αυτο οι οικουμενικες συνοδοι ηταν ιδιαιτερα αυστηρες στα θεματα των αιρεσεων.

Προσωπικα ειμαι υπερ της ενωσης των εκκλησιων, το οποιο ειναι κατι που θα γινει οταν κρινει ο Θεος. Ομως αυτη η ενωση δεν θα ειναι εργο του οικουμενισμου ο οποιος δεν ευαρεστει τον Θεο. Η ενωση των εκκλησιων θα ειναι εργο του Αγιου Πνευματος μεσα απο διαδικασιες που θα επιτρεψει και θα αξιοποιησει.

Για την ωρα ο οικουμενισμος μονο προβληματα δημιουργει και διαιρεσεις στην εκκλησια. Οπως ειπε ο γεροντας Εφραιμ ο Κατουνακιωτης ο οικουμενισμος διακατεχεται απο ακαθαρτα πνευματα. Και αυτη δεν ηταν η προσωπικη του αποψη αλλα η απαντηση που ελαβε απο το Χριστο.Ειναι τυχαιο που ολοι οι χαρισματουχοι αγιοι και γεροντες ειχαν ασχημη γνωμη για τον οικουμενισμο ;

Την ιδια αληθεια μαρτυρουσε και ο μεγαλος αγωνιστης της εκκλησιας αρχ. Χαραλαμπος Βασιλοπουλος. Ενω ειχε εκδοσει εκατονταδες βιβλια μονο για δυο βιβλια του ανεφερε ενα φοβερο δαιμονικο φαινομενο. Εσπαζε το πιεστηριο και η λινοτυπικη μηχανη κατ επαναληψη χωρις να μπορει ο τεχνικος να βρει βλαβη. Τοτε αναγκαστηκε ο προισταμενος του τυπογραφειου να βαλει θυμιαμα να καιει συνεχως. Ετσι τυπωθηκαν. Τα δυο βιβλια στο οποιο συνεβει αυτο ηταν το, υπαρχουν μαγια, και το , ο οικουμενισμος χωρις μασκα.


Τελος να ρωτησω αν υπαρχει εστω ενας αγιος η χαρισματικος γεροντας του εικοστου αιωνα που να ειχα καλη γνωμη για τον οικουμενισμο ;;;; Αυτο νομιζω ειναι αρκετο για να φωτισει το φαινομενο του οικουμενισμου.

Ανώνυμος είπε...

Καλό είναι να ακούνε οι νεότεροι και την γνώση των μεγαλύτερων και πεπειραμένων. Καλό είναι από τους αγίους να παίρνουν τις αρετές και να μην μένουν στις λεπτομέρειες κάποιων λόγων που είναι για κάποια χρονική συγκυρία και όχι διαχρονικοί. Μας αρέσει όμως των χριστιανών να τρωγόμαστε μεταξύ μας. Όσοι στην σημερινή εποχή προβάλουν την ακρότητα ως την αποκλειστικότητα της αλήθειας καταντούν μίζεροι και κοντόφθαλμοι.

george1 είπε...

Αυτο ακριβως κανουμε οι νεωτεροι. Ακολουθουμε τους μεγαλυτερους και πεπειραμενους.Οχι ομως αδιακριτως ολους. Ακολουθουμε αυτους που ειναι μεγαλοι οχι μονο στη φυσικη ηλικια αλλα αυτους που ειναι μεγαλη και στη πνευματικη ηλικια. Ακολουθουμε αυτους που εχουν ασυληπτα μεγαλη πειρα στη πνευματικη ζωη.Ακολουθουμε αυτους που περσαν απο το σταδιο της καθαρσης στο σταδιο του φωτισμου και ετσι μας παρεδωσαν θεολογικο πλουτο. Και ολοι αυτοι ειχαν την ιδια θεση για τον οικουμενισμο.

Απο τους αγιους δεν παιρνουμε μονο τις αρετες αλλα και τις σαφεις διδαχες τους οι οποιες ταυτιζονται στο προκειμενο θεμα και ειναι διαχρονικες.


Η φαγομαρα σχετιζεται με τα ακρα δηλαδη με το ζηλωτισμο και τον οικουμενισμο και οχι με την απαθη παρουσιαση του θεματος.

Το να προβαλουμε την ομοφωνη αποψη των αγιων ασφαλως και δεν ειναι ακροτητα.Εκτος αν για καποιους οι συγχρονοι μεγαλοι αγιοι και γεροντες ηταν μιζεροι και κονταφθαλμοι. Μηπως και οι μεγαλοι πατερες των οικουμενικων συνοδων που κατεδικασαν τις αιρεσεις ηταν μιζεροι και κοντοφθαλμοι και προβαλαν την ακροτητα ως αποκλειστικοτητα της αληθειας ;;;;;;;;

Ανώνυμος είπε...

Ο π. Αναστάσιος που στον ναό του έχει παρεκκλήσιο του Αγίου Παϊσίου να σπουδάσει περισσότερο στα όσα έλεγε και δίδασκε ο άγιος και να μην παίρνει μεμονωμένες φράσεις του αγίου για να κτυπά όπως έκανε παλαιότερα τους άλλους και να θεμελιώνει τις ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ του απόψεις.
Χορτάσαμε από σωτήρες της Ορθοδοξίας. Φτάνει πιά.

Ανώνυμος είπε...

Αυτό που χάρηκα είναι η αγιογραφικές διευκρινιστικές παραπομπές στο 1,2,3,4,5. Αυτές οι κατοχυρώσεις πόνεσαν τος εχθρούς της ενότητας και της αγάπης.

george1 είπε...

Ακολουθωντας προτροπη αδελφου προτεινω στο πατερα Αναστασιο ενα απο τα παρα πολλα αντικουμενιστικα κειμενα του αγιου Παισιου .Ειναι απο επιστολες που ειχε γραψει το 1968 και 1969


Θα ήθελα να παρακαλέσω θερμά όλους τους φιλενωτικούς αδελφούς μας: Επειδή το θέμα της ενώσεως των Εκκλησιών είναι κάτι το πνευματικόν και ανάγκην έχουμε πνευματικής αγάπης, ας το αφήσουμε σε αυτούς που αγαπήσανε πολύ τον Θεόν και είναι θεολόγοι, σαν τους Πατέρας της Εκκλησίας, και όχι νομολόγοι, που προσφέρανε και προσφέρουν ολόκληρο τον εαυτόν τους εις την διακονίαν της Εκκλησίας (αντί μεγάλης λαμπάδας), τους οποίους άναψε το πυρ της αγάπης του Θεού και όχι ο αναπτήρας του νεωκόρου. Ας γνωρίζομεν ότι δεν υπάρχουν μόνο φυσικοί νόμοι, αλλά και πνευματικοί.


«‘Το νόμισμα της αγάπης’ που κυκλοφορεί μετά από το ‘κλείσιμο των δογμάτων’, η ‘επανίδρυσις της Μιάς... Εκκλησίας’ και τόσα άλλα είναι ακατανόητα και κυριολεκτικώς βλάσφημα διά την Ορθόδοξο Εκκλησία...

Η άρνησις προς τον Πατριάρχη (Αθηναγόρα) δεν είναι άρνησι προς την αγάπη ούτε προς την ενότητα. Είναι «όχι» προς το ψευδές και «ναι» προς την Αλήθεια, που κρύβει μέσα της η Εκκλησία.

Όταν οι πιστοί διακρίνουν διαφορές, που υπάρχουν μεταξύ Ορθοδόξων και Ετεροδόξων, δεν σημαίνει ότι επιθυμούν το σχίσμα και τη διαιώνισί του, αλλά ζητούν την αληθινή ενότητα, τη μόνη σωτήριο για όλους. Είναι άρα αυτό ένας σταυρός, που υποφέρουν από αγάπη για τους αδελφούς...

Οι Πατέρες της Εκκλησίας, που φάνηκαν «σκληροί» στη διατήρηση του Δόγματος, είναι εκείνοι που αγάπησαν περισσότερο από κάθε άλλον τον άνθρωπο. Γιατί γνώρισαν τα απύθμενα βάθη του και δεν θέλησαν ποτέ να τον κοροϊδέψουν με τις συνθηματολογίες εφήμερης και ανύπαρκτης αγάπης, αλλά τον σεβάστηκαν προσφέροντάς του το Ευαγγέλιο της Αληθείας, που χαρίζει τη μακαρία εν Αγίω Πνεύματι ζωή.

http://www.impantokratoros.gr/geron-paisios-oikoumene.el.aspx

Ανώνυμος είπε...

Τσούζουν και τσιγαρίζουν τους ενόχους οι ουσιώδεις επισημάνσεις του οσίου Παισίου.
Πιότερο, όμως, τους τσούζει το consensus των νεότερων αγίων και καταξιωμένων στη συνείδηση του πιστού λαού γερόντων και πνευματικών πατέρων αναφορικά με την επικινδυνότητα για το εκκλησιαστικό σώμα του επαράτου οικουμενισμού.
Και καταφεύγουν σε ανάξια σχολιασμού φληναφήματα.
ΕΥΓΕ, ΜΥΡΙΑΚΙΣ ΕΥΓΕ, στον π.Αναστάσιο Γκοτσόπουλο, γνωστό ομολογητή κληρικό.

Ανώνυμος είπε...

Καθένας μας βλέπει υπό το δικό του πρίσμα τις διάφορες αναφορές των Αγίων. Οι άγιοι π. Αναστάσιε και λοιποί συνοδοιπόροι δεν δογμάτιζε την σκέψη της χρονικής περιόδου αποτύπωνε. Κανένας άγιος δεν κατέχει το αλάθητο. Μην σπεύδουν οι μεν και οι δε να χρησιμοποιούν κατά την άποψή τους τις σκέψεις το Αγίου. Το μόνο που θα ήθελα να προσέξουν οι κριτές του κειμένου του κ. Κοτταδάκη (το οποίο δηλώνω ότι αναπαύει την ψυχή μου) είναι οι αναφορές στα ευαγγελικά γεγονότα και το σκεπτικό που εκφράζει. Ο καθένας μας ας ψάξει να βρει που είναι, με ποιου το μέρος, σε ποια μερίδα ανήκει.

Νικόλαος Μεσσαλάς είπε...

Ἀγαπητέ μου κ. Κοτταδάκη,
Μέ λύπησε πολύ τό πόσο ἀπαξιωτικά ἐκφράζεστε γιά τόν Ἅγ. Παΐσιο στήν ἀρχή τῆς τοποθέτησή σας.
Μέ λύπησε ἐπίσης καί ὁ π. Ἀναστάσιος γιά τόν εἰρωνικό τρόπο μέ τόν ὁποῖο σᾶς ἀπαντᾶ χρησιμοποιώντας ἐκφράσεις ἀπαξιωτικές γιά τόν Ἅγ. Παΐσιο, τόν ὁποῖο εἶμαι βέβαιος ὅτι σέβεται πολύ.
Ὅμως ὁ Ἅγ. Παΐσιος στήν ἴδια ἐπιστολή του, πού μνημονεύετε κ. Κοτταδάκη, γράφει καί ἄλλα τά ὁποῖα ἀναφέρονται γιά τή στάση τῶν «γνησίων» χριστιανῶν καί τά ὁποῖα εἶναι πιό πολλά : «Εις τους καιρούς μας βλέπομεν ότι πολλά πιστά τέκνα της Εκκλησίας μας, μοναχοί και λαϊκοί, έχουν, δυστυχώς, αποσχισθή από αυτήν, εξ αιτίας των φιλενωτικών. Έχω την γνώμην ότι δεν είναι καθόλου καλόν να αποχωριζώμεθα από την Εκκλησίαν κάθε φορά που θα πταίη ο Πατριάρχης. Αλλά από μέσα, κοντά στην Μητέρα Εκκλησία έχει καθήκον και υποχρέωσι ο καθένας ν' αγωνίζεται με τον τρόπον του. Το να διακόψη το μνημόσυνον του Πατριάρχου, να αποσχισθή και να δημιουργήση ιδικήν του Εκκλησίαν και να εξακολουθή να ομιλή υβρίζοντας τον Πατριάρχην, αυτό, νομίζω, είναι παράλογον.

Εάν δια την α ή την β λοξοδρόμησι των κατά καιρούς Πατριαρχών χωριζώμεθα και κάνωμε δικές μας Εκκλησίες - Θεός φυλάξει! - θα ξεπεράσωμε και τους Προτεστάντες ακόμη. Εύκολα χωρίζει κανείς και δύσκολα επιστρέφει. Δυστυχώς, έχουμε πολλές «εκκλησίες» στην εποχή μας. Δημιουργήθηκαν είτε από μεγάλες ομάδες η και από ένα άτομο ακόμη. Επειδή συνέβη στο καλύβι των (ομιλώ δια τα εν Αγίω Όρει συμβαίνοντα) να υπάρχη και ναός, ενόμισαν ότι μπορούν να κάνουν και δική τους ανεξάρτητη Εκκλησία.
Εάν οι φιλενωτικοί δίνουν το πρώτο πλήγμα στην Εκκλησία, αυτοί, οι ανωτέρω, δίνουν το δεύτερο. Ας ευχηθούμε να δώση ο Θεός τον φωτισμόν Του σε όλους μας και εις τον Πατριάρχην μας κ. Αθηναγόραν, δια να γίνη πρώτον η ένωσις αυτών των «εκκλησιών», να πραγματοποιηθή η γαλήνη ανάμεσα στο σκανδαλισμένο ορθόδοξο πλήρωμα, η ειρήνη και η αγάπη μεταξύ των Ορθοδόξων Ανατολικών Εκκλησιών και κατόπιν ας γίνη σκέψις δια την ένωσιν μετά των άλλων «Ομολογιών», εάν και εφ' όσον ειλικρινώς επιθυμούν να ασπασθούν το Ορθόδοξον Δόγμα.
Θα ήθελα ακόμη να ειπώ ότι υπάρχει και μία τρίτη μερίδα μέσα εις την Εκκλησίαν μας. Είναι εκείνοι οι αδελφοί, που παραμένουν μεν πιστά τέκνα Αυτής, δεν έχουν όμως συμφωνίαν πνευματικήν αναμεταξύ τους. Ασχολούνται με την κριτικήν ο ένας του άλλου και όχι δια το γενικώτερον καλόν του αγώνος. Παρακολουθεί δε ο ένας τον άλλον (περισσότερον από τον έαυτόν του) εις το τι θα ειπή η τι θα γράψη, δια να τον κτυπήση κατόπιν αλύπητα. Ενώ ο ιδιος αν έλεγε η έγραφε το ίδιο πράγμα, θα το υπεστήριζε και με πολλές μάλιστα μαρτυρίες της Αγίας Γραφής και των Πατέρων. Το κακό που γίνεται είναι μεγάλο, διότι άφ' ενός μεν αδικεί τον πλησίον του, αφ' ετέρου δε και τον γκρεμίζει μπροστά στα μάτια των άλλων πιστών. Πολλές φορές σπέρνει και την απιστία στις ψυχές των αδυνάτων, διότι τους σκανδαλίζει. Δυστυχώς, μερικοί από εμάς έχουμε παράλογες απαιτήσεις από τους άλλους. Θέλουμε οι άλλοι να έχουν τον ίδιο με εμάς πνευματικόν χαρακτήρα. Όταν κάποιος άλλος δεν συμφωνή με τον χαρακτήρα μας, δηλαδή η είναι ολίγον επιεικής η ολίγον οξύς, αμέσως βγάζομε το συμπέρασμα ότι δεν είναι πνευματικός άνθρωπος. Όλοι χρειάζονται εις την Εκκλησίαν. Όλοι οι Πατέρες προσέφεραν τας υπηρεσίας των εις Αυτήν. Και οι ήπιοι χαρακτήρες και οι αυστηροί. Όπως δια το σώμα του ανθρώπου είναι απαραίτητα και τα γλυκά και τα ξινά και τα πικρά ακόμη ραδίκια (το καθένα έχει τις δικές του ουσίες και βιταμίνες), έτσι και δια το Σώμα της Εκκλησίας. Όλοι είναι απαραίτητοι. Ο ένας συμπληρώνει τον πνευματικόν χαρακτήρα του άλλου και όλοι είμεθα υποχρεωμένοι να ανεχώμεθα όχι μόνον τον πνευματικόν του χαρακτήρα, αλλά ακόμη και τις αδυναμίες, που έχει σαν άνθρωπος.»
Ὁλόκληρη ἡ ἐπιστολή τοῦ Ἁγ. Παΐσίου ἔχει καί νόημα καί περιεχόμενο καί βάζει τά πράγματα στή θέση τους καί γι’ αὐτό μέ ἀναπαύει, διότι σέ κάποια κατηγορία ἀπό τούς παραπάνω εὐρίσκομαι καί ἐγώ. Εὔχομαι καί προσεύχομαι ὁ Ἅγ. Παΐσιος νά μᾶς φωτίζει νά ἀποκτήσουμε «νοῦν Χριστοῦ».
Μέ ἀγάπη Χριστοῦ καί εὐχές
π. Νικόλαος

Ανώνυμος είπε...

Πολλά έχουν γραφεί επί σειρά ετών και από πολλούς για μια επιστολή την οποία έγραψε ο τότε μοναχός και νυν Άγιος Παΐσιος. Νομίζω ότι δεν αξίζει τον κόπο τόσα από τους υπέρ και τους κατά για μια παρέμβαση του Αγίου. Μια κριτική έκανε και όχι κάτι παραπάνω. Αν γνώριζε την καπηλεία την οποία θα έκαναν οι λεγόμενοι αντιοικουμενιστές ο άγιος δεν θα την έγραφε ποτέ.

Ανώνυμος είπε...

Το διάβασα "Να αποφεύγωνται τα άκρα· με τα άκρα δεν λύνονται τα θέματα - Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης" και το αφιερώνω στον π. Αναστάσιο και στον κ. george Ber
http://anastasiosk.blogspot.com.cy/2017/02/blog-post_74.html
με την δικιά μου συμβουλή: Τα άκρα βλάπτουν σοβαρά την Ορθόδοξη Εκκλησία.

Ανώνυμος είπε...

Οι παρεμβάσεις των κ.κ. Κοταδάκη και Μαρτίνη είναι αναγκαίες. Στην σημερινή πραγματικότητα των ιστοτόπων οι οποίοι κυριαρχούνται από υπερσυντηριτικούς, είναι ένα μικρό φως οι θεολογικές απόψεις των δύο θεολόγων. Στην εποχή, της πολυθρόνας και του βολέματος, ελάχιστοι τολμούν να που την αλήθεια. Δια τον φόβο των συγχρόνων φαρισαίων οι περισσότεροι σιωπούν. Έτσι οι ντενεκέδες κάνουν θόρυβο και επηρεάζουν δυσμενώς το χριστεπώνυμο πλήρωμα.

Ανώνυμος είπε...

γιατι δεν ρωτατε και τον Θεο? ο Θεος ΔΕΝ ανεδειξε κανενα φιλενωτικο ως αγιο. Αντιθετως μας παρουσιασε τον απο ανθρωπους ξεχασμενο και αγνωστο αγιο Ραφαηλ και γεμισε την οικουμενη με θεϊκα σημαδια-θαυματα επικυρωνοντας την αγιωσυνη του ουκ εξ ανθρωπων αλλα απο τον ιδιο τον Θεο δοξασθεντος και υποδειχθεντος ανθενωτικου αυτου αγιου, ο οποιος και ενω κινδυνευε η Πολη δεν εκανε "πολιτικη" και "οικονομια" και αρνηθηκε οχι μονο να συλλειτουργησει αλλα ουτε καν να παρευρεθει στην Αγια Σοφια με τους αιρετικους παπικους. Οι φιλενωτικοι σκεφτειτε το: ο ιδιος ο Θεος δεν εδειξε ευαρεστηση σε ομοϊδεατες σας και 1000 χρονια τωρα ουτε ενας αγιος απο σας! ενας απλος παπικος δεν φερει ευθυνη της πλανης του ισως, εσεις ομως και εγνωτε και κατεγνωτε την ορθοδοξη εκκλησια.