Τρίτη 7 Μαρτίου 2017

ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ «ΜΟΝΑΧΟΥ ΕΡΗΜΙΤΗ ΓΕΡΟΝΤΑ» ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΗ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ


ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ  «ΜΟΝΑΧΟΥ ΕΡΗΜΙΤΗ ΓΕΡΟΝΤΑ»  ΠΑΪΣΙΟΥ  ΑΝΑΓΝΩΣΗ

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

      Ως συνέχεια των αναρτήσεων της 5 και 10.2.2017, «Ούτε ψίχα πνευματική, ούτε φλοιό», και «Γέροντα,ευωδιάζει, λέει, εκφράζοντας…» έρχεται το γραπτό που ακολουθεί, στο οποίο και γίνεται μια λεπτομερής ανάγνωση της προς Αρχιμανδρίτη Χαράλαμπο Βασιλόπουλο επιστολής-23.01.1969-του «μοναχού, ερημίτη, Γέροντα Παϊσίου», όπως υπογράφεται. Με σεβασμό στη χαρισματική μορφή του άγοντος τότε εικοσαετή ασκητική ζωή κυρίως στο Άγιο Όρος και αλλού, όπως στη Μονή του Σινά, και την οφειλόμενη τιμή στο νυν Όσιο συντάκτη της. Αφού, το 2015, εικοσιένα μόλις χρόνια από την κοίμησή του-1994-
με πρωτοβουλία του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου, συνεχιστή της πορείας χριστιανικής συνδιαλλαγής των προκατόχων του Αθηναγόρα, και Δημητρίου, εντάχθηκε από την υπό την προεδρεία του Σύνοδο των Αρχιερέων στους Αγίους της Εκκλησίας μας !
      Λίγο πριν το 1969,  εννιά αιώνες από το οριστικό σχίσμα-1054-και πέντε από τα της Συνόδου Φεράρας-Φλωρεντίας-1438-1439-είχαν πραγματοποιηθεί.  1. Η αδελφική συνάντηση και συν-προσευχή Πατριάρχη Αθηναγόρα και Πάπα Παύλου 6ου στα Ιεροσόλυμα-1964.  2.  Η αμοιβαία άρση--07.12.1965-των αλληλοαφορισμών του 1054.  3. Η επίσκεψη του Πάπα Παύλου του 6ου στην Κωνσταντινούπολη και συνάντηση με τον Πατριάρχη Αθηναγόρα-Ιούλιος 1967.   4. Η επίσκεψη του Πατριάρχη Αθηναγόρα στη Ρώμη και η συνάντηση με τον Πάπα Παύλο τον 6ο –Οκτώβριος 1967.

     Αυτά αιφνιδίασαν, φαίνεται, κάποιους εκκλησιαστικούς κύκλους της πρακτικής, «μὴ ἅψῃ, μηδὲ γεύση, μηδὲ θίγῃς»-«Μην ακουμπήσεις αυτό, μη γευτείς το άλλο, μην αγγίξεις εκείνο»-Κολ.2,21. Και, αντί ευχαριστίας και δοξολογίας του Θεού, που Ορθόδοξη Ανατολή και Ρωμαιοκαθολική Δύση, παράλληλα με τη Λειτουργική ευχή, «υπέρ της των πάντων ενώσεως», α π ο τ ο λ  μ ο ύ σ α ν  ένα μικρό χριστιανικό βήμα, από πλάτη με πλάτη, γυρνούσαν πρόσωπο με πρόσωπο, σήκωσαν κονιορτό … «ορθόδοξης» τρομολαγνείας ! «Ο Αθηναγόρας ξεπουλάει την Ορθοδοξία στον Πάπα» !
      Επινόησαν την ιδεοληπτική νεφελοκοκκυγία … «οικουμενισμός», και την επέσειαν δονκιχωτικά σαν μορμολύκειο ! Πέρασαν σε … αποσχιστικούς «ηρωισμούς»- διακοπή λειτουργικής μνημόνευσης του Πατριάρχη Αθηναγόρα. Θεώρησαν ότι μια επιστολή με υπογραφή Παϊσίου θα στιγμάτιζε ως οικουμενιστές, ήγουν, ως αιρετικούς όλους τους έξω από το … «ορθόδοξο» γκέτο τους, θα ασφάλιζε την Ορθοδοξία από τον «εκ σκοτεινών δυνάμεων εχθρό»,  και θα τους απέφερε ικανή  ιερού ζήλου αξιομισθία !
     Δεν ξέρω αν τα τοιαύτα οργανώθηκαν από τους περί τον «Ορθόδοξο Τύπο», όπως γράφτηκε. Όμως από τη μαρτυρία του Γέροντα: «Αλλ' επειδή έφθασαν μέχρι το ερημητήριό μου θλιβερές ειδήσεις δια την Αγίαν Όρθοδοξίαν μας», τον αποδέκτη της επιστολής, το ότι, όπως ζητήθηκε, «μετ’ ου πολύ-1.3.1969-δημοσιεύτηκε στον «Ορθόδοξο Τύπο», αυτό δεν είναι  πολύ δυσδιάκριτο !    
******   ****   ******
         Δεν κρύβω ότι, το πρώτο που αναζήτησα στην επιστολή ήταν οι κακόηχοι, αν μη μανικοί νεολογισμοί, «οικουμενισμός», και «οικουμενιστής», μα πουθενά δεν τους συνάντησα. Επίσης, δε είδα να καταγγέλλεται ως αιρετική, η ετερόδοξη χριστιανοσύνη. Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία καταγράφεται «Παπική Εκκλησία», και μαζί με την Προτεσταντική, «Ομολογία»-«Ομολογιών». Αλλά και να επισημαίνεται ότι πρώτα πρέπει να έλθει, «η ειρήνη και η αγάπη μεταξύ των Ορθοδόξων Ανατολικών Εκκλησιών και κατόπιν ας γίνη σκέψις δια την ένωσιν μετά των άλλων «Ομολογιών», εάν και εφ' όσον ειλικρινώς επιθυ­μούν να ασπασθούν το Ορθόδοξον Δόγμα». Δεν κυμβαλίζει, και ούτε ξεσπά σε  μανικές κραυγές, καταθέτει ενδιάθετη χάρη !
      Από τις πρώτες γραμμές της αισθάνεσαι να αναδύεται ευωδία ασκητικής ταπείνωσης,
της αρετής «του ύψους του έσχατου βάθους», που διακατέχει το συντάκτη της ! Να διαπερνά την επιστολή ένα πνεύμα χριστιανικής συνδιαλλαγής απευθυνόμενο προς όλους ανεξαιρέτως ! Ξαφνικά, να μοιάζει ότι αυτό παραμερίζεται, και παίρνει τη θέση του κάτι σαν νομική και δικανική  καταγγελία ! Γρήγορα όμως αυτό να παρέρχεται, να ολοκληρώνεται η επιστολή και να σφραγίζεται με άνοιγμα σε ανηφοριά αιμάτινου σταυρού σύνθεσης και υπέρβασης !
      Είναι ήδη προφανείς οι άξονες της ανάγνωσης, και ευδιάκριτες οι παράγραφοί της, όπου, ας προσεχθεί, προτάσσονται αντίστοιχα από την επιστολή αποσπάσματα.

1.    Η  ευωδία  της  ασκητικής  του  ταπείνωσης.

α.  «… ἐθεώρησα καλόν, ἐκτός ἀπό τίς προσευχές μου, νά στείλω καί ἕνα μικρό κομματάκι κλωστή (πού ἔχω σάν φτωχός μοναχός), διά νά χρησιμοποιηθῇ καί αὐτό, ἔστω καί γιά μιά βελονιά, διά τό πολυκομματιασμένο φόρεμα τῆς Μητέρας μας-Εκκλησίας.   
β. ΄ «Θά ἤθελα νά ζητήσω συγγνώμην ἐν πρώτοις ἀπ' ὅλους, πού τολμῶ νά γράψω κάτι, ἐνῶ δέν εἶμαι οὔτε ἅγιος οὔτε θεολόγος».
γ.    «Καί πάλιν ἔρχομαι νά ζητήσω εἰλικρινῶς συγγνώμην ἀπό ὅλους, διότι ἐτόλμησα νά γράψω. Ἐγώ εἶμαι ἕνας ἁπλός Μοναχός καί τό ἔργον μου εἶναι νά προσπαθῶ, ὅσο μπορῶ, νά ἀπεκδύωμαι τόν παλαιόν ἄνθρωπον καί νά βοηθῶ τούς ἄλλους καί τήν Ἐκκλησίαν, μέσῳ τοῦ Θεοῦ διά τῆς προσευχῆς».
δ.    «Με πολύν σεβασμόν προς όλους-Ένας Μοναχός, Ερημίτης, [Γέρων Παίσιος]
        Ο από τότε χαρισματικός «μοναχός, ερημίτης, Γέρων Παίσιος» επισημαίνει ρητά και
κατηγορηματικά ότι, η επιστολή του είναι, «ένα μικρό κομματάκι κλωστή … για μια βελονιά». Αλλά και, ζητάει συγγνώμη από όλους, γιατί επιχειρεί ένα τόλμημα, κάτι που τον ξεπερνάει-«Θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη εν πρώτοις απ' όλους, πού τολμώ να γράψω κάτι, ενώ δεν είμαι ούτε άγιος ούτε θεολόγος». Και επανέρχεται για να μην το προσπεράσει κανείς, μη δοθεί άλλη διάσταση, μη χρησιμοποιηθεί το γραπτό του για αλλότριους σκοπούς-«Και πάλιν έρχομαι να ζητήσω ειλικρινώς συγγνώμη από όλους, διότι ετόλμησα  να γράψω. Εγώ είμαι ένας απλός Μοναχός…». Και σφραγίζει την επιστολή. «Με πολύν σεβασμόν προς όλους-Ένας Μοναχός, Ερημίτης, Γέρων Παίσιος» !
      Καταθέτει ατόφια ταπείνωση, από και με την ψυχή του, «αρετή του ύψους του έσχατου βάθους» ως βασική και διά-χριστιανικής ισχύος προϋπόθεση για κάθε κίνηση γύρω από αυτό το θέμα. Δεν έχει την παραμικρή αίσθηση ότι εκδίδει θέσφατο !!

 2.      Το  πνεύμα  της  χριστιανικής  συνδιαλλαγής.

2α     Προς  τους  φιλενωτικούς  αδελφούς,

1.  «Θά ἤθελα νά παρακαλέσω θερμά ὅλους τους φιλενωτικούς ἀδελφούς μας: Ἐπειδή τό θέμα τῆς ἑνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν εἶναι κάτι τό πνευματικόν καί ἀνάγκην ἔχουμε πνευματικῆς ἀγάπης, ἄς τό ἀφήσουμε σέ αὐτούς πού ἀγαπήσανε πολύ τόν Θεόν καί εἶναι θεολόγοι, σάν τούς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, καί ὄχι νομολόγοι, Πού προσφέρανε καί προσφέρουν ὁλόκληρο τόν ἑαυτόν τούς εἰς τήν διακονίαν τῆς Ἐκκλησίας (ἀντί μεγάλης λαμπάδας), τούς ὁποίους ἄναψε τό πῦρ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καί ὄχι ὁ ἀναπτήρας τοῦ νεωκόρου...»
2.   «Ἐπίσης ἄς γνωρίσωμεν καλά ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας δέν ἔχει καμμίαν ἔλλειψιν. Ἡ μόνη ἔλλειψις, πού παρουσιάζεται, εἶναι ἡ ἔλλειψις σοβαρῶν Ἱεραρχῶν καί Ποιμένων μέ Πατερικές ἀρχές. Εἶναι ὀλίγοι οἱ ἐκλεκτοί, ὅμως, δέν εἶναι ἀνησυχητικόν.
3.   Και δεν είναι ανησυχητικό γιατί η Εκκλησία-Ορθοδοξία δεν είναι κτήμα κανενός, δεν την έχει στο τσεπάκι κανένας. «Ἡ Ἐκκλησία εἶναι Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί Αὐτός τήν κυβερνάει…  εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός «καί ὁ πεσών ἐπί τόν λίθον τοῦτον συνθλασθήσεται, ἐφ' ὃν δ' ἄν πέσῃ λικμήσει αὐτόν» (Ματθ. κα΄44-45).
     
      Άξιο πολλής προσοχής ότι, θεωρεί και ονομάζει αδελφούς τους φιλενωτικούς χριστιανούς ! Αλλά τους επισημαίνει ότι, «το θέμα της ενώσεως των Εκκλησιών», είναι πάρα πολύ σοβαρό-«είναι κάτι το πνευματικόν». Και ότι, γράφοντας στη συνέχεια σε πρώτο πληθυντικό πρόσωπο, περιλαμβάνει και εαυτόν στον όρο της πνευματικής -αδελφικής-αγάπης που προϋποθέτει--«και ανάγκην έχουμε πνευματικής αγάπης» !
       Επίσης ότι, λέει με παρρησία ότι ανησυχεί, γιατί υπάρχει στην Ιεραρχία της Εκκλησίας, που έχει τη Συνοδική ευθύνη θεολογικής και λοιπής διαχείρισης του θέματος ΄έλλειψη, «σοβαρών Ιεραρχών και Ποιμένων με Πατερικές αρχές». Προσθέτει όμως ότι, δε λείπουν οι λίγοι εκλεκτοί, πράγμα που μετριάζει την ανησυχία τουΕίναι ολίγοι οι εκλεκτοί, όμως, δεν είναι ανησυχητικό». Το πιο σπουδαίο: Υπογραμμίζοντας τέλος τη βαθιά πίστη του ότι: «Ἡ Εκκλησία είναι Εκκλησία τού Χριστού και Αυτός την κυβερνάει…  είναι ο ίδιος ὁ Χριστός», ουσιαστικά μηδενίζει την ανησυχία του. Και επικυρώνει το μηδενισμό της με το θαυμάσιο χωρίο που παραθέτει ! Στο οποίο, μπορεί να προστεθεί επεξηγηματικά ότι: Από το σημαδιακό τέλος του Αρείου συνάγεται πως ο Χριστός ως η Κεφαλή της Εκκλησίας, έχει «πάντ’ ανοιχτά πάντ’ άγρυπνα τα μάτια της ψυχής του», και ξέρει πολύ καλά, αν ή πότε χρειάζεται να επέμβει, και επεμβαίνει, μάλιστα, ρηξικέλευθα ! Είναι, λοιπόν, φρονιμότερο να μην παρατρέχεται αυτό από πολλούς, ιδιαίτερα από κάποιους Επισκόπους, που ως ο Λουδοβίκος 14ος αισθάνονται, ομιλούν και ενεργούν σε γραμμή: «Η Εκκλησία είμαι Εγώ» !! -“l eglise c’ est moi”.

2β.    Προς τα πιστά τέκνα της Εκκλησίας.

1.  «Εἰς τούς καιρούς μας βλέπομεν ὅτι πολλά πιστά τέκνα τῆς Ἐκκλησίας μας, Μοναχοί καί λαϊκοί, ἔχουν δυστυχῶς ἀποσχισθῆ ἀπό αὐτήν ἐξ αἰτίας τῶν φιλενωτικῶν. Ἔχω τήν γνώμην ὅτι δέν εἶναι καθόλου καλόν νά ἀποχωριζώμεθα ἀπό τήν Ἐκκλησίαν κάθε φοράν πού θά πταίῃ ὁ Πατριάρχης. ἀλλά ἀπό μέσα, κοντά στήν Μητέρα Ἐκκλησία ἔχει καθῆκον καί ὑποχρέωσι ὁ καθένας ν' ἀγωνίζεται μέ τόν τρόπον του.
2.    «Τό νά διακόψῃ τό μνημόσυνον τοῦ Πατριάρχου,, νά ἀποσχισθῇ καί νά δημιουργήσῃ
ἰδικήν του Ἐκκλησίαν καί νά ἐξακολουθῇ νά ὁμιλῇ ὑβρίζοντας τόν Πατριάρχην, αὐτό, νομίζω, εἶναι παράλογον».
3.   «Ἐάν διά τήν α ἤ τήν β λοξοδρόμησι τῶν κατά καιρούς Πατριαρχῶν χωριζώμεθα καί κάνωμε δικές μας Ἐκκλησίες - Θεός φυλάξοι! - θά ξεπεράσωμε καί τούς Προτεστάντες ἀκόμη. Εὔκολα χωρίζει κανείς καί δύσκολα ἐπιστρέφει». .
4.    «Ἐπειδή συνέβη στό Καλύβι των (ὁμιλῶ διά τά ἐν Ἁγίῳ Ὄρει συμβαίνοντα) νά ὑπάρχῃ καί Ναός, ἐνόμισαν ὅτι μποροῦν νά κάνουν καί δική τους ἀνεξάρτητη Ἐκκλησία. Ἐάν οἱ φιλενωτικοί δίνουν τό πρῶτο πλῆγμα στήν Ἐκκλησία, αὐτοί, οἱ ἀνωτέρω, δίνουν τό δεύτερο».
      Εδώ τα αποσπάσματα της επιστολής ηχούν, «ως φωνή υδάτων πολλών και ως φωνή βροντής μεγάλης»-Αποκ.14,2. Μπορεί και ο πιο απλός χριστιανός ορθόδοξος να καταλάβει, και καταλαβαίνει ότι: Ο Γέροντας και δε συμφωνεί, και καταδικάζει τους αποσχιστικούς «ηρωισμούς» τύπου, διακοπή της λειτουργικής μνημόνευσης του Πατριάρχη Αθηναγόρα, ή άλλα που αποτόλμησαν εκτός, αλλά και εντός του Αγίου Όρους, κάποια «πιστά τέκνα της Εκκλησίας», που δεν εννοούν να δεχτούν ότι ορισμένοι μπορούν να κινηθούν πιο πέρα από τα μέτρα και όρια που προσδιορίζουν  !
       Καθαρά, ξάστερα, απερίφραστα, αλλά και ταπεινά ως του ταιριάζει, τονίζει: «Έχω την γνώμην ότι δεν είναι καθόλου καλόν να αποχωριζώμεθα από την Εκκλησία» ! Πιο συγκεκριμένα και πιο αυστηρά: «Το να διακόψη το μνημόσυνον του Πατριάρχου, να αποσχισθή και να δημιουργήσῃ ιδικήν του Εκκλησίαν και να εξακολουθή να ομιλή υβρίζοντας τον Πατριάρχην, αυτό, νομίζω, είναι παράλογον». Άρα, όποιος Επίσκοπος, Ηγούμενος, Προ-Ηγούμενος ή άλλος τις, αποτόλμησε τα τοιαύτα, καταλαβαίνουν οι πάντες ότι δεν έχει συμφωνούντα, αλλά απέναντί του, τον όχι τυχαίο και τότε «μοναχό, ερημίτη, Γέροντα», και νυν Όσιο Παϊσιο ! Ιδιαίτερα όταν φτάνει υπέρ-απερίφραστα στον έσχατο στιγματισμό τους, να γράφει επί λέξει: «Εάν οι φιλενωτικοί δίνουν το πρώτο πλήγμα στην Εκκλησία, αυτοί, οι ανωτέρω, δίνουν το δεύτερο» !!
      Τι διαπράττουν, λοιπόν, όσοι γράφουν τα αντίθετα, ιδιαίτερα όταν γνωρίζουν, ότι ο ως μοναχός μέχρι το τέλος, ο Όσιος δεν ήταν Λειτουργός-Ιερουργός-της Εκκλησίας, άρα ούτε εκφωνούσε, ούτε διέκοψε το λειτουργικό αίτημα, π.χ. «υπέρ του πατρός ημών Αρχιεπισκόπου και Οικουμενικού Πατριάρχου Αθηναγόρα» ;;

2γ.   Προς   την  τρίτη    μερίδα  μέσα  στην  Εκκλησία.

1.   «Θά ἤθελα ἀκόμη νά εἰπῶ ὅτι ὑπάρχει καί μία τρίτη μερίδα μέσα εἰς τήν Ἐκκλησίαν μας. Εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ἀδελφοί, πού παραμένουν μέν πιστά τέκνα Αὐτῆς, δέν ἔχουν ὅμως συμφωνίαν πνευματικήν ἀναμεταξύ τους. Ἀσχολοῦνται μέ τήν κριτικήν ὁ ἕνας τοῦ ἄλλου καί ὄχι διά τό γενικώτερον καλόν τοῦ ἀγῶνος. Παρακολουθεῖ δέ ὁ ἕνας τόν ἄλλον (περισσότερον ἀπό τόν ἑαυτόν του) εἰς τό τί θά εἰπῇ ἢ τί θά γράψῃ, διά νά τόν κτυπήσῃ κατόπιν ἀλύπητα. Ἐνῶ ὁ ἴδιος, ἄν ἔλεγε ἡ ἔγραφε τό ἴδιο πρᾶγμα, θά τό ὑπεστήριζε καί μέ πολλές μάλιστα μαρτυρίες τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν Πατέρων».
2.   «Τό κακό, πού γίνεται εἶναι μεγάλο, διότι ἀφ' ἑνός μέν ἀδικεῖ τόν πλησίον του, ἀφ' ἑτέρου
δέ καί τόν γκρεμίζει μπροστά στά μάτια τῶν ἄλλων πιστῶν. Πολλές φορές σπέρνει καί τήν ἀπιστία στίς ψυχές τῶν ἀδυνάτων, διότι τούς σκανδαλίζει. Δυστυχῶς, μερικοί ἀπό ἐμᾶς ἔχουμε παράλογες ἀπαιτήσεις ἀπό τούς ἄλλους. Θέλουμε οἱ ἄλλοι νά ἔχουν τόν ἴδιο μέ ἐμᾶς πνευματικόν χαρακτήρα».
       Τιμά, λοιπόν, και τους στην «τρίτη μερίδα» ως «αδελφούς» ! Αλλά και προχωρεί στα θλιβερά αποκαλυπτήριά τους. Που καθένας καταλαβαίνει τι μαρτυρούν. Και μπορεί να επιλέξει γι αυτά να πει: «Και μη χειρότερα» ! Ή το του Σολωμού: «Όμορφος κόσμος ηθικός, αγγελικά πλασμένος», με (sic).
      Οφείλει όμως και εδώ να θαυμάσει ότι ο Γέροντας καλύπτει και τα κατ’ αυτούς, γράφοντας σε πρόσωπο πρώτο πληθυντικό, ήγουν περιλαμβάνοντας ταπεινά και εαυτόν. Είναι βέβαιος ότι μόνο από αυτήν την οδό μπορούν να καταλάβουν οι πάντες την υποδεικνυόμενη ρίζα του κακού στη φράση. «Δυστυχώς, μερικοί από εμάς έχουμε παράλογες απαιτήσεις από τους άλλους. Θέλουμε οι άλλοι να έχουν τον ίδιο με εμάς πνευματικόν χαρακτήρα» !
     
3.     Η  καθ’  υπερβολήν   έκρηξη   αγωνίας   υιού  προς  πατέρα.

3a.    «Ἐπειδή βλέπω τόν μεγάλον σάλον, πού γίνεται εἰς τήν Ἐκκλησίαν μας, ἐξ αἰτίας τῶν διαφόρων φιλενωτικῶν κινήσεων καί τῶν ἐπαφῶν τοῦ Πατριάρχου ἐπόνεσα καί ἐγώ σάν τέκνον Της…» 
3β.  «Τά γραφόμενά μου δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἕνας βαθύς μου πόνος διά τήν γραμμήν
καί κοσμικήν ἀγάπην δυστυχῶς τοῦ πατέρα μας κ. Ἀθηναγόρα. Ὅπως φαίνεται, ἀγάπησε μίαν ἄλλην γυναίκα μοντέρνα, πού λέγεται Παπική Ἐκκλησία, διότι ἡ Ὀρθόδοξος Μητέρα μας δέν τοῦ κάμνει καμμίαν ἐντύπωσι, ἐπειδή  εἶναι πολύ σεμνή».
3γ.    «Αὐτή ἡ ἀγάπη, πού ἀκούσθηκε ἀπό τήν Πόλι, βρῆκε ἀπήχησι σέ πολλά παιδιά του, πού τήν ζοῦν εἰς τάς πόλεις… Μέ μία τέτοια περίπου κοσμική ἀγάπη καί ὁ Πατριάρχης μας φθάνει στή Ρώμη. Ἐνῶ θά ἔπρεπε νά δείξῃ ἀγάπη πρῶτα σέ μᾶς τά παιδιά του καί στή Μητέρα μας Ἐκκλησία, αὐτός, δυστυχῶς, ἔστειλε τήν ἀγάπη του πολύ μακριά».
3δ.  «Τό ἀποτέλεσμα ἦταν νά ἀναπαύσῃ μέν ὅλα τά κοσμικά παιδιά, πού ἀγαποῦν τόν κόσμον καί ἔχουν τήν κοσμικήν αὐτήν ἀγάπην, νά κατασκανδαλίσῃ, ὅμως, ὅλους ἐμᾶς, τά τέκνα τῆς Ὀρθοδοξίας, μικρά καί μεγάλα, πού ἔχουν φόβο Θεοῦ».
      Στο τμήμα αυτό η πρώτη ανάγνωση προκαλεί την αίσθηση ότι ξαφνικά, απότομα, και ανεξήγητα ο Γέροντας περνάει στην αντίπερα όχθη ! Αφήνει το λίαν ευδιάκριτο πνεύμα χριστιανικής συνδιαλλαγής προς τις 2α, 2β, 2γ εκκλησιαστικές μερίδες και ανοίγεται σε κάτι σαν νομική και δικανική καταγγελία, εγκαλεί τον Πατριάρχη Αθηναγόρα για «ερωτική παρασπονδία» ! Για καταπάτηση «του μυστικού γάμου του»-έτσι θεωρείται και λέγεται θεολογικά η σχέση Επισκόπου και Επισκοπής-με την Ορθόδοξη Εκκλησία-«Όπως φαίνεται, αγάπησε μίαν άλλην γυναίκα μοντέρνα, πού λέγεται Παπική Εκκλησία, διότι ἡ Ορθόδοξος Μητέρα μας δεν του κάμνει καμίαν εντύπωση, επειδή  είναι πολύ σεμνή».  Κατηγορία βαριά, βαρύτατη !
        Σε δεύτερη όμως ανάγνωση, πιο προσεκτική, το βλέμμα καρφώνεται στα εξής: «Ένας βαθύς μου πόνος»,  «δια την … κοσμική αγάπη δυστυχώς του πατέρα μας κ. Αθηναγόρα», που «αγάπησε μίαν άλλην γυναίκα διότι ἡ Ορθόδοξος Μητέρα μας …», Και, αυτή η αίσθηση παροπλίζεται !  Ο «βαθύς πόνος» του από «τα μωρά του κόσμου … τα ασθενή … τα αγενή και τα εξουθενημένα (που) εξελέξατο ο Θεός»-1Κορ.1,27-για την εποχή μας ακούγεται μέσα μου αλλιώς. Όχι σαν ψυχρή νομική και δικανική καταγγελία, αλλά σαν κραυγή αγωνίας παιδιού προς πατέρα ταράσσοντα την οικογενειακή κοινωνία και σχέση αγάπης τους. Ο υιός Παϊσιος βλέπει ότι «ο πατέρας μας Αθηναγόρας» αδικεί «τη Μητέρα μας Ορθόδοξη Εκκλησία». Και νιώθει τόσο «βαθύ πόνο», που φτάνει σε μια «έκρηξη αγωνίας» ! Κατά ταύτα η επιγραφή: «Η καθ’ υπερβολήν έκρηξη αγωνίας υιού προς πατέρα», έρχεται πλησίστια στο πνεύμα χριστιανικής συνδιαλλαγής που αναδείχνει σε όλη την επιστολή ο ταπεινός μέχρι το κόκκαλο  συντάκτης της ! Αυτό με το οποίο μετ’ ου  πολύ και τη σφραγίζει ! 
       Εκείνο όμως που έχει ιδιαίτερα μεγάλη σημασία στο τμήμα αυτό είναι η ξεκάθαρη μαρτυρία και παραδοχή του ότι, «η περίπου κοσμική αγάπη του Πατριάρχη μας που φτάνει στη Ρώμη», τουτέστιν, η πορεία  χριστιανικής συνδιαλλαγής Νέας και Παλαιάς Ρώμης, «βρήκε απήχηση σε πολλά παιδιά του, πού την ζουν εις τας πόλεις …». Και πιο κάτω. «Το αποτέλεσμα ήταν να αναπαύσει μεν όλα τα κοσμικά παιδιά, που αγαπούν τον κόσμο και έχουν την κοσμική αυτή αγάπη, να κατασκανδαλίση όμως, όλους εμάς, τα τέκνα της Ορθοδοξίας, μικρά  και  μεγάλα, που έχουν φόβο Θεού».
      Εδώ επιβάλλεται να γίνουν κάποιες διευκρινίσεις για να αποφευχθεί μια έρπουσα παρανόηση. Τα «πολλά παιδιά του που την ζουν στις πόλεις», ήγουν, μέσα στον κόσμο, από τούτο γυμνό και μόνο, από το φυσικό χώρο τους, χωρίς άλλο υπονοούμενο, είναι και λέγονται «κοσμικά» και «με κοσμική αγάπη». Από τούτο αντιδιαστέλλονται από τα άλλα που ζουν έξω από τον κόσμο, όχι ως χριστιανικά κατώτερα από αυτά. Γιατί στα όρια της Εκκλησίας τη διαφορά δεν την κάνει ο χώρος, αλλά ο τρόπος ζωής, αυτός έχει την απόλυτη σημασία. Δηλαδή, το αν και ως ποιο βαθμό αμφότερα τα παιδιά ανταποκρίνονται στους όρους και τις προϋποθέσεις πληρότητας του τρόπου ζωής που ο Θεός έχει ευλογήσει να ακολουθούν ! Τόσο ο μέσα στον κόσμο τρόπος ζωής, της κοσμικής-συζυγικής- αγάπης, όσο και ο έξω από τον κόσμο, της μοναχικής-ασκητικής αγάπης, είναι οι δυο ανηφοριές που οδηγούν στην κορυφή του Θαβώρ, όπου περιμένει ο Χριστός να τα περάσει στην κοινωνία της Αγάπης του !
       Κατά ταύτα, τα «πολλά παιδιά του που ζουν στις πόλεις», τα «κοσμικά και με την κοσμική αγάπη», στα οποία βρήκε απήχηση η πορεία χριστιανικής συνδιαλλαγής Ορθόδοξης Ανατολής και Ρωμαιοκαθολικής Δύσης «του πατέρα μας» ή «του Πατριάρχη Αθηναγόρα», αποτελούν τον κύριο όγκο των βαπτισμένων χριστιανών ορθόδοξων ! Που όμως μπορεί να κρατούν-πλείστα κρατούν-στην καρδιά τους μια αδιόρατη αγάπη για την πίστη των πατέρων τους ! Μια ιδιότυπη φιλοτιμία για την Αγία Ορθοδοξία ! Ενώ, ανάμεσα στα πόσα άραγε, «τέκνα της Ορθοδοξίας που έχουν φόβο Θεού», και έχουν σκανδαλιστεί στο έπακρο λόγω αυτής της πορείας, όχι λίγα μπορεί να μην είναι άσχετα με τον πρεσβύτερο υιό της παραβολής του ασώτου και την αδυναμία του να κατανοήσει την εκπληκτική μεγαλοθυμία του Πατέρα του ! Αφήστε ότι μόνο ο Θεός γνωρίζει, ποιος είναι πιστό παιδί της Ορθοδοξίας και ποιος όχι !
       Και για να μην πει κάποιος ότι από το «εμάς»- «όμως να κατασκανδαλίση»- του Γέροντα και νυν Όσιου, το τελευταίο «βόλι» παίρνει κι εκείνον, όπερ βέβηλο, όντως βέβηλο, εξηγώ. Ο όχι τυχαίος και τότε «μοναχός. Ερημίτης, Γερων Παϊσιος», προσθέτει το «εμάς», δείχνοντας να υιοθετεί κατά κάποιο τρόπο τα περί «μεγάλου σάλου, που γίνεται εις την Εκκλησίαν μας», που του πρόφτασαν κάποιοι  στο ερημητήριό του, από ασκητική κατανόηση και συγκατάβαση στην αδυναμία και ταραχή τους. Έχει διακρίνει χαρισματικά ότι πρόκειται «για τρικυμία εν ποτηρίω» ! Και η διάκριση αυτή έρχεται πλησίστια με το πνεύμα χριστιανικής συνδιαλλαγής που διαχέει σε όλη την έκταση της επιστολής. Σήμερα μάλιστα, πενήντα χρόνια μετά, πλησίστια με το ότι, «ιώτα εν ή μία κεραία» της Ορθοδοξίας δεν έχει ξεπουληθεί ούτε από τον πρωτοπόρο Αθηναγόρα, ούτε από τους στην ίδια γραμμή πορείας  διαδόχους του, Δημήτριο και Βαρθολομαίο !

4.    Η  υπέρβαση  και  η  σύνθεση.

 4α.    «Ὅλοι χρειάζονται εἰς τήν Ἐκκλησίαν. Ὅλοι οἱ Πατέρες προσέφεραν τάς ὑπηρεσίας των εἰς Αὐτήν. Καί οἱ ἤπιοι χαρακτῆρες καί οἱ αὐστηροί. Ὅπως διά τό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἀπαραίτητα καί τά γλυκά καί τά ξινά, καί τά πικρά ἀκόμη ραδίκια (τό καθένα ἔχει τίς δικές του οὐσίες καί βιταμίνες), ἔτσι καί διά τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Ὅλοι εἶναι ἀπαραίτητοι.
4β.  «Ὁ ἕνας συμπληρώνει τόν πνευματικόν χαρακτῆρα τοῦ ἄλλου καί ὅλοι εἴμεθα ὑποχρεωμένοι νά ἀνεχώμεθα ὄχι μόνον τόν πνευματικόν του χαρακτῆρα, ἀλλά ἀκόμη καί τίς ἀδυναμίες, πού ἔχει σάν ἄνθρωπος».
       Στο τμήμα αυτό είναι περιττό κάθε σχόλιο ! Από μια απλή ανάγνωση των αποσπασμάτων της επιστολής, καταλαβαίνει καλά κι ο πιο απλός χριστιανός ορθόδοξος και ποια δυναμική ευρύτητα, και ποια διαχρονική αξία έχει το όντως ορθόδοξο πνεύμα που από το περίσσευμα της καρδιάς του καταθέτει σ’ αυτή την επιστολή  ο Όσιος  Παϊσιος, όντας ακόμα «μοναχός, ερημίτης, Γέρων» !  
******      ****     *******
       Ολοκληρώνω, λοιπόν, πάλι με ένα απόσπασμα από το βιβλίο* του Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαο. Που, σημαδεύει ίσια στη ρίζα της περί αυτό το θέμα δοκιμασίας. «Το απόγευμα επισκεφθήκαμε τον π. Θεοδώρητο, θεωρητικό του ζηλωτισμού. Έγινε μια έντονη συζήτηση, αμφοτέρωθεν ισχυρογνώμων και εγωιστική. Με κούρασε αφάνταστα. Έγραφε αργότερα ένας από τους δυο συνοδοιπόρους μου μοναχούς, σχολιάζοντας κάποιο ιεροκοινοτικό κείμενο ότι, όταν το διαβάζεις, έχει την αίσθηση ότι «κολυμπάς σε ζεστή κρέμα», τόσο αισθησιακό του φαινόταν. Μα όταν άκουγα τους δυο πατέρες να συζητούν είχα την εντύπωση, πως έκανα μπάνιο σε πηχτή βενζινόκολλα. Τόσο δύσκαμπτοι ήταν» !! Και κλείνω με «μοναχό, ερημίτη Γέροντα», νυν Όσιο Παϊσιο. «Ας ευχηθούμε όλοι να δώση ο Θεός την χάριν Του, και ο καθένας μας ας βοηθήση με τον τρόπον του δια την δόξαν της Εκκλησίας» !  

Με «την αγάπην την πρώτην, ην ουκ αφήκα»
Αθανάσιος Κοτταδάκης

 * «Άγιον Όρος, Το υψηλότερο σημείο της γης», σελ. 95.

38 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ότι καλύτερο και μετριοπαθές έχω διαβάσει σχετικά με αυτή την επιστολή του αγίου Παϊσίου. Τοποθετεί το όλο θέμα με νηφαλιότητα και χωρίς ωραιοποιήσεις ή εμπάθειες.

Ανώνυμος είπε...

Αυτό το 2β, 2 των λόγων του οσίου πατρός ημών Παϊσίου του Αγιορείτου περί «αποσχίσεως» ως αποτέλεσμα «παραλόγου» να το προσέξουμε διότι κατά τον άγιο είναι «πλήγμα». Να εντυπωθεί στο μυαλό πολλών αγωνιστών αδελφών κληρικών και λαϊκών «ο πιο απλός χριστιανός ορθόδοξος να καταλάβει, και καταλαβαίνει ότι: Ο Γέροντας και δε συμφωνεί, και καταδικάζει τους αποσχιστικούς «ηρωισμούς» τύπου, διακοπή της λειτουργικής μνημόνευσης». Αυτό ας γίνει θέμα προσευχής ώστε το πλήγμα αυτό να μην πάρει διαστάσεις και οι εσκορπισμένοι να επανέλθουν.

Ανώνυμος είπε...

Από τα καλύτερα. Οι παρατηρήσεις και επισημάνσεις σημαντικές. Μέχρι τώρα ίσος το τελειότερο με την επίμαχη αυτή επιστολή που έχει γίνει της μόδας ανάλογα με την θέση του καθενός.

Ανώνυμος είπε...

Ειναι χαρακτηριστικη η τριτη παραγραφος του κειμενου ππου εχει τιτλο "η καθ υπερβολην εκρηξη αγωνιας υιου προς πατερα", σε συνδυασμο με την φωτογραφια.
Την ωρα που ο Αγιος αγωνιουσε και πονουσε για την συμπεριφορα του Πατριαρχου, αυτος καθεται στον καναπε και συζητα με Καρδιναλιους !
Ειναι λοιπον " καθ υπερβολην" η αγωνια και ο πονος του Αγιου ?

Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετική εργασία. Η οποία τοποθετεί τα πράγματα στην θέση τους.

Ανώνυμος είπε...

Μην υπερβάλουμε 12 και 3 που είναι το κακό να συζητάς. Μπορούσες να πεις άλλα τρομερά που έκανε ο Αθηναγόρας και να συμφωνήσω μαζί σου. Το ότι λες πως καθόταν στην πολυθρόνα και συζητούσε είναι παράλογα υπερβολικό. Να υπάρχει και ένα μέτρο στην προσπάθειά μας στην αντιπολιτευτική κριτική.

Ανώνυμος είπε...

Ο σεβάσμιος Γέροντας αρχιμανδρίτης π. Δανιήλ Αεράκης γράφει:

( Ἐκεῖνο πού δέν χωρᾶ εἶναι ὁ φανατισμός, ὁ ἐκτός ὁρίων ζηλωτισμός, ἡ ἀπόσχισις ἀπό τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Τό «διαφωνῶ» μέ οἰκουμενιστικές ἐνέργειες π.χ. τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, δέν σημαίνει και «ἀποκόπτομαι» ἀπό τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας! Τά σχίσματα εἶναι δυσίατες πνευματικές ἀσθένειες.
Τώρα τελευταῖα, μερικοί κληρικοί, ἀντί γιά τή λέξι «σχίσμα», χρησιμοποιοῦν και τίς λέξεις «ἀποτείχισις», «διακοπή μνημοσύνου», «ἀκοινωνησία». Καί στηρίζουν τίς ἐνέργειές τους ὅλοι, σ’ ἕνα κανόνα, στόν ιε´ τῆς Πρωτοδευτέρας Συvόδου.)

Να προσέξουμε διότι ο διάβολος βρίσκει τρόπους να μας βγάλει με χιλιάδες δικαιολογίες από την μάνδρα της Εκκλησίας.
Ο κ. Κοτταδάκης μας προσφέρει μια εμπεριστατωμένη ανάλυση της επιστολής στα πρότυπα της επεξηγήσεως Πατερικών λόγων. Η πικρή αυτή πραγματεία του κ. Κοτταδάκη είναι επίκαιρη αυτές τις κρίσιμες μέρες και πρέπει με mail να σταλεί σε φίλους και γνωστούς.

Ανώνυμος είπε...

Άσχετοι όλοι.

Ανώνυμος είπε...

Δόξα τω Θεώ. Σε εποχή Βαβυλωνίας υπάρχουν και φωνές συνετές που ερμηνεύουν τα σύκα, σύκα και την σκάφη, σκάφη,

Παναγιώτης Τελεβάντος είπε...

Εντυπωσιαζεται κανείς από τη ρηχότητα της σκέψης του κ. Κοτταδακη και το μέγεθος της διαστροφικής ερμηνευτικής της επιστολής του Αγίου Παισίου που επιχειρεί.

Αλλά γιατί εκπλήττομαι;

Μήπως οι αυτοαποκαλούμενοι "Μάρτυρες του Ιεχωβά" δεν κάνουν διστροφική ερμηνεία, όχι απλά μιας επιστολής ενός Αγίου αλλά και αυτής ακόμη της Αγίας Γραφής;

Ανώνυμος είπε...

Η αρνητική κριτική του κ. Π. Τ. είναι ο καλύτερος έπαινος για σας κ. Α. Κ.
Σας συγχαίρω. Άστε τους να λένε. Το ότι κάνει τοιαύτη σύγκριση είναι βλασφημία. Ο Κύριος ας του προσφέρει συγχώρεση.
Μιχαήλ Παναγιωτόπουλος

Ανώνυμος είπε...

π.Νικόλαος Μανώλης, Ο όσιος Μάξιμος ο Ομολογητής και οι αγώνες του για την Πίστη [ΒΙΝΤΕΟ 2017]

https://www.youtube.com/watch?v=5VaNmBgGy5s&feature=youtu.be

Ανώνυμος είπε...

Δεν θα έγραφα αν δεν έβλεπα αυτό το σχόλιο του κ. Τελεβάντου. Δεν περίμενα να δω τέτοια οξύτατη αντίδραση. ναι στο να γράψω αντιρρήσεις όχι να απαντώ προκλητικά. Ο κ. Τελεβάντος υπερέβη τα εσκαμμένα. Κρίμα.

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνω με τον κυριο Παναγιωτη Τελεβαντο.

Ανώνυμος είπε...

Ο Θεός να σας έχει καλά κ. Κοτταδάκη υπέροχα τα γράφεις. Μην ακούς τους λίγους που ρίχνουν χολή. Σε ευχαριστώ. Π.Τ.

Ανώνυμος είπε...



Καταλαβαινω που οδηγει τη συζητηση ο αρθρογραφος και κατανοω το βαθος της σκεψης του.
Κατ εμε ' ολο το προβλημα εγκειται στο κομματι εκεινο που ο οσιος γερ.Παισιος εγραψε στην επιστολη του προς π.Χαραλαμπο ,'' Δυστυχως στην εποχη μας εχουν δημιουργηθει ΠΟΛΛΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ''.Εκει εστιαζει ο απλος πιστος την ανεπαρκεια ,αν μπορω να τη χαρακτηρισω καπως ετσι κ οχι μονον στην ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΗ ΔΙΑΦΥΛΑΞΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ,,,επειδη κ εκει δημιουργειται συγχιση.... ...
Ομως , η μη αναζητηση της αληθειας,δε σημαινει την αρνηση της;


Τι μας ενωνει τελικα με τους εκτος εκκλησιας,της Μιας κ μοναδικης;
Αυτο που μας ενωνει ειναι πιο σημαντικο απο εκεινο που μας χωριζει;
Να ισχυρισθουμε πως μας ενωνει το ιδιο Π ν ε υ μ α ;;; το ιδιο ο ν ο μ α ;;;
Φοβαμαι!
Μηπως κινδυνεψουμε να χαρακτηρισθουμε προδοτες η ψευδομαρτυρες;
Μηπως ο οσιος Παισιος δεν ειχε την λυπη αυτη με τη φραση''επονεσα και εγω...'' κλπ;;;
Ο γερ.Παισιος ειναι ενας μεγαλος αγιος της Ορθοδοξου Εκκλησιας κ νομιζω πως επιβεβαιωνεται στις μερες μας,παρολο που αμφισβητειται απο πολλους.

Η Ορθοδοξη Εκκλησια μας ,με την αληθινη διδασκαλια των Αποστολων κ των αγιων Πατερων καλει προς την κατα χαριν θεωση!!!
Ετσι δεν ειναι;;;
Η Σοφια Σολομωντος ομως γραφει :
''Εν ισω γαρ μισητα Θεω
Και ο ασεβων κ
Η ασεβεια αυτου''
Ας προσπαθησουμε να κατανοησουμε
Στο βαθος τι το θελημα Του Θεου!
ΟΜΩΣ δεν χανουμε την εμπιστοσυνη μας στον Κυριο ,αυτο ειναι και το ΔΙΔΑΓΜΑ
Που αποκομιζει κανεις απο το κειμενο του π.Παισιου!
ΚΑΛΟ υπολοιπο!π

Ανώνυμος είπε...

Με αυτή σας την δημοσίευση κ. Κοτταδάκη προσφέρατε μεγάλη υπηρεσία στην Πατερική Θεολογία. Δεν θα γράψω οτιδήποτε περισσότερο. Είμαι ενθουσιασμένος για αυτή την πνευματική ευωδία που μας πρόσφερε ο Άγιος Παΐσιος με την δική σας ερμηνευτική γραφίδα. Πάντα θα υπάρχουν και οι διαφωνούντες, από το να αφορίζουν καλό θα ήταν να έκαναν τοποθέτηση και όχι λιβελογραφήματα. Την τύπωσα και την κρατώ ως πατερικό θησαυρό.
Γιάννης Γεωργαντόπουλος

Ανώνυμος είπε...

Δεν σας γνωρίζω κ. Κοτταδάκη. Σας διαβάζω εδώ. Ομολογώ ότι δεν έχω διαβάσει κανένα από τα βιβλία σας. Σας θαυμάζω για το θάρρος της γνώμης σας. Αρκετοί φοβούνται να που τα όσα πιστεύουν διότι γνωρίζουν πως το ρεύμα είναι αντίθετο.
Δεν έχω γνώσεις θεολογικές αλλά θρησκεύω και παρακολουθώ ομιλίες και πάω σε κύκλο. Μετά από το σχόλιο του κ. Τελεβάντου θεώρησα υποχρέωσή μου να σας υπερασπιστώ και να σας πω ότι στερεώθηκε η πίστη μου προς την εκκλησία με τα όσα διάβασα. Πολλοί φίλοι τον τελευταίοι καιρό μου λένε να πάμε στους παλαιοημερολογίτες αφού στην περιοχή μας μνημονεύουν οι παπάδες τον δεσπότη που έχει σχέση με την Σύνοδο της Ελλάδας. Και στον κύκλο το περιοδικό που διαβάζουμε μας λέει τον πατριάρχη Βαρθολομαίο ότι είναι οικουμενιστής και άλλα. Τα όσα διάβασα σε σας και σε ένα σχόλιο από ομιλία του π. Αεράκη στερεώθηκα στην πίστη. Σας παρακαλώ με τις γνώσεις και την φώτιση του Θεού να στηρίζεται εμάς τους αδελφούς σας.
Ευχαριστώ.

Ανώνυμος είπε...

Όντως γίνεται κακή χρήση των οσίων γερόντων από τους έχοντες ζήλο ου κατ΄επίγνωση, δεν έφυγαν από την εκκλησιά σέβονταν τουσ επισκόπους τον Πατριάρχη, δίνοντας πάντα την συμβουλή τους. Μήπως το νέο φρούτο της αποτείχησης το παρακλαδι του παλαιοημερολογιτισμου δεν δηλώνει εωσφορική οίηση όταν δηλώνει ότι κατέχει όλη την αλήθεια ; Τι παραπάνω κάνει ο Πάπας νέοι αλάθητοι βγήκαν; Κανένας σεβασμός στην σύνοδο, ιερά κοινότητα 5-10 καθαιρεμένοι παλαιοημερολογιτες θα κάνουν κουμάντο;

π. Geras Imos είπε...

Ναι κ. Κοτταδάκη, έχετε δίκιο. Και ο Τσιπρας θα σκίσει τα μνημόνια, δεν ξέρω αν το ακούσατε... Μα τόση διαστροφή πλέον στα λόγια του Οσίου; Να μας εξηγήσετε και τι εννοούσε ο άγιος όταν έλεγε οτι στους Οικουμενιστές δεν βρήκε ούτε μια πνευματική ψίχα μέσα τους, ότι οι περίφημοι διάλογοι υπό την μορφή που έχουν πάρει είναι καρναβάλια...

Υ.Γ.: Η ανάπτυξη έρχεται...

Ανώνυμος είπε...

Καθε ενας μπορει να ερμηνευη ενα κειμενο, οπως θελει. Το αυτουσιο κειμενο ομως εχει την δυναμικη του, και οταν διαβαζεται συνολικα, στην πληρη μορφη του, δινει την ακριβη εννοια αυτων, που επιθυμουσε να γνωστοποιηση ο Αγιος συντακτης του.
Μια αναγνωση του αυθεντικου κειμενου, μετα την ερμηνεια που δινεται στην αναρτηση, θα μας βοηθηση να βγαλουμε τα συμπερασματα μας.

Ανώνυμος είπε...

Έτσι τα έλεγε ο γέροντας αλλά ήταν εντός εκκλησίας, τι σχέση εχει ο Τσίπρας μήπως αισθάνεστε τύψεις επειδή τον ψηφίσατε;

Ανώνυμος είπε...

Η αναίδειά σου να χρησιμοποιείς την φωτογραφία του σεβάσμιου Γεροντά μου π. Επιφανίου Θεοδωροπούλου δεν έχει όρια.

Ανώνυμος είπε...

Ταράξατε τα λιμνάζοντα ύδατα.
Η παρέμβασή σας αυτή είναι μια απάντηση σε όσους έσπευσαν να αποτειχισθούν από την Εκκλησία.

Ανώνυμος είπε...

Διάβασα το άρθρο σας ΟΙ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΙΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ στο μπλοκ σας κ. Παναγιώτη Τελεβάντος μου είπε πολλά. Κατάλαβα την πορεία σας. Στο καλό…..

Ανώνυμος είπε...

Οι ταλιμπάν όπως ο Γεράσιμος ξανακτυπούν χωρίς μπαρούτι στην σφαίρα. Είναι και αυτός ένα παλληκάρι της φακής. Και τώρα νομίζει ο κακόμοιρος πως ομολόγησε την Ορθοδοξία.
Σου το αφιερώνω με αγάπη
http://arxon.gr/2017/03/%ce%ba%ce%b1%ce%b8%ce%bf%ce%bb%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%b9%ce%b5%cf%80%ce%af%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%80%ce%bf%cf%82-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%ac-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bc%ce%b7%cf%84/

Αθανάσιος Κοταδάκης είπε...

Επαναλαμβάνω ότι σέβομαι και τα αρνητικά σχόλια. Δείχνουν τον κόσμο και το επίπεδο των συντακτών τους. Και τα αντίστοιχα κάποιων, που γι αυτό που ρωτούν παραπέμπω ρητά στην αρχή σε δυο αναρτήσεις μου, ενώ στο παρόν για ευδιάκριτους λόγους, κάνουν πως δε βλέπουν ότι, πουθενά στην επιστολή του Οσίου δεν υπάρχει το αγαπημένο τους δίδυμο οικουμενισμός-οικουμενιστής ! Φυσικό και αυτονόητο, ότι είναι δεδομένες οι θερμές ευχαριστίες μου για τα θετικά σχόλια, και την αγάπη που καταθέτουν οι συντάκτες τους. Και, αυτή τη φορά για την πρόταση του σεβαστού π. Δανιήλ Αεράκη, που με τιμά ιδιαίτερα, παρότι δε με γνωρίζει όσο ο αδελφός του π. Νικόδημος Αεράκης. Προσθέτω, αμφότεροι από τα εκλεκτά πνευματικά τέκνα του μακαριστού π. Επιφάνιου Θεοδωρόπουλου, για τον οποίο παραπέμπω στο βιβλίο μου: «Μορφές Μεγάλων Ωρών», αλλά εδώ σημασία έχει ότι η δυναμική Ορθόδοξη ακεραιότητά του είναι σε πλείστους γνωστή !
Αθανάσιος Κοτταδάκης

Ανώνυμος είπε...

Διαβάζω καθημερινά το ιστολόγιο αυτό γιατί που προσφέρει πάντα κάτι το καλό. Δεν γράφω σχόλια διότι δεν το κρίνω σκόπιμο. Πρέπει να ομολογήσω ότι οι περισσότεροι από τους σχολιαστές ή καλύτερα να γράψω αρκετοί από αυτούς αποφασίζουν να πληκτρολογήσουν για να κτυπήσουν αυτόν που κοπίασε να μας προσφέρει κάτι. Πάντα πίστευα ότι ο καθένας μπορεί να διαλέξει το καλύτερο από όσα η αγάπη του άλλου προσφέρει. Ο συντάκτης του παρόντος κειμένου κοπίασε για να γράψει αυτό το δημοσίευμα. Τον ευχαριστώ για όσα μας πρόσφερε σε αυτό και σε προηγούμενα. Τα πληκτρολόγησα αυτά διότι διαβάζοντας την γεμάτη αγάπη και καλοσύνη απάντησή του ένιωσα άσχημα. Έπρεπε να λάβω θέση αν και δεν έχω να κάτι το ουσιαστικό να πω. Το κείμενό του το διάβασα με προσοχή και με ικανοποίησε καθώς και τα δύο προηγούμενα.
Καλή σαρακοστή με αγώνα στο στάδιο της αγάπης.

Ανώνυμος είπε...

Μάσκες 10.58 φορούν μόνο οι καρναβαλιστές. Ένας τέτοιος είσαι και εσύ διότι φορώντας την μάσκα του πατρός Επιφανίου διασύρεις την αγιασμένη μορφή του. Να σπεύσεις γονατιστός στην Μονή Κεχαριτωμένης να προσκυνήσεις επί του μνήματός του, διότι αντί να φέρεις το πρόσωπό σου και να γράφεις την άποψή σου, φοράς την μάσκα του αγίου πατρός και τη διασύρεις ως οι πατρινοί καρναβαλιστές.

Κύριε Κοτταδάκη οι απόψεις σας προξενούν πλήγμα σε αυτούς με πρόσχημα τον οικουμενισμό αποτειχίστηκαν από το Σώμα της Εκκλησίας αυτό το διάστημα. Οι ελεγκτικοί λόγοι του αγίου Παϊσίου τους ελέγχουν διότι αυτός ως τέλος παρέμεινε πιστό μέλος του Σώματος της Εκκλησίας. Πάνω από την άποψή του έδωσε σημασία στην Αλήθεια της Εκκλησίας. Αυτό δεν θέλουν να το εγκολπωθούν όσοι βάζουν την γνώμη τους πάνω από της αποφάσεις των Ιεραρχών της Εκκλησίας. Τους πονά γιατί δεν αποτειχίστηκαν οι σύγχρονοι Άγιοι για να έχουν δικαιολογίες.

Ανώνυμος είπε...

Σαφές και σοφόν κείμενο και επεξηγήσεις.

π. Geras Imos είπε...

Όταν αποκοπείς ενα κείμενο απ το όλο πνεύμα των υπολοίπων λόγων ενός συγγραφέα δεν μπορείς να μιλάς για μελέτη. Είμαι 25 χρονών και το ξέρω αυτο γιατί και στη Θεολογική τα ίδια έκαναν οι καθηγητές μας ταλιμπαν του Οικουμενισμου. Ευτυχώς είχαμε και εναν σωστό, τον πατρολόγο τον κ. Λιακουρα. Μέχρι που παρουσίαζαν τον αγ Γρηγόριο Νύσσης ότι διδάσκει το Καθαρτήριο πυρ.

Υ.Γ.: Η απουσία πατερικών παραπομπών στα κείμενα Οικουμενιστών είναι χαρακτηριστική... Θα συμφωνεί και ο π. ΑΚΓ

Ανώνυμος είπε...

Νεαρέ πτυχιούχε της θεολογίας σου εύχομαι να γίνεις Θεολόγος. Έως τότε όμως καλό είναι να μην εκτίθεσαι έστω και ανώνυμα.
Έχω διαβάσει πολλά θεολογικά κείμενα διανθισμένα με πατερικούς λόγους. Έχω διαβάσει και εγώ πλείστα κείμενα που παραπέμπουν σε Πατερικά κείμενα πάω να τα δω στο migne και διαπιστώνω την καλπονοθεία διότι αποκόπτουν την συνέχεια. Εδώ ο κ. Κοτταδάκης παρουσιάζει σε πληρότητα την Επιστολή του Οσίου Παϊσίου. Τελευταία σύγχρονος πρωτοπρεσβύτερος έκανε δημόσια ομιλία με πατερικά κείμενα και συνεχώς μας έδειχνε σε προβολή και ι. Κανόνες. Όταν την είδα την ομιλία και στο YouTube. Είπα να κάνω μια αντιπαραβολή. Εκεί είδα ότι άλλα εννοούσαν οι ι. Κανόνες και αλλιώς αυτός τα ερμήνευε.
Τέλος ο π. Α.Κ.Γ. στον οποίο έκανες αναφορά καλό θα ήταν να μιλήσει στον συνοδοιπόρο αποτειχισθέντα φίλο του να επιστρέψει στο μνημόσυνο του Επισκόπου του. Αν αυτό δεν το θέλει ας πάει σε μια από τις πολλές όμορες Μητροπόλεις που είναι αντιοικουμενιστές Μητροπολίτες. Το υπόλοιπα δεν χρειάζονται να μας τα πιστοποιήσει. Εκτός και τον έχεις ως την αυθεντία της ερμηνείας του λόγου του Θεού οπότε ας πάει προς την Ρώμη να βρει τον συνάδελφο του.....

Ανώνυμος είπε...

ΤΑ ΔΥΟ ΑΚΡΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΖΗΛΩΤΗ ΓΕΡΑΣΙΜΟ . ΜΟΝΟ ΟΙ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΗΤΕΣ ΕΧΟΥΝ ΤΟΣΟ ΜΙΣΟΣ ΔΙΥΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΩΝΩΠΑ.

π. Geras Imos είπε...

1. Το οτι βρίσκομαι στον χώρο του ζηλωτισμού από πού προκύπτει; Μάλλον βρίσκεστε σε σύγχυση ορισμένοι... Η προσπάθειά σας να προβάλλετε ως Οικουμενιστη τον όσιο Παΐσιο σας έχει καταβάλει...
2. Το ένα άκρο π λεει ο π. Επιφάνιος στο βιβλίο του ειναι ο Ζηλωτισμός των Σχισματικών. Το άλλο ξέρεις ποιο είναι φίλε μου;
3. Εύχομαι κι εγώ κάποτε ν γινω Θεολόγος γτ Θεολόγος ειναι ο άγιος. ΕΠΙΣΗΣ ο π. ΑΚΓ κάθε φορά που γράφει ενα άρθρο πέφτετε οι γνωστοι άγνωστοι ανώνυμοι να τον φάτε σαν τα κοράκια. Αλλά βέβαια όταν δεν έχεις θεολογικά επιχειρήματα αυτή ειναι η τακτική του Οικουμενισμού. Αγάπη αγάπη αγάπη και απο Πατέρες τίποτα!
4. Η όλη προσπάθεια του κ. Κοτταδάκη ν προβάλλει ως Οικουμενιστή τον όσιο Γέροντα είναι το λιγότερο ατυχής. Αδελφούς έλεγε τους αιρετικούς ακόμα και ο Αγ. Μάρκος ο Ευγενικός αλλά όταν στη Φερραρα ο ιδιος παρεθετε θεολογικα κείμενα, οι τοτε Ορθοδοξοι οικουμενιστες τον λοιδορούσαν και οι Παπικοι τον φυλάκιζαν στο δωμάτιο του αφήνοντάς τον με ελαχιστή τροφή. Αν υπήρχε τρόπος θα το έκαναν αυτό οι σημερινοί Οικουμενιστές σε κάποιους που τους χαλάνε τη σούπα όπως οι πατερες Θεόδωρος, Νικόλαος και Αναστάσιος...
5. Ο π. Θεόδωρος δν βγήκε εκτός Εκκλησίας επειδή έπαυσε το μνημοσυνο του επισκοπου του. Ανοίξτε κανένα Πηδάλιο αντί ν διαβάζετε Ιδιωτική Οδό... Δεν κάνει κακό...
7. Δείξτε και λίγη αγάπη βρε παιδιά σε εμάς τους Ορθόδοξους που μαχόμαστε τον Οικουμενισμό. Διαλεχθείτε με θεολογικά επιχειρήματα. Ολόκληρη ομιλία έκανε ο π. Αναστάσιος για την λεγόμενη Αγία κ Μεγάλη Σύνοδο και ένας δεν βρέθηκε με θεολογικά επιχειρήματα να τον ανατρέψει. Αυτό κάτι δείχνει, δεν νομίζετε;

Γεράσιμος Αθανασίου, 25
Απόφοιτος Τμ. Θεολογίας Θεολογικής Αθηνών

Ανώνυμος είπε...

Αδικούν τα περισσότερα από τα σχόλια την σπουδαιότητα της παρεμβάσεως του εγκρίτου Θεολόγου κ. Αθανασίου Κοτταδάκη. Θα προέτρεπα να μην υπάρχουν σχόλια σε υψηλού επιπέδου εργασίες ως αυτή.

Ανώνυμος είπε...

Το έλαβα από φίλο, το διάβασα, και ενθουσιάστηκα. Χαίρομαι διότι σε εποχή ακραίας παραφροσύνης, υπάρχουν θεολόγοι που ορθοτομούν, χωρίς να διαστρέφουν τα κείμενα. Θα τολμούσα να πω ότι αγγίζει το άριστο.

Ανώνυμος είπε...

Ας γράφει ο καθένας μας ότι του αρέσει. Εσείς κ. Κοτταδάκη μην σταματάτε να μας διαφωτίζεται ο σπόρος σας θα καρπίσει και οι προσπάθειές σας θα γίνουν κατανοητές με τον χρόνο και την φώτιση του Θεού και από όσους λένε τώρα ενάντια στα γραφόμενά σας.

Ανώνυμος είπε...

Γράψτε μας και άλλα τέτοια επίκαιρα θέματα. Αναπαύτηκε η καρδιά μου και ειρήνευσα με τα όσα μας γράψατε. Σήμερα οι περισσότεροι γράφουν για να προκαλέσουν σύγχυση και όχι για να μας τονώσουνε στην πίστη.