Πέμπτη 6 Απριλίου 2017

Αποχαιρετισμός - Στάχυς


Αποχαιρετισμός 

Με φώναξες αργά το μεσημέρι.
Ήμασταν μόνοι,
τα φώτα μόνο ανοικτά κι ο εξαερισμός,
ν’ ανακυκλώνει τον βαρύ αέρα του ορόφου.
Μου μίλησες απλά, συχνά κομπιάζοντας,
με παρακάλεσες  για τα παιδιά σου
- έτσι τα είπες τα κορίτσια που δουλεύατε μαζί -
να τα προσέχω, να είμαι δίπλα τους.
«Κι εσύ;» σε ρώτησα, «πού θα ‘σαι;»
«Εγώ», μ’ απάντησες «θ’ αργήσω λίγο».
Το βλέμμα της υγρό,
ψηλά ένα σταυρό αγκάλιαζε στον τοίχο,
γεμάτο πόνο κι ικεσία,
ίσως και προσμονή.
Ήταν αυτή που τώρα σταυρωνόταν.
«Θα λείψω για τρεις μήνες,
ή και περισσότερο, ποιος ξέρει;
Ανάλογα με την Ανάσταση»

Αργεί;
Ποιος ξέρει;
Στάχυς

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αποπνέει συναισθηματισμό και είναι γραμμένο με την ελπίδα ότι θα υπάρξει η επιστροφή. Αν είναι πραγματικό το γεγονός το εύχομαι σύντομα. Μίλησε στην ψυχή μου αυτή η ευαίσθητη ποιητική παρουσία του αποχαιρετισμού.

Ανώνυμος είπε...

φοβερο Σταχυ μου!
Καλη Μεγαλ Εβδομαδα!
Θ.Σ

Ανώνυμος είπε...

Απο τα καλύτερα σου!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Δεν μπορώ να πω κάτι περισσότερο από το εξαιρετικό. Μακάρι να είχα κάποιες γνώσεις για να σας γράψω κάτι παραπάνω.

Ανώνυμος είπε...

Κορυφαίο.
Είσαι σπουδαίος Στάχυ.