Ἡ δίψα τῆς ψυχῆς - Γρηγόριος Μουσουρούλης

Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος

Λόγος εἰς τό Εὐαγγέλιον

Ἡ δίψα τῆς ψυχῆς

« Δός μοι τοῦτο τό ὕδωρ, ἵνα μή διψῶ» 

(Ἰωάν. δ´ 15)

          Ὅπως γίνεται ἀντιληπτό ἀπό τήν εὐαγγε­λι­κή διήγηση ἡ Σαμαρείτιδα, δέν εἶχε καταλάβει τό βαθύτερο νόημα τῶν λόγων τοῦ Κυρίου. Παρά ταῦτα ὅμως τοῦ ζήτησε τό νερό γιά τό ὁποῖο τῆς μίλησεν Ἐκεῖνος, ὥστε νά μή διψᾶ στό ἑξῆς. Τό αἴτημα τῆς εὐλογημένης ἐκείνης ψυχῆς εἶναι, ἀ­δελφοί μου, πάντοτε ἐπίκαιρο. Ἠμπορεῖ νά ἐπα­ναληφθεῖ ἀπό τόν καθένα ἀπό μᾶς, πού γνωρί­ζουμε ἤδη ὅτι ὁ Κύριος μιλοῦσε γιά δίψα ψυχική καί νερό πνευματικό. Ὅλοι μας ἄλλωστε αἰσθανό­μαστε τή δίψα αὐτή καί θέλουμε ὁπωσδήποτε νά τήν ἱκανοποιήσουμε. Ποῦ λοιπόν ὑπάρχει ἡ πηγή, στήν ὁποία θά ξεδιψάσει ἡ ψυχή μας;

****

«Κύριε, δός μοι τοῦτο τό ὕδωρ, ἵνα μή διψῶ»

          Ἄν πραγματικά θέλουμε καί ποθοῦμε ἡ ψυ­χή μας νά νοιώσει ἱκανοποιημένη καί νά ξεδιψά­σει ἀληθινά, δέν πρέπει νά χανόμαστε στούς δρό­μους τοῦ κόσμου, πού ὑπόσχονται ὅτι ὁδηγοῦν σέ πηγές εὐτυχίας, ἀλλά τελικά μᾶς ἀφήνουν τρομερά διψασμένους. Ἡ πηγή πού σβήνει τή δί­ψα τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς εἶναι πολύ κοντά μας. Καί ἡ πηγή αὐτή δέν εἶναι ἄλλη παρά αὐτός ὁ ἴδιος ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός.

Τό εἶπεν ἄλλωστε παρρησίᾳ ἐνώπιον πλήθους ἀνθρώπων στόν Ναό τοῦ Σολομῶντος: «ἐάν τις διψᾷ, εἶπεν,  ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω» (Ἰω. ζ´37). Ὁποιοσδήποτε αἰσθάνεται δίψα μέσα του, ἄς ἔλθη κοντά μου, σάν σέ ἄλλη πηγή καί ἄς πίνει ὅσο θέλει, γιά νά ξεδιψάσει ἡ ψυχή του.

          Μέ αὐτή του τή διακήρυξη ὁ Χριστός εἶναι σάν νά λέγει στόν καθένα μας:  Διψᾶς, ἄνθρωπε, τή χαρά καί τήν εὐτυχία; Ἔλα σ᾽ἐμένα, γιά νά σοῦ χαρίσω τή δική μου «πεπληρωμένην χαράν» (Ἰω. ιζ´13), τήν τέλεια χαρά πού αἰσθάνομαι κι ἐγώ. Ἔλα νά δοκιμάσεις τό πλήρωμα τῆς χαρᾶς καί τῆς εὐτυχίας μέσα σου. Διψᾶς τήν ἀλήθεια μέσα στό μάταιο καί ψεύτη τοῦτο κόσμο; Ἔλα κοντά μου, λέγει ὁ Χριστός μας. Ἔλα σ᾽ἐμένα πού εἶμαι «ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια» (Ἰω. ιδ´6). Σ᾽ἐμένα πού εἶμαι ὁ μοναδικός δρόμος, ἀπό τόν ὁποῖο μπορεῖ νά φθάσει κανείς στόν οὐρανό. Διότι συγ­χρόνως εἶμαι καί ἡ ἀπόλυτη ἀλήθεια. Κοντά μου δέν θά βρεῖς τίποτε ἀντίθετο ἀπό τήν ἀλήθεια. Διψᾶς τήν εἰρήνη καί τή γαλήνη;  Ἔλα σ᾽ἐμένα τόν «ἄρχοντα τῆς εἰρήνης» (Ἡσ. θ´6), γιά νά γε­μίσει ἡ ψυχή σου ἀπό τήν εἰρήνη μου, τήν  «ὑπε­ρ­έχουσαν πάντα νοῦν»  (Φιλιπ. δ´7).  Τήν εἰρήνη τή δική μου τῆς ὁποίας τήν τελειότητα δέν μπο­ρεῖ νά νοιώσει κανένας νοῦς εἴτε ἀνθρώπινος εἴτε ἀγγελικός. Διψᾶς νά χαίρεσαι ἀληθινά τή ζωή σου καί νά αἰσθάνεσαι τή ζωή νά σφύζει μέσα σου;  Ἔλα κοντά σ᾽ἐμένα  πού ἦρθα στόν κόσμο ἀνά­μεσα στούς ἀνθρώπους, «ἵνα ζωήν ἔχωσι καί πε­ρισσόν ἔχωσι» (Ἰω. ι´10). Διψᾶς τήν ἀγάπη; Θέ­λεις νά νοιώθεις ὅτι σέ ἀγαποῦν εἰλικρινῶς;  Ἔλα σέ μένα, πού εἶμαι ἡ ἀγάπη, ἡ τέλεια καί ἀνυ­πόκριτη. Πλησίασέ με, ἄνθρωπε, λέγει ὁ Κύριος, ἐμένα πού σέ ἀγάπησα μέ «ἀγάπησιν αἰώνιον»,μέ ἀγάπη αἰώνια (Ἱερ. λη´3) καί δέν θά διαψευσθεῖς ποτέ. Θά βρίσκεις πάντοτε ἀνταπόκριση στά αἰ­σθήματα τῆς καρδιᾶς σου. Ἔλα νά ξεδιψάσεις στήν πηγή τῆς ἀγάπης μου.

          Πάρα πολύ ὄμορφα τονίζουν αὐτή τήν ἀλή­θεια, ὅτι δηλαδή ὁ Χριστός εἶναι ἡ πηγή ἡ ἀνε­ξάντλητη πού ξεδιψᾶ τήν ἀνθρώπινη ψυχή, καί οἱ ὕμνοι τῆς σημερινῆς ἀκολουθίας. Μεταξύ ἄλλων λέγεται στούς ἱερούς αὐτούς ὕμνους ὅτι Ἐκεῖνος εἶναι «ἡ πηγή τῆς ζωῆς ἡμῶν», εἶναι ἡ «πηγή τῆς ζωαρχίας». Πηγή ἀπό τήν ὁποία ἀναπηδᾶ «τό ὕδωρ τῆς σοφίας» καί ἀναβλύζει «ρεῖθρον ἀέν­ναον ζωῆς ἀληθινῆς»  καί «ὕδωρ ἀθανασίας». Πηγή ὅπου βρίσκει ὁ κάθε πιστός τῆς «εὐσεβείας τά νάματα».

*****

          Ὅσοι καταφεύγουν, ἀγαπητοί μου,  μέ πίστη σ᾽αὐτή τήν Πηγή πίνουν καί δροσίζονται καί ξεδιψοῦν. Στό λόγο τοῦ Θεοῦ τόν ἅγιο καί τή Χάρη τῆς Ἐκκλησίας Του βρίσκουν οἱ πιστοί τό «ὕδωρ», πού ἀναζητεῖ ἡ ψυχή μας. Τό νερό τό πνευματικό, τό πόμα τό ἅγιο πού δροσίζει, τονώ­νει καί ζωογονεῖ τήν ὕπαρξή μας. Τό διαυγές καί κρυστάλλινο νερό τῆς θείας Χάριτος, πού ἱκανο­ποιεῖ πλήρως τή ψυχική μας δίψα. Τό ἄφθονο καί ἀνεξάντλητο νερό, πού δέν ἀφήνει ἀνικανο­ποί­ητη καμμιά ὑψηλή καί ἅγια ἐπιθυμία μας, κανένα πόθο ἱερό τῆς ψυχῆς μας.

          Καί εἶναι ἀμέτρητα τά πλήθη τῶν ἀνθρώ­πων πού τρέχουν διά μέσου τῶν αἰώνων νά ξεδι­ψάσουν σ᾽αὐτή τήν πηγή. Ἄλλος μέ μεγαλύτερο καί ἄλλος μέ μικρότερο «ἄντλημα» καί δοχεῖο, ὁ καθένας δηλαδή μέ τή διάθεση τῆς ψυχῆς του, πλησιάζουν καί ἀντλοῦν καί ξεδιψοῦν. Μελετοῦν τά θεῖα λόγια καί δροσίζονται μέ τά νάματά του. Τονώνονται καί ἀντιμετωπίζουν μέ ὑπομονή καί ἐλπίδα τόν καύσωνα τῆς ζωῆς. Ζωογονοῦνται μέ τό ὕδωρ τοῦ Εὐαγγελίου καί συνεχίζουν τήν πο­ρεία τῆς ζωῆς τους μέ ἀνανεωμένη διάθεση. Ζοῦν χωρίς τή ψυχική κόπωση, πού νοιώθουν αὐτοί, πού δέν ἔχουν ἐπαφή μέ τόν «ὑδραγωγόν» τῆς θείας σοφίας (Σοφ. Σειρ. κδ´30), ὅπως λέγει ὁ σοφός Σειράχ, καί κατά συνέπεια δέν ξεύρουν τόν σκοπό τῆς ἐπίγειας ζωῆς μας. Πίνουν καί ἀπό τό νερό τῆς θείας Χάριτος, τό ὕδωρ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού τρέχει ἄφθονο ἀπό τούς κρου­νούς τῶν ἱερῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας, καί ἀναγεννῶνται. Ἐνδυναμώνονται καί γίνονται ἄλλοι ἄνθρωποι καί πορεύονται στή συνέχεια «τήν ὁδόν αὐτῶν χαίροντες» (Πραξ. η´39). Γεμί­ζουν τήν ὑδρία, τή στάμνα τῆς ψυχῆς τους μέσα στή λατρευτική ζωή τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας καί νοιώθουν γεμάτη πάντοτε καί ἱκανοποι­η­μένη τήν ὕπαρξή τους.

          Αὐτή δέ ἡ ἱκανοποίηση τῆς ψυχῆς δέν εἶναι μόνο θεωρία. Εἶναι πραγματικότητα, πού τήν ἔζη­σαν καί τή ζοῦν διά μέσου τῶν αἰώνων ὅλοι οἱ πιστοί. Πραγματικότητα πού τή γεύτηκε πρώτη ἡ Σαμαρείτιδα, ἡ ὁποία ἀφοῦ βρῆκε τήν ἀληθινή Πηγή καί ξεδίψασεν ἡ ψυχή της, διέθεσεν ὅλη τή ζωή της στό νά ὁδηγεῖ κοντά σ᾽αὐτή τήν Πηγή καί ἄλλους ἀνθρώπους. Ἀναδείχθηκε ἡ ἰσαπό­στο­λος ἁγία Φωτεινή, πού κατά τήν παράδοση ἐργάσθηκε στήν Ἀφρική καί βοήθησε πολλούς συνανθρώπους της νά ξεδιψάσουν μέ τήν πίστη τους στόν Χριστόν.

****

«Κύριε, δός μοι τοῦτο τό ὕδωρ, ἵνα μή διψῶ»

          Τό φρέαρ τῆς Συχάρ, ἀδελφοί μου, ἔμεινε μέσα στούς αἰῶνες ἕνα ὁρόσημο. Σημεῖο ὅπου ὁ οὐρανός ἄγγιξε τή γῆ. Τόπος στόν ὁποῖο ὁ Θεάν­θρωπος Κύριος ἀποκάλυψε μέ σαφήνεια τήν ταυ­τότητά Του στόν ἄνθρωπο. Σταυροδρόμι ὅπου ὁ ἁμαρτωλός ἄνθρωπος συνάντησε τόν Πανάγιο Θεό καί σαγηνεύτηκε. Ἄς φέρνουμε συχνά στή σκέψη μας τόν ἅγιο ἐκεῖνο τόπο, γιά νά ἀκοῦμε καί πάλι τόν Κύριο Ἰησοῦ νά μιλᾶ γιά τό ὕδωρ τό ζῶν, πού ἱκανοποιεῖ πλήρως τή δίψα τῆς ψυχῆς μας. Καί ἄς πλησιάζουμε τόν Χριστό μας μέ πίστη καί ἄς τοῦ λέμε ὁ καθένας μέ εὐλάβεια τά λόγια τῆς Σαμαρείτιδας: «Κύριε, δός μοι τοῦτο τό ὕδωρ, ἵνα μή διψῶ».

Ἀρχιμανδρίτης Γρηγόριος Μουσουρούλης

Ἐκφωνήθηκε στόν Ἱερό Καθεδρικό  Ἁγίου Ἰωάννου Λευκωσίας,  Κυριακή 14.05.2017