Ο ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ο ΜΥΡΟΒΛΗΤΗΣ

Ο ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ο ΜΥΡΟΒΛΗΤΗΣ

Απέραντη συγκίνηση αισθανόμαστε τούτη την ώρα, που καλούμαστε να γράψουμε λίγα λόγια για τον Μεγαλομάρτυρα Δημήτριο τον Μυροβλύτη, το παλληκάρι του Χριστού, τον πολιούχο και προστάτη της Αγιοτόκου Θεσσαλονίκης.

Τι ειπούμε και τι λαλήσουμε; Δεν γνωρίζουμε αν όλο αυτό το πνευματικό μεγαλείο που εκπέμπει ο Άγιος μας, μπορεί να περιγράφει. Μόνο όσοι προσέρχονται με πίστη και ευλάβεια στον Ιερό Ναό του, στα πανάγια Λείψανα του, μπορούν να καταλάβουν κάτι, από όλα αυτά που εννοούμε.

          Ο Μεγαλομάρτυς του Χριστού Δημήτριος είναι ολοζώντανος, θαρρείς προσκυνώντας τα χαριτόβρυτα λείψανα του, ότι θα εγερθεί και θα σε ευλογήσει, όπως έκανε τότε με τον Νέστωρα, για να συνεχίσεις τον καλόν αγώνα. Το κλίμα στο Ναό κατανυκτικό, υπερκόσμιο, ουράνιο, αισθάνεσαι εισερχόμενος σε αυτόν, ότι δεν πατάς στην γη, αλλά στον ουρανό.

Οι νεωκόροι του ναού άγρυπνοι φυλακές, προστατεύουν τον Άγιο και διαφυλάττουν την τάξη και την ηρεμία. Οι Ιερείς από την άλλη, ευλογημένοι, απλοί, αναπαύουν καθημερινά πολλές ψυχές, ευφραίνεσαι να τους βλέπεις τις Κυριακές όλους μαζί να συλλειτουργούν. Τα παιδιά που διακονούν στο Ιερό, πολλά, λεβέντες πραγματικοί, τα αληθινά τέκνα του Αγίου που βρίσκονται εκεί για την αγάπη του και μόνο.

Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς; Καθημερινά χιλιάδες προσκυνητές από όλη την γη, πονεμένοι, απογοητευμένοι, πλούσιοι, φτωχοί, τουρίστες, για όλους ο Άγιος έχει ανοικτή την αγκάλη του. Ο Μέγας Δημήτριος έχει ταυτιστεί με την πόλη του. Την υπερπροστατεύει, την αγαπά θυσιαστικά και διώχνει μακριά όσους την επιβουλεύονται.

Προστατεύει ακόμα τον Παναγιώτατο Μητροπολίτη και Πατέρα μας κ. Άνθιμο, τον απλό και προσηνή αυτό Ιεράρχη, τον οποίο τόσοι πολλοί πολεμούν, θέλοντας να τον απομακρύνουν για να καταλάβουν αυτοί την θέση του. Αγνοούν όμως ότι ο Μεγαλομάρτυρας Δημήτριος αποφασίζει και αν θέλει Εκείνος ο Παναγιώτατος κ. Άνθιμος, θα παραμείνει ακόμα για πολλά έτη, προς δόξαν της εκκλησίας και του ευλογημένου αυτού ποιμνίου.

Άγιε μας, Μεγαλομάρτυρα Δημήτριε, σε αγαπάμε, σε καμαρώνουμε και αισθανόμαστε πραγματικά περήφανοι που μας επέλεξες για παιδιά σου, παρ’ όλη την αναξιότητα μας. Σε ευχαριστούμε θερμώς, ταπεινά σου υποσχόμαστε ότι θα αγωνιστούμε για να φανούμε αντάξιοι της εκλογής σου, αντάξιοι της μεγάλης δωρεάς που μας έκανες. Σε αγαπούμε απέραντα, μεγάλε μας αδερφέ, αξίωσε μας να σου μοιάσουμε. ΑΜΗΝ.    

Με απέραντο σεβασμό.

Πτυχιούχοι και φοιτητές της Θεολογικής και άλλων σχολών της Θεσσαλονίκης,

τέκνα των Αγίων Δημητρίου και Πορφυρίου