Παρασκευή 28 Ιουλίου 2017

Μιχαήλ Γ. Αγγελίδη, Αιωνία η μνήμη!


Μιχαήλ Γ. Αγγελίδης
Νομικός, Συγγραφέας

«Δώη εμοί ο Θεός εξόδιον πορείαν ειρηνικήν, καλήν απολογίαν, ώστε ευρείν έλεος παρά Κυρίω εν εκείνη τη ημέρα»

Σεμνά, ταπεινά, και αθόρυβα, έφυγε χθες 27 Ιουλίου 2017 εκ των προσκαίρων κατευθυνόμενος προς την Ουράνια Βασιλεία την οποία ποθούσε και σε όλη του την ζωή  αγωνίσθηκε για αυτή ο  σεβαστός μας
ΜΙΧΑΗΛ Γ. ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ
ο Αιγαιοπελαγίτης Συμαίος

Προ ολίγου, εις το Α΄ Κοιμητήριο Πατρών, σε στενό οικογενειακό κύκλο, πλαισιωμένος υπό των παιδιών του, εγγόνων, δισεγγόνων, και λίγων φίλων, έγινε η εξόδιος ακολουθία του.

Ο Μιχαήλ Αγγελίδης υπήρξε ο  «ταπεινός» άνθρωπος που έζησε στην «αφάνεια» από επιλογή. Συγγραφέας πολυγραφότατος, σπουδαίων πολύτομων θεολογικών πονημάτων χιλιάδων σελίδων,  με την οσμή της Ευαγγελικής και Πατερικής σοφίας, τα οποία και διέθεσε άπαντα δωρεάν.
Έζησε στη Πάτρα από του έτους 1946, νυμφευθείς την Μαρία Αγγελοπούλου, και απέκτησε ευλογημένη οικογένεια με σπουδαία παιδιά. Αριστούχος της Νομικής και των Οικονομικών. Ασχολήθηκε με το εμπόριο. Μέγας Ευεργέτης πολλών Χριστιανικών συλλόγων και Εκκλησιαστικών ιδρυμάτων.
Είχα την τύχη να τον γνωρίσω και να με τιμήσει με την φιλία του. Τα τελευταία δώδεκα χρόνια η επικοινωνία η τηλεφωνική ήταν σχεδόν καθημερινή μαζί του. Του οφείλω πολλά. Τον ευγνωμονώ και τον ευχαριστώ. Η απουσία του, μου στοιχίζει, διότι ήταν «δικός μου» άνθρωπος. 
Σεβαστέ μου κ. Αγγελίδη μαζί με τους δικούς μου θα σας μνημονεύω πάντα εις τις προσευχές μου.
Η μνήμη σας αιωνία!
Αναστάσιος Κ. Κωστόπουλος

Τον αποχαιρετώ με λίγες σκέψεις που είχε γράψει «εν όψει της επί θύρες εκδημίας μου»

«Ευεργέτης ο θάνατος. Βεβαίως και μετά Χριστόν παραμένει ο σωματικός θάνατος, όμως όχι ως προηγουμένως λεωφόρος οδηγούσα εις τον άδην. Αλλά ως Κεντρική είσοδος της Βασιλείας των Ουρανών δια τους θέλοντας σωθήναι.
Από φόβητρον, κατέστη Ευεργέτης, διότι δι΄ αυτού αποβάλλομεν το χοϊκόν τούτο σαρκίον όχι πλέον προς τιμωρίαν, αλλά αντιθέτως δια να προσλάβωμεν εν καιρώ σώμα Ουράνιον.
«ημών γαρ το πολίτευμα εν Ουρανοίς υπάρχει, εξ ου και σωτήρα απεκδεχόμεθα Κύριον Ιησούν Χριστόν, ος μετασχηματίσει το σώμα της ταπεινώσεως ημών εις το γενέσθαι αυτό σύμμορφον τω σώματι της δόξης αυτού». (Φιλιπ. Γ΄21-21). Έτι και έτι επαναλαμβάνομεν ότι αποτελεί μεγίστην χαριστικήν πράξιν η αποβολή δια του θανάτου του ευπαθούς και πολυπαθούς υλικού σώματος μας, και αντικατάστασις αυτού με πνευματοποιημένον σώμα, «σύμμορφον τω σώματι της δόξης του Χριστού». Με το οποίον εξήλθεν  εκ του εσφραγισμένου τάφου, και εισήλθε «των θυρών κεκκλεισμένων εις το δωμάτιον ένθα ήσαν συνηγμένοι οι μαθηταί αυτού». (Ιωάν, κ΄19).
Διατί λοιπόν η τόση φοβία και απέχθεια προς τον σωματικόν θάνατον, ο οποίος μετά Χριστόν έχει αναλάβει την ριζικήν σωματικήν μας μεταστοιχείωσιν επί τα βελτίω; …»

Μιχαήλ Γ. Αγγελίδης 


Και κάτι ως υστερόγραφο:
 Όλα τα χρόνια της παραμονής του στην Πάτρα ο νους και η καρδιά του ήταν στην «αυλή του Αγγελίδη» εις την αγαπημένη του Σύμη…
Τα τελευταία χρόνια, όταν έφευγα για Κύπρο, ανησυχούσε μήπως και απουσιάσω από την εξόδιο ακολουθία του. Επιθυμούσε να τον  χαϊδεύσω στο μέτωπο και να του πω μυστικά το μοιρολόι που έλεγαν στο νησί του σε κηδείες ξένων προς τη Σύμη «ξενάκι μου ξενάκι μου ποιος σε έφερε στα ξένα …». Η επιθυμία σας κ. Μιχάλη έγινε….    

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΣΥΛΛΟΓΟΣ
ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ
«Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ»

Αγαπητέ Αναστάσιε,

Πληροφορηθήκαμε από την ιστοσελίδα σου με ιδιαίτερη συγκίνηση την εκδημία του αγαπητού και σεβαστού μας ΜΙΧΑΗΛ Γ. ΑΓΓΕΛΙΔΗ.
Έντιμος και καλός οικογενειάρχης, ευσεβέστατος, πολυγραφότατος, και μελετητής των Πατέρων της Εκκλησίας, διακρίθηκε για τους
πνευματικούς του αγώνες και καταξιώθηκε, ως συνειδητό μέλος της Εκκλησίας μας, με σημαντική κοινωνική προσφορά.
Ο μακαριστός υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη του Συλλόγου Ορθοδόξου Ιεραποστολής «Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ» και μάλιστα κατά την σύστασή του
ανέλαβε Πρόεδρος της προσωρινής διοικούσης επιτροπής και μετέπειτα επί πολλά έτη συμμετείχε στις ιεραποστολικές δραστηριότητες.
Είχε πνευματικούς δεσμούς με τον ιδρυτή του Συλλόγου, αείμνηστο Ιεραπόστολο π. Χαρίτωνα Πνευματικάκι.
Με την θερμουργό συμβολή του συνετέλεσε στην προαγωγή του ιεραποστολικού ιδεώδους.
Υπήρξε από της εκδόσεως συνεργάτης στο περιοδικό «ΦΩΣ ΕΘΝΩΝ» στο οποίο διατηρούσε την στήλη «Πατερικά Σαλπίσματα».
Είμεθα βέβαιοι ότι ο αθλοθέτης Κύριος τον δέχθηκε με τον στέφανο της νίκης, κατά την ρήσιν του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου,
του οποίου στο πρώτο τεύχος του περιοδικού, είχε γράψει το παρακάτω απάνθισμα, με σκοπό να παρακινήσει τους αναγνώστες στην επιστήριξη του ιεραποστολικού έργου:
«Όταν εκείνος μεν κηρύττη, σύ δε θεραπεύης τον κηρύττοντα, κοινωνείς αυτώ των στεφάνων. Επεί και εν τοις έξωθεν αγώσιν ου του
αγωνιζομένου μόνον εστί ο στέφανος, αλλά και του παιδοτρίβου και του θεραπεύοντος και πάντων απλώς των ασκούντων τον αθλητήν».
(Όταν εκείνος με κηρύττη τον θείον λόγον, σύ δε υπηρετείς τον κήρυκα, συμμετέχεις εις τα βραβεία, με τα οποία ο Θεός τον αμείβει.
Διότι και κατά τους κοινούς αθλητικούς αγώνας ο κότινος της νίκης δεν ανήκει μόνον εις τον αγωνιστήν, αλλά και εις τον προπονητήν,
και εις τον επιμελητήν, και γενικώς εις όλους οι οποίοι συντελούν εις την άσκησιν του αθλητού).
Συλλυπούμεθα θερμά την οικογένειά του και δεόμεθα ταπεινά να αναπαύεται μετά των Αγίων και Δικαίων.

Το Διοικητικόν Συμβούλιον του «ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ»

Ανώνυμος είπε...

Σφράγισε με την παρουσία του τα ορθόδοξα γράμματα στην πόλη των Πατρών και με την ενεργό του δράση ωφέλησε πολλούς τομείς του χριστιανικού έργου.
Αιωνία η μνήμη.

Ανώνυμος είπε...

Ο μακαριστός Αγγελίδης πρόσφερε πολλά χωρίς να ζητά τον έπαινο ή την τιμή. Δυστυχώς όλοι τον ξέχασαν τότε που έπρεπε.
Το βέβαιο είναι ότι ποτέ δεν τον ξέχασε ο καλός Θεός.
Τώρα που είδα την ανάρτηση αυτή που αναγγέλλει ον θάνατό του έκανα τις σκέψεις.
Πέρασαν τόσοι μητροπολίτες άραγε τον τίμησαν;
Πέρασαν τόσοι δήμαρχοι άραγε τον τίμησαν;
Πέρασαν τόσοι πρόεδροι Θεολόγων Πατρών, τον γνώριζαν τον πολυγραφότατο Αγγελίδη, ποιος στην Πάτρα τον ξεπερνά σε έργο θεολογικό; Άραγε τον τίμησαν;
Πέρασαν τόσοι πρόεδροι λογοτεχνών άραγε τον τίμησαν.
Πέρασαν τόσοι πρόεδροι σε Αναπλαστική Σχολή, Χριστιανική Εστία, Γ.Ε.Χ.Α., Πρωτόκλητο (διάβασα μια ανακοίνωση εδώ, για άλλους γράφουν διθυράμβους).
Μου διηγείτο ο μακαρίτης ότι συνάντησε ο αδελφός ως Δήμαρχος Σύμης τον δεσπότη Νικόδημο στην Ρόδο και του είπε για αυτόν. Ο Νικόδημος ούτε που τον γνώριζε, ούτε ενδιαφέρθηκε να τον γνωρίσει αν και πάντα του έστελνε τα βιβλία του. Και όμως η εκκλησιαστική του και η δράση του ήταν γνωστή στην Πάτρα και εκτός αυτής.
Τα γράφω για να παραδειγματιστούνε να μην ξεχάσουν άλλους όσο ζουν.
Περικλής Κατράνζογλου

ΕΚΤΟΣ ΟΡΙΩΝ είπε...

Ήταν όλα όσα γράφετε για τον άνθρωπο αυτό και ακόμη περισσότερα!
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, δεν ακούσαμε ποτέ κάποιος από τα υψηλά ιστάμενα κατά καιρούς πρόσωπα της πόλεως μας, να τον τιμήσουν όπως του έπρεπε!!!
Κρίμα και προσβολή για όλους μας!!
Δεν είχε ανάγκη προβολής...εμείς έχουμε ανάγκη από πρότυπα και ο κος Αγγελίδης Μιχαήλ ήταν σπουδαίο πρότυπο!!
ΣΥΓΓΝΏΜΗ κ. Μιχάλη! Η Πάτρα δεν στάθηκε στο ύψος των προσώπων και των περιστάσεων!
Δοξάζεστε πλέον από τον Θεό και τους Αγίους Του!
Να εύχεσθε και να προεύχεσθε για όλους μας!
Ας είναι αναπαυμένη η Αγία ψυχή σας!
Σας γνώρισα τα τελευταία χρόνια......

Ανώνυμος είπε...

Σημαντική προσωπικότητα της Πάτρας. Δεν του άρεσε η προβολή. Ήταν ταπεινός στο ήθος.
Το ότι δεν τιμήθηκε ενώ το άξιζε είναι πραγματικότητα. Βλέπεις συνήθως τιμούν όσους γλύφουν ο Αγγελίδης υπήρξε άρχοντας και δεν επιθυμούσε τιμές από μειράκια. Τις τιμές της προσφοράς του απολαμβάνει καθώς πιστεύω στην μετά θάνατο ζωή υπό του Κυρίου.

Ανώνυμος είπε...

• Μιά μικρή , άγνωστη ψηφίδα της ζωής και προσφοράς του μακαριστού Μιχαήλ Αγγελίδη.
Μετά την αποφοίτησή του από την μέση εκπαίδευση στην Ιταλοκρατούμενη Σύμη,
απέρριψε την υποτροφία σπουδών,που προσέφερε το Ιταλικό κράτος και ήλθε "εξόριστος"
να σπουδάσει στην Αθήνα. Τα καλοκαίρια , μη μπορώντας να επιστρέψει στην Σύμη,
επεσκέπτετο τον εις την Πάτρα δραστηριοποιο
ύμενο Συμιακό συγγενή του Ιωάννη Διακίδη
ως και τους πατρινούς συναδέλφους του από το Πανεπιστήμιο.
Ο Διακίδης αργότερα του εκμυστηρεύτηκε ότι ήθελε να δωρίσει στο Δήμο Σύμης κάποια
ακίνητα που είχε στο κέντρο των Πατρών. Ο μακαριστός Αγγελίδης τον έπεισε ότι λόγω
αποστάσεως θα ήταν αδύνατο να αξιοποιηθούν από τον Δήμο Σύμης και καλλίτερα να τα
άφηνε σε φορείς των Πατρών. Έτσι δημιουργήθηκε το Διακίδειο Δημοτικό Σχολείο επί της
Κορίνθου, η γνωστή μας Διακίδειος Σχολή Λαού Πατρών, η ΓΈΧΑ κ.λ.π.
Σεβαστέ μας Μιχάλη Αγγελίδη, καλό παράδεισο
Αιωνία η Μνήμη σου.

Ανώνυμος είπε...

Ο Θεός να τον αναπαύσει. Κάποτε στην Πάτρα με τους Νικολόπουλο, Σκούρα κπλ ήταν οι κορυφές της κινήσεως στην Πάτρα. Όλοι οι παλαιοί κοντεύουν (όπως μου είπε ο παππούς μου) να φύγουν και μαζί τους παίρνουν την ιστορία και τις θυσίες τους. Το παράπονο του παππού μου ότι τους ξέχασαν στα αζήτητα. Τώρα ούτε τηλέφωνο!