Τετάρτη 19 Ιουλίου 2017

ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΕΛΦΗ ΟΛΓΑ ΠΑΠΑΣΑΡΑΝΤΟΥ



ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΙΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΕΛΦΗ ΟΛΓΑ ΠΑΠΑΣΑΡΑΝΤΟΥ

Ὁ Σύλ­λο­γος Ὀρ­θο­δό­ξου Ἱ­ε­ρα­πο­στο­λῆς «Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ»   τι­μών­τας τήν πο­λυ­ε­τή προ­σφο­ρά στήν Ἀ­φρι­κή τῆς ἀ­ει­μνή­στου ἱ­ε­ρα­πο­στό­λου Ὄλ­γας Πα­πα­σα­ράν­του θά πρα­γμα­το­ποι­ή­ση τι­μη­τι­κή ἐκ­δή­λω­σι στόν τό­πο γεν­νή­σε­ώς της, Ρο­ει­νό Ἀρ­κα­δί­ας, 12-13 Αὐ­γού­στου 2017.
Στό προ­αύ­λειο τοῦ Ἁ­γί­ου Γε­ωρ­γί­ου, κεν­τρι­κοῦ Να­οῦ τοῦ χω­ρι­οῦ, θά γί­νουν ἀ­πο­κα­λυ­πτή­ρια προ­το­μῆς τῆς ἀ­ει­μνή­στου Ἀ­δελ­φῆς Ὄλ­γας Πα­πα­σα­ράν­του ἀ­πό τόν Σεβ. Μη­τρο­πο­λί­τη Μαν­τι­νεί­ας καί Κυ­νου­ρί­ας κ.κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΝ.

Πλη­ρο­φο­ρί­ες γιά συμ­με­το­χή στό Σύλ­λο­γο Ἱ­ε­ρα­πο­στο­λῆς «Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ» μέ­χρι 25/7/2017.

Τη­λέ­φω­νο: 2610 329737  
 ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ὄλ­γα Πα­πα­σα­ράν­του (1904-1996)

Ὑ­πάρ­χουν ἄν­θρω­ποι πού κα­τά τό πέ­ρα­σμα τῆς ζω­ῆς τους δέν ἐν­τυ­πω­σι­ά­ζουν μέ τίς ἐ­πι­στη­μο­νι­κές τους ἐ­πι­δό­σεις, τίς ἐ­ξει­δι­κευ­μέ­νες γνώ­σεις τους, τίς δε­ξι­ο­τε­χνί­ες. Μέ τήν ἀ­θό­ρυ­βο ὅ­μως προ­σφο­ρά τους στούς συ­ναν­θρώ­πους τους γί­νον­ται φω­τει­νά πα­ρα­δεί­γμα­τα.

Μία τέ­τοια εὐ­λο­γη­μέ­νη ὕ­παρ­ξι ὑ­πῆρ­ξε καί ἡ σε­βα­στή ἀ­δελ­φή νο­σο­κό­μος Ὄλ­γα Πα­πα­σα­ράν­του.
Μέ τήν συμ­πλή­ρω­σι 20 χρό­νων ἀ­πό τήν κοί­μη­σί της με­ρι­κές πλη­ρο­φο­ρί­ες ἀ­πό τήν βι­ο­γρα­φία της εἶ­ναι δι­δα­κτι­κές.
Τό 1904 γεν­νή­θη­κε στό Ρο­ϊ­νό Ἀρ­κα­δί­ας ἀ­πό γο­νεῖς ἐρ­γα­τι­κούς καί ἁ­πλούς, μέ πί­στι στόν Θεό καί ἀ­γά­πη στούς συ­ναν­θρώ­πους.
Ἀ­πό τή νη­πι­α­κή της ἡ­λι­κία γνώ­ρι­σε τήν δο­κι­μα­σία τῆς ὀρ­φά­νι­ας. Ἡ μη­τέ­ρα της ἔ­φυ­γε ἀ­πό τόν κό­σμο πρό­ω­ρα καί ἡ μι­κρή Ὄλ­γα πού δέν εἶ­χε ἄλ­λη ἀ­δελ­φή ἄρ­χι­σε νά προ­σαρ­μό­ζε­ται στίς δου­λει­ές τοῦ σπι­τι­οῦ.
Στό Δη­μο­τι­κό Σχο­λεῖο τοῦ χω­ρι­οῦ της πα­ρα­κο­λού­θη­σε μό­νον τίς πρῶ­τες τά­ξεις.
Σέ ἡ­λι­κία 15 ἐ­τῶν ἔ­φθα­σε στόν Πει­ραιᾶ, ὅ­που βο­η­θοῦ­σε στό σπί­τι τοῦ ἀ­δελ­φοῦ της.
Ὅ­ταν τό 1939 ἐ­ξε­λέ­γη Μη­τρο­πο­λί­της Ἀρ­γο­λί­δος ὁ ἀ­δελ­φός τοῦ πα­τέ­ρα της Ἰ­ω­άν­νης Πα­πα­σα­ράν­τος, τόν ἀ­κο­λού­θη­σε στό Ναύ­πλιο προ­κει­μέ­νου νά τοῦ συμ­πα­ρα­στα­θῆ στά προ­βλή­μα­τα ὑ­γεί­ας πού εἶ­χε πα­ρου­σι­ά­σει.
Πλη­σί­ον τοῦ ἁγίου αὐ­τοῦ ἱ­ε­ράρ­χου ἡ Ὄλ­γα δι­δά­χθη­κε τό ἀ­σκη­τι­κό ἰ­δε­ῶδες καί τή φι­λαν­θρω­πία ὡς ἐ­σω­τε­ρι­κή ὤ­θη­σι. Ὁ ἴ­δι­ος προ­τι­μοῦ­σε τό λι­γο­στό φα­γη­τό του νά τό μοι­ρά­ζε­ται μέ τούς ἐν­δε­εῖς. Με­τά τήν ἐκ­δη­μία τοῦ θεί­ου της ἡ Ὄλ­γα ἐ­πέ­στρε­ψε στήν Ἀ­θή­να, ὅ­που φρόν­τι­σε τόν πα­τέ­ρα της πού εἶ­χε τυ­φλω­θεῖ. Τόν πε­ρι­ποι­ό­ταν μέ πε­ρισ­σή ἀ­γά­πη μέ­χρι τήν τε­λευ­τή του.
1945. Ἀ­δελ­φή Νο­σο­κό­μος.
Ἡ προ­σφο­ρά στούς συ­ναν­θρώ­πους καί μά­λι­στα στούς πά­σχον­τες τήν δι­α­κα­τεῖ­χε. Ἤ­θε­λε καί πα­ρα­κα­λοῦ­σε τόν Θεό νά ὑ­πη­ρε­τή­ση στό Νο­σο­κο­μεῖο «ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ» τούς καρ­κι­νο­πα­θεῖς ἀ­δελ­φούς.
Τήν προ­σέ­λα­βαν ἀρ­χι­κά ὡς βο­η­θό νο­σο­κό­μο νυ­κτε­ρι­νή. Ἡ ἐρ­γα­τι­κό­τη­τα καί τό ἦ­θος της τήν προ­ή­γα­γαν σέ προ­ϊ­στα­μέ­νη τοῦ χει­ρουρ­γεί­ου. Οἱ ἰ­α­τροί τήν θε­ω­ροῦ­σαν πο­λύ­τι­μο συ­νερ­γά­τη. Ἀ­κού­ρα­στη στό νά δι­α­κο­νῆ τούς ἀν­θρώ­πους στίς δύ­σκο­λες καί ὀ­δυ­νη­ρές ὧ­ρες πού βί­ω­ναν. Πα­ρεῖ­χε τίς νο­ση­λευ­τι­κές της γνώ­σεις καί ἐ­δέ­ε­το γιά τήν σω­τη­ρία τους.
Στόν «ΑΓΙΟ ΣΑΒΒΑ» συμ­πλή­ρω­σε εἴ­κο­σι πέν­τε χρό­νια ὑ­πη­ρε­σί­ας, ὅ­ταν συν­τα­ξι­ο­δο­τή­θη­κε.
  Τό 1970 λαμ­βά­νει μία ἐ­πι­στο­λή ἀ­πό τόν θεῖο της πρω­το­πό­ρο τῆς συγ­χρό­νου ὀρ­θο­δό­ξου ἱ­ε­ρα­πο­στο­λῆς στήν Ἀ­φρι­κή, ἀ­εί­μνη­στο Ἀρ­χιμ. π. Χρυ­σό­στο­μο Πα­πα­σα­ραν­τό­που­λο. Τῆς πρό­τει­νε νά με­τα­βῆ κον­τά του πρός βο­ή­θει­άν του. Στήν ἀρ­χή δι­στά­ζει. Με­τά ὅ­μως ἀ­πό θερ­μές προ­σευ­χές τό ἀ­πο­φα­σί­ζει.
Γιά τήν Ἀ­δελ­φή Ὄλ­γα ὁ φλογερός ἱ­ε­ρα­πό­στο­λος χα­ρα­κτηρ­ιστι­κά σ’ ἐ­πι­στο­λή του εἶ­χε ση­μει­ώ­σει: «Ἀ­δελ­φή Ὄλ­γα = Ἀ­σκή­τρια-Ἱ­ε­ρα­πό­στο­λος»
Πλη­σί­ον του ἔ­μει­νε μέχρι τήν κοίμησί του στίς 29/12/1972.
Τό ἔρ­γο τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Ἱ­ε­ρα­πο­στο­λῆς στήν Ἀ­φρι­κή πού ἄ­να­ψε δέν ἔ­πρε­πε νά σβή­ση. 
Καί ἀ­να­φέ­ρει ὁ π. Χα­ρί­των: «Ἡ Ἀ­δελ­φή Ὄλ­γα ἦλ­θε στὴν Πά­τρα καθ' ὑ­πό­δει­ξιν τοῦ π. Χρυ­σο­στό­μου, γιὰ νὰ πα­ρα­κα­λέ­ση, νὰ ξε­ση­κώ­ση τὸν πα­λαιό του φί­λο, ὥ­στε ἡ προ­σπά­θεια νὰ συ­νε­χι­σθῆ.
Αὐ­τὴ χρη­σι­μο­ποί­η­σε ὁ Θε­ὸς ὡς σκεῦ­ος ἐ­κλο­γῆς Του, γιὰ νὰ με­τα­φέ­ρη τὴν πρό­σκλη­σι - κλῆ­σι, νὰ με­τα­βῶ στὴν Κα­νάν­γκα.
Ὅ­ταν τὸ 1973 ἔ­φθα­σα ἐ­δῶ ἀν­τι­με­τω­πί­ζον­τας πλῆ­θος προ­βλη­μά­των καὶ δυ­σκο­λι­ῶν, ἡ ἀ­δελ­φὴ Ὄλ­γα πρώ­τη προ­σέ­τρε­ξε, γιὰ νὰ βο­η­θή­ση καὶ νὰ συμ­πα­ρα­στα­θῆ στὸ Ἱ­ε­ρα­πο­στο­λι­κὸ ἔρ­γο.
Εὑ­ρέ­θη­κε πά­λι σὲ ἕ­να ἀ­γα­πη­μέ­νο χῶ­ρο μὲ γνώ­ρι­μα πρό­σω­πα. Ἐ­πι­κοι­νω­νοῦ­σε ἄ­ρι­στα μα­ζί τους μὲ νεύ­μα­τα, μὲ νο­ή­μα­τα, μὲ τὰ μά­τια καὶ τὴν καρ­διὰ μιὰ καὶ ἦ­ταν ὀ­λι­γο­γράμ­μα­τη καὶ δὲν γνώ­ρι­ζε ξέ­νες γλῶσ­σες. Σὲ ὅ­λους πα­ρα­στε­κό­ταν ζοῦ­σε στὶς ἀ­γω­νί­ες τους, μο­χθοῦ­σε γιὰ τὰ προ­βλή­μα­τά τους, με­τεῖ­χε στὶς χα­ρές τους, ἐφήρ­μο­ζεν τό γρα­φι­κὸν «χαί­ρειν με­τὰ χαι­ρόν­των καὶ κλαί­ειν με­τὰ κλαι­όν­των».
Τό 1995 ἐ­ξαι­τί­ας κα­τά­γμα­τος στό πό­δι ἐ­πέ­στρε­ψε στήν Ἀ­θή­να, ὅ­που ὑ­πε­βλή­θη σέ χει­ρουρ­γι­κή ἐ­πέμ­βα­σι καί  πα­ρέ­μει­νε πρός ἀ­νάρ­ρω­σι στόν «οἶ­κο εἰ­ρή­νης».
«Το μό­νο πού θέ­λω εἶ­ναι νά φύ­γω. Ἔ­ζη­σα ἀρ­κε­τά. Νά δῶ ἄγ­γε­λο Κυ­ρί­ου φω­τει­νό νά μέ πά­ρη μα­ζί του. Τί­πο­τε ἄλ­λο δέν θέ­λω.», ἦ­ταν ὁ δι­α­κα­ής πό­θος της ὅ­πως ἔ­λε­γε.
Στίς 19/8/1996 πα­ρέ­δω­σε τό πνεῦ­μα της ἐν εἰ­ρή­νη καί ἐν­τα­φι­ά­σθη στήν Ἱ­ε­ρά Μο­νή Ἁ­γί­ου Ἰ­ω­άν­νου Μα­κρυ­νοῦ Με­γά­ρων.
Τό 2005 ἔ­γι­νε ἀ­να­κο­μι­δή τῶν λει­ψά­νων της καί με­τε­φέρ­θη­σαν πρός ἐν­τα­φι­α­σμόν στήν Κα­νάν­γκα πού τό­σο εἶ­χε ἀ­γα­πή­σει.
«Μι­κροὶ καὶ με­γά­λοι δὲν θὰ τὴν ξε­χά­σουν πο­τέ, γι­α­τί τὸ πέ­ρα­σμα της ἄ­φη­σε ἀ­χνά­ρια... Ἀ­χνά­ρια βα­θειά, ἀ­νε­ξί­τη­λα τυ­πω­μέ­να, πού δὲν θὰ σβή­σουν μὲ τὴν πά­ρο­δο τοῦ χρό­νου, ἐ­πει­δὴ εἶ­ναι χα­ρα­γμέ­να καὶ στὰ βι­βλία τοῦ Οὐ­ρα­νοῦ.»
 (Ἀρχιμ. π.Χα­ρί­των Πνευματικάκις)



8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ο Πρωτόκλητος τιμά τους συνεργάτες του. Άλλοι χριστιανικοί σύλλογοι είναι με το μούγκα στην στρούγκα. Δεν τιμά ούτε αυτούς που έφυγαν αλλά ούτε και αυτούς που ζουν. Μοιάζουν σαν τον Κρόνο που τρώνε τα «παιδιά» τους.

Ανώνυμος είπε...

ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ ΝΑ ΟΙΚΟΔΟΜΟΥΝ!!!

Ανώνυμος είπε...

Να προσέξουν αυτοί που θέλουν σχόλια για να οικοδομούν μήπως και συγκεντρώσουν πολλά «τούβλα». Ο έπαινος σε μια πρωτοβουλία και η κριτική ως προς την απραξία άλλων νομίζω ότι οικοδομή.
Συμφωνώ με τον 3,46 καθώς και την σπουδαία αυτή πρωτοβουλία του Συλλόγου Πρωτόκλητος να τιμήσει αυτή την ιεραποστολική ευλογημένη ψυχή που έδωσε την ζωή της στην Εκκλησία και στάθηκε πολύτιμος άνθρωπος για πολλούς συνανθρώπους της.
Διαφωνώ κάθετα με τον 7,37.

Ανώνυμος είπε...

Μακάριοι οι άνθρωποι .... οι πόδες των ευαγγελιζομένων ειρήνην, των ευαγγελιζομένων τα αγαθά!

Ανώνυμος είπε...

Ο Μέγας Καντιώτης που ασκούσε κριτική νομίζεις πως δεν οικοδομούσε; Οικοδομούσε περισσότερο από τους σημερινούς που τους αρέσει να τα έχουν καλά με όλους και με όλα.

Ανώνυμος είπε...

Οσοι εργαζωνται πρεπει να αμειβωνται...

Νικόλαος Μεσσαλάς είπε...

Ἀγαπητέ μου Ἀναστάσιε,
Ἡ ἀδελφή Ὄλγα ἦταν ἀπό τίς περιγραφές ἁγία γυναίκα, ἀθόρυβη ἀλλά ἡ βακτηρία τῶν μεγάλων καί ἁγίων ἱεραποστόλων Χρυσοστόμου καί Χαρίτωνος. Χωρίς ὑπερβολή ἦταν ἡ "μητέρα Τερέζα" τῆς Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολῆς στό Κογκό, χωρίς ὅμως νά ἔχει τήν ὑποστήριξη κάποιου μεγάλου (ὡς τό Βατικανό πού εἶχε ἡ μητέρα Τερέζα στήν Ἰνδία), παρά μόνο τή πτωχή σύνταξή της καί τό ζῆλο της γιά τό ἔργο τῆς Ἱεραποστολῆς καί μάλιστα μέσα σέ πολύ ἄθλιες συνθῆκες (ὅπως ἦταν οἱ δεκαετίες τοῦ '60 καί '70) καί αὐτό τήν καθιστᾶ ἀκόμα μεγαλύτερη.
Χαίρομαι πού χάρις στόν κ. Νικόλαο Σῖμο καί τόν "ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ" τιμοῦν τἠν ἁγία αὐτή ψυχή. Μπράβο τους.
Μέ πολλἠ ἀγάπη Χριστου καί εὐχές
π. Νικόλαος

Αναστάσιος είπε...

Προς: 21 Ιουλίου 2017 - 3:49 μ.μ

Σας ευχαριστώ σεβαστέ π. Νικόλαε για τον σχολιασμό σας, με τον οποίο συμφωνώ.
Η αδελφή Όλγα υπηρέτησε με όλη την δύναμη της ψυχής της τον Χριστό, και με όλες τις σωματικές αντοχές της τον άνθρωπο.
Ορθότατα ο κ. Νικόλαος Σίμος πρόεδρος του σπουδαίου Ιεραποστολικού Συλλόγου «Ο Πρωτόκλητος» την τιμά και την προβάλει με αυτή την σεμνή εκδήλωση.
Δεν πρέπει μορφές οδηγητικές να παραμένουν στην αφάνεια, αλλά να γίνουν πρότυπο, διότι και σήμερα «ο μεν θερισμός πολύς, οι δε εργάται ολίγοι», αυτές οι ευλογημένες πρωτοβουλίες μας δίνουν την ευκαιρία να προσευχόμαστε θερμά στον Κύριο του θερισμού, «όπως εκβάλῃ εργάτας εις τον θερισμόν αυτού».
Τα υπόλοιπα είναι του Αγίου Θεού.