Κλῆσις μαθητῶν - π. Παναγιώτου Καραγιάννη

ΚΥΡΙΑΚΗ Β’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Κλῆσις μαθητῶν

3 Ἰουλίου 2005 

Ματθ. Δ’ 18-23

Πρωτοπρεσβύτερου π. Παναγιώτου Καραγιάννη

 «Δεῦτε ὀπίσω μου…».

 Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἀδελφοί μου ἀγαπητοί καί εὐλογημένοι, ἄνευ ἄλλης τινός ἐξηγήσεως, δίδει προσταγήν μᾶλλον, παρά πρόσκλησιν.

 «Ἦσαν γάρ προπεπαιδευμένοι καλῶς», λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος· διότι εἶχαν ἀκούσει τόν Κύριο νά τούς ὁμιλῆ περί τῆς ἐπουρανίου Αὐτοῦ Βασιλείας. Ἐρασταί τῆς οὐρανίου Βασιλείας ἄκουσαν ἀπό τόν ἴδιο τόν Χριστό νά λέη ὅτι «ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται, καί βι-ασταί ἁρπάζουσιν αὐτήν» (Ματθ.ΙΑ’12). Ἔδειξαν λοιπόν τυφλήν ὑπακοήν καί ἀνέκφραστη προθυμίαν, καί ἔ-σπευσαν νά Τόν ἀκολουθήσουν καί νά γίνουν καί αὐτοί βιασταί τῆς Βασιλείας Του, καί νά ὁδηγήσουν ἀμέτρητες ψυχές σ᾿ αὐτήν τήν Οὐράνιον Πανήγυριν καί Βασιλείαν!

 «Καί περιῆγεν ὅλην τήν Γαλιλαίαν ὁ Ἰησοῦς διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καί κηρύσσων τό εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καί θεραπεύων πᾶσαν νόσον καί πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ».

 Καί μᾶς ἐξηγεῖ καί πάλι ὁ ἱερός πατήρ Χρυσόστομος: «Ἐπειδή ἡ ἠσθομένη βασιλεία οὐκ ἐφαίνετο ἀπό τῶν φαινομένων, τήν ἄδηλον ποιεῖ φανεράν». Δέν φαινότανε ἀπό τά πράγματα, ἀλλά ἔπρεπε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός νά τήν ἐξαγγείλη καί νά τήν διαγγείλη, γιά νά γίνη κατανοητή καί νά διέλθη μέσα ἀπό τίς καρδιές, ἔτσι ὅπως εἶπαν ἀναστάντος τοῦ Κυρίου: «οὐχί ἡ καρδία ἡμῶν καιο-μένη ἦν, ὡς ἐλάλει ἡμῖν καί ὡς διήνοιγεν ἡμῖν τάς γρα-φάς;» (Λκ.ΚΔ’32).

 Ὁ Κύριος διδάσκει τόν αἰώνιον λόγον τοῦ Θεοῦ καί ταὐτόχρονα τόν σφραγίζει μέ τήν θαυματουργία Του. Οὐδείς ἀσθενής ἤ νεκρός τόν ὁποῖον συνάντησεν ὁ Ἰησοῦς παρέμεινεν ἀσθενής ἤ νεκρός!

 Ἀδελφοί μου, τήν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ὁ Κύριος τήν παρωμοίασε καί τήν παρουσίασε ζῶσαν ἐνώπιόν μας. Τήν παρωμοίασε μέ πολλές παραβολές, ἀλλά καί τήν παρουσιάζει τώρα ἀνάγλυφον ἐνώπιόν μας. Ἐνώ-πιον ἡμῶν, οἱ ὁποῖοι εἴμεθα τά μέλη καί τά τέκνα τῆς Ἐκκλησίας Του, τήν ὁποίαν κατήρτισε μέ τούς μαθητές Του τότε, τήν καλλιέργησε καί τήν καλλιεργεῖ καί ἐπι-βλέπει ἀόκνως τώρα μέ τούς κήρυκες καί ἱεραποστό-λους τοῦ θείου Του λόγου καί ἔργου. Καί τήν ἐπότισε καί τήν ποτίζει διά μέσου τῶν αἰώνων «τῷ τιμίῳ αὐτοῦ αἵματι, τῷ Σταυρῷ προσηλωθείς καί τῇ λόγχῃ κεντηθείς, τήν ἀθανασίαν πηγάσας ὁ Σωτήρ τοῦ κόσμου» μέ τό Μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας ἀλλά καί μέ τά λοι-πά ἱερά Μυστήρια, ὥστε νά παραμένη ἀσάλευτος εἰς τόν αἰῶνα τόν ἅπαντα «καί πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» (Ματθ.ΙΣΤ’18)!

 Διά τοῦτο, ἀδελφοί μου, ἀγωνίζεσθε εἰσελθεῖν διά τῆς στενῆς πύλης, διότι εἶναι «στενή ἡ πύλη καί τεθλιμ- μένη ἡ ὁδός ἡ ἀπάγουσα εἰς τήν ζωήν» (Ματθ.Ζ’ 14) τήν αἰώνιον, τήν ὁποίαν εὔχομαι εἰς ἅπαντας ὑμᾶς.

 Ἀμήν.