ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΗ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΠΡΟΕΔΡΟ - Β. Π. Καυκόπουλου

…ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΗ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΠΡΟΕΔΡΟ

τού Β. Π. Καυκόπουλου

Χύθηκε, πράγματι, πολύ μελάνι, ως αντίλογος στα όσα, μέσα στο κατακαλόκαιρο είπε ο Πρόεδρος τής Βουλής κ. Νικ. Βούτσης περί πατρίδας, θρησκείας, ταλιμπανισμού και κ.λπ., κ.λπ.! Βεβαίως, πολύ σωστά έπραξαν, όσοι παρέθεσαν μιαν άλλη πλευρά σ’ όλα εκείνα τα ανιστόρητα τού κ. Βούτση…

Φίλες και Φίλοι, δεν έχω μάθει να ‘μαι πικρόχολος μα, παράλληλα έχω μάθει σαν περνώ δρόμους θλιμμένης …διασταύρωσης να μη το βάζω κάτω, να λέω με παρρησία την άποψή μου και να καταθέτω τα διαπιστευτήριά μου στην αρχή τής δικαιοσύνης, τής αλήθειας και τής ελευθερίας!

Προκειμένου λοιπόν, να κλείσω τις σκέψεις μου ως προς τον κ. Βούτση, θα’ θελα τού πω κάτι ακόμη: Ο Χριστός, κ. πρόεδρε, δεν έγραψε ποτέ κανένα βιβλίο, κι όμως έχουν γραφτεί εκατομμύρια βιβλία γι’ Αυτόν. Δεν υπήρξε ποτέ στρατηγός, και όμως τον ακολουθούν αμέτρητες στρατιές ανθρώπων. Δεν ήταν «επιστήμονας» γιατρός, κι όμως Αυτός είναι ο πρώτος γιατρός ψυχών και σωμάτων και σ’ Αυτόν καταφεύγει πλήθος πονεμένων, ακόμα και γιατρών!

Δεν έχτισε ποτέ σχολεία και όμως, είναι ο μεγαλύτερος δάσκαλος και παιδαγωγός των αιώνων. Δεν έφτιαξε ποτέ ούτε ένα ποίημα, κι όμως, είναι ο ποιητής τού κόσμου. Δεν κατεσκεύασε ποτέ μια γεννήτρια φωτός, κι όμως είναι το Φως τού κόσμου. Δεν είχε ποτέ κανένα βιολογικό ή χημικό εργαστήρι, και όμως, είναι η πηγή τής ζωής. Δεν είχε ποτέ καμμία φιλοσοφική ή άλλη επιστημονική, καλλιτεχνική κ.τ.ό σχολή, κι όμως όλες οι φιλοσοφίες και οι επιστήμες ωχριούν μπροστά του, ενώ έχει αποδειχθεί ο πιο τέλειος, ο ασύγκριτος καλλιτέχνης. Αυτός που εστερέωσε την γην επί των υδάτων. Δεν κρατούσε ποτέ όπλα, και όμως, έκανε τη μεγαλύτερη επανάσταση τής οικουμένης. Την επανάσταση τής αγάπης! Αυτό δήλα δη, το θαύμα των αιώνων.

Κύριε πρόεδρε τής Βουλής, πείτε μου, παρακαλώ, πώς αντιλαμβάνεστε την έννοια τής αγάπης; Τί σημαίνει για εσάς η αγάπη; Ακόμη κι η πατρική αγάπη που δείξατε κάποτε στις νεανικές επιπολαιότητες (sic) τού γυιου σας… Εξοχώτατε κ. πρόεδρε, θα ‘θελα μιαν απάντηση, γιατί παρέμβητε με όσα ανευλαβή, επιβλαβή, ανιστόρητα, μάλιστα δε ελαφρά τη καρδία, λίγες μέρες πριν τη μεγάλη γιορτή Κοίμησης τής Παναγίας; Ποιος, άραγε, λόγος επέβαλε μέσα στον καύσωνα τού καλοκαιριού, την ώρα που ο λαός τού Θεού ψάλλει ύμνους προς την Παναγιά μας και στο πιο απόμερο ξωκλήσι και καταθέτει τον πόνο του και τον καημό του – ακόμη και εξ αιτίας των μνημονίων σας- εσείς κ. πρόεδρε να τον (μας) πληγώσετε τόσο ύπουλα και κυνικά;

Κύριε Βούτση, αν αγαπούσατε τον λαό, δεν θα μάς είχατε δέσει πισθάγκωνα με τα απάνθρωπα μνημόνιά σας, με την υποτελή εθνική πολιτική σας και με την καπιταλιστική διαχείριση υπέρ των ντόπιων και ξένων μονοπωλιακών ομίλων… Και βεβαίως, μέσα στον πανικό σας ανασύρατε κι έναν αντιθρησκευτικό αφορισμό τής κοσμοπολίτικης αριστερωσύνης σας, των αρχών τού περασμένου αιώνα. Μια αριστερωσύνη άνευρη –γεμάτη θανατίλα- πλήρη συνειδησιακής και σχολαστικής αλλοτρίωσης. Μια αριστερωσύνη αντιλενινιστική (σημ. ο Λένιν εδέχετο ακόμη και ιερείς ως μέλη τού Κ.Κ.). Έτσι λοιπόν, νομίζετε ότι θα επαναστρουγκάρετε με τον αντιθρησκευτικό σας λόγο, με το αντιεκκλησιαστικό σας μένος κάποιο κόσμο τής «αριστεράς» που δεν θρησκεύει! Πλανάσθε, ωστόσο, πλάνην οικτράν…

Τολμήσατε, παρακαλώ, κ. Βούτση, να θίξετε την Ευαγγελίστρια στην Ν. Ιωνία Βόλου. Εκεί, το 99/9 % ψηφίζει Κ.Κ.Ε., αλλά αν πείτε κάτι για την θρησκεία τους και την Ευαγγελίστριά τους θα σάς …κυνηγήσουν! Κύριε Βούτση, έχω σημειώσει και πάλι: Η Ορθοδοξία είναι η απόλυτη ελευθερία. Μέσα στην Ορθοδοξία, εύκολα μπορούν να συναντηθούν οι αναρχικοί τής πολιτικής (όχι τής πλάκας), οι αληθινοί επαναστάτες και ριζοσπάστες, με ήθος και άποψη, οι αγωνιστές τής ζωής με τούς αναρχικούς τής κοσμικής ηθικής δήλα δη, τούς καλογέρους τού Αγιονόρους και όχι μόνο.

Κύριε Βούτση, η Ορθοδοξία ανιχνεύει τα χαρίσματα όπου κι αν υπάρχουν. Κι αν πολλές φορές αυτά τα χαρίσματα καταχωνιάζονται, τούτο δεν μπορεί να χρεωθή στην Ορθοδοξία, αλλά στην ελλιπή πνευματικότητα των ανθρώπων που (πρέπει να) διακονούν σε θέσεις – κλειδιά. Από την άλλη, κάθε σοβαρός μαρξιστής και αριστερός (όχι γιαλαντζί όπως εσείς), αντιλαμβάνεται ότι δεν υπάρχει μια μόνη πραγματικότητα, τής άναρχης δήλα δη και αυτοεξελισσόμενης ύλης. Και επομένως, δεν έχομε διαμετρικά αντίθετους κόσμους από άποψη προέλευσης, όσο και από άποψη αφετηριακής σκέψης και τρόπου ζωής. Κατά συνέπεια, οι αριστεροί εκείνοι που επιμένουν σε μια αντιπνευματική ρητορική και σε μια αντιεκκλησιαστική στάση, είναι ηλίθιοι και δεν γνωρίζουν ούτε από χριστιανισμό, ούτε από σοσιαλισμό. Αλλά, όποτε θέλετε, κ. Βούτση, ανοίξατε επίσημα –και προεκλογικά- διάλογο σ’ αυτά τα θέματα, κι εδώ είμαστε…

Παρακαλώ, επιτρέψτε μου να κλείσω τη σημερινή μου αναφορά, λέγοντάς σας κ. πρόεδρε, ότι ο συσσωρευμένος ηθικός πλούτος τής παράδοσής μας εξελίσσεται σε κάθε γνήσιο λαϊκό άνθρωπο αυτής τής δόλιας τής πατρίδας –που ειρήσθω εν παρόδω σάς καλοπληρώνει εσάς τού Κοινοβουλίου- αλματικά προς μια μαχητική ιδεολογία μετασχηματισμού τής κοινωνίας. Οι γνήσιοι εν προκειμένω αριστεροί, παλεύουν για ένα πάντρεμα ανάμεσα σε μια ηθική και πνευματική παράδοση με θρησκευτικές ρίζες και στον επιστημονικό ορθολογισμό. Ο Μίκης Θεοδωράκης σε ένα ορατοριακό του έργο, αναζητά τον Θεό, στο Φως, στο Σκότος. Τον βρίσκει στο πρόσωπο τού Ανθρώπου. «Νάτοι τώρα οι προλετάριοι που ανεβαίνουν από το βυθό…». Υπερβαίνοντας τα όρια τού βιολογικώς επιστητού, ταυτίζεται κανείς, με το άλλο πνευματικό ιδεώδες, που δεν είναι άλλο παρά η θυσία και ο θάνατος: Σωκράτης – κώνειο, Χριστός – σταύρωση, σύντροφος – εκτέλεση (1945-50).

Φίλες και Φίλοι, κ. Βούτση μου, καλή καρδιά χρειάζεται και αγαθή προαίρεση. Ας παρακολουθήσουμε λίγο την ποίηση τού Λειβαδίτη. Έχομε ανάγκη την Ορθοδοξία, που είναι μια Εκκλησία στις διαστάσεις τής Υφηλίου. Σ’ αυτή την Εκκλησία ο Άγιος είναι ο καθένας από μας και όλοι μαζύ. Άγιος, ο απλός άνθρωπος. Είναι ο Υιός τού Ανθρώπου, τα σκοτωμένα παιδιά των πολέμων, των άδικων ιμπεριαλιστικών πολέμων, η Άννα Φρανκ, ο Εμιλιάνο, ο Τσε. Είναι η Αγία μάνα και ο άγιος παρτιζάνος. Το βασικό θρησκευτικό αίσθημα είναι η πανδημιουργός αγάπη, που μπορεί να κάνει θεό τον καθένα από εμάς. Και αυτό, η Ορθοδοξία το εγγυάται!

Εξοχώτατε κ πρόεδρε τής Βουλής, δεν ανήκω στους …ξερόλες, αλλά σ’ εκείνους που ψάχνουν πίσω από την …μαρκίζα! Η μάνα μου μ’ έμαθε να μιλώ ελληνικά, να προσεύχωμαι ελληνικά, με νανούρισε με παραμύθια για τον Οδυσσέα, τον Ηρακλή, το Λεωνίδα, το Παπαφλέσσα και το πρωτοπαλλήκαρο τού Σισίνη, Γιαννάκη Καυκόπουλο. Μ’ έμαθε να βουρκώνω Μ. Παρασκευή, μπροστά στο ξόδι τού νεκρού Θεανθρώπου. Κι έρχεσαι εσύ, κ. Βούτση, όλα τούτα να μάς τα γκρεμίσης. Αι, δεν θα σ’ αφήσουμε. Εδώ είναι τζοβαϊρικόν πολυτίμητον!...

Υ.Γ.: Παρ’ όλα ταύτα, ευχόμαστε καλή ανάρρωση μετά την περιπέτεια τής υγείας σας!