Ή Ιστορική, Αγιοτόκος
Θεσσαλονίκη
Ά μέρος
Θεσσαλονίκη. << Αυτή
ή πόλη είναι εύμορφο περιβόλι, τόπος ποθητός από όλους, γιατί ή φήμη τής
πολιτείας είναι παντού κηρυγμένη, ή ευμορφία τής ομολογείται από όλους, ή
ευκοσμία τής, χαίρεται από όλους. Οί ενάρετες καί καλές πράξεις τών πολιτών
τής, από όλους μακαρίζονται καί ό χορός τών Αγίων τής, από όλους δοξάζεται...
Ταύτα καί τοιαύτα μέ παρακίνησαν εμένα τόν ευτελή δούλον, νά εισέβω μέσα είς
τέτοιο θαυμαστό περιβόλι, γιά νά απολαύσω καί εγώ ό ευτελής, τά ευώδη άνθη τού
περιβολιού...>> Μέ αυτά τά λόγια εγκωμιάζει τήν Αγιοτόκο Θεσσαλονίκη,
ένας ανώνυμος εγκωμιαστής καί έχει απόλυτο δίκιο. Άς μιλήσουμε λοιπόν γιά τήν
ιστορία καί τήν πνευματική ομορφιά, αυτής τής αγιασμένης πόλεως.
Ιδρυτής τής Θεσσαλονίκης
είναι ό Κάσσανδρος, άνδρας μεγίστης δυνάμως καί αποφασιστικότητος, καθώς καί
εξαιρετικής πολιτικής οξυδέρκειας, σύμφωνα μέ τούς ειδικούς. Τό 316- 315 π.Χ
συγκέντρωσε σέ μία πόλη, τούς κατοίκους είκοσι έξι γειτονικών πολιτισμάτων. Σέ
αυτήν έδωσε τό όνομα τής συζήγου τού καί αδελφής τού Μεγάλου Αλεξάνδρου,
Θεσσαλονίκης.
Σύμφωνα μέ τήν παράδοση ή
τοποθεσία, όπου έπρεπε νά ιδρυθή ή πόλη, αποκαλύφθηκε από μία ή περισσότερες
Θεότητες καί αυτές χρησίμευσαν σέ αυτήν, ώς προστάτριες, πολιούχοι.
Συγκεντρώθηκαν λοίπον οί μελλοντικοί κάτοικοι στόν τόπο αυτό καί
επικαλούμενοι τούς Θεούς, μέσω εξιλαστηρίων θυσιών, τούς παρακάλεσαν νά
καταστήσουν μόνιμη τήν διαμονή τούς στήν πόλη. Εχάραξαν έπειτα τον περίβολο καί
ανήγειραν τόν πρώτο βωμό στό κέντρο, έν μέσω ύμνων καί προσευχών καί
κατόπιν, άρχισαν νά κτίζουν κατοικίας.
Όλοι οί πολίτες είχαν
βαθειά ευλάβεια καί σεβασμό γιά τόν βωμό, ό οποίος ήταν ό σταθμός καί ή εγγύηση
τής ευτυχίας τούς. Οί λατρευόμενοι σέ αυτόν προστάτες θεοί, ακολουθούσαν τήν
ιστορία τής πόλης, πολεμώντας καί θριαμβεύοντας εναντίον τών εχθρών. Συχνά
εορτές τελούνταν στήν πόλη, πρός τιμήν τών Θεών. Τά ανώφλια τών θυρών,
διακοσμούνταν μέ φυλλώματα, δείγματα λατρευτικά, οί πλατείες καί τά
σταυροδρόμια, φωτίζονταν μέ πυρσούς καί λαμπάδας καί μέσα σέ ευτρεπισμένες
αίθουσες, μαζεύονταν οί Θεσσαλονικείς, γιά νά προβούν σέ ευλαβείς θυσίας καί νά
απαγγείλουν προσευχές.
Οί Κάβειροι, μυστηριώδεις
θεότητες, είχαν αναλάβει τήν προστασία τής Θεσσαλονίκης, όπως καί ή Αφροδίτη, ό
Απόλλων καί ό Διόνυσος. Κατά τήν εποχή τών Μακεδόνων βασιλέων, δέν έχει ή πόλη
νά παρουσιάσει κάτι τό ιδιαίτερο. Αμέσως μετά τήν υποταγή τής, είς τούς
Ρωμαίους καί τήν εκλογή τής, ώς έδρα τού ανθυπάτου τής Μακεδονίας, άρχισε ή
αλματώδης ανάπτυξη τής καί λόγω τών εξαιρετικών πλεονεκτημάτων τής, κατέστη
μήτηρ πάσης τής Μακεδονίας.
Ιδιαιτέρας περιποιήσεως
υπό τών Ρωμαίων αυτοκρατόρων, έτυχε ή Θεσσαλονίκη, όταν αρνήθηκε νά δεχθεί τούς
δημοκρατικούς Κάσσιον καί Βρούτον καί μετά τήν ήττα τούς, είς τούς Φιλίππους,
οί νικητές Οκτάβιος καί Αντώνιος, ανήγηραν αψίδα τιμητική είς τό <<
Βαρδάρι >> καί έκοψαν μετάλλια μέ τήν επιγραφή << Θεσσαλονικέων
Ελευθερία >>. Εκτός αυτού, εξασφάλισαν τήν ελευθερίαν τής πόλεως. Από
τότε ή Θεσσαλονίκη, απελάμβανε τήν εξαιρετική εύνοια καί πολλά προνόμια, υπό
τών επισήμων Ρωμαίων. Ή Μητρόπολη τής Μακεδονίας, σύμφωνα μέ τόν Στράβωνα,
καθίσταται περίλαμπρος διά οδών, οικημάτων Ρωμαικών καί ό σπουδαιότερος
στρατιωτικός καί εμπορικός σταθμός τής Ανατολής. Ή Εγνατία οδός, ή οποία ένωνε
τήν Αδριατική μέ τήν Προποντίδα, τήν κατέστησε σταυροδρόμι εμπορικό.
Από παντού έρχονται, στήν
Μακεδονική Πρωτεύουσα, γιά νά μελετήσουν τήν Ελληνική Επιστήμη καί τήν
φιλοσοφία. Ό εξόριστος ρωμαίος ρήτορας Κικέρων, βρήκε άσυλο στήν Θεσσαλονίκη.
Επίσης ό φημισμένος επιγραμματοποιός Αντίπατρος, ό Φίλιππος ό Συγγραφέας, ό
Επιγόνιος καί ό Μακεδόνιος, εκπροσώπησαν επάξια τήν πόλη, στόν κλαδο τού
επιγράμματος.Οί Θεσσαλονικείς ευχαριστούνταν, νά ακούουν λόγους, από τούς
διακεκριμένους διδασκάλους τούς. Τά σωζόμενα δημόσια οικοδομήματα τής πόλεως,
μαρτυρούν τήν αξιόλογο ανάπτυξη τών καλων τεχνών. Καί ό αθλητισμός, προσείλκυε
πλήθος κόσμου. Μαρτυρούνται σπουδαίοι αγώνες, όπως τά Καβείρια, τά Πύθια, τά
Επινίκια. Επί τρείς ολόκληρους αιώνες, κατά τήν Ρωμαική εποχή, ή Θεσσαλονίκη,
έζησε μέ ηρεμία καί ευτυχία. Γιά αυτό, αισθανόμενη μεγάλη ευγνωμοσύνη,
θεοποίησε χωρίς αντίδραση τούς αυτοκάτορες τής Ρώμης καί υπήρξε μία από τίς
πρώτες πόλεις, ή οποία ίδρυσε ιερόν είς τόν Αύγουστο. Γιά αυτό τιτλοφορήθηκε
καί ώς νεωκόρος.Ωστόσο ή Θεσσαλονίκη δέν αφομοιώθηκε από τόν κυρίαρχο.
Διατηρώντας τήν γλώσσα τής, παρέμεινε προσκολλημένη στόν Ελληνισμό.Ή
Θεσσαλονίκη κατόρθωσε νά αποφύγη τήν τάση, πρός τό κακό καί δέν εποτίσθη μέ τόν
οίνον τής ανηθικότητας, τόν οποίο εσκόρπισε ή Ρώμη είς τόν κόσμο.
Τέλος Ά μέρους
Άγις Μπεκιάρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου