Τετάρτη 16 Μαΐου 2018

Ανεμογιάννης - Ευτυχία Γ. Μάστορα


Ανεμογιάννης
  
Προς του Γιαννά που πήγαινες είδες το παλληκάρι;
Τον είδες τον πυρπολητή με το δαυλό στο χέρι,
να στέκει ολόρθος κι άφοβος στης βάρκας του την πλώρη;
Για τη γενιά του ρώτησες; Έμαθες τ’ όνομά του;
Σού  ειπε πως είν’ πολεμιστής, ναύτης της Μπουμπουλίνας,
πως είναι ο Γιώργης Παξινός, είν’ ο Ανεμογιάννης
και τα εικοστρία χρόνια του τά δωκε στην πατρίδα;

Σαν άκουσε την προσταγή απ’ τους καπεταναίους,
μόνος του ξεπετάχτηκε να πάρει το μπουρλότο,
μόνος ν’ ανάψει το δαυλό, να πιάσει το τιμόνι,
μόνος να βάλει τη φωτιά στην τούρκικη φρεγάτα.

Μα οι φλόγες που θεριεύουνε, δεν καίνε τη φρεγάτα…
τη βάρκα του τυλίγουνε…κάνουν το φλόκο στάχτη…
κι ολόγυρα το ζώνουνε τ’ άξιο το παλληκάρι,
όπου βουτάει στη θάλασσα και το μπουρλότο σπρώχνει
και κολυμπάει σαν το θεριό να φτάσει  στη φρεγάτα.
Τούρκικα βόλια πέφτουνε, μα ο Γιώργης δε δειλιάζει.
Κι ο καπετάνιος πρόσταξε και δυνατά φωνάζει.
- Γύρισε πίσω, Παξινέ, παράτα το μπουρλότο.
Κι ο ήρωας ο Παξινός απόκριση του δίνει.
-Ζητάμε αδέλφια λευτεριά για τη χρυσή Πατρίδα,
την πίστη να κρατήσουμε… για τούτα πολεμάμε
κι αν είναι να ρθει ο θάνατος, τιμή για μας και δόξα.
Ήταν τα λόγια τα στερνά…κι οι Τούρκοι τονε πιάνουν,
τον δένουν… τον σουβλίζουνε…και ζωντανό τον καίνε
και το καμένο του κορμί, φλάμπουρο το σηκώνουν.

Και διάβηκαν  και πέρασαν δύο αιώνων μέρες
κι ο Γιώργης ο πυρπολητής με τα εικοστρία χρόνια
στέκεται ολόρθος κι άφοβος στης βάρκας του την πλώρη
και διαφεντεύει τους Παξούς με το δαυλό στο χέρι.

Ευτυχία Γ. Μάστορα

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Σήμερα υπάρχει αυτός ηρωισμός στην νεότητα και στους μεγαλύτερους;
Υπάρχουν εθνικά ιδανικά;

Ανώνυμος είπε...

Μια άγνωστη πτυχή της ιστορίας μας για την εθνική μας παλιγγενεσία. Διαβάζοντάς το ποθούσα να δω το αποτέλεσμα. Το μυαλό μου έπλαθε εικόνες του Ντελακρουά. Το τέλος το ηρωικό και μαρτυρικό με καθήλωσε. Από αυτή την γενιά είμαστε. Ποτέ δεν είχα ακούσει για την παλληκαριά αυτού του Γιάννη.
Δεν ξέρω κατά πόσο διαφεντεύει τους Παξούς και αν οι νέοι των γνωρίζουν. Σίγουρο είμαι ότι δεν μας διαφεντεύει και φωτίζει ως έθνος. Ξεπουλάμε τα πάντα.. Βόρειο Ήπειρο, Θράκη, Ίμβρο και Τένεδο, Μακεδονία, Κύπρο κλπ.

Ανώνυμος είπε...

Καιρό είχα να συναντήσω την ποίηση της κ. Μάστορα μέσα από το μπλοκ και με ξάφνιασε ευχάριστα και αυτή την φορά. Όσες φορές το διάβασα το απήλαυσα.

Ανώνυμος είπε...

Ένας νοητός ιστορικός νόστος, σε εποχές ηρωικές,

Ανώνυμος είπε...

Σε εποχές παγκοσμιοποίησης και εθνομηδενισμού μας υπενθυμίζει η ποιήτρια τον αυθορμητισμό του Γιώργη του Παξινού που στα 23 του θυσιάστηκε με την θέλησή του για την Ελευθερία.
Γιατί να υπάρχει μόνο στο λιμάνι των Παξών το άγαλμα και να μην είχαν τα σχολεία της πατρίδας μας ονόματα ηρώων ανδρών και γυναικών ώστε να μένει και να μεταφέρετε η ιστορία στις γενιές των ελληνοπαίδων και των φιλοξενουμένων αλλοδαπών;

Ανώνυμος είπε...

Το ποίημα σας αυτό κ. Μάστορα μιλά στην καρδιά κάθε Έλληνα.
Συνεχίστε την λογοτεχνική σας προσφορά.

Ανώνυμος είπε...

Σαν κινηματογραφική επική ταινία ήταν η ανάγνωση του ποιήματος και η νοερή αναγωγή του σε εικόνα. Υπέροχο από όλες τις πλευρές.

Ευτυχία Γερ. Μάστορα είπε...

Αγαπητέ κύριε Κωστόπουλε,
Σας ευχαριστώ πολύ που φιλοξενήσατε στο ιστολόγιό σας το πόνημά μου "Ανεμογιάννης".
Χαίρομαι ιδιαιτέρως γιατί με την ανάρτησή σας έγινε γνωστός ο νεαρός ήρωας των Παξών, που θυσιάστηκε για την Πατρίδα μας το καλοκαίρι του 1821, κατά τη ναυμαχία της Ναυπάκτου,
Σας παρακαλώ να μεταφέρετε στους ευγενείς σχολιαστές των στίχων μου τις θερμές μου ευχαριστίες αλλά και την από μέρους μου διαβεβαίωση ότι τα σχόλιά τους με υποχρεώνουν με συγκινούν.
Ευτυχία Γερ. Μάστορα

Αναστάσιος είπε...

Αγαπητή κ. Μάστορα
Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.
Τιμή για το ιστολόγιο είναι η φιλοξενία των πονημάτων μιας καταξιωμένης ποιήτριας και λογοτέχνιδας.

Ανώνυμος είπε...

Όντως το διαβάζεις και ο νους τρέχει και παράλληλα γνωρίζεις κάτι από την σπουδαία ιστορία μας μάλιστα αυτές τις μέρες που προσπαθούν να ξεπουλήσουν το όνομα της Μακεδονίας όταν οι 23χρονοι δίναν την ζωή του για την λευτεριά από τον τουρκικό ζυγό.
Την ιστορική μας μνήμη πρέπει από τα γεννοφάσκια μας να μας την γνωρίζουν από την νεότητα μας.

Ανώνυμος είπε...

Ναι!! αξίζουν συγχαρητήρια.
Το διαβάζεις και σου δημιουργεί συναισθήματα εσωτερικά πολλά.