Πέμπτη 24 Μαΐου 2018

Την πρώτη φορά συγχωρώ ....


Την πρώτη φορά συγχωρώ
Την δεύτερη υποχωρώ
Την τρίτη αποχωρώ
Τόσο απλά...

16 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Σωστος!!! Μαζί σου,

Ανώνυμος είπε...

Φίλε Αναστάσιε ,

Όσα γράφεις είναι μια καλή αρχή....που πρέπει, σαν αρχή, να ισχύει για όλους μας, ωστόσο όπως ξέρεις, ο Απ. Πέτρος σε διπλή ερώτησή του προς τον Κύριό είπε :

΄΄, Κύριε, ποσάκις αν αμαρτήση εις εμέ ο αδελφός μου και θέλω συγχωρήσει αυτόν; έως επτάκις;

΄΄ Έβαλε τον πήχυ λίγο ψηλότερα ( από το δικό μας...)!!!!
Την απάντηση τη ξέρεις ...

΄΄Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς, ου λέγω σοι έως επτάκις, αλλ’ έως

εβδομηκοντάκις επτά.» , και αλλού ο Κύριος μας είπε σχετικά ,

'' για συγγνώμη από.. καρδίας !!! , και όχι επιφανειακή....όπως

ίσως η δική μας....

Καλή αρχή και... καλή συνέχεια για... όλους μας.

Τόσο καθαρά και ανθρωπίνως δύσκολα ...

Άγγελος

Ανώνυμος είπε...

αγαπητέ κ. Κωστόπουλε η απλή συνέχεια να είναι: και πάλι από την αρχή...

Ανώνυμος είπε...

Να εφαρμόζεις στην ζωή σου το λίγοι και καλοί μακριά και αγαπημένοι.

Ανώνυμος είπε...

Κάποτε ρώτησα Άγγελε προσωπικά τον ιστολόγο τι θέλει να πει με αυτά και μου είπε –Τίποτα.. μου αρέσουν.
Δεν γνωρίζω αν κάποια τον εκφράζουν.
Τώρα θα σου πω την δικιά μου άποψη άλλο το συγχωρώ, άλλο το συνεργάζομαι και άλλο το αγαπώ. Μπορώ να τον συγχωρώ να τον αγαπώ και να μην θέλω νιτερέσο πλέον με αυτόν.
Νίκος

Ανώνυμος είπε...

ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΣΥΓΧΩΡΕΙΣ ΚΑΙ ΥΠΟΜΕΝΕΙΣ

Ανώνυμος είπε...

Ιστολόγε λείπει από το κείμενό σου το ρήμα ΠΡΟΧΩΡΩΩΩΩΩΩΩ!

Ανώνυμος είπε...

"Όταν κάτι προέρχεται από τον Θεό,
αισθάνεται κανείς ένα άγγιγμα ζωής και μια εσωτερική χαρά."
Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ
...όταν δεν προέρχεται από τον Θεό τότε πας παρακάτω και συνεχίζεις να ψάχνεις μέχρι να Τον βρεις.

ORTHODOXIA ORTHO είπε...

Δεν ξερω ,ειναι ενα δυσκολο ζητημα αυτο.Παντου τα παντα διακρισις.Μου αρεσε του 12.32 το σχολιο,πληνυπαρχουν κατι περιπτωσεις πουχρειαζεται περισσοτερο επαγρυπνισις .
Θυμηθηκα τον Δουρη.Η ανοχη των οικειων του ,που φαινοταν ως συγχωρητικοτητα,εκανε τον παιδοκτονο να αποθρασυνθη τοσο ωστε εκτος του βιασμου να προβει και σε φονο του τεκνου του.Και εκει χωρει η προνοητικοτητα,πριν υπαρξει συγχωρητικοτητα.Βεβαια το παιδι ,πηγε Μαρτυρας,αλλα η συζυγος θα ηταν καλυτερο να τον διωξει πριν επεκταθει η αναισχυντη πραξις και στα υπολοιπα παιδια.
Ειναι αναλογως τις υποθεσεις.
Δεν μπορεις επισης να δειχνεις πως ταυτιζεσαι με καποιον αιρετικο και να φαινεται πως τον συγχωρεις ενω συντασσεσαι με αυτον και τον τιμας και τον εξυψωνεις.
Ολες οι αρετες εχουν και την διακριση.
Ακομα και η φιλια και η συνεργασια.-

Ανώνυμος είπε...

ΑΞΙΟ ΣΥΓΧΩΡΗΣΕΩΣ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΑΚΟΥΣΙΟ ΣΦΑΛΜΑ.

Ανώνυμος είπε...

Νίκο ,
ωστόσο ο Χριστός μας ,τον Ιούδα τον μαθητή Του τον διατηρούσε στον κύκλο των μαθητών ,
όντας και κλέπτης... μέχρι τέλους....!!!

Ανώνυμος είπε...

εβδομηκοντακις επτα..........Αλλος το ειπε. το ΤΕΛΕΙΟ!!!!!!!!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Ανώνυμε ,25/Μαΐου, 11:16 πμ,

Εκούσια ή ακούσια σφάλματα ,η κάθε αγαπώσα καρδία , τα συγχωρεί αδιάκριτα !!!
Αλήθεια ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΑΣ ,ΔΕ ΣΥΧΏΡΕΣΕ ΚΑΙ ΤΟ ΛΗΣΤΗ ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ,
που πριν και αυτός λοιδωρούσε τον ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟ ΧΡΙΣΤΟ ΜΑΣ ;;;

Ανώνυμος είπε...

Μου αρέσει ως σύνθημα και το βρίσκω από εκκλησιαστικής και θεολογικής πλευράς τέλειο. Από μεγαλοψυχία και αγάπης δίνεις τόπο στη οργή χωρίς να διεκδικείς το δίκιο σου. Τέλειο χριστιανικότατο σύνθημα που περικλείει την ΑΓΑΠΗ.

Ανώνυμος είπε...

συν+ χωρώ
υπό+ χωρώ
από+ χωρώ
προ +χωρώ
*Μεγάλες αρετές..

aggelos antonellis είπε...

''Συγχωρώ σημαίνει βλέπω τον άλλον όπως είναι, με την αμαρτία του και την ανυπόφορη πλευρά του , με όλα τα βαρίδια του, και λέω :
''Θα σε κουβαλήσω ,όπως ένα σταυρό, θα σε κουβαλήσω μέχρι τη Βασιλεία του Θεού είτε το θέλεις είτε όχι.
Και είται είσαι καλός είτε κακός ,θα σε κουβαλήσω στους ώμους μου, θα σε φέρω μπροστά στον Κύριο και θα πω :Κύριε, όλη μου τη ζωή κουβάλησα αυτόν τον άνθρωπο, γιατί φοβόμουνα μήπως χαθεί.
Τώρα είναι δικό Σου θέμα να τον συγχωρήσεις , στο όνομα της δικής μου συγχώρησης !...΄΄
Πόσο όμορφο θα ήταν άν μπορούσαμε να σηκώνουμε έτσι ''αλλήλων τα βάρη''και να στηρίζουμε ο ένας τον άλλο, χωρίς να προσπαθούμε να λησμονήσουμε το αδύνατο σημείο του ενός , την αμαρτία του άλλου ή την κατάσταση εκείνου που περνά δύσκολες ώρες !
Πράττοντας δε αναλόγως να μην τον αφήνουμε να γονατίσει υπό το βάρος του πειρασμού αλλά αντίθετα να τον προστατεύουμε , ώστε να εμποδίζουμε την παράδοσή του σε αυτό ακριβώς που θα μπορούσε να τον κάνει να γονατίσει.
Άν περιβάλαμε τον αδύνατο με άγρυπνη και τρυφερή αγάπη, πόσοι άνθρωποι δε θα ξαναέβρισκαν το νου τους και πόσοι δε θα γίνονταν άξιοι συγχώρησης- μιας συγχώρησης που θα τους δινόταν δωρεάν !..''

Anthony Bloom
To μυστήριο της ίασης