Δευτέρα 18 Μαρτίου 2019

"Διέρ­ρη­ξα την στο­λήν μου την πρώ­την ην ε­ξυ­φά­να­τό μοι ο Πλα­στουρ­γός"


"Διέρ­ρη­ξα την στο­λήν μου την πρώ­την ην ε­ξυ­φά­να­τό μοι ο Πλα­στουρ­γός"
ΤΟ Α΄ ΜΕΓΑΛΟ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ ΣΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΡΩΝ

Με την ευ­λο­γί­α του Σε­βα­σμιω­τά­του Μη­τρο­πο­λί­του μας κ.κ. Χρυ­σο­στό­μου ε­τε­λέ­σθη το Α΄ Με­γά­λο  Α­πό­δει­πνο στην Χρι­στια­νι­κή Ε­στί­α Πα­τρών το α­πό­γευ­μα της Κα­θα­ράς Δευ­τέ­ρας υ­πό του Αρχιμανδρίτου π. Χρι­στο­φό­ρου Μυ­τι­λή­νη, Ιερόκηρυκος της Ι.Μ. Πατρών.
Αρ­κε­τοί συ­μπο­λί­τες μας συμ­με­τεί­χαν στην Ιε­ρά Α­κο­λου­θί­α, ε­νώ συ­μπρο­σευ­χό­με­νος στο Ιε­ρό Βή­μα ή­το ο πνευ­μα­τι­κός υ­πεύ­θυ­νος της Α­δελ­φό­τη­τος της Χρι­στια­νι­κής Ε­στί­ας Πα­τρών, Αρ­χι­μαν­δρί­της π. Σω­τή­ριος Τσά­φος Ιε­ρο­κή­ρυ­κας της Ι.Μ. Πα­τρών.

Ο π. Χρι­στο­φό­ρος στην ο­μι­λί­α του ε­πι­σή­μα­νε τα πα­ρα­κά­τω:
Γνω­ρί­ζου­με α­δελ­φοί μου ό­τι την πρώ­τη ε­βδο­μά­δα των Νη­στειών στο Μ. Α­πό­δει­πνο με­τά την Δο­ξο­λο­γί­α ψά­λου­με έ­να τμή­μα α­πό τον Μ. Κα­νό­να του  Αγ. Αν­δρέ­ου ε­πι­σκό­που Κρή­της. Ο ά­γιος Ιε­ράρ­χης με έ­ντο­νο ποι­η­τι­κό λό­γο διε­τρα­γω­δεί την κα­τά­στα­ση του αν­θρώ­που με­τά την πτώ­ση του. Θα μπο­ρού­σα­με να πού­με ό­τι τα τρο­πά­ρια που ψά­λου­με εί­ναι συ­νέ­χεια του θρή­νου του Α­δάμ που α­κού­σα­με χθες στο συ­να­ξά­ριο της Κυ­ρια­κής της Τυ­ρι­νής ό­που «α­νά­μνη­σιν ποιού­με­θα της α­πό του Πα­ρα­δεί­σου της τρυ­φής ε­ξο­ρί­ας του Πρω­το­πλά­στου Α­δάμ».
Στους ύ­μνους της Κυ­ρια­κής α­ντη­χού­σε ο θρή­νος του Α­δάμ. Οι πρω­τό­πλα­στοι δο­κι­μά­ζο­ντας τον α­πα­γο­ρευ­μέ­νο καρ­πό, α­ντί­κρυ­σαν τις ο­δυ­νη­ρές συ­νέ­πειες της πα­ρα­βά­σε­ώς τους. Μί­α α­πό τις ο­δυ­νη­ρές συ­νέ­πειες εί­ναι η α­πώ­λεια της θε­ο­ϋ­φα­ντης στο­λής τους.
«Διέρ­ρη­ξα την στο­λήν μου την πρώ­την ην ε­ξυ­φά­να­τό μοι ο Πλα­στουρ­γός».
Ποιά ή­ταν αυ­τή η θε­ο­ϋ­φα­ντη στο­λή που εί­χαν; Ή­ταν η χά­ρις του Θε­ού που τους ε­λά­μπρυ­νε μέ­σα σε μια α­νέκ­φρα­στη θεϊκή δό­ξα. Αυ­τή η δό­ξα τους πε­ριέ­βα­λε κα­λύ­τε­ρα α­πό κά­θε άλ­λο έν­δυ­μα. Η στο­λή αυ­τή τους έ­δι­νε την δυ­να­τό­τη­τα να ζούν ως έν­σαρ­κοι άγ­γε­λοι να βλέ­πουν και να συ­νο­μι­λούν με τον Θε­ό.
Ό­ταν έ­χα­σαν την θε­ού­φα­ντη στο­λή τους αι­σθάν­θη­καν την γυ­μνό­τη­τά τους. Α­πο­μα­κρύν­θη­καν α­πό τον Θε­ό, έ­γι­ναν πλέ­ον αιχ­μά­λω­τοι της α­μαρ­τί­ας και του δια­βό­λου. Πλέ­ον «ου­κέ­τι ό­ψο­μαι τον Κύ­ριον και Θε­όν μου». Τώ­ρα «εν­δέ­δυ­μαι διερ­ρηγ­μέ­νον χι­τώ­να ον ε­ξυ­φά­να­τό μοι ο ό­φις τη συμ­βου­λή και κα­ται­σχύ­νο­μαι». Τώ­ρα εί­μαι ντυ­μέ­νος με τον κα­τα­ξε­σχι­σμέ­νο χι­τώ­να της α­μαρ­τί­ας τον ο­ποί­ον μου τον ύ­φα­νε ο ό­φις με την α­ντί­θε­η συμ­βου­λή που μου έ­δω­σε. Η α­μαρ­τί­α έ­ντυ­σε τους αν­θρώ­πους με τη στο­λή της νε­κρώ­σε­ως, του θα­νά­του. Α­πο­μα­κρύν­θη­καν α­πό τον Θε­ό.
Ήρ­θε ό­μως το πλή­ρω­μα του χρό­νου και ο ά­πει­ρος Θε­ός α­πέ­στει­λε τον Υ­ιόν αυ­τού στον κό­σμο για να σώ­σει τον κό­σμο. Για να μας χα­ρί­σει μια άλ­λη α­νώ­τε­ρη στο­λή.
Ποια εί­ναι αυ­τή η δεύ­τε­ρη στο­λή; Εί­ναι μυ­στή­ριο. Ο ι. Χρυ­σό­στο­μος  σχο­λιά­ζει και λέ­γει ό­τι ο Θε­ός ερ­χό­με­νος στον κό­σμο βρή­κε την αν­θρώ­πι­νη φύ­ση γε­μά­τη α­κα­θαρ­σί­α. Την έ­λου­σε την έ­ντυ­σε με έν­δυ­μα που πα­ρό­μοιο δεν υ­πάρ­χει. Έ­γι­νε ο ί­διος στο­λή της. Μας έ­ντυ­σε με τον ε­αυ­τό του. «Ό­σοι εις Χρι­στόν ε­βα­πτί­σθη­μεν Χρι­στόν ε­νε­δύ­θη­μεν».  Ό­σοι βα­πτι­σθή­κα­με στο ό­νο­μα του Χρι­στού ντυ­θή­κα­με μέ­σα μας τον Χρι­στό. Γι’αυ­τό κα­τά την η­μέ­ρα της βα­πτί­σε­ώς μας φο­ρέ­σα­με λευ­κά ρού­χα για να μας θυ­μί­ζουν ό­τι πλέ­ον θα ζή­σου­με μια νέ­α με­τα­μορ­φω­μέ­νη α­γί­α εν Χρι­στώ ζω­ή.
Ε­πει­δή ό­μως η α­μαρ­τί­α μας λε­ρώ­νει και κιν­δυ­νεύ­ου­με να χά­σου­με την στο­λή που ε­λά­βα­με με το Ά­γιο Βά­πτι­σμα, γι΄ αυ­τό ο Κύ­ριος  μας έ­δω­σε το δεύ­τε­ρο βά­πτι­σμα το μυ­στή­ριο της Ιε­ράς ε­ξο­μο­λο­γή­σε­ως για να ξα­να­φο­ρά­με την στο­λή αυ­τή.  Και με το μυ­στή­ριο της Θεί­ας Κοι­νω­νί­ας στη συ­νέ­χεια να γί­νου­με κα­τά χά­ριν θε­οί. Στις φλέ­βες μας ρέ­ει το αί­μα Του. Η ζω­ή μας «κέ­κρυ­πται εν τω Χρι­στώ».  Πλέ­ον «ζει εν η­μίν ο Χρι­στός». Ο ά­γιος Συ­με­ών ο νέ­ος θε­ο­λό­γος πα­ρα­τη­ρεί ό­τι ζού­με έ­ναν αιχ­μα­λω­τι­σμό του νού και της καρ­διάς μας, μια α­γά­πη πα­ρά­φο­ρη α­πό την ο­ποί­α δεν μπο­ρού­με να ξε­φύ­γου­με. Ε­μείς πλέ­ον «νούν Χρι­στού έ­χο­μεν». Ο Χρι­στός να κα­τευ­θύ­νει τις σκέ­ψεις μας, τις ε­πι­θυ­μί­ες μας, τις ε­νέρ­γειές μας, τα βιώ­μα­τά μας.
Ο ι. Χρυ­σό­στο­μος μας λέ­γει ό­τι α­φού έ­χου­με εν­δυ­θεί τον Χρι­στό, θα πρέ­πει πλέ­ον ο Χρι­στός να φαί­νε­ται α­πό πα­ντού μέ­σα μας. Να βλέ­πουν οι άλ­λοι στο πρό­σω­πό μας και στη ζω­ή μας τον ί­διο τον Χρι­στό και να ο­μο­λο­γούν «Εί­δον τον α­δελ­φόν μου εί­δον Κύ­ριον τον Θε­όν μου».
Ε­λά­τε λοι­πόν α­δελ­φοί μου. Μας βο­η­θά αυ­τή η πε­ρί­ο­δος της Με­γά­λης Τεσ­σα­ρα­κο­στής να μην α­φή­σου­με τα πά­θη να λε­ρώ­σον την στο­λή μας. Συμ­βου­λευει ο Μ. Βα­σί­λειος «φυ­λάξ­τε τον θη­σαυ­ρό σας, το κα­θα­ρό έν­δυ­μα της α­φθαρ­σί­ας, φυ­λάξ­τε ό­λα τα μέ­λη του σώ­μα­τός σας ά­για μα­κρυά α­πό κά­θε μο­λυ­σμό  σαρ­κι­κό». Να α­πο­μα­κρυν­θού­με α­πό το πνεύ­μα του κό­σμου, την  κυ­ριαρ­χί­α των πα­θών και να α­γω­νι­σθού­με να α­νή­κου­με σε ε­κεί­νους που λέ­γει ο Χρι­στός ό­τι «δεν ε­μό­λυ­ναν τα ι­μά­τιά τους με α­μαρ­τί­ες και τους α­ξί­ζει να ζούν μα­ζί μου με λευ­κά φω­τει­νά ι­μά­τια. Α­μήν.

Πηγή: Εφημερίδα «Ο ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟΣ»

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μία πρόσκληση, μας απευθύνει ο Χριστός αυτή την περίοδο της Μ. Τεσσαρακοστής μας υπενθυμίζει ο π. Χριστόφορος.
Πρόσκληση μετάνοιας και επιστροφής, με απώτερο σκοπό να απολαύσουμε όχι πρόσκαιρες χαρές, αλλά ουράνιες για τις οποίες είναι πλασμένη η ψυχή μας.
Πρόσκληση να επιστρέψουμε από την εξορία στην πατρίδα, όπου «ήχος καθαρός εορταζόντων» και φωνή αγαλλιάσεως, δηλαδή στη Νέα Εδέμ, όπου δεν υπάρχει «πόνος, λύπη και στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος» Και αυτό θα το πετύχουμε βιώνοντας τον πλούτο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, που καθημερινά ζούμε αυτή την ευλογημένη αγωνιστικά εκκλησιαστική περίοδο.
Καλή Τεσσαρακοστή! Με υγεία, πνευματική προκοπή και καρπούς μετανοίας, να φθάσουμε στο Άγιο Πάσχα με τις ευχές και τις προσευχές σας σεβαστέ π Χριστόφορε.

Ανώνυμος είπε...

Κήρυγμα για αγώνα πνευματικό στο πέλαγος της Μεγάλης Σαρακοστής. Όλα τα κηρύγματα του π. Χ.Μ. είναι με βάση τον καταρτισμό των χριστιανών στο πνεύμα της Ορθόδοξης Πατερικής διδασκαλίας.

Ανώνυμος είπε...

Να δημοσιεύει και ο Εκκλησιολόγος ,και να τις μεταφέρει εδώ και ο κ. Αναστάσιος, τις ομιλίες του π. Χριστοφόρου, βγαίνει ωφέλεια πνευματική. Λίγα λόγια και στοχευμένα.
Το είχα καθηγητή στην Ελληνική Παιδεία.
Ευχαριστώ.