Η ποίηση κάνει βελούδινο τον πόνο του πετάγματος. Με το πέταγμα αυτό κλονίζετε ο κόσμος αυτού που ζει στον υπέροχο κόσμο των αδελφών εν πνεύματι και τον οδηγεί στην οδυνηρή πραγματικότητα με ανώμαλη προσγείωση.
Δεν υπάρχουν εν Χριστώ αδελφοί και συνοδοιπόροι (εκτός ελαχίστων 0,0001% περιπτώσεων) υπάρχουν συμφέροντα τα οποία όταν δεν ευδοκιμούν τότε… άντε και γειά!
αυτή είναι η πραγματικότητα, τουλάχιστον στην περιοχή μας. Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό, χριστιανικό ή μη, αν υπόκειται στην περιοριστική πεπτωκυία ανθρώπινη φύση και αν απαιτεί υπέρβαση. Πάντως αυτή η πραγματικότητα μου φαίνεται πολύ στενάχωρη, ελλειμματική. Θα τολμούσα να πω ότι ως χριστιανοί οφείλουμε να την υπερβούμε, όπως το φυσικό-ρεαλιστικό: δόντι αντί οδόντος. Αναρωτιέμαι μετά....που βρίσκεται η αγάπη προς τον πλησίον, αυτόν τον ξένο που δεν είναι αίμα μας.... τι νόημα έχουν τα λόγια του Χριστού για τους κατατρεγμένους, τους φυλακισμένους, τους αρρώστους, τα ορφανά, στο πρόσωπο των οποίων υπάρχει Αυτός....τελικά έχει δίκιο ο Αλεξανδευς το αίμα είναι πολύ βολικό, ο δρόμος προς την Αλήθεια όμως απαιτεί ξεβόλεμα, αβεβαιότητα και σχοινοβασία. Σε ευχαριστούμε Αλεξανδρέα!
Πικρή αλήθεια είναι αυτή. Με την διαφορά ότι οι εν Χριστώ αδελφοί «οι συγκινείς εν πνεύματι» είναι των λόγων όπως οι περισσότεροι. Δεν βγάζω έξω και μένα. Δ.
Αλλοίμονο σε αυτόν που είναι το μπαλάκι της επιτραπέζιας αντισφαιρίσεως των συγγενών εν πνεύματι και εξ αίματος. Και οι δύο μόνο κακά φέρνουν και προσφέρουν.
Βαθυστόχαστο, φιλοσοφημένο, θεολογικό. Από την πένα ενός σπουδαίου ποιητή και λογοτέχνη που πάντα μας εκπλήσσει η δημοσίευση των πνευμονοφόρων σκέψεων του. Κάθε ποίημά του είναι αριστοτεχνικά αποδομένο.
10 σχόλια:
Η ποίηση κάνει βελούδινο τον πόνο του πετάγματος. Με το πέταγμα αυτό κλονίζετε ο κόσμος αυτού που ζει στον υπέροχο κόσμο των αδελφών εν πνεύματι και τον οδηγεί στην οδυνηρή πραγματικότητα με ανώμαλη προσγείωση.
Κτύπησες στο κόκαλο και πονάει…
Δεν υπάρχουν εν Χριστώ αδελφοί και συνοδοιπόροι (εκτός ελαχίστων 0,0001% περιπτώσεων) υπάρχουν συμφέροντα τα οποία όταν δεν ευδοκιμούν τότε… άντε και γειά!
Αλήθειες που τις κρύβουν και τις λένε μυστικά ο αγαπητός Αλεξανδρεύς τολμάει να μας τις πει ποιητικά.
αυτή είναι η πραγματικότητα, τουλάχιστον στην περιοχή μας. Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό, χριστιανικό ή μη, αν υπόκειται στην περιοριστική πεπτωκυία ανθρώπινη φύση και αν απαιτεί υπέρβαση. Πάντως αυτή η πραγματικότητα μου φαίνεται πολύ στενάχωρη, ελλειμματική. Θα τολμούσα να πω ότι ως χριστιανοί οφείλουμε να την υπερβούμε, όπως το φυσικό-ρεαλιστικό: δόντι αντί οδόντος. Αναρωτιέμαι μετά....που βρίσκεται η αγάπη προς τον πλησίον, αυτόν τον ξένο που δεν είναι αίμα μας.... τι νόημα έχουν τα λόγια του Χριστού για τους κατατρεγμένους, τους φυλακισμένους, τους αρρώστους, τα ορφανά, στο πρόσωπο των οποίων υπάρχει Αυτός....τελικά έχει δίκιο ο Αλεξανδευς το αίμα είναι πολύ βολικό, ο δρόμος προς την Αλήθεια όμως απαιτεί ξεβόλεμα, αβεβαιότητα και σχοινοβασία.
Σε ευχαριστούμε Αλεξανδρέα!
ένας συνοδοιπόρος σου
Πικρή αλήθεια είναι αυτή. Με την διαφορά ότι οι εν Χριστώ αδελφοί «οι συγκινείς εν πνεύματι» είναι των λόγων όπως οι περισσότεροι. Δεν βγάζω έξω και μένα.
Δ.
Τι με καλείτε, Κύριε, Κύριε, και ου ποιείτε α λέγω;
Λουκά στ΄ 46.
π.Νεόφυτος
Πέρα για πέρα αληθινό!
Αλλοίμονο σε αυτόν που είναι το μπαλάκι της επιτραπέζιας αντισφαιρίσεως των συγγενών εν πνεύματι και εξ αίματος. Και οι δύο μόνο κακά φέρνουν και προσφέρουν.
Βαθυστόχαστο, φιλοσοφημένο, θεολογικό. Από την πένα ενός σπουδαίου ποιητή και λογοτέχνη που πάντα μας εκπλήσσει η δημοσίευση των πνευμονοφόρων σκέψεων του.
Κάθε ποίημά του είναι αριστοτεχνικά αποδομένο.
Δημοσίευση σχολίου