Μνήμη του Αγίου Ξενοφώντος και της συνοδείας αυτού (26 Ιανουαρίου)

Σήμερα Κυριακή του Ζακχαίου (ένεκα της ευαγγελικής περικοπής) και η  Εκκλησία μας τιμά μια ολόκληρη οικογένεια! Τιμά τη μνήμη του αγίου Ξενοφώντος και της συνοδείας αυτού, δηλαδή της συζύγου του Μαρίας και των δύο υιών τους Αρκάδιου και Ιωάννη. Ο όσιος Ξενοφών τιμάται ιδιαίτερα στο χωριό Μαζωτός, όπου και ο περικαλλής ναός με το θαυματουργό εικόνισμά του. Είναι γνωστός στην Κύπρο με την ονομασία Ξορινός, πιθανότατα λόγω της ύπαρξης του ναού του έξω από τα όρια του χωριού αυτού.

Έζησε κατά τους χρόνους του Ιουστινιανού, τον 6^ο αιώνα μ.Χ. Καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη και είχε το αξίωμα του συγκλητικού καθώς και αναρίθμητα πλούτη. Τόσο ο ίδιος όσο και η σύζυγός του ήσαν ελεήμονες και βοηθούσαν ιδιαίτερα τις αδελφότητες στα μοναστήρια, πάντοτε με μέτρο και διάκριση.

Αυτή την αρετή δίδαξαν και στα παιδιά τους, τα οποία έστειλαν για ανώτερες σπουδές στη Βηρυτό. Χάριτι Θεού οι δύο αδελφοί σώθηκαν από ναυάγιο, και χωρίς να γνωρίζει ο ένας την κατάσταση του άλλου κατέφυγαν σε μοναστήρια της Παλαιστίνης, όπου ακολούθησαν την οδό της υπακοής και της άσκησης. Όταν οι γονείς τους, τούς αναζήτησαν στους Αγίους Τόπους, κατά θαυμαστό τρόπο συνάντησαν και τους δύο στο Γολγοθά, όπου, κατά θεία φώτιση, είχαν πάει ταυτόχρονα να προσκυνήσουν.

Η συνάντηση της αγίας οικογένειας για μία και μοναδική φορά, υπήρξε και αφετηρία για την πλήρη αφιέρωσή τους στον Θεό. Και οι τέσσερις, αφού μοίρασαν την περιουσία τους σε φτωχούς και ιερές μονές, έζησαν το υπόλοιπο της ζωής τους ασκητικά και κοιμήθηκαν οσιακά.

Ας δούμε πώς ο υμνογράφος περιγράφει την πνευματική κατάσταση στην οποία έφθασε αυτή η αγία οικογένεια: «Ξένην οδόν θεοπρεπώς, Ξενοφών διοδεύσας, μετά και της συζύγου, ελάθετε την φύσιν, ώσπερ ασώματοι σαφώς εν τη γη οφθέντες, διό και πύλαι υμίν ουράνιαι ηνοίγησαν, και μετά των Αγγέλων χορεύετε, ως του αμπελώνος γεγονότες του Κυρίου εργάται, μετά και των τέκνων». Και τους παρακαλούμε να πρεσβεύουν: «Αιτείτε ουν Χριστόν, δωρήσασθαι αίγλην  φωτισμού ταις ζοφεραίς ημών καρδίας».

Αγαπητοί, σε μια εποχή που η ταυτότητα της οικογένειας ως κοινωνία προσώπων, πατέρας, μητέρα και παιδιά, τείνει να εξανεμιστεί, οι τιμώμενοι Άγιοι μας ενθαρρύνουν να έχουμε αντοχές, ιδιαίτερα οι σύζυγοι ως σχέση συμπλήρωσης της ελλειμματικότητας, και οι γονείς να ανατρέφουν στοργικά τα παιδιά τους. Και όλοι μαζί να βιώνουν την «κατ’οίκον Εκκλησία».  

Τεκμήριο στο ιερό Ευαγγέλιο η υπέρβαση που αποτόλμησε ο Ζακχαίος να επιζητεί να ιδεί τον Ιησού, βρίσκει την αντιστοιχία της στην κίνηση που καλούμαστε να κάνουμε όλοι στη ζωή μας, να αναζητούμε, σε όποια κατάσταση κι αν βρισκόμαστε, το Αρχέτυπό μας, που είναι ο Χριστός.

Η Πατερική σοφία μάς διδάσκει ότι, όποιος θέλγεται από τη θέα του προσώπου βρίσκεται σε ανεπτυγμένη πνευματική κατάσταση. Άλλωστε ο Παράδεισός μας, ο Χριστός, είναι η θέα του Προσώπου Του, που μάς χαρίζει την ατέλειωτη μακαριότητα. Είναι «ο των εορταζόντων ήχος ο ακατάπαυστος και η απέραντος ηδονή των καθορώντων τού Σού Προσώπου το κάλλος το άρρητον».

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου