Η ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ Η ΠΡΟΝΟΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ - ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΕΓΕΙΩΤΗΣ

 Η ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ Η ΠΡΟΝΟΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Η προκλητική αγάπη του Θεού μας στήριξε εκείνσ τα χρόνια αλλά και την τριακονταετια που ακολούθησε.Το 1978 στο σχολείο μας υπήρχαν πολλές δυσκολιες πίσω απο τα χαρούμενα πρόσωπα. Όλοι και όλες το παλεύαμε. Ο καθένας με τον τρόπο του. Με υπομονή στις αδικίες στη φτώχεια σε κάποιες προσβολές
Θυμησες παιδιων με ένα και μοναδικο παντελόνι του σχολείου. Με τους δυο γονεις στα κατεχόμενα. Αναμνήσεις δύσκολης φτωχειας στα μάτια κάποιων φίλων.
Δυναστικοι κάποιοι γονεις. Ορισμενοι επιπόλαιοι εντελως αδιάφοροι.
Και απ την άλλη όχθη το φως η αγάπη Όλοι μια αγκαλιά γυρεύαμε και γυρεύουμε ενα χέρι στήριξης μια ζεστή χειρονομία. Ένα δανεικό ποδήλατο μια βόλτα με την μοτοσυκλέτα μια πρόσκληση αναγνώρισης
Μια αγκαλιά τραγούδια.
Μεγάλη παρηγοριά το παιγνίδι. Όλοι σχεδόν έπαιζαν η έβλεπαν βόλευ. Στα κενά στα διαλείμματα. Τιτάνιες μάχες καρφια μπλοκ μαγικοι πασαδόροι. Ο καλύτερος ο Μιχάλης ο Τσιρπονουρης ο αγαπητος Τσίκος με τα μαγικα δάκτυλα τις απιστευτες μπλοφες και τα γρήγορα περάσματαΣτα καρφια ο Σάββας και ο Γιαννης το κερυνειωτικο οπως τον έλεγε χαιδευτικα ο κύριος Λουκα. Είμασταν πολλοι οι καλοι στην πετόσφαιρα υπήρχαν και οι άριστοι. Ο Λουκας που επαιξε μετα στην εθνικη ενα η δυο χρόνια μεγαλύτερος μας...
Το καλυτερο παιγνιδι βόλευ το παιξαμε με αγάπη στο Αναμορφωτηριο της Λάμπουσας. Πήγαμε με τα ποδήλατα. Μας οδήγησε ο Σάββας μετα απο πρόσκληση του πατέρα του φωτισμένου δάσκαλου και ανθρωπου ώριμου με μεγάλη καρδια. Παίξαμε με κέφι και καλή καρδια.Ακομη θυμηση ακριβη τα χαρουμενα προσωπα εκεινων των εφήβων στο παιγνίδι και όταν μας αποχαιρετουσαν.
Επιστρεψαμε με τα ποδήλατα όλο κατήφορο ραλλίστες και με μια ζέστα στην καρδια. Το θυμηθηκαμε προσφατα με το Σάββα σε μια απο τις συνάξεις εκτάκτου απολαυσεως που μας προκύπτουν ευτυχως τον τελευταιο καιρο
Παρά τις δυσκολίες τα καταφέραμε μέχρι τώρα
ΥΓ. Εν τω μεταξύ οι πολυ καλες κυρίες της Μουσικης προσπαθουδαν να μας μυήσουν στην Κλασσικη Μουσικη μέσα στο θέατρο που χρησίμευε για αίθουσα διδασκαλίας μουσικης. Είχαμε τετραδιο πενταγράμμου και βεβαια τα εφηβικα παράπονα για τις αδικίες στους διαγωνισμους συγκροτημάτων. Βασίλευαν οι Βόλκανς που συνήθως επαιζαν εντος έδρας και το ίδιο τραγούδι που δήλωνε πως δεν έχουμε αναγκη την Εκπαιδευση. Ελα όμως που εμεις αγαπουσαμε το σκολειο τις πινέζες τα Γαλλικα σγνδιασμένα με τον διακόπτη του ρευματος και τη μερικη συσκότιση της τάξης
τελευταία ώρα και βεβαιως βεβαιως τις εκδρομες τα κενα στο μικρο γήπεδο και τα Αγγλικα του κου Κονναρη όπου γινονταν αγγλιστι σχολιασμος της πορειας της ΑΕΛ και του ΑΠΟΛΛΩΝΑ.Ταυτόχρονα καποιοι οργανωναν την εξαφάνιση του γαλανου απουσιολογίου για να μην ξεχνω το διερευνη τικο βλέμμα του Λογιστη κου Νικολαίδη όταν δήλωνα την πληρη άγνοια μου. Προσπαθούσε να δει αν πισω απο τις διόπτρες μου κρυβόταν μια επαρκως κρυμμενη τακτικη αλεπους όπως διεδιδετο σποραδικως μέτα απο μια επιτυχη αγόρευση εμπροσθεν της κας Παρασκευα που διερευνουσε τι άλλο μικροεπεισοδια με σπογγους κατα τη διδασκαλια των Γαλλικων.
Ατε καληνύχτα και σκοτεινιασε και είμαι ακόμα έξω απο την Πίτσα Νάπολι και θα πάρω το δρόμο εξω απο την οικια Τσίρου για να βγω στου Αχιλλέα κοντα στο Τσίρειο Δημοτικο. Ενω ολοι μαζευονται νωρις στο σπιτι για την Κραυγη των Λύκων ενω αργησε το 16 για το Κολοσσι

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΕΓΕΙΩΤΗΣ