Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2021

Ο Κουφοντίνας έχει κριθεί, τώρα κρίνεται η Εκκλησία - Βασίλης Ξυδιάς


 Κουφοντίνας έχει κριθεί, τώρα κρίνεται η Εκκλησία

Βασίλης Ξυδιάς

Το αν ο Κουφοντίνας είναι κοινός εγκληματίας ή ταξικός αγωνιστής καθόλου δεν ενδιαφέρει την Εκκλησία. Ούτε το πώς το βλέπει ο ίδιος, ούτε το αν έχει μετανοήσει ή όχι. Ούτε το αν έχει δίκιο ή άδικο σε αυτό που ζητάει. Την Εκκλησία την ενδιαφέρει η απελπισία του ανθρώπου. Του κάθε ανθρώπου. Ακόμα και του φοβερότερου εγκληματία.

Ο Κουφοντίνας είναι έτοιμος αυτή τη στιγμή να διαπράξει το χειρότερο των εγκλημάτων. Αφήνεται να πεθάνει. Δεν έχει σημασία με ποια συνείδηση το κάνει. Ή μάλλον, έχει σημασία. Με όσο πιο λάθος συνείδηση το κάνει τόσο το χειρότερο. Και είναι σ’ αυτό ακριβώς που η Εκκλησία μπορεί να παρέμβει.

Το πιο απλό που θα μπορούσε να γίνει είναι να τον επισκεφθεί εκεί που βρίσκεται ένας παπάς – ιεράρχης ή απλός ιερέας. Δεν χρειάζεται να πάρει θέση για κανένα ζήτημα. Ούτε για τα αιτήματά του, ούτε για τίποτε άλλο.

Δεν χρειάζεται να πει τίποτα δημόσια. Απλώς να βρεθεί εκεί. Η Εκκλησία οφείλει να είναι παρούσα – δεν μπορεί να είναι αδιάφορη – στην ανθρώπινη τραγωδία. Δεν υπάρχει ένας άνθρωπος του Χριστού να πει δυο λόγια στον Κουφοντίνα και να τον ακούσει, τι έχει να πει στην κατάσταση που βρίσκεται;

Λένε πολλοί, γιατί να ασχοληθεί η Εκκλησία με τον Κουφοντίνα; Γιατί ειδικά μ’ αυτόν; Θα αρκεστώ σε δύο μόνο λόγους.

Ο ένας είναι ότι της το ζητούν. Της το ζητούν με αγωνία και ελπίδα οι άνθρωποι που νοιάζονται για τον Κουφοντίνα. Δεν είναι εγκληματίες όλοι αυτοί. Ούτε οπαδοί της ιδεολογίας του ή της τακτικής του. Οι περισσότεροι μιλούν για δίκαιο ή απλώς για ανθρωπιά. Και πολλοί απ’ αυτούς – ίσως οι περισσότεροι – είναι άθεοι. Μπορεί η Εκκλησία να τους αγνοήσει; Θα δεχθεί ότι η αγάπη που ευαγγελίζεται είναι λιγότερη από το δίκαιο και την ανθρωπιά των άθεων ανθρωπιστών;

Λένε πολλοί ότι είναι αμετανόητος. Μα δεν πρόκειται για εξομολόγηση. Πρόκειται για άλλο πράγμα. Ο Χριστός πάνω στο σταυρό ζήτησε συγχώρεση για λογαριασμό αυτών που τον θανάτωναν. Δεν τους ρώτησε αν είχαν μετανοήσει. Και η Εκκλησία, που εύχεται στις κηδείες, δεν ρωτά αν ο νεκρός έχει μετανοήσει ή όχι.

Στο Ευαγγέλιο της Κρίσεως ο Χριστός μίλησε για φυλακισμένους. Δεν ξεχώρισε μετανοημένους και μη. Ούτε ρώτησε ποιοι έκαναν βαριά και ποιοι ελαφρά εγκλήματα. Σε μερικές Κυριακές η Εκκλησία θα θυμηθεί το Ευαγγέλιο αυτό. Δεν ξέρω ποιος ιερέας θα έχει το κουράγιο να το διαβάσει από άμβωνος, και ποιος ιεροκήρυκας θα εξηγήσει το νόημά του έχοντας το βάρος αυτής της ικεσίας, που η Εκκλησία έκανε πως δεν την άκουσε.

Υπάρχει και ένας άλλος λόγος. Εδώ και δεκαετίες το πένθος των ανθρώπων που έχασαν τους δικούς τους από τις σφαίρες της “17 Νοέμβρη” βαραίνει όχι μόνο στους ίδιους, αλλά και πάνω στη ζωή της χώρας. Ένα μέρος της πολιτικής ρητορικής τρέφεται από αυτό το πένθος που έχει μεταλλαχθεί σε οργή. Η Εκκλησία οφείλει να απορρίψει αυτή τη ρητορική της οργής. Οφείλει να ανακαλύψει τρόπους υπέρβασής της, όσο αυθεντική και όσο ανθρωπίνως δικαιολογημένη και αν είναι.

Και αν, εν πάση περιπτώσει, μας είναι τόσο μακρινή ή ξένη σε μας τους σημερινούς Χριστιανούς η λογική του Χριστού και των αγίων απέναντι στους διώκτες τους, ας διδαχθούμε από το πώς στάθηκαν απέναντι στους χουντικούς – που δεν είχαν μετανοήσει βέβαια – ο Αντρέας Λεντάκης και ο Μανώλης Γλέζος.

Η Εκκλησία οφείλει με τη δημόσια στάση της να υποδείξει έμπρακτα ένα δρόμο καταλλαγής, έναν δρόμο συγχώρεσης όλων με όλους. Το οφείλει πρώτα απ’ όλα προς τους ίδιους τους οργισμένους συγγενείς των θυμάτων, αλλά και προς όλη τη χώρα.

 

Βασίλης Ξυδιάς

Ο Βασίλης Ξυδιάς είναι θεολόγος, εκπαιδευτικός. Κείμενά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλές εφημερίδες, ιστοσελίδες, περιοδικά και επιστημονικές επιθεωρήσεις. Έχει εκδοθεί το βιβλίο του Βαλκανική Κοινοπολιτεία (Δόμος,1994) και συμμετείχε στο συλλογικό τόμο Τι είναι η ψυχή; (Αρχέτυπο, 2002). Είναι πτυχιούχος της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1992) και της Σχολής Ηλ. Μηχανικών ΕΜΠ με ειδίκευση σε Οργάνωση-Διοίκηση (1984). Έχει παρακολουθήσει μεταπτυχιακά σεμινάρια Συμβούλου Ανάπτυξης (ΕΕΤΑΑ, 1986) και εκκρεμεί ένα διδακτορικό στην Πολιτική Φιλοσοφία (Πάντειο Πανεπιστήμιο) που … ίσως κάποτε ολοκληρωθεί.

Πηγή: Κοσμοδρόμιο

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πολλή πρεμούρα με τον Κουφοντίνα.
Δεν είδα την ίδια ευαισθησία για τα θύματα της Μαρφίν από τον κ. Ξυδιά.
Εκτός εάν έχει δημοσιοποιήσει κάποια σχετική του παρέμβαση και την αγνοώ.

Ανώνυμος είπε...

Η Εκκλησία δεν πρέπει να παίξει το επικοινωνιακό παιγνίδι της αμετανόητης αριστεράς.
Δεν πρέπει να μπει σε αυτό το τρυπάκι.
Ειναι απαράδεκτο αυτό που συμβαίνει.
Παρελυσε η χώρα εξ αιτίας του Κουφοντίνα.

Ανώνυμος είπε...

Πώς γνωρίζει ο αρθρογράφος ότι ο Ιερέας των φυλακών Δομοκού δεν έχει επισκεφθεί τον Κουφοντίνα, και γράφει τον βαρύγδουπο τίτλο "τώρα κρίνεται η Εκκλησία" ? Και πώς γνωρίζει οτι ο Κουφοντίνας αποδέχεται να τον επισκεφθή κληρικός και να συζητήση μαζί του ?

Ανώνυμος είπε...

Πολύ άγχος κε συγγραφέα σας διακατέχει για τον Κουφοντίνα. Αγωνιάτε για την ζωή του η για την ψυχή του?

Unknown είπε...

Ο αρθρογράφος θέτει ποιμαντικά και θεολογικά το θεμα στα ορθόδοξα πλαίσια. Η Εκκλησία δεν προσωποληπτει. Ένα μόνο προβληματισμό καταθέτω: αν στην ίδια θέση βρεθεί ο Μιχαλολιάκος της Χρυσής αυγής θα έχουμε τόσο εύκολα ένα τέτοιο κείμενο;
Ιφ

Ανώνυμος είπε...

Σωστά τα γράφεις Ιφ. Θα προσθέσω και κάτι ακόμη. Αν γραφτεί τέτοιο κείμενο για τον Μιχαλολιάκο θα υπάρξουν τόσες αντιδράσεις από τους "πιστούς" όπως οι από πάνω;

Ανώνυμος είπε...

Από τους "πιστούς"! Σωστά!
Ιφ

Ανώνυμος είπε...

Ειρήνη ημίν...

Ἰ. Ἀ. Ἠ. είπε...

Επιλεκτικές αριστερές ευαισθησίες. Για να είμαστε ειλικρινείς, βέβαια, φυσικά και οι ομοϊδεάτες του (σε γενικές γραμμές) είναι αυτοί που έχουν χαλάσει τον κόσμο. Μέχρι και για αποφυλάκιση μιλάνε. Έχει χαθεί το μέτρο και η σοβαρότητα, για να μην πούμε περισσότερα.
Η Εκκλησία σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου. Εν προκειμένω, αν ήθελε ο ενδιαφερόμενος, φυσικά και θα πήγαινε στην φυλακή ιερέας και επίσκοπος και πατριάρχης. Αφού δεν θέλει όμως (από ό,τι φαίνεται), πώς θα γίνει η συνάντηση; Οριακά διλήμματα, δεν νομίζετε;
Η απορία παραμένει βέβαια, αν όσοι κινητοποιήθηκαν τώρα θα το έκαναν για εγκληματία της άλλης όχθης...
Ας μην ξεχνάμε πάντως ότι ούτε ο Θεός εγκαταλείπει κανένα μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του ούτε οι άγιοι έπαψαν να μεσιτεύουν για κάθε άνθρωπο.
Αλλά το δώρο της ελευθερίας είναι φοβερό γιατί δεν αίρεται.

Ανώνυμος είπε...

Πάντως καλό είναι αδερφοί μου, αντί να λέμε πολλά υπέρ ή κατά, να προσευχηθούμε για την ψυχή του δύστυχου και ταλαίπωρου αυτού ανθρώπου για τον οποίο σταυρώθηκε ο Χριστός. Δεν ωφελεί να κρατάει κανείς το γινάτι αλλά όλοι εμείς οι χριστιανοί να κάνουμε πολύ θερμή προσευχή να σωθεί η ψυχή ενός ασώτου γιου. Και να σας πω κάτι... Ποιος μας λέει πως αύριο-μεθαύριο δεν μπορούμε και εμείς να γίνουμε εγκληματίες; Πώς είμαστε τόσο σίγουροι για την αρετή μας;

Ανώνυμος είπε...

Επιλογή του Κουφοντίνα είναι η στάση του αυτή . Νοιωθει ας πούμε μάρτυρας .
Δεν κατάλαβα όμως ζήτησε ο ίδιος την παρέμβαση της εκκλησίας ? Γιατί η εκκλησία πρέπει να παρέμβει αυτόκλητα?

Αντώνης είπε...

Όταν πτυχιούχοι θεολόγοι σα τον Ξυδιά δεν ξέρουν για ποιους φυλακισμένους μιλάει το ευαγγέλιο της Κρίσεως τί να πούμε για την κ. Λαμπρινή!!
Τα έχουν μπερδέψει... αμφότεροι!!
Παρερμηνείες, διαστρεβλώσεις και όταν τα ακούνε ... κωφεύουν!!
έλεος!! πιο καλή η σιωπή!

Ανώνυμος είπε...

https://www.capital.gr/epikairotita/3528824/apostomotiki-anakoinosi-apo-tous-suggeneis-ton-thumaton-tou-koufontina
Καταλυτική παρέμβαση των συγγενών των θυμάτων του Κουφοντίνα.