Τρίτη 22 Ιουνίου 2021

Κλῆρος καί ἐκκοσμίκευση (Β΄) - ὑπό Ἀρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη

 Κλῆρος καί ἐκκοσμίκευση (Β΄) 
 
          ὑπό Ἀρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη
  
          Στίς 17.6.21, ὁ φιλόξενος ἱστότοπος «anastasiosk.blogspot.com» δημοσίευσε τό κείμενό μας «Κλῆρος καί ἐκκοσμίκευση». Ὁ θεολόγος κ. Ἀθανάσιος Κοτταδάκης (ἐφεξῆς Ἀ.Κ.)  μέ ἄρθρο   «ΑΠΟΡΩ ΚΑΙ ΕΞΙΣΤΑΜΑΙ», ἐξέφρασε ἐντόνως τήν ἀντίθεσή του  ὡς πρός  τό περιεχόμενο τοῦ κειμένου μας   (anastasiosk.blogspot.com. 19.6.2).
Δέν θά ἀσχοληθῶ μέ τό ἄπρεπο  ὕφος τῆς διαφωνίας του,  μάλιστα  θεολόγου πρός Ἱερέα  (ἄλλωστε, ἐξ ὄνυχος τόν λέοντα...), ἀλλά  μέ τό περιεχόμενο τῆς διαφωνίας του. 
 
Λοιπόν. Τό πρῶτο καί  στοιχειῶδες πρᾶγμα,  πού ὀφείλουμε νά κάνουμε, ὅταν πρόκειται νά κριτικάρουμε ἕνα κείμενο,  εἶναι νά καταλάβουμε καλά, πολύ καλά, τέλεια, τό  γράμμα καί τό πνεῦμα τοῦ  συγγραφέα. Διαφορετικά, θά γράφουμε πράγματα, πού δέν ἐννοεῖ ὁ  συγγραφέας,   μέ ἀποτέλεσμα νά τόν ἀδικοῦμε καί νά τόν συκοφαντοῦμε. Σ'αὐτό τό  «ὀλίσθημα»   ὑπέπεσε ὁ κ. Ἀ.Κ., διαβάζοντας τό   «Κλῆρος καί ἐκκοσμίκευση»,  καί βγάζοντας τό ἀστήρικτο συμπέρασμα, ὅτι ὡς Ἱερέας  εἶμαι  ἐνάντιος στό φιλανθρωπικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας. «Ντροπή!», ἔγραφε καί ξαναέγραφε.
     
Γράφαμε: « Δέν εἶναι σωστό ἐμεῖς (οἱ Ἀπόστολοι) νά ἀφήσουμε τό κήρυγμα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καί νά ἀσχολούμαστε μέ διανομές τροφίμων» (Πρ. 6:2). Ἐννοεῖται, ὅτι  Δώδεκα Ἀπόστολοι δέν ἦταν ἀντίθετοι μέ τίς διανομές τροφίμων, ἀλλά, ἦταν  ἀντίθετοι μέ τό νά κάνουν οἱ ἴδιοι αὐτό τό πρᾶγμα,  γιατί ἀκριβῶς  ἡ ἀποστολή τους δέν ἦταν νά γεμίζουν  κοιλιές, ἀλλά  ψυχές. Καί γράφαμε:   «Φαντασθεῖτε τούς Δώδεκα Ἀποστόλους νά ἀσχολοῦντο  (μόνο) μέ τίς διανομές τροφίμων! Φαντασθεῖτε τούς Ἱερεῖς καί Ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας μας νά ἀσχολοῦνται (μόνο) μέ τέτοια πράγματα!».
Σημαίνει ἄραγε αὐτό,  ὅτι  εἶμαι  ἀντίθετος  μέ τό φιλανθρωπικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας; Ἤ μήπως, γιά νά μήν παρεξηγηθῶ,    ἔπρεπε νά γράψω τό αὐτονόητο ἀκόμα  καί στά παιδάκια,  ὅτι δηλαδή «ὁ Ἱερέας (!) πρέπει νά κάνει φιλανθρωπίες;!».
 
           Καί  ὁ κ. Ἀ.Κ. γιά νά ἀποδείξει  αὐτό  τό αὐτονόητο σέ ὅλους,  μεταξύ τῶν ἄλλων, ἐπικαλεῖται τόν Ἀπόστολο Παῦλο, πού  προέτρεπε  τούς πιστούς νά μαζεύουν  χρήματα γιά τήν ἐμπερίστατη τότε Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων    (Α΄ Κορ.16:2-4).  Ὅμως, δέν ἀναφέρει ὅτι αὐτό  πού ἔκανε ὁ Παῦλος, ἦταν πάρεργο!    Θά μποροῦσα, λοιπόν,  καί ἐγώ νά εἰπῶ,  ὅτι  γιά  τόν Ἀ.Κ., τό μόνο πού ἔκανε ὁ Παῦλος, ἦταν νά μαζεύει  χρήματα γιά τούς πτωχούς! Ἐπικαλεῖται  ἐπίσης  καί τή συμβουλή  πού ἔδωσε στούς πρεσβυτέρους τῆς Μιλήτου, νά ἐργάζονται σκληρά  γιά νά βοηθᾶνε, ὅσους  ἔχουν ἀνάγκη (Πρ. 20:35). Θά μποροῦσα καί  πάλι νά   εἰπῶ,   ὅτι γιά  τόν κ. Ἀ.Κ.,   τό μόνο  πού θέλει ὁ Παῦλος ἀπό τούς Ἱερεῖς, εἶναι νά ἐργάζονται σκληρά  καί νά βοηθᾶνε τούς πτωχούς!
         
       Ἡ διαφωνία μας, ἀγαπητέ  κ. Ἀ.Κ., δέν εἶναι , ἄν ὁ κλῆρος πρέπει ἤ ὄχι νά κάνει ἀγαθοεργίες, ἀλλά, ἄν πρέπει νά δίδει τό βάρος τῆς ἱερατικῆς του διακονίας στό  ὑλικό, φιλανθρωπικό  ἔργο, καί ὄχι στό πνευματικό ἔργο, στή Λειτουργία, στό κήρυγμα, στή νουθεσία, στήν ἐξομολόγηση, μέ ἕνα λόγο στή  σωτηρία ψυχῶν. Ἄν ὁ κάθε πιστός ὀφείλει, σύμφωνα μέ τήν ἐντολή τοῦ Χριστοῦ,   νά βάζει ὡς προτεραιότητα  στή ζωή του τά πνευματικά (Μτ.  6:33), πόσο μᾶλλον ὁ Ἱερέας!
          Δέν ἔλαβε τό χάρισμα τῆς Ἱερωσύνης, γιά νά κάνει φιλανθρωπίες! (Μποροῦσε νά τίς κάνει καί χωρίς τά ράσα!). Ἔλαβε τήν Ἱερωσύνη,  γιά νά ἀφοσιωθεῖ στή σωτηρία ψυχῶν.  Συνεπῶς, ὅταν  ἀσχολεῖται πρωτίστως μέ τά φθαρτά σώματα, καί δευτερευόντως μέ τίς ἀθάνατες ψυχές, ἐκτρέπεται καί ἐκκοσμικεύεται.  Καί αὐτό  ἐπισημάναμε στό (ἀρχικό μας) ἄρθρο.  
  Ταῦτα ἐν ἀγάπῃ καί  μετ' ἐγκαρδίων εὐχῶν.  

18 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εύγε στον π. Βασίλειο !

Ανώνυμος είπε...

Η διακονία τού ιερέως δεν μετριέται με τις μερίδες καί τά μπόλ φαγητού.Καλό και αυτό, αλλά τα τελευταία χρόνια γίνεται διαγωνισμός σε ενορίες καί μητροπόλεις,στο τέλος τής χρονιάς να διαφημίσουν πόσες μερίδες κοτόπουλο καί μοσχαράκι διανεμήθηκαν.... πάση θυσία των ενοριών....

Ανώνυμος είπε...

Δεν χρειαζόταν η απάντηση. Και οι δύο είσαστε κατανοητοί. Νομίζω ότι πέρα από τα ‘’ντροπή’’ κατά τον κ. Α.Κ. και το ‘’άπρεπο ύφος’’ κατά τον π. Β. το ένα κείμενο συμπληρώνει το άλλο.
Μια παρεξήγηση που θα πρέπει να σταματήσει εδώ και από τους δυο. Έχω την εντύπωση π. Β. ότι η καλύτερη απάντηση είναι αυτή που δεν εγράφη. Αυτό θα συμβούλευα και τον κ. Α.Κ. μην δώσει συνέχεια.
π. Νεόφυτος

Αθανάσιος Κοταδάκης είπε...

1. Έγραψα «σεβαστικά», «ζήτησα συγγνώμη, αν δεν κατάλαβα καλά κάτι», αν θέλετε να σας γράφω και «προκηνυματικά», επίσης δεν μου είναι καθόλου δύσκολο να το κάνω !
2. Την άμεση προσθήκη του Απ. Παύλου από τη Μίλητο, επί του προκειμένου προς τους κληρικούς όλων των αιώνων, μετά την κλασσική ποιμαντική σύσταση, «προσέχετε ουν εαυτοίς και παντί τω ποιμνίω…» : «Με κάθε τρόπο σας έδωσα παράδειγμα να εργάζεστε έτσι σκληρά, για να μπορείτε να βοηθάτε αυτούς που έχουν ανάγκη. Να θυμάστε τα λόγια του Κυρίου μας Ιησού. Που είπε: «Καλύτερα είναι να δίνεις, παρά να παίρνεις»-Πρ.20,35-γράφω, λοιπόν, προσκηνυματικά στον ίδιο και πάντες τους παραπάνω ότι: Καλό είναι να διαβαστεί πολύ πιο προσεκτικά, ώσπου να γίνει κατανοητό, αυτό που σήμερα εύκολα προσπερνιέται ότι: Η απόσταση που μας χωρίζει από αυτή την ακρότατη κορυφή είναι κάτι παραπάνω από χαώδης !
3. Τέλος α. Όταν στο προηγούμενο παρέθετα την τελευταία φράση του π.Β.Μ ως αυταπόδεικτη και απροκάλυπτη δι ιδίας χειρός απόδειξη, πού έχει γραμμένο το ισοδύναμο χρέος άσκησης κοινωνικού έργου, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα επέμενε στην τραγική του υποτίμηση, ως συμβαίνει στο παρόν, όπου μου καταλογίζει ως λάθος ότι δεν έγραψα πως «η Λογία» που κρατούσε ο Παύλος στα χέρια του «ήταν πάρεργο» ! «Όμως, δεν αναφέρει ότι αυτό που έκανε ο Παύλος, ήταν πάρεργο». β. Οπότε δε χρειάζεται να επαναλάβω την περίπτωση Μ. Βασιλείου και Αγίου Ιωάννη του Χρυσόστομου, συν το και επαναστατικό κοινωνικό έργο τους καρπό του θυσιαστικά σταυρικού Λειτουργικού-Αγιαστικού, και προφητικού-Διδακτικού έργου τους που κάτι τέτοιες αντιλήψεις τις ισοπεδώνει ! Ούτε τα «άλλη η δόξα ηλίου, άλλη η δόξα σελήνης …». Ήγουν πώς να το κάνουμε, δεν μπαίνουν όλοι και όλα στο ίδιο τσουβάλι. Και δεν μπορεί αντί να θαυμάζουμε και να προσπαθούμε να μιμηθούμε όσους αποτολμούν πάντα με τη χάρη της Αγάπης του Χριστού, το συναμφότερο, να τους πετάμε πλαγίως το στιγματισμό, ότι αφήνουν το γάμο και πάνε για πουρνάρια. Αθανάσιος Κοτταδάκης

Ανώνυμος είπε...


Μου ἀρεσε που ο π. Βασίλειος δεν απάντησε στον κ. Αθανάσιο Κοτταδάκη με το ίδιο πάθος με το οποίο ο κ. Αθανάσιος Κοτταδάκης επιτέθηκε στον π. Βασίλειο, το ντροπή που έγραψε με σκανδάλισε σαν ο π. Βασίλειος να έκανε κάποιο έγκλημα, γιατί τέτοιο πάθος;

Ανώνυμος είπε...

Εύγε π. Βασίλειε

Ανώνυμος είπε...

προς 22 Ιουνίου-12.55 μ.μ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΙΑ ΣΑΣ ΑΠΟΨΗ ΠΕΡΙ ΑΥΤΟΥ. Η ΣΙΩΠΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΩΦΕΛΙΜΗ.ΕΣΕΙΣ ΣΥΜΦΩΝΕΙΤΕ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΥΟ. ΔΗΛΑΔΗ.......

Ανώνυμος είπε...

"Οταν ακούσης της Γραφής λεγούσης, ότι αποδώσει εκάστω κατά τα έργα αυτού, ούκ έργα νοήσεις γεένης ή Βασιλείας αντάξια, αλλ' έργα της εις αυτόν απιστίας ή πίστεως ο Χριστός αποδίδωσιν εκάστω. ουχ ως συναλλάκτης πραγμάτων, αλλ' ως Θεός κτίστης και αγοραστής ημών."

Οσίου και Θεοφόρου πατρός ημών Μάρκου του Ασκητού "Περί των οιομένων εξ έργων δικαιούσθαι" (Κεφάλαιο ΚΒ').

Ανώνυμος είπε...



Ο π. Βασίλειος τα γράφει καλά, είναι αποτυχία για τον ιερέα, όταν φτιάχνει φιλανθρωπικά ιδρύματα και αποφεύγει να εξομολογεί, να πηγαίνει στα σπίτια και στα νοσοκομεία να βλέπει τους άρρωστους ενορίτες του, να κάνει ομιλίες, και κατηχητικά, ελάχιστοι ιερείς κάνουν κατηχητικά, βάζουν άλλους να τα κάνουν

Unknown είπε...

Μελετώντας το Λογο του Θεού μέσα απο τη Καινή Διαθήκη,διαπιστωνω οτι οι απόψεις του πατρός Βασιλείου Μπακογιάννη απηχούν πληρέστερα το πνεύμα, τις πράξεις και τα λογια των Αποστολών και του Παύλου και κάθε απόκλιση απο τη γραμμή του Ευαγγελίου, αποσκοπεί μονο σε κακή ερμηνεία και κακοδοξίες ανθρώπων που θέλουν να ονομαζονται και Θεολόγοι...ο Λογος του Θεού αποκαλύπτεται δεν ανακαλυπυεται

Ανώνυμος είπε...

Αυτές οι αντεγκλήσεις δεν ωφελούν αλλά βλάπτουν. Ειρήνη πάσι!

Ανώνυμος είπε...

Τι να την κάνω μια εκκλησία χωρίς γεμάτα χέρια ελεημοσύνης και αγάπης αλλά μόνο προσευχής. Όταν μου ζητούν οι φτωχοί, οι πεινασμένοι, οι άνεργοι θα τους λέω….. προσεύχεσθε και ο θεός θα σας ελεήσει!!!!

Ανώνυμος είπε...


Απάντηση στον 22 Ιουνίου 2021 - 3:48 μ.μ.

έχετε δίκιο. Τα έργα ἐχουν αξία όταν γίνονται συνειδητά για τη δόξα του Χριστού, όταν γίνονται για να δοξαζόμαστε εμείς, από τον Χριστό δεν έχουμε ευλογία.
Μοναχός Η.,

Ανώνυμος είπε...



Πολλοί βλέπουν την εκκλησία για να βοηθάει τους πτωχούς, και όταν έχουν οικονομική ανάγκη πάνε στην εκκλησία μόνο για χρήματα,
είναι αυτό εκκλησία;

Ανώνυμος είπε...

Το πιο σημαντικό έργο του ιερέα είναι να σώσει ψυχές,σε δεύτερο και τρίτο χρόνο είναι όλα τα άλλα,πολυ σωστα αυτο εγραψε και ο πατηρ Βασίλειος,όποιος έχει καλή θέληση το βλέπει,δεν αναιρεί τα άλλα,αλλά τα ιεραρχεί.

Ανώνυμος είπε...



Οι διαφωνίες είναι καλό πράγμα, αρκεί να γίνονται με τρόπο χριστιανικό, αλλά με σεβασμό στο πρόσωπο του άλλου,

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΙΣΚΑΣ είπε...

«Ζητείτε δε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμΐν», και «Οίδε ο Πατήρ υμών ο ουράνιος ων χρείαν έχετε και προτού αιτείσθε δίδωσιν υμίν» (Ματθ. Στ’ 32 καί 33).

Ανώνυμος είπε...

Πέραν ἀπό τίς καλοπροαίρετες (θέλω νά πιστεύω) ἀνταλλαγές ἀπόψεων μεταξύ δύο ἀξιοσέβαστων προσώπων, τό ἄρθρο τοῦ π.Βασιλείου μᾶς προβλημάτισε ἰδιαίτερα.
Τί εἶναι ἀλήθεια ἡ ἐκκοσμίκευση ὑπό τήν εὐρεῖα της ἔννοια;
Μέχρι ποιό βαθμό μᾶς προσβάλλει καί πῶς άντιμετωπίζεται;
Σέ μιά ἀναζήτηση στό διαδίκτυο βρέθηκε κείμενο τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γουμενίσσης, Ἀξιουπόλεως καί Πολυκάστρου κ. Δημητρίου μέ τίτλο «ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ και ΕΚΚΛΗΣΙΑ».
Σ’αὐτό ἀναλύονται μεθοδικά καί ἐρευνῶνται εἰς βάθος οἱ συνιστῶσες πού καθιστοῦν τήν ἐκκοσμίκευση «ως παθολογία λυμαντική της εκκλησιαστικότητος» πού ἐγκλωβίζει τόσο τό «ιερατικό δυναμικό της Εκκλησίας» ὅσο καί τό «λαϊκό πλήρωμα» σέ μιά κατάσταση συμβιβασμοῦ καί ὑποταγῆς στήν «εθελούσια υπαρκτική αλλοτρίωση του κόσμου», «του απορρίπτοντος την εκκλησιοποίηση και δι’ αυτής την εγχρίστωση, την ενθέωση, την σωτηρία» ὅπως χαρακτηριστικά ἀναφέρει.
Προτείνεται δέ γιά περαιτέρω μελέτη καί ἐμβάθυνση.
Ἡ ἠλεκτρονική διεύθυνση εἶναι: http://www.imgap.gr/file1/Ekkosmikefsi.html#arhi.

Ἀπό τό ἐν λόγω κείμενο τοῦ Σεβασμιωτάτου μεταφέρω ἀποσπασματικά:
«.....εξωτερικά η πλειονότητα των Νεοελλήνων είναι θρησκεύουσα, πιστή στη θρησκευτική καταγωγή μας, “ακολουθούσα ενθουσιωδώς την Εκκλησία”, όπως συνηθίζεται να διαθρυλείται με ρητορικό κομπασμό για την άσκηση επικοινωνιακής πολιτικής. Όμως, και αυτή ακόμη η διαπίστωση και διατύπωση προδίδει μια δυσδιάκριτη εκκλησιολογική ψευδαίσθηση (καί ημών των ποιμένων) πώς η Εκκλησία δεν είναι Σώμα¬ κοινωνία προσώπων εν Χριστώ, αλλά θεσμός υποστασιαζόμενος στα πρόσωπα του Αρχιεπισκόπου, των λοιπών Επισκόπων και Κληρικών.
Πρόκειται για εκκοσμίκευση των κριτηρίων και της πρακτικής μας, και μάλιστα τόσον ανησυχητική, όσο δεν την αντιλαμβανόμεθα, όπως τις λανθάνουσες σοβαρές ασθένειες.
.....Αλλ’ όμως, αν θέλουμε να εγκύψουμε με τον ρεαλισμό των Πατέρων σ’ αυτά τα ποσοστά, θα διαγνώσουμε ότι: από την θρησκευτικότητα ημών των Νεοελλήνων, περισσότερο των νεωτέρων γενεών, απουσιάζει η προσωπική αναζήτηση του ζώντος Θεού διά της εκκλησιαστικής ζωής, όπερ σημαίνει την εν Χριστώ ευχαριστιακή κοινωνία των προσώπων.
...... Αυτή η εκκοσμικευμένη θρησκευτικότητα —τών ατομικών επιλογών και της ατομικιστικής θρησκευτικής εξασφαλίσεως— επηρεάζει και την παραδεδομένη εκκλησιαστικότητα της χριστωνύμου ποιμαντικής ημών των ποιμένων.
...... Η ποιμαντική εκκοσμίκευση αποτελεί εκτροπή ή και αρρώστια των φορέων του ποιμαντικού λειτουργήματος. “Αρρώστια” του ήθους (δηλαδή της αυτοσυνειδησίας και της διαθέσεως και των στόχων μας), “αρρώστια” και της πρακτικής μας (δηλαδή των μεθόδων και των ενεργειών και των προϋποθέσεων εφαρμογής).
...... Εκκοσμίκευση της ποιμαντικής σημαίνει την επανάληψη της αμαρτίας του Αδάμ. Είναι ωσάν να χρησιμοποιούμε αυτό το θεόδοτο παμμέγιστο χάρισμα της (αρχ)ιερωσύνης, αλλά αντί να προσάγουμε στον Θεό το φρικτό “τά σα εκ των σών”, αντί να αναγόμεθα και να ανάγουμε τον κόσμο στη σωτηριώδη Οικονομία του Κυρίου, παράγουμε μια δική μας εκδοχή περί σωτηρίας! Έτσι, όμως, αντί να “καρποφορήσουμε εν υπομονή” την εγχρίστωση του κόσμου, επιλέγουμε τελικά έναν κοσμικής και δικής μας επινοήσεως συντομότερο δήθεν δρόμο σωτηρίας, από τον δρόμο του Θεού, από τον Χριστόν μας ως “τήν οδόν και την αλήθειαν και την ζωήν”.
..... Όντως, χρειάζεται να ασκηθή πάνω μας μεγάλη προσπάθεια σε βάθος καρδιάς και πάνω απ’ όλα να το εκζητήσουμε και να μας επισκιάσει το μέγα έλεος του Θεού, για να αρχίσουμε να διακρίνουμε τα όρια μεταξύ αλλοτριωτικής εκκοσμικεύσεως και ευαγγελικής εγκοσμικεύσεως της ποιμαντικής μας.
...... Πρέπει να γίνει συνείδηση όλων μας, από τους Επισκόπους μέχρι τους νεοχειροτονημένους Κληρικούς, ότι η εκκλησιαστική μας ιδιότητα κατακτάται καθημερινά, κατά το υπόδειγμα του Αποστόλου Παύλου, τον οποίο ομολογούμε ιδρυτή της Εκκλησίας μας (περί της εν κόσμω πολιτείας του και της διαρκούς ασκήσεώς του βλ. ενδεικτικά Φιλιππησίους κεφ. γ΄: «διώκω δε ει και καταλάβω, εφ’ ω και κατελήφθην υπό του Χριστού Ιησού», «ημών το πολίτευμα εν ουρανοίς υπάρχει εξ ου και σωτήρα απεκδεχόμεθα Κύριον Ιησούν Χριστόν»).»
Μέ σεβασμό καί ἐκτίμηση,
Θεόδωρος Σ.