Σύντομη απάντηση στον κ. Δημ. Ρόδη - Γ.Δ. Μαρκάκης

 

Σύντομη απάντηση στον κ. Δημ. Ρόδη

Σε σχόλιο του κ Ρόδη σε ανάρτηση περί της επισκέψεως του Πάπα στην Ελλάδα του ζήτησα να μας παραπέμψει στην πηγή του και ευγενικά με παρέπεμψε. Ωστόσο, δεν κρατήθηκε από το να προεξοφλήσει το «μάταιον του πράγματος» υποστηρίζοντας ότι οι δικές μας (αλήθεια ποιοι είμαστε «εμείς»;) εσκληρημένες απόψεις ουδόλως θα διαρραγούν από την παράθεση της πηγής. Στην προφανώς λανθασμένη (και κατά τη γνώμη μου εφάμαρτο) αυτή άποψη απάντησα με σχόλιό μου και δεν θα επανέλθω.(ο.π.)

Θα παραθέσω ωστόσο ολίγα τινά από τη σύντομη έρευνά μου στο διαδίκτυο. (Ευτυχώς πολύ συντομότερη του όσο φοβόμουν καθότι δεν μου περισσεύει τόσος πολύς χρόνος!). Η σελίδα στην οποία με παραπέμψατε μού ήταν παντελώς άγνωστη ωστόσο το πρώτο «καμπανάκι» μού χτύπησε όταν αμέσως κάτω από τον τίτλο της υπήρχε η υποσημείωση: «Η σελίδα έχει μονίμως απαγορευθεί (permanently banned) από το Youtube και για τον λόγο αυτό εγγραφείτε προκειμένου να σας αποστέλλουμε τα νέα μας βίντεο». Αναζήτησα πληροφορίες για τη συγκεκριμένη ιστοσελίδα και στη Wikipedia διάβασα μεταξύ άλλων τα ακόλουθα:  « Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα επικριτικά για τον Πάπα Φραγκίσκο, και δημοσιεύει τακτικά γραπτά από επικριτές του Φραγκίσκου, συμπεριλαμβανομένου του Ιταλού αρχιεπισκόπου, πρώην διπλωμάτη του Βατικανού και του θεωρητικού συνωμοσίας Carlo Maria Viganò και του καρδινάλιου Raymond Μπερκ. » και παρακάτω: «Το LifeSiteNews δημοσιεύει τακτικά θεωρίες συνωμοσίας.

Ο ιστότοπος έχει δημοσιεύσει παραπλανητικούς ισχυρισμούς σχετικά με τις προσπάθειες του Ντόναλντ Τραμπ να ανατρέψει τα αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών του 2020 και άρθρα που υποστηρίζουν την εκστρατεία «Stop the Steal» με τον ίδιο στόχο. Ορισμένα άρθρα στον ιστότοπο χρησιμοποιούν την ετικέτα "Νέα Παγκόσμια Τάξη", το όνομα μιας θεωρίας συνωμοσίας που υποθέτει την ύπαρξη μιας κρυφά αναδυόμενης ολοκληρωτικής παγκόσμιας κυβέρνησης.»

Θα μπορούσα να γράψω πάρα πολλά για την πηγή αυτή την οποία μου παραθέσατε. Θεωρώ ωστόσο ματαιοπονία κάτι τέτοιο και αντ’ αυτού δημοσιεύω εδώ το περί ου το σκάνδαλον κείμενο του Πάπα Φραγκίσκου μεταφρασμένο αυτόματα  από το αγγλικό πρωτότυπο. (Η μετάφραση κατά τον σύντομο έλεγχό μου και με βάση τις γνώσεις μου στην αγγλική γλώσσα είναι ακριβής). Υπενθυμίζω ότι το κείμενο είναι γραμμένο για ένα συγκεκριμένο ακροατήριο και αυτό για όσους από εμάς μάθαμε λίγα γράμματα λέει ότι πρέπειν να τους μιλήσει στην γλώσσα που καταλαβαίνουν οι παγκόσμιοι τραπεζίτες. (Μήπως το ίδιο δεν έκανε και ο Κύριος;; Μήπως το ίδιο δεν έκαναν οι Απόστολοι; Οι Πατέρες;) Τέλος πάντων. Το κείμενο μιλάει από μόνο του. Ο δικός μου σχολιασμός περιττεύει.

«Είμαι ευγνώμων για την ευγενική πρόσκληση να απευθυνθώ στους συμμετέχοντες στις εαρινές συνεδριάσεις του Ομίλου της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου 2021 μέσω αυτής της επιστολής, την οποία εμπιστεύτηκα στον Καρδινάλιο Peter Turkson, Έπαρχο του Δικαστηρίου της Αγίας Έδρας για την Προώθηση της Ολοκληρωμένης Ανθρώπινης Ανάπτυξης.

Τον περασμένο χρόνο, ως αποτέλεσμα της πανδημίας Covid-19, ο κόσμος μας αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει μια σειρά σοβαρών και αλληλένδετων κοινωνικοοικονομικών, οικολογικών και πολιτικών κρίσεων. Ελπίζω ότι οι συζητήσεις σας θα συμβάλουν σε ένα μοντέλο «ανάκαμψης» ικανό να δημιουργήσει νέες, πιο περιεκτικές και βιώσιμες λύσεις για τη στήριξη της πραγματικής οικονομίας, βοηθώντας άτομα και κοινότητες να επιτύχουν τις βαθύτερες φιλοδοξίες τους και το παγκόσμιο κοινό καλό. Η έννοια της ανάκαμψης δεν μπορεί να αρκείται στην επιστροφή σε ένα άνισο και μη βιώσιμο μοντέλο οικονομικής και κοινωνικής ζωής, όπου μια μικρή μειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το μισό του πλούτου.

Παρά τις βαθιά πεποιθήσεις μας ότι όλοι οι άνδρες και οι γυναίκες δημιουργούνται ίσοι, πολλοί από τους αδελφούς και τις αδελφές μας στην ανθρώπινη οικογένεια, ειδικά εκείνοι που βρίσκονται στο περιθώριο της κοινωνίας, ουσιαστικά αποκλείονται από τον οικονομικό κόσμο. Η πανδημία, ωστόσο, μάς υπενθύμισε για άλλη μια φορά ότι κανείς δεν σώζεται μόνος του. Αν θέλουμε να βγούμε από αυτή την κατάσταση ως ένας καλύτερος, πιο ανθρώπινος και αλληλέγγυος κόσμος, πρέπει να επινοηθούν νέες και δημιουργικές μορφές κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής συμμετοχής, ευαίσθητες στη φωνή των φτωχών και δεσμευμένοι να τους συμπεριλάβουν στην οικοδόμηση του το κοινό μας μέλλον (πρβλ. Fratelli Tutti, 169). Ως ειδικοί στα οικονομικά και τα οικονομικά, γνωρίζετε καλά ότι η εμπιστοσύνη, που γεννιέται από τη διασύνδεση μεταξύ των ανθρώπων, είναι ο ακρογωνιαίος λίθος όλων των σχέσεων, συμπεριλαμβανομένων των οικονομικών σχέσεων. Αυτές οι σχέσεις μπορούν να οικοδομηθούν μόνο μέσω της ανάπτυξης μιας «κουλτούρας συνάντησης» στην οποία κάθε φωνή μπορεί να ακουστεί και όλοι μπορούν να ευδοκιμήσουν, βρίσκοντας σημεία επαφής, χτίζοντας γέφυρες και οραματίζοντας μακροπρόθεσμα έργα χωρίς αποκλεισμούς (βλ. ibid., 216).

Ενώ πολλές χώρες εδραιώνουν τώρα μεμονωμένα σχέδια ανάκαμψης, εξακολουθεί να υπάρχει επείγουσα ανάγκη για ένα παγκόσμιο σχέδιο που μπορεί να δημιουργήσει νέους ή να αναγεννήσει υπάρχοντες θεσμούς, ιδιαίτερα αυτούς της παγκόσμιας διακυβέρνησης, και να βοηθήσει στην οικοδόμηση ενός νέου δικτύου διεθνών σχέσεων για την προώθηση της ολοκληρωμένης ανθρώπινης ανάπτυξης όλων των λαών. Αυτό σημαίνει αναγκαστικά να δοθεί στα φτωχότερα και λιγότερο ανεπτυγμένα έθνη ένα αποτελεσματικό μερίδιο στη λήψη αποφάσεων και να διευκολυνθεί η πρόσβαση στη διεθνή αγορά. Ένα πνεύμα παγκόσμιας αλληλεγγύης απαιτεί επίσης τουλάχιστον σημαντική μείωση του χρέους των φτωχότερων εθνών, το οποίο έχει επιδεινωθεί από την πανδημία. Η απαλλαγή από το βάρος του χρέους τόσων πολλών χωρών και κοινοτήτων σήμερα, είναι μια βαθιά ανθρώπινη χειρονομία που μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να αναπτυχθούν, να έχουν πρόσβαση σε εμβόλια, υγεία, εκπαίδευση και θέσεις εργασίας.

Ούτε μπορούμε να παραβλέψουμε ένα άλλο είδος χρέους: το «οικολογικό χρέος» που υπάρχει ειδικά μεταξύ του παγκόσμιου Βορρά και του Νότου. Στην πραγματικότητα, χρωστάμε στην ίδια τη φύση, καθώς και στους ανθρώπους και τις χώρες που πλήττονται από την ανθρωπογενή οικολογική υποβάθμιση και την απώλεια βιοποικιλότητας. Από αυτή την άποψη, πιστεύω ότι ο χρηματοπιστωτικός κλάδος, ο οποίος διακρίνεται για τη μεγάλη του δημιουργικότητα, θα αποδειχθεί ικανός να αναπτύξει ευέλικτους μηχανισμούς για τον υπολογισμό αυτού του οικολογικού χρέους, ώστε οι ανεπτυγμένες χώρες να μπορούν να το πληρώσουν, όχι μόνο περιορίζοντας σημαντικά την κατανάλωση μη ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ή βοηθώντας τις φτωχότερες χώρες να θεσπίσουν πολιτικές και προγράμματα βιώσιμης ανάπτυξης, αλλά και καλύπτοντας το κόστος της καινοτομίας που απαιτείται για τον σκοπό αυτό (βλ. Laudato Si', 51-52).

Κεντρικό στοιχείο για μια δίκαιη και ολοκληρωμένη ανάπτυξη είναι η βαθιά εκτίμηση του ουσιαστικού στόχου και του τέλους κάθε οικονομικής ζωής, δηλαδή του παγκόσμιου κοινού καλού. Ως εκ τούτου, το δημόσιο χρήμα δεν μπορεί ποτέ να διαχωριστεί από το δημόσιο καλό και οι χρηματοπιστωτικές αγορές θα πρέπει να στηρίζονται από νόμους και κανονισμούς που στοχεύουν να διασφαλίσουν ότι λειτουργούν πραγματικά για το κοινό καλό. Η δέσμευση για οικονομική, χρηματοπιστωτική και κοινωνική αλληλεγγύη συνεπάγεται επομένως πολύ περισσότερα από τη συμμετοχή σε σποραδικές πράξεις γενναιοδωρίας. «Σημαίνει να σκέφτεσαι και να ενεργείς με όρους κοινότητας. Σημαίνει ότι η ζωή όλων προηγείται της ιδιοποίησης αγαθών από λίγους. Σημαίνει επίσης καταπολέμηση των δομικών αιτιών της φτώχειας, της ανισότητας, της έλλειψης εργασίας, γης και στέγασης, της άρνησης κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων… Η αλληλεγγύη, κατανοητή με τη βαθύτερη σημασία της, είναι ένας τρόπος να γράφει κανείς ιστορία» (Fratelli Tutti, 116 ).

Είναι καιρός να αναγνωρίσουμε ότι οι αγορές –ιδιαίτερα οι χρηματοοικονομικές– δεν κυβερνούν μόνες τους. Οι αγορές πρέπει να στηρίζονται από νόμους και κανονισμούς που διασφαλίζουν ότι λειτουργούν για το κοινό καλό, διασφαλίζοντας ότι η χρηματοδότηση - αντί να είναι απλώς κερδοσκοπική ή να χρηματοδοτείται από μόνη της - λειτουργεί για τους κοινωνικούς στόχους που απαιτούνται τόσο πολύ στο πλαίσιο της παρούσας παγκόσμιας έκτακτης ανάγκης στον τομέα της υγείας. Από αυτή την άποψη, χρειαζόμαστε ιδιαίτερα μια δίκαια χρηματοδοτούμενη αλληλεγγύη εμβολίων, γιατί δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στον νόμο της αγοράς να υπερισχύει του νόμου της αγάπης και της υγείας όλων. Εδώ, επαναλαμβάνω την έκκλησή μου προς τους κυβερνητικούς ηγέτες, τις επιχειρήσεις και τους διεθνείς οργανισμούς να εργαστούν από κοινού για την παροχή εμβολίων για όλους, ειδικά για τους πιο ευάλωτους και άπορους (βλ. Μήνυμα Urbi et Orbi, Ημέρα των Χριστουγέννων 2020).

Ελπίζω αυτές τις μέρες οι επίσημες συζητήσεις σας και οι προσωπικές σας συναντήσεις να αποφέρουν πολλούς καρπούς για τη διάκριση σοφών λύσεων για ένα μέλλον χωρίς αποκλεισμούς και βιώσιμο. Ένα μέλλον όπου τα οικονομικά είναι στην υπηρεσία του κοινού καλού, όπου οι ευάλωτοι και οι περιθωριοποιημένοι βρίσκονται στο επίκεντρο και όπου η γη, το κοινό μας σπίτι, φροντίζεται καλά.

Προσφέροντας τις καλύτερες ευχές μου για την καρποφορία των συναντήσεων, επικαλούμαι όλους τους συμμετέχοντες τις ευλογίες του Θεού για σοφία και κατανόηση, καλές συμβουλές, δύναμη και ειρήνη.

Από το Βατικανό, 4 Απριλίου 2021

ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ

ΥΓ. Και επί τη ευκαιρία περιμένω την άλλη παραπομπή, αυτή για τα τσιπάκια υπέρ των οποίων ετάχθη ο ποντίφηξ.

Χωρίς καμιά επιθυμία αντιδικίας

Γ.Δ. Μαρκάκης