Πόνος
Ο άνεμος σφύριξε
κι ακούστηκαν κραυγές παιδιών
και οιμωγές μανάδων.
Η νύχτα αργούσε,
αρνιόταν ν’ ανοίξει την κουρτίνα,
λες κι έκρυβε μέσα της ντροπή.
Οι δρόμοι έρημοι,
παντού σκιές και λαβωμένοι ψίθυροι.
Κρυώνω.
Νύχτα, μέριασε,
κι άσε τον ήλιο λίγο να ζεστάνει
τις πληγές και τις καρδιές
αυτών που κρύβεις στη σκιά σου.
Στάχυς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου