Χαιρετισμός Ημερίδος εις τιμήν του μακαριστού Επισκόπου Σισανίου και Σιατίστης Αντωνίου - Μητροπολίτης Μαντινείας Αλέξανδρος

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΜΑΝΤΙΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΥΝΟΥΡΙΑΣ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Εν Τριπόλει τη 8η Μαΐου 2017

Αιδεσιμολογιώτατε πατέρα Αλέξιε, Χριστός Ανέστη.

Εις το πρόσωπόν σας απευθύνω θερμάς ευχαριστίας εις όλους όσους εκφράσουν την επιθυμίαν να παρευρίσκομαι κατά την υπό του Ιερού Ναού του Αγίου Γεωργίου Πανοράματος. Ημερίδα προς τιμήν του μακαριστού Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης κύρου Αντωνίου Κόμπου. Λόγοι υπεράνω της θελήσεως μου, δεν μου επιτρέπουν να συνευφρανθώ πνευματικώς μεθ’ ημών κατά την αυτήν συνάντησιν. Επιτρέψατέ μου να εκφράσω εκ του βάθους της καρδίας μου τον έπαινον δια την οργάνωσιν αυτής της Ημερίδος η οποία ποικιλοτρόπως θα ωφελήση τους παρακολουθούντας τα περί του μακαριστού Μητροπολίτου Αντωνίου.

Έστω και εκ του μακρόθεν, δια χάρτου, εκφράζω ως μαρτυρίαν εις υμάς τον απεριόριστον σεβασμόν και την αγάπην μου δια τον αείμνηστον Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιον. Η πρώτη μου συνάντησις μαζί του ήταν όταν νεαρός φοιτητής, με τον πόθον δια της Ιερωσύνης διακονία, εφοίτησα εις την Εκκλησιαστικήν Σχολήν της Κορίνθου. Εκείνος ήταν εκεί, ένας εκ των αγαπημένων μας Καθηγητών, εντός και εκτός αιθούσης. Αν και ως πνευματικός πατήρ, λόγον πύρινον, λόγον στηρίξεως, λόγον ελπίδος, λόγον πίστεως. Σκοπός του δεν ήτο μόνον να μας διδάξει εν Χριστώ ζωής. Ως φαίνεται, η καρδίας του ήτο προτού ακόμη λάβει την Ιερωσύνην, πεπληρωμένη χάριτος και αγάπης προς τον Θεόν και τον συνάνθρωπον. Κι αυτό γινόταν δι’ εμάς η πραγματική διδασκαλία και η αληθής και ουσιαστική εκπαίδευσις την οποίαν μας προσέφερε. Ήτο πάντοτε άνθρωπος ταπεινός, απλός, υπομονετικός με όλους μας, δεκτικός προς όλους με σκοπό να ακούσει, να βοηθήσει.

Τα χρόνια πέρασαν κι ο Θεός τον ανέδειξε Ποιμένα της Μητροπόλεως Σισανίου και Σιατίστης. Έτσι  εδόθη η δυνατότης να ωφεληθεί πλήθος ανθρώπων από τον λόγο του και τον βίο του. Ως συνεπίσκοπος συνεργάσθηκα μαζί του εις διάφορα ζητήματα. Δεν εσυνάντησα κάτι που δεν εγνώριζα. Απλώς ως Επίσκοπος, με το πέρασμα του χρόνου, ο Αντώνιος είχε αποκτήσει όχι μόνον διοικητική εμπειρία, αλλά πρωτίστως πνευματική εμπειρία και ωριμότητα. Η παρουσία που ήτο πάντοτε μαρτυρία Θεού. Οι σκέψεις του, οι αποφάσεις του, οι ενέργειές του εμφορούνταν από την αγάπη δια την Εκκλησίαν και το ποίμνιον της. Ο λόγος του πάντοτε διακριτικός, επήγαζε εκ του Ευαγγελικού λόγου. Η ζωή του ήτο απέριττος, λιτή, ασκητική, προσευχητική.

Εκείνο το οποίο ο Αντώνιος άφησε ως παρακαταθήκη εις όλους μας ως προσωπικώς φρονώ, είναι ότι ο άνθρωπος εις όποιον βαθμόν και εις όποιαν θέση και εάν ευρίσκεται, Κληρικός ή Αστικός δύναται να οικοιωθεί τη χάρην και τον αγιασμόν του Θεού μόνον δια του ταπεινού φρονήματος, της αγάπης, της ασκήσεως. Πολλές φορές ζητούμε την χάριν του Θεού και την πνευματικήν μας πρόοδον, χωρίς να αγωνιζόμεθα εντίμως ενώπιον του Θεού, χωρίς να ταπεινώνουμε το φρόνημά μας χωρίς να αρπάζουμε κάθε ευκαιρία να εκφράσουμε την αγάπη μας προς τον θεό δια του προσώπου του αδελφού μας.

Εύχομαι κάθε ευλογία εις όλους σας και πνευματική ωφέλειαν εκ της Ημερίδος.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Ο Μαρτινείας και Κυνουρίας Α Λ Ε Ξ Α Ν Δ Ρ Ο Σ