ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΔΡΑΜΑ - Μητροπολίτου Χαλκηδόνος Μελίτωνος

 ...Εορτάζοντες την  εορτήν της Ορθοδοξίας, τον θρίαμβόν της, δεν θριαμβολογούμεν.

 Δεν είναι ώρα θριαμβολογίας, είναι ώρα χρέους της Ορθοδοξίας.

 Οι λαοί  οφείλουν να τιμούν, να γνωρίζουν και να μελετούν την ιστορίαν των. Αλλά πάντοτε εις δύο διαστάσεις. Εις την διάστασιν της αποτίσεως τιμής, θαυμασμού και ευγνωμοσύνης και εις την διάστασιν του φρονηματισμού και της δημιουργικής και ανανεωτικής εν επιγνώσει συνεχείας.

 Και όταν εορτάζωμεν επετείους μεγάλων ιστορικών σταθμών, καλούμεθα να υπερβώμεν την οφειλετικήν ανάμνησιν, την πατραγαθίαν καιν την προγοκαπηλείαν. Οφείλομεν να δώσωμεν νέα "πράσινα" φώτα", νέα συνθήματα, νέους προσανατολισμούς, όλα μελετημένα και εδαφικά. Άλλως, πρόκειται περί μονολέκτου εγώ ή καταθέσεως στεφάνου. Άλλως, ο λόγος περί μαυσωλείων.

  ................................................................

   Έξω από το κλειστόν αυτοκίνητον, έξω από το κλειστόν σπουδαστήριον, έξω από την Εκκλησίαν, εις την πλατείαν περιφέρονται τα παιδιά μας με μακρυά μαλλιά και με κιθάρα στο χέρι. Τα κατακρίνομεν. Διατί;

  Εις τα κατηχητικά δεν τα εδώσαμεν εικονίδια με παραστάσεις των Αποστόλων με την ιδίαν κόμην; Τί εμεσολάβησε έκτοτε; Απλώς το ότι δεν τα κατενοήσαμεν ούτε τα παιδιά, ούτε την εποχήν μας, και εγκαταλείψαμεν αμφότερα και ούτε στρέψαμεν εις εαυτούς, αλλ’  εζητήσαμεν να κόψουν τα μαλλιά. Να τυποποιηθούν, να χάσουν την προσωπικότητά των. Και οι νέοι μας έφυγαν. Όχι, τους εδιώξαμεν. Και ετράπησαν αλλού, αμυνόμενοι δια την ακεραιότητα της προσωπικότητός των.

 Ελησμονήσαμεν να τους διδάξωμεν το ορθόδοξον ήθος της ελευθερίας. Τους εδιδάξαμεν "στρατόν σωτηρίας", και απωλέσθησαν.

 Τί θέλουν αυτά τα μαλλιά δια να μετατραπούν από ατίθασα εις αποστολικά, όπως των εικόνων; Ολίγην θωπείαν θεανδρικήν. 

 ..............................................................

 Ευρισκόμεθα, αυτήν την στιγμήν, ενώπιόν μιάς νέας εικονομαχίας. Δεν είναι τώρα εν κινδύνω μόνον το πνεύμα του χριστιανισμού της Ανατολής, αλλά το πνεύμα του χριστιανισμού εν γένει, το πνεύμα της παγκοσμίου ανθρωπότητος.

  Εδώ, τώρα δεν απειλείται η ιερά εικών των Βλαχερνών. Διακυβεύεται η εικών του Θεού, ο άνθρωπος.

  Ο σύγχρονος άνθρωπος πένεται, πεινά, πονεί, πλανάται, πιέζεται, πεθαίνει. Έξω από την θύρα μας υποσιτισμοί, υπανάπτυξις, υπομάθησις, υποπροιόντα βιομηχανικά και χημικά συμπράττουν εις την εξαθλίωσιν της ανθρωπίνης προσωπικότητος, εις ένα αιώνα, ο οποίος φιλοδοξεί να κατακτήσει το διάστημα.

  Ως Εκκλησία, εάν αγνοήσωμεν αυτήν την φλεγομένην πραγματικότητα και ασχολούμεθα περί τα τετριμμένα, θα ομοιάσωμεν προς μωράν, η οποία κεντα επί καμβά ειδυλλιακά τοπία, καθημένη επί κιβωτίου πυρίτιδος. Και τότε θα έχωμεν μείνει εις τον 8ον αιώνα.

  Η υπόθεσις της παρούσης στιγμής είναι η αναστήλωσις της εικόνος του Θεού, της ανθρωπίνης προσωπικότητος, εις όλα τα γεωγραφικά πλάτη και υφ΄όλας τας καταστάσεις.

 Προς τούτο χρειάζεται κοινόν, πανορθόδοξον, παγχριστιανικόν, πανθρησκειακόν, πανανθρώπινον μέτωπον.

  Μητροπολίτου Χαλκηδόνος Μελίτωνος,

Κήρυγμα εν τω πανσέπτω πατριαρχικώ Ναώ την Κυριακήν της Ορθοδοξίας.

  Υάκινθος