Σκεπτόμαστε άραγε οι Ορθόδοξοι ότι δεν αρκεί να καυχόμαστε σήμερα Κυριακή
Α’ των Νηστειών (της Ορθοδοξίας) για την Ορθοδοξία μας, αν συγχρόνως δεν
διαθέτουμε την ορθοπραξία;
Δεν φτάνει μόνο πανηγυρικά να διακηρύττουμε ότι κατέχουμε την αλήθεια.
Χρέος μας είναι να διακονούμε για την αναγνώριση αυτής της αλήθειας, με
ταπείνωση, αγάπη και προσευχή. Δεν πρέπει να έχουμε μια θεωρητική Ορθόδοξη πίστη,
αλλά μια πίστη ζωντανή.
Να μην λησμονούμε μεταξύ των άλλων ότι το γνώρισμα των αληθινών Ορθοδόξων είναι το «κατανοώμεν αλλήλους εις παροξυσμόν αγάπης και καλών έργων» (Εβρ. Ι΄ 24) «και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπη δε μη έχω ουδέν ειμί» (Α΄ Κορ. ιβ΄ 26).
Εκείνος που εργάζεται την αληθινή, την χριστιανική αγάπη, είναι ανώτερος
από εκείνον που πραγματοποιεί θαύματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου