Παναγία Γλυκοφιλούσα - Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

“ ...Ο απλούς ούτος στολισμός παρείχε μεγάλην χάριν, εις το μικρόν βραχοφυτευμένον παρεκκλήσιον, εμπνέων εις τον επισκέπτην μεγάλην επιθυμίαν να διασκελίση το κατώφλιον, να εισέλθη εις τον πενιχρόν ναΐσκον, ν' ανάψη κηρίον, να κάμη τον σταυρόν του, και ν' ασπασθή ευλαβώς την εικόνα της Παναγίας της Γλυκοφιλούσης, της ζωγραφισμένης παρειάν με παρειάν με το πρόσωπον του υπερθέου και υπερηγαπημένου Βρέφους της ...
Και πάλι κίνησα να 'ρθω, Χριστέ μου, στην αυλή σου,
να σκύψω στα κατώφλια σου τα τρισαγαπημένα,
οπού με πόθο αχόρταγο τα λαχταρεί η ψυχή μου ...
Η σάρκα μου αναγάλλιασε σιμά σου κ' η καρδιά μου.
Το χελιδόνι ηύρε φωλιά και το τρυγόνι σκέπη,
να βάλουν τα πουλάκια τους, τα δόλια, να πλαγιάσουν,
τον ιερό σου το βωμό, αθάνατε Χριστέ μου.
Και ο ευσεβής προσκυνητής θα εύρισκε μεγάλην γλύκαν και παρηγορίαν από τες πίκρες τού κόσμου εις το να θεωρή μόνον την πενιχράν κανδήλαν καίουσαν εμπρός εις την ωραίαν εικόνα ... Το ωχρόν πρόσωπον της Παναγίας, ενούμενον κατά παρειάν με το λευκόν και ένθεον πρόσωπον του λατρευτού Βρέφους της ... είχεν άφατον γλυκύτητα, και ήτο καλλίστη έκφρασις της μητρικής στοργής ... Και ο φιλακόλουθος πιστός δεν θα υστέρει της αμοιβής δια την ευσεβή προσήλωσιν.
Κάλλιο μια μέρα στην δική σ' αυλή, παρά χιλιάδες·
στον ίσκιο ας είμαι του ναού σου σαν παραπεταμένος
καλύτερα, παρά να ζω σ' αμαρτωλών λημέρια ...”.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης