Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης
απαγχονίστηκε
τα μεσάνυχτα
της 13ης Μαρτίου 1957.
Ήταν 18 ετών.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ
Θα πάρω μιαν ανηφοριά,
Θα πάρω μονοπάτια,
Να βρώ τα σκαλοπάτια
Που παν στη Λευτεριά.
Θ’ αφήσω αδέρφια, συγγενείς,
τη ΜΑΝΑ, τον ΠΑΤΕΡΑ,
μεσ’ στα λαγκάδια πέρα,
και τις βουνοπλαγιές.
Ψαχνοντας για τη λευτεριά,
θα ‘χω παρέα ΜΟΝΗ,
κατάλευκο το χιόνι,
βουνά και ρεματιές.
Τώρα κι’ άν είναι χειμωνιά,
θαρθεί το καλοκαίρι,
τη Λευτεριά να φέρει,
σε πόλεις και χωριά.
Μα δεν μπορώ να καρτερώ.
Θα πάρω μιαν ανηφοριά,
Θα πάρω μονοπάτια,
Να βρώ τα σκαλοπάτια
Που παν στη Λευτεριά.
Τα σκαλοπάτια θ’ ανεβώ,
θα μπω σ’ ένα παλάτι,
το ξέρω - θαν’ απάτη,
δε θάναι αληθινό.
Μεσ’ στο παλάτι θα γυρνώ
ώσπου να βρω τον θρόνο
βασίλισσα μια μόνο
θα κάθεται σ’ αυτόν.
Κόρη πανώρια, θα της πω,
άνοιξε τα φτερά σου
και πάρε με κοντά σου,
Μονάχ’ αυτό ζητώ.
Θα πάρω μιαν ανηφοριά,
Θα πάρω μονοπάτια,
Να βρώ τα σκαλοπάτια
Που παν στη Λευτεριά.
Θ’ αφήσω αδέρφια, συγγενείς,
τη ΜΑΝΑ, τον ΠΑΤΕΡΑ,
μεσ’ στα λαγκάδια πέρα,
και τις βουνοπλαγιές.
Ψαχνοντας για τη λευτεριά,
θα ‘χω παρέα ΜΟΝΗ,
κατάλευκο το χιόνι,
βουνά και ρεματιές.
Τώρα κι’ άν είναι χειμωνιά,
θαρθεί το καλοκαίρι,
τη Λευτεριά να φέρει,
σε πόλεις και χωριά.
Μα δεν μπορώ να καρτερώ.
Θα πάρω μιαν ανηφοριά,
Θα πάρω μονοπάτια,
Να βρώ τα σκαλοπάτια
Που παν στη Λευτεριά.
Τα σκαλοπάτια θ’ ανεβώ,
θα μπω σ’ ένα παλάτι,
το ξέρω - θαν’ απάτη,
δε θάναι αληθινό.
Μεσ’ στο παλάτι θα γυρνώ
ώσπου να βρω τον θρόνο
βασίλισσα μια μόνο
θα κάθεται σ’ αυτόν.
Κόρη πανώρια, θα της πω,
άνοιξε τα φτερά σου
και πάρε με κοντά σου,
Μονάχ’ αυτό ζητώ.
Παλιοί συμμαθηταί,
Αυτή την ώρα κάποιος λείπει ανάμεσά σας, κάποιος που φεύγει αναζητώντας λίγο ελεύθερο αέρα, κάποιος που μπορεί να μη τον ξαναδείτε παρά μόνο νεκρό. Μην κλάψετε στον τάφο του, Δεν κάνει να τον κλαίτε. Λίγα λουλούδια του Μαγιού σκορπάτε του στον τάφο. Του φτάνει αυτό ΜΟΝΑΧΑ
Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Θ΄ αφήσω αδέλφια συγγενείς, τη μάνα, τον πατέρα
μεσ΄ τα λαγκάδια πέρα και στις βουνοπλαγιές.
Ψάχνοντας για τη Λευτεριά θα ΄χω παρέα μόνη
κατάλευκο το χιόνι, βουνά και ρεματιές.
Τώρα κι αν είναι χειμωνιά, θα ΄ρθει το καλοκαίρι
Τη Λευτεριά να φέρει σε πόλεις και χωριά.
Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Τα σκαλοπάτια θ΄ ανεβώ, θα μπω σ΄ ενα παλάτι,
το ξέρω θαν απάτη, δεν θαν αληθινό.
Μεσ΄ το παλάτι θα γυρνώ ώσπου να βρω τον θρόνο,
βασίλισσα μια μόνο να κάθεται σ΄ αυτό.
Κόρη πανώρια θα της πω, άνοιξε τα φτερά σου
και πάρε με κοντά σου, μονάχα αυτό ζητώ.
Γεια σας παλιοί συμμαθηταί. Τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για σας.
Κι όποιος θελήσει για να βρει ένα χαμένο αδελφό, ένα παλιό του φίλο,
Ας πάρει μιαν ανηφοριά ας πάρει μονοπάτια
να βρει τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Με την ελευθερία μαζί, μπορεί να βρει και μένα.
Αν ζω, θα μ΄ βρει εκεί.
Αυτή την ώρα κάποιος λείπει ανάμεσά σας, κάποιος που φεύγει αναζητώντας λίγο ελεύθερο αέρα, κάποιος που μπορεί να μη τον ξαναδείτε παρά μόνο νεκρό. Μην κλάψετε στον τάφο του, Δεν κάνει να τον κλαίτε. Λίγα λουλούδια του Μαγιού σκορπάτε του στον τάφο. Του φτάνει αυτό ΜΟΝΑΧΑ
Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Θ΄ αφήσω αδέλφια συγγενείς, τη μάνα, τον πατέρα
μεσ΄ τα λαγκάδια πέρα και στις βουνοπλαγιές.
Ψάχνοντας για τη Λευτεριά θα ΄χω παρέα μόνη
κατάλευκο το χιόνι, βουνά και ρεματιές.
Τώρα κι αν είναι χειμωνιά, θα ΄ρθει το καλοκαίρι
Τη Λευτεριά να φέρει σε πόλεις και χωριά.
Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Τα σκαλοπάτια θ΄ ανεβώ, θα μπω σ΄ ενα παλάτι,
το ξέρω θαν απάτη, δεν θαν αληθινό.
Μεσ΄ το παλάτι θα γυρνώ ώσπου να βρω τον θρόνο,
βασίλισσα μια μόνο να κάθεται σ΄ αυτό.
Κόρη πανώρια θα της πω, άνοιξε τα φτερά σου
και πάρε με κοντά σου, μονάχα αυτό ζητώ.
Γεια σας παλιοί συμμαθηταί. Τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για σας.
Κι όποιος θελήσει για να βρει ένα χαμένο αδελφό, ένα παλιό του φίλο,
Ας πάρει μιαν ανηφοριά ας πάρει μονοπάτια
να βρει τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Με την ελευθερία μαζί, μπορεί να βρει και μένα.
Αν ζω, θα μ΄ βρει εκεί.
Ευαγόρας Παλληκαρίδης
Την Ελλάδα αγαπώ, αλλά και σένα
μ’ έναν έρωτα μεγάλο, αληθινό,
τα γαλάζια σου τα μάτια τα θλιμμένα
τον καθάριο της θυμίζουν ουρανό.
μ’ έναν έρωτα μεγάλο, αληθινό,
τα γαλάζια σου τα μάτια τα θλιμμένα
τον καθάριο της θυμίζουν ουρανό.
Ο Παλληκαρίδης είναι άγνωστος στα νιάτα, τώρα κυριαρχούν οι φελλοί, τα «αστέρια» του τραγουδιού και του ποδοσφαίρου. Αυτόν τον αγωνιστή για την Ελευθερία που έδωσε την ζωή του για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα τον λησμονήσαμε. Η μνήμη του να μας καθοδηγεί σε αγώνες ενάντια σε κάθε δουλεία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ποιητής μιλάει για μάτια, για ποια μάτια κάνει λόγο; Δεν γνωρίζω σε ποια μάτια κάνει αναφορά, αλλά σίγουρα τα μάτια της Ελλάδας είναι μόνιμα «θλιμμένα» με αυτά που βλέπει…..
ΑπάντησηΔιαγραφήΕρώτηση: Οι Κύπριοι ήθελαν ποτέ να ενωθούν με τη Μάνα Ελλάδα; Υπάρχει κανείς που το πιστεύει αυτό;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκτός από το δημοψήφισμα που ψηφίσαν με ονοματεπώνυμο οι Κυπριώτες Έλληνες, το μαρτυρούν και τα φυλακισμένα μνήματα. Ακόμα πρόσφατα ο Ισαάκ, Σολωμός, όλα τα άλλα είναι βλασφημία στους αγώνες των Κυπρίων από κάποιους Ελλαδίτες νοοτροπίας του 1950, 1960 και 1970.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίσαι βαθιά νυχτωμένος φίλε μου... αυτά που λες είναι για εσωτερική κατανάλωση... Οι κύπριοι πάντα ήθελαν δικό τους αυτόνομο, οικονομικά ανεξάρτητο κράτος. Για προστασία μόνο να έχουν την Ελλάδα
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε εσύ είσαι βαθιά νυχτωμένος οι Κύπριοι στην εποχή του Ευαγόρα έκαναν τον αγώνα για την ένωση με την Ελλάδα. Αλλά εμείς οι Έλληνες ξεπουλάμε τα πάντα Κύπρο, Βόρειο Ήπειρο, Μακεδονία και τόσα άλλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην ερώτηση την οποία έθεσες συνανώνυμε ας διαβάσεις για τους αγώνες των Κυπρίων και θα μάθεις όλα όσα αγνοείς. Κατάλληλο είναι και το βιβλίο του κ. Βασιλειάδη «Εθνομάρτυρες του Κυπριακού έπους» από τις εκδόσεις Σωτήρ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ κ. Κωστόπουλος έβαλε το «δεν ξεχνώ», κάποιοι όμως ξεχνούν πολύ εύκολα την ιστορία, και τους αγώνες των Ελλήνων, και θέτουν ερωτήματα που τραυματίζουν εμάς τους Έλληνες της Κύπρου. Φίλε, έλα και θα δεις, το αίμα που έχει χυθεί για την Ελλάδα, διάβασε στην ιστορία, και θα μάθεις ότι μαζί αγωνισθήκαμε το 1821, συνάμα όμως και το 1940, αυτά δεν σου λένε τίποτα. Διάβασε να μάθεις έλα στην Κύπρο να γνωρίσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφή