“Είναι ανεπαρκής εκείνη η θεολογία που συνίσταται από μία κατά γράμμα επανάληψη των λέξεων και των τύπων του παρελθόντος. Είναι επιβλαβής η θεολογία που κλείνεται στους τύπους ενός ξεπερασμένου συστήματος, συγχέοντάς τους με την ίδια την Αποκάλυψη, όπως έκανε η καθολική θεολογία κατά την διάρκεια πολλών αιώνων επαναλαμβάνοντας σχολαστικούς τύπους….
Αυτή ήταν μία θεολογία που εμπόδιζε κάθε πνευματική αναζωογόνηση και κάθε εκκλησιαστική πνευματική πρόοδο, που είχε χάσει κάθε δυναμικό νόημα, αντικατοπτρίζοντας μία στατική και εξωτερική τάξη που πίστευε τέλεια. Αυτό σημαίνει έλλειψη ευθύνης απέναντι στους πιστούς της αντίστοιχης εποχής, επομένως απέναντι στο καθήκον της να εργάζεται για την θρησκευτική αναζωογόνηση της εποχής της….
Η θεολογία αυτή ήταν ένοχη για μια τριπλή έλλειψη πιστότητας: απέναντι στον απέραντο χαρακτήρα της αποκάλυψης, απέναντι στον σύγχρονο κόσμο και απέναντι στο μέλλον.
Αυτή ήταν μία θεολογία που εμπόδιζε κάθε πνευματική αναζωογόνηση και κάθε εκκλησιαστική πνευματική πρόοδο, που είχε χάσει κάθε δυναμικό νόημα, αντικατοπτρίζοντας μία στατική και εξωτερική τάξη που πίστευε τέλεια. Αυτό σημαίνει έλλειψη ευθύνης απέναντι στους πιστούς της αντίστοιχης εποχής, επομένως απέναντι στο καθήκον της να εργάζεται για την θρησκευτική αναζωογόνηση της εποχής της….
Η θεολογία αυτή ήταν ένοχη για μια τριπλή έλλειψη πιστότητας: απέναντι στον απέραντο χαρακτήρα της αποκάλυψης, απέναντι στον σύγχρονο κόσμο και απέναντι στο μέλλον.
Πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Στανιλοάε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου