ΑγώναςΧρόνια τώρα αναζητώ
το μονοπάτι της ζωής.
Χρόνια τώρα αναπολώ
τη γαλήνη της ψυχής.
Είναι πάντα δύσκολος
της ανηφοριάς ο δρόμος.
Πόνος, αίμα, δάκρυα
και της μοναξιάς ο φόβος.
Ένα Σου σημάδι μόνο
καρτερώ να λυτρωθώ
να γλυτώσω απ’ τον πόνο
στη Ζωή ν’ αναστηθώ.
Ζήσαμ’ όλοι κάποτε
την αψάδα της φωτιάς
που’ ναι η παρουσία Σου
καταλύτης της καρδιάς.
p.
O agonas telika tha einai nikiforos oses kai an einai oi diskolies mexri na brethei o dromos tis parousias Toy
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ αισιόδοξος δεν είσαι βρε αδελφέ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚ' αν δεν βρεις ΠΟΤΕ τον δρόμο Του; Τότε τι γίνεται; Θα μου πεις θα σε βρει Αυτός. Σύμφωνοι. Έλα όμως που τις περισσότερες φορές δεν Τον αναγνωρίζουμε, και δεν Του δίνουμε σημασία; Αυτό είναι το ερώτημα.
Πιστεύω πως τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα απ' ότι μας έχουν μάθει να πιστεύουμε.
Μακάρι να διαψευστώ!!!
Γιατί αναζητάς χρόνια p. ο Κύριος πολύ απλά μας λεει «έρχου και ίδε»
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ με τον προ-προηγούμενο ανώνυμο. Μα δεν έχετε καταλάβει πως η μεγαλήτερη δυσκολία είναι στο "έρχου" ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πως κάνεις την αρχή είναι το δύσκολο...Εκεί κολλούν όλοι...
νομίζω πώς δέν εμπιστευώμαστε.Γι αυτό καί η δυσκολία.
ΑπάντησηΔιαγραφή