Κύπρος το νησί της Αφροδίτης της ομορφιάς και του ήλιου. Ξέρεις να την γλεντάς την ζωή σου και να αξιοποιείς το χρόνο σου. Σε ζηλεύω … Όμως συνέχεια Κύπρο πηγαίνεις. Πήγαινε και κάπου αλλού τόσο την αγαπάς πια….
Στην Κύπρο μαγειρεύουν νόστιμα μην αρχίσεις να τρως «οφτόν κλέφτικον» χαλούμια και σεφταλιές διότι θα πάρεις κιλά πρόσεχε. Αύριο το απόγευμα σε βλέπω σε Αγία Νάπα μεριά να διασκεδάζεις. Έχεις φίλους και γνωστούς στην Λάρνακα ποιος σε πιάνει εσένα. Όλη μέρα στο πόδι θα είσαι. Αχ και να γνώριζα που θα περνάς τα βράδια και τις νύχτες σου. Ξανά κουρασμένος θα έλθεις.
Γη της λεμονιάς, της ελιάς Γη της αγκαλιάς, της χαράς Γη του πεύκου, του κυπαρισσιού Των παλικαριών και της αγάπης Χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγος.
Γη του ξεραμένου λιβαδιού Γη της πικραμένης Παναγιάς Γη του Λίβα, του άδικου χαμού Τ' άγριου καιρού των ηφαιστείων Χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγος.
Γη των κοριτσιών που γελούν Γη των αγοριών που μεθούν Γη του μύρου, του χαιρετισμού Κύπρος της αγάπης και του ονείρου Χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγος. ________________ και σε παραλαγή ----------------
Γη της λησμονιάς, της ψευτιάς γη της αμυαλιάς, της κλεψιάς γη της μάσας και του ρατσισμού της προσωπολατρίας και της απάτης Χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο βούρκο μας
Γη του γιαλαντζί πατριωτισμού γη της λερωμένης «αρχοντιάς» γη του τζόγου, του εταιρισμού του καιροσκοπισμού, των προσωπείων Χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο βούρκο μας
Γη των Βρετανών που πουλούν τη μισή γη αυτών που αδιαφορούν γη όπου το χρήμα μόνο προσκυνούν Κύπρος της απάτης και του γελοίου Χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο βούρκο μας
Τ' αηδόνια δε σ' αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες".
Αηδόνι ντροπαλό, μες στον ανασασμό των φύλλων, συ που δωρίζεις τη μουσική δροσιά του δάσους στα χωρισμένα σώματα και στις ψυχές αυτών που ξέρουν πως δε θα γυρίσουν. Τυφλή φωνή, που ψηλαφείς μέσα στη νυχτωμένη μνήμη βήματα και χειρονομίες· δε θα τολμούσα να πω φιλήματα· και το πικρό τρικύμισμα της ξαγριεμένης σκλάβας.
"Τ' αηδόνια δε σ' αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες".
Ποιες είναι οι Πλάτρες; Ποιος το γνωρίζει τούτο το νησί; Έζησα τη ζωή μου ακούγοντας ονόματα πρωτάκουστα: καινούργιους τόπους, καινούργιες τρέλες των ανθρώπων ή των θεών· η μοίρα μου που κυματίζει ανάμεσα στο στερνό σπαθί ενός Αίαντα και μιαν άλλη Σαλαμίνα μ' έφερε εδώ σ' αυτό το γυρογιάλι. Το φεγγάρι βγήκε απ' το πέλαγο σαν Αφροδίτη· σκέπασε τ' άστρα του Τοξότη, τώρα πάει νά 'βρει την καρδιά του Σκορπιού, κι όλα τ' αλλάζει. Πού είν' η αλήθεια; Ήμουν κι εγώ στον πόλεμο τοξότης· το ριζικό μου, ενός ανθρώπου που ξαστόχησε.
Αηδόνι ποιητάρη, σαν και μια τέτοια νύχτα στ' ακροθαλάσσι του Πρωτέα σ' άκουσαν οι σκλάβες Σπαρτιάτισσες κι έσυραν το θρήνο, κι ανάμεσό τους -ποιος θα το 'λεγε- η Ελένη! Αυτή που κυνηγούσαμε χρόνια στο Σκάμαντρο. Ήταν εκεί, στα χείλια της ερήμου· την άγγιξα, μου μίλησε: "Δεν είν' αλήθεια, δεν είν' αλήθεια" φώναζε. "Δεν μπήκα στο γαλαζόπλωρο καράβι. Ποτέ δεν πάτησα την αντρειωμένη Τροία".
Με το βαθύ στηθόδεσμο, τον ήλιο στα μαλλιά, κι αυτό το ανάστημα ίσκιοι και χαμόγελα παντού στους ώμους στους μηρούς στα γόνατα· ζωντανό δέρμα, και τα μάτια με τα μεγάλα βλέφαρα, ήταν εκεί, στην όχθη ενός Δέλτα. Και στην Τροία; Τίποτε στην Τροία - ένα είδωλο. Έτσι το θέλαν οι θεοί. Κι ο Πάρης, μ' έναν ίσκιο πλάγιαζε σα νά ηταν πλάσμα ατόφιο· κι εμείς σφαζόμασταν για την Ελένη δέκα χρόνια.
Μεγάλος πόνος είχε πέσει στην Ελλάδα. Τόσα κορμιά ριγμένα στα σαγόνια της θάλασσας στα σαγόνια της γης· τόσες ψυχές δοσμένες στις μυλόπετρες, σαν το σιτάρι. Κι οι ποταμοί φουσκώναν μες στη λάσπη το αίμα για ένα λινό κυμάτισμα για μια νεφέλη μιας πεταλούδας τίναγμα το πούπουλο ενός κύκνου για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη. Κι ο αδερφός μου; Αηδόνι αηδόνι αηδόνι, τ' είναι θεός; τι μη θεός; και τι τ' ανάμεσό τους;
"Τ' αηδόνια δε σ' αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες".
Δακρυσμένο πουλί, στην Κύπρο τη θαλασσοφίλητη που έταξαν για να μου θυμίζει την πατρίδα, άραξα μοναχός μ' αυτό το παραμύθι, αν είναι αλήθεια πως αυτό ειναι παραμύθι, αν είναι αλήθεια πως οι ανθρώποι δε θα ξαναπιάσουν τον παλιό δόλο των θεών· αν είναι αλήθεια πως κάποιος άλλος Τεύκρος, ύστερα από χρόνια, ή κάποιος Αίαντας ή Πρίαμος ή Εκάβη ή κάποιος άγνωστος, ανώνυμος, που ωστόσο είδε ένα Σκάμαντρο να ξεχειλάει κουφάρια, δεν το 'χει μες στη μοίρα του ν' ακούσει μαντατοφόρους που έρχουνται να πούνε πως τόσος πόνος τόση ζωή πήγαν στην άβυσσο για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη.
Τι πήγες να κάνεις στην Κύπρο; και εδώ καλά δεν είναι; αχ αυτός ο καλός σου φίλος ο Γιώργος όλο και σε παρασέρνει σε ταξιδάκια στην γενέτειρά του. Τι να γίνει έχεις και συ τις συμπάθειές σου. Μην αργήσεις να επιστρέψεις….
.jpg)
.jpg)
Χαιρετισμούς !!! 
Τι κάνεις εκεί αναστάσιε?
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιακοές?
Πολλά φιλιά στην Κύπρο μας...
χαιρετισμους στην μονακριβη χώρα της Κυπρου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΛΛΟ ΚΑΙ ΤΟΥΤΟΥ ΠΑΛΙ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΛΑ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΗΝ ΛΑΡΝΑΚΑ?
ΜΕΓΑΣ ΕΙΣΑΙ ΚΥΡΙΕ....
Κύπρο??????????????
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά χθες δεν ήσουν Πάτρα??????
Ωραίο ταξιδάκι αναψυχής...
Μακάρι να πήγαινα και εγω...
Και από την Κύπρο δεν μας ξεχνάς. Να περνάς καλά και να επανέλθεις ανανεωμένος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚύπρος το νησί της Αφροδίτης της ομορφιάς και του ήλιου. Ξέρεις να την γλεντάς την ζωή σου και να αξιοποιείς το χρόνο σου. Σε ζηλεύω … Όμως συνέχεια Κύπρο πηγαίνεις. Πήγαινε και κάπου αλλού τόσο την αγαπάς πια….
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην Κύπρο μαγειρεύουν νόστιμα μην αρχίσεις να τρως «οφτόν κλέφτικον» χαλούμια και σεφταλιές διότι θα πάρεις κιλά πρόσεχε. Αύριο το απόγευμα σε βλέπω σε Αγία Νάπα μεριά να διασκεδάζεις. Έχεις φίλους και γνωστούς στην Λάρνακα ποιος σε πιάνει εσένα. Όλη μέρα στο πόδι θα είσαι. Αχ και να γνώριζα που θα περνάς τα βράδια και τις νύχτες σου. Ξανά κουρασμένος θα έλθεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑααα!!!! Κρουαζιέρα θα σε πάω
ΑπάντησηΔιαγραφήΑααα!!!! Γιατί σε νοιάζομαι και σ'αγαπάω.....
Μυκονος και Σαντορίνη ααααα....
Αυτά είναι....
κ. Τάσο γύρνα πίσω αμέσως. Χωρίς εσένα η Πάτρα μας είναι αδειανή. Και μόνο η παρουσία σου είναι ασφάλεια για μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓη της λεμονιάς, της ελιάς
ΑπάντησηΔιαγραφήΓη της αγκαλιάς, της χαράς
Γη του πεύκου, του κυπαρισσιού
Των παλικαριών και της αγάπης
Χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγος.
Γη του ξεραμένου λιβαδιού
Γη της πικραμένης Παναγιάς
Γη του Λίβα, του άδικου χαμού
Τ' άγριου καιρού των ηφαιστείων
Χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγος.
Γη των κοριτσιών που γελούν
Γη των αγοριών που μεθούν
Γη του μύρου, του χαιρετισμού
Κύπρος της αγάπης και του ονείρου
Χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγος.
________________
και σε παραλαγή
----------------
Γη της λησμονιάς, της ψευτιάς
γη της αμυαλιάς, της κλεψιάς
γη της μάσας και του ρατσισμού
της προσωπολατρίας και της απάτης
Χρυσοπράσινο φύλλο
ριγμένο στο βούρκο μας
Γη του γιαλαντζί πατριωτισμού
γη της λερωμένης «αρχοντιάς»
γη του τζόγου, του εταιρισμού
του καιροσκοπισμού, των προσωπείων
Χρυσοπράσινο φύλλο
ριγμένο στο βούρκο μας
Γη των Βρετανών που πουλούν
τη μισή γη αυτών που αδιαφορούν
γη όπου το χρήμα μόνο προσκυνούν
Κύπρος της απάτης και του γελοίου
Χρυσοπράσινο φύλλο
ριγμένο στο βούρκο μας
Τ' αηδόνια δε σ' αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες".
ΑπάντησηΔιαγραφήΑηδόνι ντροπαλό, μες στον ανασασμό των φύλλων,
συ που δωρίζεις τη μουσική δροσιά του δάσους
στα χωρισμένα σώματα και στις ψυχές
αυτών που ξέρουν πως δε θα γυρίσουν.
Τυφλή φωνή, που ψηλαφείς μέσα στη νυχτωμένη μνήμη
βήματα και χειρονομίες· δε θα τολμούσα να πω φιλήματα·
και το πικρό τρικύμισμα της ξαγριεμένης σκλάβας.
"Τ' αηδόνια δε σ' αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες".
Ποιες είναι οι Πλάτρες; Ποιος το γνωρίζει τούτο το νησί;
Έζησα τη ζωή μου ακούγοντας ονόματα πρωτάκουστα:
καινούργιους τόπους, καινούργιες τρέλες των ανθρώπων
ή των θεών· η μοίρα μου που κυματίζει
ανάμεσα στο στερνό σπαθί ενός Αίαντα
και μιαν άλλη Σαλαμίνα
μ' έφερε εδώ σ' αυτό το γυρογιάλι. Το φεγγάρι
βγήκε απ' το πέλαγο σαν Αφροδίτη·
σκέπασε τ' άστρα του Τοξότη, τώρα πάει νά 'βρει
την καρδιά του Σκορπιού, κι όλα τ' αλλάζει.
Πού είν' η αλήθεια;
Ήμουν κι εγώ στον πόλεμο τοξότης·
το ριζικό μου, ενός ανθρώπου που ξαστόχησε.
Αηδόνι ποιητάρη,
σαν και μια τέτοια νύχτα στ' ακροθαλάσσι του Πρωτέα
σ' άκουσαν οι σκλάβες Σπαρτιάτισσες κι έσυραν το θρήνο,
κι ανάμεσό τους -ποιος θα το 'λεγε- η Ελένη!
Αυτή που κυνηγούσαμε χρόνια στο Σκάμαντρο.
Ήταν εκεί, στα χείλια της ερήμου· την άγγιξα, μου μίλησε:
"Δεν είν' αλήθεια, δεν είν' αλήθεια" φώναζε.
"Δεν μπήκα στο γαλαζόπλωρο καράβι.
Ποτέ δεν πάτησα την αντρειωμένη Τροία".
Με το βαθύ στηθόδεσμο, τον ήλιο στα μαλλιά, κι αυτό το ανάστημα
ίσκιοι και χαμόγελα παντού
στους ώμους στους μηρούς στα γόνατα·
ζωντανό δέρμα, και τα μάτια
με τα μεγάλα βλέφαρα,
ήταν εκεί, στην όχθη ενός Δέλτα. Και στην Τροία;
Τίποτε στην Τροία - ένα είδωλο.
Έτσι το θέλαν οι θεοί.
Κι ο Πάρης, μ' έναν ίσκιο πλάγιαζε σα νά ηταν πλάσμα ατόφιο·
κι εμείς σφαζόμασταν για την Ελένη δέκα χρόνια.
Μεγάλος πόνος είχε πέσει στην Ελλάδα.
Τόσα κορμιά ριγμένα
στα σαγόνια της θάλασσας στα σαγόνια της γης·
τόσες ψυχές
δοσμένες στις μυλόπετρες, σαν το σιτάρι.
Κι οι ποταμοί φουσκώναν μες στη λάσπη το αίμα
για ένα λινό κυμάτισμα για μια νεφέλη
μιας πεταλούδας τίναγμα το πούπουλο ενός κύκνου
για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη.
Κι ο αδερφός μου; Αηδόνι αηδόνι αηδόνι,
τ' είναι θεός; τι μη θεός; και τι τ' ανάμεσό τους;
"Τ' αηδόνια δε σ' αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες".
Δακρυσμένο πουλί, στην Κύπρο τη θαλασσοφίλητη
που έταξαν για να μου θυμίζει την πατρίδα,
άραξα μοναχός μ' αυτό το παραμύθι,
αν είναι αλήθεια πως αυτό ειναι παραμύθι,
αν είναι αλήθεια πως οι ανθρώποι δε θα ξαναπιάσουν
τον παλιό δόλο των θεών· αν είναι αλήθεια
πως κάποιος άλλος Τεύκρος, ύστερα από χρόνια,
ή κάποιος Αίαντας ή Πρίαμος ή Εκάβη
ή κάποιος άγνωστος, ανώνυμος, που ωστόσο
είδε ένα Σκάμαντρο να ξεχειλάει κουφάρια,
δεν το 'χει μες στη μοίρα του ν' ακούσει
μαντατοφόρους που έρχουνται να πούνε
πως τόσος πόνος τόση ζωή
πήγαν στην άβυσσο
για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη.
Γιώργος Σεφέρης
Τα χεις παίξει τελείως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαλλον ο ήλιος...
η παραλλαγη απαράδεκτη,τ αλλα υπεροχα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛΈΝΑ
Υπέροχος ο Σεφέρης. Γνωστό το ποίημα "Τ' αηδόνια δε σ' αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες" όταν το διαβάζεις αναζωογονείσαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Κύπρος μας είναι μαγευτική και οι Κύπριοι ευγενικοί και φιλόξενοι. Ο Τάσος θα περάσει καλό εκεί όσο και αν καθίσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι πήγες να κάνεις στην Κύπρο; και εδώ καλά δεν είναι; αχ αυτός ο καλός σου φίλος ο Γιώργος όλο και σε παρασέρνει σε ταξιδάκια στην γενέτειρά του. Τι να γίνει έχεις και συ τις συμπάθειές σου. Μην αργήσεις να επιστρέψεις….
ΑπάντησηΔιαγραφή