Το τάλαντο - Στάχυς

Το τάλαντο

Το τάλαντο, που στην καρδιά έχεις κρυμμένο
καλά να το φυλάξεις ως κάτι τις πολύ μεγάλο.
Μέσα σου κράτα το κρυφό, ασφαλισμένο
απ’ του μισόκαλου εχθρού τα σχέδια τα δόλια.

Κι αν στη ζωή σου τη μικρή, την πονεμένη
το θάρρος βρεις τη δύναμη τη μυστική μια μέρα,
το δώρο αυτό, που σου εδόθη, να ανοίξεις,
με ευγνωμοσύνη κάνε το, καθόλου μη διστάσεις.

Θα ζήσεις τότε πράγματα, που δεν τα είχες νιώσει.
Σε νέους κόσμους θα χαθείς και σε παρθένα δάση.
Μα πάνω στο μεθύσι σου αυτό, το ατέλειωτο, το νέο,
ποτέ πως από Άλλονε δώρο ήταν μην ξεχάσεις.

Κι’ όταν οι μέρες φύγουνε, περάσουνε τα χρόνια
το τάλαντο σου το κρυφό, σαν σου ζητήσουν πίσω,
τι ειρωνεία θα’ τανε, απ’ τ’ άλογο μεθύσι
το άνθος που σου δώσανε, να είναι μαραμένο.

Στάχυς