Απελπισία - Στάχυς

Απελπισία

Έλεγε μια προτροπή ενός ανδρός αγίου:
“Ο άνθρωπος στο βίο του δειλός δεν πρέπει να’ ναι”
Σκέφτηκα αρκετά το νόημα των λόγων τούτων
κ’ αντίστροφα ως σήμερα το δρόμο μου επήρα.

Και είδα πράξεις καίριες, που είχα λησμονήσει
και αποφάσεις κρίσιμες, που με είχανε στοιχειώσει.
Λύπη ένιωσα μέσα στην καρδιά και σφίξιμο μεγάλο
και η απελπισιά μού άνοιξε αθόρυβα την πόρτα.

Ενέδωσα στον πειρασμό και διάβηκα τη θύρα
και την καρδιά μου έκλεισα σε κάθε τι ωραίο.
Αισθάνθηκα να πνίγομαι, εβούλιαζα στην άμμο
μα ο κόσμος που είχα μπει παράθυρα δεν είχε.

Η θλίψη μου μεγάλωσε και θόλωσε ο νούς
Με πόνο το “γιατί” ξεχύθηκε απ’ όλο μου το είναι
Σιγή επακολούθησε και φωνή ζεστή ηκούσθη:
“πιότερο συμφέρει να πονάς και να κοιτάς Εμένα”

Στάχυς