Αύριο Κυριακή, 12 Ιουλίου 2009,
συμπληρώνονται 15 χρόνια
από την οσιακή κοίμηση του
Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου.
Ο Γέροντας δεν έπαυσε να βοηθά τους ανθρώπους και μετά την κοίμηση του. Οι άνθρωποι καταφεύγουν στον Γέροντα και ζητούν τις πρεσβείες του, επειδή πιστεύουν στην αγιότητά του. Ο τάφος του έγινε πανορθόδοξο προσκύνημα. Έχει πολλή ευλογία και χάρι. Συγκεντρώνει τους πονεμένους και παρηγορεί τους θλιμμένους. Θεραπεύονται ασθενείς και γίνονται πολλά θαύματα. Και το Κελλάκι του στο Άγιον Όρος έγινε επίσης προσκύνημα. Καθημερινά περνούν επισκέπτες που είχαν γνωρίσει τον Γέροντα και ευεργετήθηκαν, για να τον ευχαριστήσουν ή άλλοι για να δουν που ζούσε. Τα θαυμαστά γεγονότα που κάνουν οι Άγιοι, εμφανίσεις και θεραπείες, τα βλέπουμε και στον Γέροντα και μετά την κοίμησή του. Ιδιαιτέρως θεραπεύει καρκινοπαθείς και δαιμονισμένους. Εμφανίζεται και σώζει πολλούς από τροχαία δυστυχήματα. Πολλοί ασθενείς τον είδαν μέσα στα Νοσοκομεία. Διάφορα προσωπικά του αντικείμενα θαυματουργούν και εκπέμπουν άρρητη ευωδία.
Ιερομόναχος Ισαάκ
Ένας από τους άγιους του σήμερα. Διαβάζω από το πεντάτομο έργο του και αναπαύεται η καρδιά μου. Κάτι γλυκαίνει μέσα μου. Ακούω κηρύγματα στην εκκλησία από σπουδαγμένους πτυχιούχους θεολογίας και δεν με αγγίζουν καθόλου. Ας έχω την ευχή του και εγώ και σεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαίρη
Τον π. Παΐσιο χαρακτήριζε και ή πασών των αρετών ανωτέρα, ή διάκρισης. Βοηθούσε την κάθε ψυχή να ανακάλυψη την κλίση της και την από Θεού κλίση της, για να εύρει την όντως ανάπαυση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉ αγάπη του αγκάλιαζε όλο τον κόσμο. Πολλούς ανθρώπους, και μάλιστα νέους, βοήθησε να ζήσουν την χριστιανική ζωή στον κόσμο και στην οικογενειακή ζωή.
Όταν συνομιλούσες με τον Γέροντα, είχες την αίσθηση ότι είσαι στην αγκαλιά του Θεού.
Θα πρέπει ακόμη να τονισθεί ότι ό π. Παΐσιος ήταν πολύ ευαίσθητος στα δογματικά ζητήματα.
Κάποτε μου έγραψε: «Τα δόγματα δεν μπαίνουν στην ΕΟΚ».
Ακολούθησε και στο σημείο αυτό την οδό όλων των Αγίων Πατέρων πού πίστευαν και ομολογούσαν ότι όχι μόνο ή αρετή αλλά και ή ορθοδοξία της πίστεως χρειάζεται για να σωθεί ό άνθρωπος.
Την αγία του ζωή επεσφράγισε με τον άγιο θάνατο του. Εδέχθη την οδυνηρή ασθένεια του ως δώρων Θεού και εχαίρετο με την σκέψη ότι και οι εν τω κοσμώ Χριστιανοί, πού κατατρύχονται από την ίδια ασθένεια, θα παρηγορούνται μαθαίνοντας ότι και οι μοναχοί πάσχουν από αυτήν. Είχε ξεπεράσει την φιλαυτία.
Δεν εστενοχωρείτο για την ιδική του ασθένεια, αλλά και επί κλίνης οδυνηρός ευρισκόμενος εσκέπτετο τους πάσχοντας συνανθρώπους του. Ακόμη και τις τελευταίες ήμερες της ζωής του ενδιεφέρετο για τα προβλήματα των ανθρώπων. Σε ευσεβές ανδρόγυνο πού τον επεσκέφθη λίγες ήμερες προ της κοιμήσεως του και πού είχε θυγατέρες ανύπανδρες, είπε: «Σας δίδω εντολή να ενδιαφερθείτε για την αποκατάσταση των θυγατέρων σας». Με την ευχή του ή εντολή και επιθυμία του εξεπληρώθη.
Αιωνία σου ή μνήμη σεβαστέ Γέροντα. Σε ευχαριστούμε για όσα μας προσέφερες, μας παρηγόρησες, στήριξες, νουθέτησες με τους λόγους σου και με την βιωτή σου. Ευχου να ακολουθούμε και εμείς τα ίχνη σου, καθώς και συ ακολούθησες πιστά τα ίχνη του Σωτήρος Χριστου.
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
Καθηγούμενος Ιεράς Κοινοβιακής Μονής
Όσιου Γρηγορίου Αγίου Όρους
Ένας από τους σύγχρονους γεροντάδες, από τους αγίους του καιρού μας - πιστεύουμε ότι είναι θέμα χρόνου η επίσημη διακήρυξη της αγιότητας του από την Εκκλησία - είναι ο Γέροντας Παΐσιος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιος όμως ήταν, θα μας το πει ο ίδιος σ' ένα αυτοβιογραφικό του σημείωμα: "Εγώ, ο αμαρτωλός Παΐσιος, Μοναχός Φιλοθείτης Αγιορείτης, ο κατά κόσμον Αρσένιος Εζνεπίδης, εγεννήθην εις την πατρίδαν του Μεγ. Βασιλείου Καισάρειαν της Καππαδοκίας τον Ιούλιον του 1924. Με φέρανε στην αγαπημένη μας Μητέρα Ελλάδαν 40 ημερών "προσφυγόπουλο". Εμεγάλωσα στην νυν ηρωϊκήν Πατρίδα μου Κόνιτσα (όπου τελείωσε λόγω φτώχειας μόνο το Δημοτικό κι έγινε μετά μαραγκός στο επάγγελμα). Υπηρέτησα τον επίγειον Βασιλέαν και μετά κατετάγην εθελοντής στο Αγγελικό Τάγμα των Μοναχών εις τον επουράνιον Βασιλέα Χριστόν. Από μικρός (βαπτιζόμενος από τον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη, τον εκ Φαράσων, ο οποίος του έδωσε το όνομα του για να αφήσει "καλόγερο στο πόδι του", όπως είπε) ποθούσα την μοναχικήν ζωήν "μάλλον Αγγελικήν" καθώς την ονομάζει ο Μέγας Βασίλειος και αφού απέδωσα «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι» επήγα εις το Άγιον Όρος, ίνα αποδώσω και "τα του Θεού τω Θεώ".
Το 1958 γίνεται δόκιμος μοναχός στην Ι. Μονή Εσφιγμένου, όπου το 1954 παίρνει ρασοευχή και το όνομα Αβέρκιος.
Επιστρέφει το 1956 στην Κόνιτσα λόγω προβλημάτων υγείας.
Γυρίζει πάλι στο Άγιον Όρος όπου στην Ι. Μονή Φιλόθεου πια, στις 3-3-1957 κείρεται μικρόσχημος μοναχός και παίρνει το όνομα Παΐσιος.
Το 1958 τον καλούν οι Κονιτσιώτες και έτσι ξαναπηγαίνει στην Κόνιτσα, στην Ι. Μονή Στομίου.
Από εκεί το 1962 αναχωρεί για την έρημο του Σινά, όπου γυρνούσε ξυπόλητος και γι' αυτό ονόμαζε τον εαυτό του "αλητάκι του Θεού". Προβλήματα υγείας όμως τον αναγκάζουν να επιστρέψει το 1964 στο Περιβόλι της Παναγίας.
Στο Άγιον Όρος έμεινε σε διαφορά κελιά με τελευταίο και πιο ονομαστό το Κουτλουμουσιανό κελί "Παναγιούδα" το επονομαζόμενο από τους προσκυνητές, λόγω της παραμονής του γέροντα εκεί, "21ο Αθωνικό Μοναστήρι". Σ' αυτό δεχόταν καθημερινά εκατοντάδες ανθρώπους στο περίφημο πια "υπαίθριο Αρχονταρίκι" του κελιού, το οποίο ήταν για όλους ανοιχτό.
Στο Άγιον Όρος επιδίδεται και στη συγγραφή ψυχωφελών βιβλίων που γνώρισαν αλλεπάλληλες εκδόσεις. Γράφει τα βιβλία: Ό Γέρων Χατζηγεώργης ο Αθωνίτης", "Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης", "Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα" και πολλές επιστολές που δημοσιεύθηκαν σ' ένα τόμο με τίτλο "Επιστολές".
Τα προβλήματα υγείας όμως συνεχίζονται και πολλαπλασιάζονται.
Το Φεβρουάριο του 1994 υποβάλλεται σε εγχείρηση στη Θεσσαλονίκη. Ο καρκίνος όμως, είναι σε πολλά σημεία του σώματος του.
Στις 12 Ιουλίου 1994 ο Γέροντας εκοιμήθη εν Κυρίω κι ετάφη δίπλα στο Ναό του Αγίου Αρσενίου, στο Ησυχαστήριο της Σουρωτής Θεσσαλονίκης, όπου οι μοναχές υπήρξαν πνευματικοπαίδια του.
Είθε η ευχή του να συνοδεύει όλους μας.