ΘάλασσαΚοιτάς κάτω
κι απλώνεται πλατύ το αιθέριο πλέγμα.
Φωσφορίζουσες κλωστές οι ζάρες
στραφταλίζουν στο χρυσό ήλιο.
Μια βελόνα μαγική
πλέκει σχέδια στο πλεκτό σου
Και κάθεσαι συ πάνω της.
Ανοιχτόχρωμες κηλίδες τα ρεύματα
μ’ αλάτι και ιώδιο οδηγούν τη ζωή
στον αφανή της καμπυλότητας προορισμό.
Για να ξεκλειδώσεις μυστικά
μην κοιτάξεις στον καθρέφτη της επιφάνειας.
Βούτηξε ντυμένος την αγάπη
και θα τα ξέρεις όλα.
ΙΡΙΣ
Ίρις, εξαιρετική η σκέψη στο τελευταίο τετράστιχο..
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχες οι εικόνες σε όλο το ποίημα..
ωραιο ποιημα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι η νέα σου ποιητική παρουσία μια ευχάριστη έκπληξη. Φιλοσοφημένη η τελευταία στροφή.
ΑπάντησηΔιαγραφήγ.χ.γ. που εί;
ΑπάντησηΔιαγραφήΊρις μου άρεσε…..
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαίρη
Καλογραμμένο, δίνει μηνύματα ελπίδας και προβληματισμού.
ΑπάντησηΔιαγραφή