† ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΦΑΣΣΟΣ
(26-11-1929 – 14-8-1996)
“Οι εκλεκτοί μου
ου κοπιάσουσιν εις κενόν,
ουδέ τεκνοποιήσουσιν
εις κατάραν,
ότι σπέρμα ευλογημένον
υπό Θεού εστί,
και τα έγκονα αυτών μετ’ αυτών”
(Ησαΐας ξε΄23)
Γεννήθηκε στην Αροανία Καλαβρύτων και μεγάλωσε στα μαρτυρικά Καλάβρυτα, όπου ο πατέρας του έπεσε θύμα της ναζιστικής θηριωδίας κατά το ολοκαύτωμα της 13ης Δεκεμβρίου 1943. Μετά τον πόλεμο η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Πάτρα, όπου ο Λύσανδρος -τότε - Φάσσος μετά την περάτωση των θεολογικών του σπουδών ανέπτυξε πολύμορφη και πλούσια δράση ως κατηχητής, ιεροκήρυκας και εκπαιδευτικός. Το έτος 1984 παραιτήθηκε από τη δημόσια εκπαίδευση για να υπηρετήσει την Εκκλησία από την υψηλή θέση της ιερωσύνης. Ο π. Χριστόδουλος Φάσσος ανεδείχθη άξιος της κλήσεώς του, κατά πάντα ανέγκλητος, τύπος και υπόδειγμα των πιστών “εν λόγω, εν αναστροφή, εν αγάπη, εν πίστει, εν αγνεία” (Α' Τιμοθ. δ', 12).
Υπήρξε άνθρωπος ασκήσεως και προσευχής, ταπεινοφροσύνης και αγάπης, πνευματικής ζωής και δραστηριότητος. Έφτασε σε μεγάλα ύψη αρετής και αγιότητος. Μετά την είσοδό του στον κλήρο υπήρξε ο απαράμιλλος λειτουργός που διατηρούσε το λειτουργικό τύπο στην αρχαία πιστότητά του χωρίς παρεκκλίσεις. Όσοι αναζητούσαν τη γνησιότητα και ένα άλλο πνεύμα στην εκκλησιαστική ζωή έτρεχαν όπου επληροφορούντο ότι θα λειτουργήσει. Ο λόγος του ήταν οικοδομητικός, μεστός από ευαγγελικά μηνύματα και θεολογική εγκυρότητα. Αλλά και σε κάτι άλλο υπήρξε υπόδειγμα ιερέως και ευαγγελικού ανδρός· ότι δεν έπιασε στα χέρια του χρηματικό αντιδώρημα για τη μνημόνευση νεκρών και ζώντων ή την τέλεση ιεροπραξιών. Συγγραφεύς δόκιμος έργων πρακτικής Θεολογίας, άφησε πίσω του κείμενα, τα οποία χαρακτηρίζει η αγιογραφική εμβρίθεια, η πρωτοτυπία στην εκλογή του θέματος, η πληρότητα στη διαπραγμάτευσή του, η γλαφυρότητα του ύφους, ο επαγωγικός και ψυχωφελής λόγος. Μέχρι της τελευταίας στιγμής της επίγειας ζωής του εξομολογούσε ασταμάτητα και συνέχιζε να γράφει ακλόνητος στο υψηλό χρέος του και ακούραστος, παρά το ότι η επιδείνωση της υγείας του ήταν εμφανής προεξαγγέλλουσα το επερχόμενο τέλος την 10 νυκτερινή της 14 Αυγούστου 1996.
Υπήρξε άνθρωπος ασκήσεως και προσευχής, ταπεινοφροσύνης και αγάπης, πνευματικής ζωής και δραστηριότητος. Έφτασε σε μεγάλα ύψη αρετής και αγιότητος. Μετά την είσοδό του στον κλήρο υπήρξε ο απαράμιλλος λειτουργός που διατηρούσε το λειτουργικό τύπο στην αρχαία πιστότητά του χωρίς παρεκκλίσεις. Όσοι αναζητούσαν τη γνησιότητα και ένα άλλο πνεύμα στην εκκλησιαστική ζωή έτρεχαν όπου επληροφορούντο ότι θα λειτουργήσει. Ο λόγος του ήταν οικοδομητικός, μεστός από ευαγγελικά μηνύματα και θεολογική εγκυρότητα. Αλλά και σε κάτι άλλο υπήρξε υπόδειγμα ιερέως και ευαγγελικού ανδρός· ότι δεν έπιασε στα χέρια του χρηματικό αντιδώρημα για τη μνημόνευση νεκρών και ζώντων ή την τέλεση ιεροπραξιών. Συγγραφεύς δόκιμος έργων πρακτικής Θεολογίας, άφησε πίσω του κείμενα, τα οποία χαρακτηρίζει η αγιογραφική εμβρίθεια, η πρωτοτυπία στην εκλογή του θέματος, η πληρότητα στη διαπραγμάτευσή του, η γλαφυρότητα του ύφους, ο επαγωγικός και ψυχωφελής λόγος. Μέχρι της τελευταίας στιγμής της επίγειας ζωής του εξομολογούσε ασταμάτητα και συνέχιζε να γράφει ακλόνητος στο υψηλό χρέος του και ακούραστος, παρά το ότι η επιδείνωση της υγείας του ήταν εμφανής προεξαγγέλλουσα το επερχόμενο τέλος την 10 νυκτερινή της 14 Αυγούστου 1996.
Γέροντα την ευλογία και τις προσευχές σου ζητώ.
Αναστάσιος Κωστόπουλος
Αναστάσιος Κωστόπουλος
Αναστάσιε να έχεις την ευχή του παπούλι. Τον αγαπούσες και σε αγαπούσε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο κρεβάτι του πόνου καταβεβλημένος και όμως μας βοηθούσε πνευματικά με την εξομολόγηση και τις πατρικές συμβουλές του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαναγιώτης
Αγαπητέ Αναστάσιε ο μακάριος π. Χριστόδουλος αγάπησε την Παναγία μας. Και Αυτή διάλεξε την μέρα που θα τον έπαιρνε κοντά Της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποιος θα έπρεπε να συγκεντρώσει ψήγματα-ανέκδοτα από την ζωή του. θέλω να καταθέσω κάποιο εδώ. Έζησε ζωή ασκητική. Δεν απέκτησε περιουσιακό στοιχείο διότι όλα τα πρόσφερε στην Εκκλησία. Όταν ο π. Βασίλειος Γοντικάκης ανηφόρισε για την Μονή Σταυρονικήτα ο Λύσανδρος (π. Χριστόδουλος) Φάσσος του έδωσε κάτι λύρες χρυσές που είχε για την ανακαίνιση-αναστήλωση της Μονής. Πολλά έχουν φτάσει στα αυτιά μου για την αγία ζωή του. Όμως και εσύ αγαπητέ μου Αναστάσιε γνωρίζεις πολλά, υπήρξες στο άμεσο περιβάλλον του, εκ των μαθητών του και εκδότης των υπέροχων βιβλίων του. συγκεντρώστε υλικό πιστεύω πως κάποτε…. θα χρειαστεί.