Κορυφές - Αλεξανδρεύς

Κορυφές

Η κορυφή η δική μου είναι εδώ πέρα.
Μια πέτρα, που η άκρη της
σ’ ένα γκρεμό δυο μέτρα -όλο κι όλο- φτάνει
Δίπλα μου βιαστικοί με προσπερνούνε άλλοι∙
βιάζονται στις πραγματικές τις κορυφές να φτάσουν
-δύο χιλιάδες μέτρα και πιο πάνω-.
Με κάλεσαν να πορευτώ μαζί τους,
μα ο φόβος μου δεσε την ψυχή πρώτα, μετά τα πόδια.
Κι έμεινα εδώ σ’ αυτή την ψεύτικη, ισοπεδωτική κορυφή μου.

Τώρα παλεύω∙ ήταν δίκιο που έμεινα ή λάθος;
Θα ‘ταν εγωισμός ή τόλμη τα ψηλά ν’ αναζητήσω;
Κι αυτή η φρόνηση μην ήτανε δειλία;
Πρέπει να χαίρομαι για την κορφή μου ή να με χλευάζω;

Τούτη η πάλη πιο πολύ κι απ’ τη μεγάλη ανάβαση κουράζει…

Αλεξανδρεύς