Απαξιώσαμε την Ιστορία μας. Χάσαμε το φιλότιμό μας. Εξαφανίσθηκε η ευγένειά μας. Σκυλεύθηκε στα “παράθυρα” η αξιοπρέπειά μας. Πετροβολήθηκε η Πίστη μας. Πετάχτηκαν στους δρόμους τα ιερά μας. Στα μοναστήρια μας, η εκκλησιολογική επιδίωξη κορυφώνεται στην επισκοπο-κατηγορία.Στην πολιτική μας, η Πίστη εξαντλείται στις δηλώσεις του πλατύσκαλου στο Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών, κατά την Κυριακή της Ορθοδοξίας.
Στα σχολεία μας καλλιεργείται η απόρριψη της ζωής, πριν ανθίσει.
Στα εκκλησιαστικά σχολεία επωάζονται ιεροκατήγοροι, πριν χειροτονηθούν.
Στη Βουλή, νομοθετούνται όσα είναι ευχάριστα κι όχι χρήσιμα για τους ψηφοφόρους. Η Κοινωνία μεγαλώνει όχλο κι όχι πολίτες.
Τα ήθη χαράσονται από τους τραγουδιστές και τους ηθοποιούς που θεωρούνται οι “πνευματικοί” άνθρωποι της Χώρας. Οι δημοσιογράφοι εκβιάζουν τις συνειδήσεις και σπιλώνουν τους οικονομικά φειδωλούς.
Οι "αθάνατοι" της Ακαδημίας Αθηνών, πέθαναν, αλλά επειδή είναι γέροι δεν τους το λένε για να μη στενοχωρηθούν. Οι Πανεπιστημιακοί δάσκαλοι πουλήθηκαν στα παζάρια της “εδρας” και στις φατρίες των ισχυρών συναδέλφων τους.
Εθνική πολιτική δεν υπάρχει για κανένα ζήτημα, αλλά και μόνη η χρήση του επιθέτου “εθνικός” αποτελεί μομφή.
Τα Προγράμματα των Κομμάτων είναι παντελώς άγνωστα στους πολίτες που διδάσκονται να ψηφίζουν συναισθηματικά.
Η υγεία, στα χέρια μεγαλογιατρών και ιατροφαρμακευτικών εταιρειών, γίνεται πολύ ακριβή υπόθεση και απλησίαστη για το λαό. Η ιδιωτική εκπαίδευση, η μόνη καταξιωμένη, αποτελεί προνόμιο των ελαχίστων.
Οι Τράπεζες εκμαυλίζουν το λαό με δάνεια. Το Κράτος κλέβει τους πολίτες του και εκείνοι το ανταγωνίζονται επάξια στο ίδιο σπόρ, το οποίο μάλιστα θεωρείται “ευφυία”.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι για να δουλέψουν απαιτούν bonus, ενω ο μισθός τους είναι πάντοτε ελάχιστος. (Λίγο πριν την πτώση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, στο ανάκτορο του Yildiz στην Πόλη αναρτήθηκε η εξής μαρμάρινη πινακίδα: "Το ταμείο του Πατισάχ είναι θάλασσα κι όποιος δεν πίνει απ' αυτό είναι χοίρος".)
Καιρός ν’ αρχίσουν οι ζαλόγγιοι χοροί. Οι στιχουργοί ας γράψουν θρηνητικά τραγούδια, ξόδια για χαμένες ευκαιρίες, υπολήψεις, εκκλησίες και πατρίδες.
+Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος
Πικρές αλήθειες από έναν Επίσκοπο της Εκκλησίας. Πρώτη φορά διαβάζω ένα τέτοιο κείμενο γραμμένο από Μητροπολίτη. Χαίρομαι γιατί ψυχογραφεί την εποχή μας όπως πρέπει. Το θέμα βέβαια είναι τι κάνουμε εμείς για να αλλάξει αυτή η ελώδης κατάσταση. Χρειάζεται ΤΩΡΑ η επανάσταση της αγάπης υπό το Λόγο του Ευαγγελίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεκάθαρος στα λόγια του. Αντικειμενικός στην κριτική του. Θα περίμενα όμως και κάποια πρόταση για εκτόνωση και διόρθωση από την κατάντια αυτή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε λέξη πέρα για πέρα αληθινή!!!Αναρωτιέται κανείς σε τί άθλιο κόσμο ζούμε...Αλλά δυστυχώς εμείς τον κάναμε έτσι, γιατί υιοθετήσαμε ότι άσχημο βλέπαμε, ο,τι ξενικό που δεν ταίριαζε με την ελληνική κουλτούρα, την παράδοσή μας, μόνο και μόνο για να μήν μας πούν ετεροχρονιστές.Ας σταθεί ο καθένας στην θέση του σωστός, ας είναι αυστηρός με τον εαυτό του, ας μην συμβιβάζεται με μετριότητες και τότε...θα υπάρξει ελπίδα....
ΑπάντησηΔιαγραφήχ.π