Η δοθείσα “κατεύθυνση” της Ιεραρχίας
για τον εν εξελίξει Θεολογικό Διάλογο στην Κύπρο
(Μία πρώτη προσέγγιση)
για τον εν εξελίξει Θεολογικό Διάλογο στην Κύπρο
(Μία πρώτη προσέγγιση)
Στη συνεδρίαση της 15-16.10.09 της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας, που ασχολήθηκε με το θέμα της “Ομολογίας Πίστεως κατά του Οικουμενισμού” και των Διαχριστιανικών Διαλόγων, η Ιεραρχία απεφάνθη Συνοδικώς και έδωσε συγκεκριμένη “κατεύθυνση” στους εκπροσώπους της Εκκλησίας της Ελλάδος για το Θεολογικό Διάλογο, που διεξάγεται αυτές τις ημέρες στην Κύπρο. Αναφέρει η παράγρ. 5 του ανακοινωθέντος : “Σχετικά με το κείμενο που θα αναφέρεται στο πρωτείο του πάπα της Ρώμης κατά την πρώτη χιλιετία, το οποίο θα καταρτισθή στην Κύπρο τις προσεχείς ημέρες, δόθηκε κατεύθυνση στους εκπρόσωπους της Εκκλησίας μας να υποστηρίξουν, ώστε να εγγραφεί στο τελικό κείμενο η κανονική θέση του πρωτείου του πάπα Ρώμης κατά την πρώτη χιλιετία σε σχέση προς τις Οικουμενικές Συνόδους και σε αναφορά προς τον 3ον Κανόνα της Β΄ Οικουμενικής Συνόδου και τον 28ο Κανόνα της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου”.Η Ιεραρχία με την ομόφωνη απόφασή Της απάντησε στα αιτήματα της επιστολής των Κληρικών (8.10.09) και ιδιαιτέρως του Καθηγητού της Δογματικής κ. Τσελεγγίδη που είχε ζητήσει : “α) Να γνωστοποιηθεί το θέμα (του Διαλόγου) στους σεπτούς Ιεράρχες μας. β) Να τεθεί το θέμα στην Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, προκειμένου να συζητηθεί με βάση τον υπάρχοντα σχεδιασμό (προσχέδιο) της Επιτροπής, να τοποθετηθεί η Ιεραρχία και να εκδώσει τη Συνοδική της πρόταση. Και τέλος γ) ο εκπρόσωπος της Ελλαδικής Εκκλησίας να μεταφέρει στην Κύπρο τη Συνοδική της τοποθέτηση, και εντός των ορίων της να κινηθεί και ο ίδιος” !Τίθεται όμως ένα εύλογο ερώτημα : Μήπως είναι περιττή η “κατεύθυνση” αυτή και η αναφορά στις Οικουμενικές Συνόδους και μάλιστα σε συγκεκριμένους κανόνες ; διότι τι άλλο θα έκαναν οι αντιπροσωπείες των Ορθοδόξων Εκκλησιών από το να προσέφευγαν στη διδασκαλία των Οικουμενικών Συνόδων για να διαπιστωθεί η πίστη της Εκκλησίας της α΄ χιλιετίας ; Αυτό είναι αυτονόητο . γιατί χρειάστηκε αυτή η ιδιαίτερη αναφορά στις Οικουμ. Συνόδους ; δεν είναι προδήλως “ως εκ περισσού” ;Ασφαλώς όχι ! Έχει σοβαρότατο λόγο η Ιεραρχία που επισημαίνει τα αυτονόητα ! Εάν μάλιστα γίνει σεβαστή και εφαρμοστεί η δοθείσα “κατεύθυνση” στον εν εξελίξει διάλογο στην Πάφο-Κύπρο είναι προφανές ότι η εξέλιξη του Θεολογικού Διαλόγου θα είναι τελείως διαφορετική, διότι θα ανατραπούν συνολικά οι μεθοδεύσεις του Βατικανού και τινών άλλων … Ίσως αυτό φοβούνταν κάποιοι και ήθελαν τις Συνόδους των Ορθοδόξων Εκκλησιών να μην ασχολούνται με την ουσία του διαλόγου !
Ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι :
Στην Κύπρο (16-23.10.09) τίθεται προς συζήτηση και έγκριση κείμενο που συνέταξε η Συντονιστική Επιτροπή του Διαλόγου με τίτλο “Ο ρόλος του επισκόπου Ρώμης στην κοινωνία των Εκκλησιών κατά την πρώτη χιλιετία” (Αγ. Νικόλαος Κρήτης 2008 – στο εξής : Προσχέδιο).
Στα συμπεράσματα του το Προσχέδιο καταλήγει ότι στην Εκκλησία της α΄ χιλιετίας (δηλ. προ του Σχίσματος) δεν υπήρχε ενιαία αντιμετώπιση της διδασκαλίας για το Παπικό Πρωτείο στην Ανατολή και στη Δύση, αλλά πιστεύαμε ο καθένας ό,τι νομίζαμε ως σωστό και παρ’ όλα αυτά είμαστε ενωμένοι (παραγρ. 15, 22, 32) !
Στο υπό έγκριση, λοιπόν, Προσχέδιο προτείνεται ακόμα και στα σοβαρά θέματα πίστεως “η αρχή της ποικιλίας εν τη ενότητι” να λειτουργήσει ως μοντέλο και “ως πρότυπο για την αποκατάσταση της πλήρους κοινωνίας” (παράγρ. 32) !
Δηλαδή, εκτός από ένα minimum συμφωνίας, η κάθε Εκκλησία να πιστεύει ακόμα και σε δογματικά θέματα ό,τι νομίζει ως σωστό και εν τούτοις να είμαστε ενωμένοι ! Είναι προφανές ότι δεν έχουμε ενότητα “εν τη αληθεία”, αλλά υποταγή της αλήθειας σε μια εξωτερική, επίπλαστη ενότητα !
Α. Φυσικά η επιχειρηματολογία του Προσχεδίου προσαρμόζεται σε αυτό το στόχο :
1. Αναφέρεται κατ’ επανάληψιν το Προσχέδιο σε “Πέτρειο παράδοση, Πετρίνειο καταγωγή, Πετρίνειο ιδέα, Πετρίνειο λειτούργημα, Πέτρειο διαδοχή” (παρ. 13, 16, 17, 18), για να θεμελιώσει την Παπική θεώρηση του Πρωτείου. Για το σκοπό αυτό μνημονεύει απόφαση Τοπικής Συνόδου στη Ρώμη (οι αποφάσεις της οποίας έχουν ακυρωθεί από Οικουμ. Συνόδους), τις απόψεις 3-4 Παπών και τις πλαστές (!) Ψευδο-Κωνσταντίνειες Διατάξεις ! Με αυτήν την επιχειρηματολογία προσπαθεί το Προσχέδιο να αποδείξει ότι, όχι απλώς κάποια πρόσωπα, αλλά εν συνόλω η Δυτική Εκκλησία της πρώτης χιλιετίας δεχόταν το δόγμα περί Παπικού Πρωτείου και αντίστοιχα η αντίληψη αυτή ήταν ανεκτή από την Ανατολική Εκκλησία !
2. Για να οδηγηθούμε σε αυτό το συμπέρασμα, το βάρος της διαπίστωσης της πίστεως της Εκκλησίας κατά την α΄ χιλιετία δε δίδεται στις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων. Επίσης δεν προσεγγίζεται με την πρέπουσα βαρύτητα η σχετική περί δικαιοδοσιών και Πρεσβείων των Θρόνων διδασκαλία των Οικουμενικών Συνόδων. Αποσιωπάτε στο Προσχέδιο ότι οι Οικουμενικές Σύνοδοι σε θέματα που έχουν αποφανθεί, αυτές και μόνο αυτές ήταν και είναι το κριτήριο της αληθούς εκκλησιαστικής διδασκαλίας. Αυτές και μόνο αυτές εξέφραζαν την ενιαία εκκλησιαστική συνείδηση της Μίας Εκκλησίας σε Ανατολή και Δύση και ασφαλώς ήσαν αποδεκτές από ολόκληρη την Εκκλησία, την Ανατολική και Δυτική κατά την α΄ χιλιετία. Οι αναφορές στη διδασκαλία των Οικουμενικών Συνόδων στο Προσχέδιο είναι πολύ λίγες και το σημαντικότερο, ιδιαίτερα υποβαθμισμένες. Εξισώνονται οι αποφάσεις τους με τις προσωπικές γνώμες διαφόρων Παπών ή εκκλησιαστικών συγγραφέων, οι οποίες ουδέποτε έγιναν αποδεκτές στην Εκκλησία της α΄ χιλιετίας ! Στο Προσχέδιο υποτιμάται συστηματικά το οικουμενικό κύρος των Οικουμενικών Συνόδων και παρουσιάζονται εμμέσως πλην σαφώς ότι απηχούν τις απόψεις και εκφράζουν μόνο την Ανατολή και όχι τη Δύση.
3. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο υποβιβασμός της Β΄ Οικουμενικής Συνόδου στην παράγρ. 16 του Προσχεδίου. Δεν χαρακτηρίζεται ως “Οικουμενική”, αλλά ως “Σύνοδος της Κωνσταντινουπόλεως το 381”, η οποία αντιδιαστέλλεται με “Σύνοδο συγκληθείσα στη Ρώμη το 382 υπό την προεδρεία του Πάπα Δαμασίου” ! Στο Προσχέδιο οι αποφάσεις των δύο Συνόδων παρουσιάζονται ως της αυτής τυπικής και κανονικής ισχύος : η μεν Σύνοδος της Κωνσταντινουπόλεως αφορά μόνο στην Ανατολή, η δε της Ρώμης αφορά αποκλειστικά στη Δύση ! Το γεγονός ότι η μεν πρώτη είναι αποδεκτή από όλη την Εκκλησία ως Οικουμενική, η δε δεύτερη ως Τοπική (της οποίας οι αποφάσεις έχουν πλήρως αναιρεθεί από Οικουμενικές Συνόδους) δεν φαίνεται να βαρύνει στην εξαγωγή των συμπερασμάτων του Προσχεδίου.
4. Ασφαλώς δεν είναι της παρούσης, ούτε έχω τη δυνατότητα σχολιασμού όλου του Προσχεδίου. Αξίζει όμως να επισημανθεί ότι αποσιωπάται εντελώς στο Προσχέδιο η απόφαση της Στ΄ Οικουμενικής Συνόδου η οποία καταδίκασε ως αιρετικό τον Πάπα Ονώριο ! Όταν λοιπόν οι σαφείς αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων ούτε καν μνημονεύονται, ή αντιμετωπίζονται ως της αυτής ισχύος με τις απόψεις κάποιων Παπών ή και των πλαστών Ψευδο-Κωνσταντίνειων Διατάξεων πολύ εύκολα καταλήγει στα συμπεράσματα που θέλει η Παπική Εκκλησιολογία ! Τελικά μήπως το Προσχέδιο αυτό συντάχθηκε μονομερώς από παπική γραφίδα ;
Β. Η “κατεύθυνση” της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.
1. Μετά τα ανωτέρω είναι απολύτως σαφές πόσο δίκαιο είχαν όσοι ζητούσαν να αποφανθεί η Ιεραρχία επί του συγκεκριμένου Προσχεδίου και να μην αρκεστεί στην απλή σύμφωνη γνώμη των Προκαθημένων για το γενικό θέμα του Διαλόγου ! Η απόφαση της Ιεραρχίας να δώσει συγκεκριμένη “κατεύθυνση” δεν ήταν καθόλου περιττή, αλλά πολύ αναγκαία για την σωστή πορεία του Διαλόγου !
2. Επίσης, δικαιώνεται πλήρως η συγκεκριμένη Συνοδική “κατεύθυνση” που δόθηκε στους εκπροσώπους της Εκκλησίας της Ελλάδος : “να εγγραφεί στο τελικό κείμενο η κανονική θέση του πρωτείου του πάπα Ρώμης κατά την πρώτη χιλιετία σε σχέση προς τις Οικουμενικές Συνόδους και σε αναφορά προς τον 3ον Κανόνα της Β΄ Οικουμενικής Συνόδου και τον 28ο Κανόνα της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου”.3. Για την Ιεραρχία μας, στα μείζονα θέματα πίστεως και εκκλησιαστικής τάξεως αυθεντικό κριτήριο είναι μόνο οι αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων και όχι οι όποιες προσωπικές απόψεις που αντιτίθενται στη Συνοδικώς εκφρασθείσα εκκλησιαστική συνείδηση. Τυχόν διαφορετικές αντιλήψεις μεμονωμένων προσώπων, ακόμα και Παπών ή εκκλησιαστικών συγγραφέων, δε δεσμεύουν την Εκκλησία και δεν καθορίζουν τα δόγματά Της. Η Ιεραρχία λοιπόν θέτει τις σωστές εκκλησιολογικές βάσεις για την οικοδόμηση του Θεολογικού Διαλόγου στην Κύπρο.
4. Η αναφορά μάλιστα στους δύο συγκεκριμένους κανόνες είναι καθοριστική : Ο 3ος κανόνας της Β΄ Οικ. Συνόδου και ιδιαιτέρως ο 28ος της Δ΄ Οικουμενικής ξεκαθαρίζουν απολύτως τα θέματα των πρεσβείων τιμής και κυρίως το λόγο για τον οποίο δόθηκαν στην Πρεσβυτέρα αρχικά και μετά στη Νέα Ρώμη τα πρεσβεία τιμής ! Η Εκκλησία της α΄ χιλιετίας απεφάνθη εν Οικουμενική Συνόδω με απόλυτη σαφήνεια : “και γαρ τω θρόνω της Πρεσβυτέρας Ρώμης διά το βασιλεύειν την πόλιν εκείνην, οι Πατέρες εικότως παρέδωσαν τα πρεσβεία . και τω αυτώ σκοπώ κινούμενοι οι εκατόν πεντήκοντα Θεοφιλέστατοι Επίσκοποι, τα ίσα πρεσβεία απένειμαν τω της νέας Ρώμης αγιωτάτω θρόνω, ευλόγως κρίναντες, την βασιλεία και συγκλήτω τιμηθείσαν πόλιν, και των ίσων απολαύουσαν πρεσβείων τη πρεσβυτέρα Βασιλίδι Ρώμη, και εν τοις εκκλησιατικοίς ως εκείνην μεγαλύνεσθαι πράγμασι, δευτέραν μετ’ εκείνην υπάρχουσα”.
5. Πουθενά δεν υπονοείται για την πίστη της Εκκλησίας “Πέτρειος παράδοση”, ή “Πετρίνειος καταγωγή”, ή “Πετρίνειος ιδέα”, ή Πετρίνειος λειτούργημα”, ή “Πέτρειος διαδοχή”. Πουθενά δεν υπονοείται Πρωτείο δικαιοδοσίας εφ’ όλης της Εκκλησίας. Οι γνώμες των εκκλησιαστικών συγγραφέων ή και των Πατέρων ακόμα, δεν μπορούν να υπερισχύσουν ή να τεθούν παράλληλα όταν διαφοροποιούνται από τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων.
6. Συνεπώς κατά την Ιεραρχία μας ο Διάλογος οφείλει να θεμελιώσει τα πορίσματά του στην πραγματική διδασκαλία της α΄ χιλιετίας της Μίας και Αδιαίρετης Εκκλησίας, όπως αυτή έχει καταγραφεί αψευδώς στις αποφάσεις και τους κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων Της και όχι στις απόψεις κάποιων μεμονωμένων προσώπων, όποια θέση και αν είχαν αυτά.Τέλος, είναι βέβαια προφανές ότι εάν γίνει σεβαστή η απόφαση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος και αξιοποιηθεί η δοθείσα “κατεύθυνση” (παρ. 5) στον εν εξελίξει διάλογο στην Πάφο-Κύπρο, θα ανατραπούν πλήρως τα προκαθορισμένα συμπεράσματα του προσχεδίου (παράγρ. 15, 22, 32) και προπαντός η “αρχή της ποικιλίας εν τη ενότητι” που κάποιοι θέλουν να επιβάλλουν ως μοντέλο και “ως πρότυπο για την αποκατάσταση της πλήρους κοινωνίας” (παραγρ. 32) ! Παράλληλα με τα συμπεράσματα ανατρέπονται και συνολικά οι μεθοδεύσεις του Βατικανού και τινών άλλων … τουλάχιστον σε αυτή τη φάση του Διαλόγου. 'Iδωμεν …
Α. Φυσικά η επιχειρηματολογία του Προσχεδίου προσαρμόζεται σε αυτό το στόχο :
1. Αναφέρεται κατ’ επανάληψιν το Προσχέδιο σε “Πέτρειο παράδοση, Πετρίνειο καταγωγή, Πετρίνειο ιδέα, Πετρίνειο λειτούργημα, Πέτρειο διαδοχή” (παρ. 13, 16, 17, 18), για να θεμελιώσει την Παπική θεώρηση του Πρωτείου. Για το σκοπό αυτό μνημονεύει απόφαση Τοπικής Συνόδου στη Ρώμη (οι αποφάσεις της οποίας έχουν ακυρωθεί από Οικουμ. Συνόδους), τις απόψεις 3-4 Παπών και τις πλαστές (!) Ψευδο-Κωνσταντίνειες Διατάξεις ! Με αυτήν την επιχειρηματολογία προσπαθεί το Προσχέδιο να αποδείξει ότι, όχι απλώς κάποια πρόσωπα, αλλά εν συνόλω η Δυτική Εκκλησία της πρώτης χιλιετίας δεχόταν το δόγμα περί Παπικού Πρωτείου και αντίστοιχα η αντίληψη αυτή ήταν ανεκτή από την Ανατολική Εκκλησία !
2. Για να οδηγηθούμε σε αυτό το συμπέρασμα, το βάρος της διαπίστωσης της πίστεως της Εκκλησίας κατά την α΄ χιλιετία δε δίδεται στις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων. Επίσης δεν προσεγγίζεται με την πρέπουσα βαρύτητα η σχετική περί δικαιοδοσιών και Πρεσβείων των Θρόνων διδασκαλία των Οικουμενικών Συνόδων. Αποσιωπάτε στο Προσχέδιο ότι οι Οικουμενικές Σύνοδοι σε θέματα που έχουν αποφανθεί, αυτές και μόνο αυτές ήταν και είναι το κριτήριο της αληθούς εκκλησιαστικής διδασκαλίας. Αυτές και μόνο αυτές εξέφραζαν την ενιαία εκκλησιαστική συνείδηση της Μίας Εκκλησίας σε Ανατολή και Δύση και ασφαλώς ήσαν αποδεκτές από ολόκληρη την Εκκλησία, την Ανατολική και Δυτική κατά την α΄ χιλιετία. Οι αναφορές στη διδασκαλία των Οικουμενικών Συνόδων στο Προσχέδιο είναι πολύ λίγες και το σημαντικότερο, ιδιαίτερα υποβαθμισμένες. Εξισώνονται οι αποφάσεις τους με τις προσωπικές γνώμες διαφόρων Παπών ή εκκλησιαστικών συγγραφέων, οι οποίες ουδέποτε έγιναν αποδεκτές στην Εκκλησία της α΄ χιλιετίας ! Στο Προσχέδιο υποτιμάται συστηματικά το οικουμενικό κύρος των Οικουμενικών Συνόδων και παρουσιάζονται εμμέσως πλην σαφώς ότι απηχούν τις απόψεις και εκφράζουν μόνο την Ανατολή και όχι τη Δύση.
3. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο υποβιβασμός της Β΄ Οικουμενικής Συνόδου στην παράγρ. 16 του Προσχεδίου. Δεν χαρακτηρίζεται ως “Οικουμενική”, αλλά ως “Σύνοδος της Κωνσταντινουπόλεως το 381”, η οποία αντιδιαστέλλεται με “Σύνοδο συγκληθείσα στη Ρώμη το 382 υπό την προεδρεία του Πάπα Δαμασίου” ! Στο Προσχέδιο οι αποφάσεις των δύο Συνόδων παρουσιάζονται ως της αυτής τυπικής και κανονικής ισχύος : η μεν Σύνοδος της Κωνσταντινουπόλεως αφορά μόνο στην Ανατολή, η δε της Ρώμης αφορά αποκλειστικά στη Δύση ! Το γεγονός ότι η μεν πρώτη είναι αποδεκτή από όλη την Εκκλησία ως Οικουμενική, η δε δεύτερη ως Τοπική (της οποίας οι αποφάσεις έχουν πλήρως αναιρεθεί από Οικουμενικές Συνόδους) δεν φαίνεται να βαρύνει στην εξαγωγή των συμπερασμάτων του Προσχεδίου.
4. Ασφαλώς δεν είναι της παρούσης, ούτε έχω τη δυνατότητα σχολιασμού όλου του Προσχεδίου. Αξίζει όμως να επισημανθεί ότι αποσιωπάται εντελώς στο Προσχέδιο η απόφαση της Στ΄ Οικουμενικής Συνόδου η οποία καταδίκασε ως αιρετικό τον Πάπα Ονώριο ! Όταν λοιπόν οι σαφείς αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων ούτε καν μνημονεύονται, ή αντιμετωπίζονται ως της αυτής ισχύος με τις απόψεις κάποιων Παπών ή και των πλαστών Ψευδο-Κωνσταντίνειων Διατάξεων πολύ εύκολα καταλήγει στα συμπεράσματα που θέλει η Παπική Εκκλησιολογία ! Τελικά μήπως το Προσχέδιο αυτό συντάχθηκε μονομερώς από παπική γραφίδα ;
Β. Η “κατεύθυνση” της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.
1. Μετά τα ανωτέρω είναι απολύτως σαφές πόσο δίκαιο είχαν όσοι ζητούσαν να αποφανθεί η Ιεραρχία επί του συγκεκριμένου Προσχεδίου και να μην αρκεστεί στην απλή σύμφωνη γνώμη των Προκαθημένων για το γενικό θέμα του Διαλόγου ! Η απόφαση της Ιεραρχίας να δώσει συγκεκριμένη “κατεύθυνση” δεν ήταν καθόλου περιττή, αλλά πολύ αναγκαία για την σωστή πορεία του Διαλόγου !
2. Επίσης, δικαιώνεται πλήρως η συγκεκριμένη Συνοδική “κατεύθυνση” που δόθηκε στους εκπροσώπους της Εκκλησίας της Ελλάδος : “να εγγραφεί στο τελικό κείμενο η κανονική θέση του πρωτείου του πάπα Ρώμης κατά την πρώτη χιλιετία σε σχέση προς τις Οικουμενικές Συνόδους και σε αναφορά προς τον 3ον Κανόνα της Β΄ Οικουμενικής Συνόδου και τον 28ο Κανόνα της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου”.3. Για την Ιεραρχία μας, στα μείζονα θέματα πίστεως και εκκλησιαστικής τάξεως αυθεντικό κριτήριο είναι μόνο οι αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων και όχι οι όποιες προσωπικές απόψεις που αντιτίθενται στη Συνοδικώς εκφρασθείσα εκκλησιαστική συνείδηση. Τυχόν διαφορετικές αντιλήψεις μεμονωμένων προσώπων, ακόμα και Παπών ή εκκλησιαστικών συγγραφέων, δε δεσμεύουν την Εκκλησία και δεν καθορίζουν τα δόγματά Της. Η Ιεραρχία λοιπόν θέτει τις σωστές εκκλησιολογικές βάσεις για την οικοδόμηση του Θεολογικού Διαλόγου στην Κύπρο.
4. Η αναφορά μάλιστα στους δύο συγκεκριμένους κανόνες είναι καθοριστική : Ο 3ος κανόνας της Β΄ Οικ. Συνόδου και ιδιαιτέρως ο 28ος της Δ΄ Οικουμενικής ξεκαθαρίζουν απολύτως τα θέματα των πρεσβείων τιμής και κυρίως το λόγο για τον οποίο δόθηκαν στην Πρεσβυτέρα αρχικά και μετά στη Νέα Ρώμη τα πρεσβεία τιμής ! Η Εκκλησία της α΄ χιλιετίας απεφάνθη εν Οικουμενική Συνόδω με απόλυτη σαφήνεια : “και γαρ τω θρόνω της Πρεσβυτέρας Ρώμης διά το βασιλεύειν την πόλιν εκείνην, οι Πατέρες εικότως παρέδωσαν τα πρεσβεία . και τω αυτώ σκοπώ κινούμενοι οι εκατόν πεντήκοντα Θεοφιλέστατοι Επίσκοποι, τα ίσα πρεσβεία απένειμαν τω της νέας Ρώμης αγιωτάτω θρόνω, ευλόγως κρίναντες, την βασιλεία και συγκλήτω τιμηθείσαν πόλιν, και των ίσων απολαύουσαν πρεσβείων τη πρεσβυτέρα Βασιλίδι Ρώμη, και εν τοις εκκλησιατικοίς ως εκείνην μεγαλύνεσθαι πράγμασι, δευτέραν μετ’ εκείνην υπάρχουσα”.
5. Πουθενά δεν υπονοείται για την πίστη της Εκκλησίας “Πέτρειος παράδοση”, ή “Πετρίνειος καταγωγή”, ή “Πετρίνειος ιδέα”, ή Πετρίνειος λειτούργημα”, ή “Πέτρειος διαδοχή”. Πουθενά δεν υπονοείται Πρωτείο δικαιοδοσίας εφ’ όλης της Εκκλησίας. Οι γνώμες των εκκλησιαστικών συγγραφέων ή και των Πατέρων ακόμα, δεν μπορούν να υπερισχύσουν ή να τεθούν παράλληλα όταν διαφοροποιούνται από τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων.
6. Συνεπώς κατά την Ιεραρχία μας ο Διάλογος οφείλει να θεμελιώσει τα πορίσματά του στην πραγματική διδασκαλία της α΄ χιλιετίας της Μίας και Αδιαίρετης Εκκλησίας, όπως αυτή έχει καταγραφεί αψευδώς στις αποφάσεις και τους κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων Της και όχι στις απόψεις κάποιων μεμονωμένων προσώπων, όποια θέση και αν είχαν αυτά.Τέλος, είναι βέβαια προφανές ότι εάν γίνει σεβαστή η απόφαση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος και αξιοποιηθεί η δοθείσα “κατεύθυνση” (παρ. 5) στον εν εξελίξει διάλογο στην Πάφο-Κύπρο, θα ανατραπούν πλήρως τα προκαθορισμένα συμπεράσματα του προσχεδίου (παράγρ. 15, 22, 32) και προπαντός η “αρχή της ποικιλίας εν τη ενότητι” που κάποιοι θέλουν να επιβάλλουν ως μοντέλο και “ως πρότυπο για την αποκατάσταση της πλήρους κοινωνίας” (παραγρ. 32) ! Παράλληλα με τα συμπεράσματα ανατρέπονται και συνολικά οι μεθοδεύσεις του Βατικανού και τινών άλλων … τουλάχιστον σε αυτή τη φάση του Διαλόγου. 'Iδωμεν …
Πάτρα 20.10.09
π. Αναστάσιος ΓκοτσόπουλοςΕφημέριος Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Πατρών
e-mail :
τηλ. 6945-377621
Πάτερ μου χαραμίζεσαι εδώ στην Πάτρα .
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσύ έπρεπε να πάς στην Κύπρο να ορθώσεις το ανάστημά σου & να βγάλεις ασπροπρόσωπους .
Τι Μεσσηνίας & Αχαϊας , εσύ αξίζεις & κανείς άλλος !
Φαντάσου ότι τα ΄βαλλες & με τον καθηγητή μας τον μεγάλο Φειδά & ττον έκανες & έχασε τον ύπνο του !
Τι κάθεσαι λοιπόν , χαραμίζεσαι !
Ενδιαφέρουσα ανάλυση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠού μπορώ να βρω το προσχέδιο ;
Λάμπης
Μεγάλη η εργασία σου. Διευκρινιστική και κατατοπιστική. Χαράς στο κουράγιο σου να γράψεις όλα αυτά. Απορώ γιατί κάποιοι από τους ιθύνοντες δεν διαβάζουν και κάτι από αυτά που λένε οι αντίθετοι όπως εσύ. Δυστυχώς το οικουμενιστικό πνεύμα τους έχει εμποτίσει μέχρι το μεδούλι. Συνέχισε να μας διαφωτίζεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστά δεν υπάρχει αντίλογος. Δόξα στον Θεό που υπάρχουν και σήμερα φωνές που τολμούν να λένε την αλήθεια. Στην εποχή των συμβιβασμών και του ωχαδελφισμού κάτι φωνές όπως η δική σας μας δίνουν θάρρος και δύναμη για αντίσταση.
ΑπάντησηΔιαγραφή11;27
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν έχεις τα κότσια ή απάντησε ή δώσε όνομα και βρίσε.
Έτσι κρυφτούλι δίνεις περισσότερη αξία στον αντίδικό σου.
Ψευτόμαγκα.
Συνετό, είμενο ωρίμου ανδρός. Χωρίς φανατισμούς και ρεβανσισμούς. Αποδίδει δικαιοσύνη και ενθαρρύνει όλους μας. Συγχαρητήρια πάτερ! Ο θεός μαζί σου... (μην το πάρεις επάνω σου μόνο)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο σου παπαΤάσο. Το τι θα ακολουθήσει το ξέρεις : θα σε πλακώσουν στην ειρωνεία και στο βρίσιμο. Γνωστή η μέθοδος, αλλά ξέρω ότι δε χαμπαριάζεις από αυτά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι σε άλλα με υγεία.
Παλιός, παλιός φίλος, από τα παλιά.
O Παπα-Τάσος λέγει ότι η Εκκλησία στηρίζεται στις οικ.Συνόδους και όχι στις γνώμες μεμονωμένων προσώπων όποια θέση κι αν έχουν σ΄αυτή (δηλ. και αγίων;).
ΑπάντησηΔιαγραφήΕρωτώ: ποιά οικ.Σύνοδος καταδίκασε ως αιρετικούς τους παπικούς, γιατί σε προηγούμενα κείμενά του επεστράτευε γνωμες προσώπων για να αποδείξει ότι ήσαν αιρετικοί.
-Επειδή έχω διαβάσει όλον τον Ζηζιούλα ,πού ο άγ Περγάμου μιλάει για όλα αυτα,όπως τα ΑΠΟΔΙΔΕΙ ο παπα-Τάσος;Αντίθετα μάλιστα...
-Πολύ εύκολα αποφαίνεται για το "πρωτείο" του επισκόπου Ρώμης στην πρώτη χιλιετία-πως όμως το αντιμετώπισε διαχρονικά η Εκκλησία;
-Το Filioque υφίσταται ως θεολογικό πρόβλημα απο τον β΄αι., αποκορυφώνεται επι Φωτίου, αλλά η ενότης εν τη θ.ευχαριστία δεν διασαλεύεται,και ούτε μετά το 1054, έχομε κάθετη διακοπή της ενότητος αυτής.Αυτή μάλλον μετά την Δ΄σταυροφορία επεκτείνεται, για να οριστικοποιηθεί μετά το 1453.
- πόσο εύκολα συνάγουμε το συμπέρασμα ότι η εν Ελλάδι Εκκλησία "έτριξε τα δόντια της ", στο Πατριαρχείο; τί το καινούργιο είπε; μήπως διαβάζουμε αυτό που υπηρετεί τον ιδεαλισμό μας;
-γιατί να μην πεισθώ στους επισκόπους, και να αμφισβητώ την ορθοδοξότητά τους ή την καλή τους πρόθεση; γιατί θα πρέπει πάντοτε να βλέπω τους καθολικούς ως Δούρειους ίππους, ως πότε θα ζω με φοβικά σύνδρομα έναντι του οποιουδήποτε άλλου;......
Ο παπα-Τάσος διερμηνεύς αυτοδιόριστος της Ι.Σ.Ι, δηλ. των επισκόπων της Εκκλησίας...γιατί;.. για να πεί τα αυτονόητα ...μάλλον για να μας πεί ότι δικαιώθηκε! προφανώς δεν διάβασε ή καμώνεται πως δεν διάβασε δηλώσεις επισκόπων που μετέχουν στο διάλογο...
ΑπάντησηΔιαγραφή-καιρός λοιπόν να προταθή σε επόμενη συνάντηση με τους παπικούς ως εκπρόσωπος της Εκκλησίας της Ελλάδος ο παπα-Τάσος.
Απορία:Τί διαφορετικό λέει ο Μεσσηνίας στο περιοδικό ΕΚΚΛΗΣΙΑ και τινές άλλοι σε δηλώσεις τους και συνεντεύξεις τους;
Συγχαρητήρια στόν παπα-Ἀναστάση. Ὀρθοτόμησε, ὅπως πάντα. Χαιρόμαστε ἰδιαιτέρως. Εὐτυχῶς ὑπάρχουν καί καλοί ποιμένες στήν Ἐκκλησία. Εὐτυχῶς! Πάντα τέτοια!
ΑπάντησηΔιαγραφήὌντως, ἔφερε πολύ καλό ἀποτέλεσμα ἡ "ὁμολογία πίστεως". Ἐλπίζω νά ὑπάρχει καί ἀνάλογη συνέχεια.
Ανώνυμε της 22/1ο 8.14πμ δεν είμαι ψευτόμαγκας , απλώς γνωρίζω τον άνδρα & προς Θεού δεν τον έβρισα .
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορώ να τον ατενίσω όμως , λόγω δυσθεόρητου θεολογικού ύψους , τρέμω ο απλούς θεολογίσκος , μην πάθω , ότι έπαθε ο μεγάλος Φειδάς η δεχθώ τα πυρά του όπως οι εκπρόσωποι της Ελλαδικής Εκκλησίας στην Κύπρο
Ευχαριστώ για τα σχόλια. Βέβαια ο καθένας ό,τι έχει μέσα του μας προσφέρει. Εύχεσθε να αποφευχθεί ο κίνδυνος του ανωνύμου 1:42 !
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τον ανώνυμο 3:46, επιγραμματικά :
1. Στα θέματα που έχει επιληφθεί Οικουμενική Σύνοδος, η απόφασή Της είναι αδιαπραγμάτευτη. Όποιοι αντιστρατεύονται στην απόφασή της δεν εκφράζουν στο σημείο αυτό τη εκκλησιαστική συνείδηση - όποιοι και αν είναι αυτοί ! Προσοχή όμως : σε θέματα ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΕΠΙΛΗΦΘΕΙ οι Οικουμ. Σύνοδοι η Εκκλησία αποφαίνεται μέσα από Τοπικές Συνόδους ή την «συνείδηση των Πατέρων» (consensus Patrum). Οι Τοπικές Σύνοδοι ή μεμονωμένα πρόσωπα – όποια θέση και αν έχουν – ΠΟΥ ΑΝΤΙΤΙΘΕΝΤΑΙ σε αποφάσεις Οικουμ. Συνόδων ΔΕΝ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ στο συγκεκριμένο θέμα. Υπάρχει αντίρρηση ;
2. Λυπάμαι που διαβάζετε επιλεκτικά τα κείμενα, τόσο που διαστρέφονται. Για τον Παπισμό η Εκκλησία έχει αποφανθεί σε πληθώρα Τοπικών, Πανορθοδόξων Συνόδων και όλοι οι Άγιοι ΟΜΟΦΩΝΑ - χωρίς καμία εξαίρεση - έχουν απερίφραστα αποφανθεί ότι είναι αίρεση ! Υπάρχει αντίρρηση ; Ποια σχέση έχει η ΟΜΟΦΩΝΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΩΝ για τον Παπισμό, με την περίπτωση της αναφοράς του προσχεδίου στο παπικό πρωτείο όπου έχουμε γνώμες κάποιων παπών ΑΝΤΙΘΕΤΕΣ ΣΕ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΟΙΚΟΥΜ. ΣΥΝΟΔΩΝ ; Περιμένω απάντηση !
3. Περί του Αγ. Περγάμου : Το βάρος αποδείξεως του ισχυρισμού σας «αντίθετα μάλιστα …» το φέρετε εσείς και όχι εγώ! Που λοιπόν ο Αγ. Περγάμου γράφει τα «αντίθετα» ; Περιμένω απάντηση !
4. Δε συνέταξα μελέτη περί του Πρωτείου «διαχρονικά» ! Σχολίασα το Προσχέδιο σε συνδυασμό με την συνοδική «κατεύθυνση» για τις Οικουμ. Συνόδους ! Είναι λανθασμένες και σε πιο σημείο οι επισημάνσεις μου ; π.χ. αναφέρω ότι στο Προσχέδιο δεν μνημονεύεται η καταδίκη ως αιρετικού του Πάπα Ονωρίου από ολόκληρη Οικουμ. Σύνοδο ! Είναι ανακριβές αυτό που λέω ; ή μήπως είναι ήσσονος σημασίας η καταδίκη και καλώς δεν αναφέρθηκε ; Παρακαλώ μία απάντηση !
5. Το ότι τελικά το Προσχέδιο ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ δε σας λέει τίποτα ;
6. Για το filioque : ας «λύσουμε» πρώτα το πρωτείο και βλέπουμε. Οι ιστορικές σας αναφορές δεν είναι απολύτως ακριβείς.
7. Μία διαπίστωση έκανα : η Ιεραρχία δεν συμμερίζεται τα όσα καταγγέλλει ο Πατριάρχης για την Ομολογία ! Ούτε έλαβε μέτρα, όπως Της είχε ζητηθεί ! Είναι λάθος η διαπίστωση ; Που έγραψα για «τρίξιμο οδόντων» ;! Πότε προέβην σε κρίσεις προθέσεων ;! Πού μίλησα για «Δούρειους ίππους» και «φοβικά σύνδρομα» ;! Δεν μπορώ να απολογούμαι για πράγματα που δεν είπα και ούτε καν φαντάστηκα !
8. Αγαπητέ ας καταθέτει ο καθένας μας με απλότητα και αγάπη τη μαρτυρία της συνειδήσεώς του και ας γίνεται μια ειλικρινής ανταλλαγή απόψεων χωρίς χαρακτηρισμούς και αντιπαλότητες. Από μια τέτοια επικοινωνία θα βγούμε όλοι ωφελημένοι.
Ευχαριστώ για την ευκαιρία της επικοινωνίας μας
π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος
Πάτερ Αναστάσιε
ΑπάντησηΔιαγραφήαπορώ με την υπομονή σου και την επιμονή σου!
Συνέχεια ερωτάς. Όμως δεν υπάρχει περίπτωση να πάρεις απάντηση στα ερωτήματά σου.
Δεν υπάρχει πραγματικός αντίλογος στα επιχειρήματά σου.
Πάντως συγχαρητήρια πολλά
Παιδιά, κάποιος άλλος ιστολόγος στην οδό του μόνο βρίζει, καθόλου δεν απαντά. Μην πέσουμε σε αυτή την παγίδα εδώ. Μου αρέσει που μιλάμε με επιχειρήματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμε 11:53,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφήστε τον τον δυστυχή αυτοεγκλωβισμένο στον μικρομέγαλο εαυτούλη του.
(σημ. το "μικρός" για μένα το "μεγάλος" για αυτόν).
πατερ μου σε σχέση με πολλούς από σας εδώ μέσα είμαι αγράμματος. Εντύπωση μου κάνει το ότι ασχολούμαστε με τα αυτονόητα.Υπάρχει λόγος να ασχολούμαστε με τον πάπα, το πρωτείο του και το κράτος του; Μήπως θα έπρεπε πράγματι η ιεραρχία να πάει κόντρα στο ρεύμα=πατριάρχη (οχι ως πρόσωπο-Βαρθολομαίο), να αναλάβει τις ευθύνες της και να βγει στις τηλεοράσεις, στον άμβωνα και όπου μπορεί για να ενημερώσει τον λαό του Θεού; Τι θα γίνει τότε.... θα αφορίσει όλην την Ελλάδα η μητέρα Εκκλησία; Εγώ προσωπικά, και να αποδεχθουν τα πάντα για τον πάπα, αποκ΄λείεται να τον προσκυνήσω. Συγνώμη που κατέβασα το επιπεδο της συζήτησης, δεν γνωρίζω θεολογιά, είμαι όμως πιστός άνθρωπος. Και πάλι συγνώμη
ΑπάντησηΔιαγραφή