ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ πάντοτε η δηµιουργική αυτοκριτική. Χωρίς συνεχή “θυσιαστική διάθεση” δεν γίνεται έργο ιεραποστολής. Χωρίς ολοκληρωτική αφοσίωση και πύρινη αγάπη δεν προσελκύονται ψυχές εις Χριστόν. Ο επαγγελµατισµός και η υπαλληλική νοοτροπία υπονοµεύουν κάθε πνευµατικη προσπάθεια. Οι μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας, τα αιώνια πρότυπά µας, δίνουν τις κατευθυντήριες γραµµές στο έργο της διαποιµάνσεως του λαού του Θεού. Ο αντίλαλος της φωνής τους είναι ανάγκη να φθάση και να συνεγείρη τους εργάτες του Αµπελώνος του Κυρίου: Αγαπήστε µε δύναµη και περισσή στοργή τον λαό που πεινά και διψά για λόγο Θεού. Όπως την εποχή του, έτσι και σήµερα, τονίζει ο Μ. Βασίλειος “δεινός( φοβερός) εστι λιµός( πείνα) αγάπης”. Και γι' αυτό “σας παρακαλούµε να ντυθήτε, να αποκτήσετε καρδιά σπλαχνική και πονετική, πραότητα και µεγαλοκαρδία. Αναλάβετε µε προθυµία τον κόπο που απαιτεί η αγάπη ...” Μη λησµονείτε: Ζήτε “εν τω κόσµω”, αλλά δεν είσαστε “εκ του κόσµου”. Είσαστε οι απεσταλµένοι του Χριστού για την αναµόρφωση του κόσµου. Είσαστε το αλάτι της γης και το φως του κόσµου. Γι' αυτό τονίζει και ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος: “Καθαρθήναι δει πρώτον (πρώτα να καθαρισθήτε) και είτα (έπειτα) καθάραι ... γενέσθαι φως και φωτίσαι. Εγγίσαι Θεώ και προσαγαγείν άλλους. Αγιασθήναι και αγιάσαι>. Αν εσείς δεν είσαστε κοντά στον Θεό, πώς θα φέρετε άλλους κοντά Του; Αν δεν έχετε αγιότητα, πως θα την προσφέρετε; .....Περιοδικό "ΖΩΗ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου