Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως Πωγωνιανής και Κονίτσης ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ

Θα σας μεταφέρω σε συνέχειες την ομιλία η οποία εκφωνήθηκε την Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009 στο Κέντρο Ενοριακής Διακονίας του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Πατρών ως πνευματικό αφιέρωμα στον Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως Πωγωνιανής και Κονίτσης κυρό Σεβαστιανό (1922-1994)

Σεβαστιανός

Τον είπαν : «νέο Πατροκοσμά, Παπαφλέσσα, Εθνάρχη, , ηγέτη, σύμβολο, μπουρλοτιέρη, φτερωτό άγγελο, σταυραετό της Ορθοδοξίας, μαχητή». Μία λέξη όμως τα περικλείει όλα αυτά και πολλά άλλα : πάνω απ’ όλα ήταν ο ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ. Αν ο ομώνυμος του μάρτυρας, ο Άγιος Σεβαστιανός, διακρίθηκε για την ομορφιά της νιότης και του παρουσιαστικού του, το νεανικό ζήλο, τη μαρτυρία και το μαρτύριο Ιησού Χριστού, αν το Άγιό του τον γνωρίζουμε με τα βέλη καρφωμένα στο λαμπρό από την καθαρότητα της αγνείας σώμα του, και ο νεότερος Σεβαστιανός έμοιασε στον Άγιό του και σε κάποια σημεία, δεν θα ήταν υπερβολικό να πούμε ότι τον υπερέβαλε. Έτσι, στην εκκλησιαστική ιστορία πλέον το όνομα Σεβαστιανός δεν παραπέμπει μόνο στον Άγιο Μάρτυρα του 3ου αι., των χρόνων του Διοκλητιανού, αλλά και στο νεότερο ομολογητή Επίσκοπο που πάλεψε στον 20ο αι. τη νέο-Διοκλητιανή βαρβαρότητα του Αλβανικού αθεϊστικού καθεστώτος ! Στην περίπτωσή μας το πρόσωπο εμπλουτίζει το όνομα !
«Κόνιτσα, Δεσποτάδες θα βρεις πολλούς, Σεβαστιανό κανένα. Είναι οι προφητικές και μαρτυρικές μορφές, που ο Θεός μας στέλνει κάθε τριακόσια χρόνια. Όχι γιατί είναι τσιγγούνης, αλλά γιατί δεν βρίσκονται εύκολα» ! Έτσι τον αποχαιρέτισε στην εξόδιο ο Αγιορείτης Ηγούμενος της Δοχειαρίου περιγράφοντας τον αποφατικά.
Φτωχή λοιπόν η διάνοια, αδύναμη η γλώσσα να προσεγγίσει μια τέτοια προσωπικότητα. Τολμούμε, υπήκοοι στο οφειλόμενο χρέος ευγνωμοσύνης σε όσα αυτός μας πρόσφερε, αλλά και με ιδιαίτερη συγκίνηση για την προσπάθεια των αγαπητών μας Κώστα Κάτελα και Ιω. Ψωμά, οι οποίοι αν και δεν τον γνώρισαν από κοντά όσο ζούμε, εντυπωσιάστηκαν από το έργο και την προσωπικότητά του. Ας προσεγγίσουμε λοιπόν τον Σεβαστιανό, αγαπητοί, με σεβασμό και με δέος. Βοηθοί μας στο μεγάλο και πέρα από τις δυνάμεις μας έργο θα σταθούν τρεις Μητροπολίτες – πνευματικά του παιδιά, που σε διαφορετικό βαθμό τον γνώρισαν και στάθηκαν κοντά του : ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος, ο οποίος τον γνώριζε μικρός στα Ιωάννινα, ο Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος, ο οποίος έλαβε τους δύο πρώτους βαθμούς της Ιεροσύνης στην Κόνιτσα από τον αοίδιμο Ιεράρχη και κυρίως ο συμπατριώτης μας σημερινός Μητροπολίτης Δρυινουπόλεως Ανδρέας, ο οποίος αγρευθείς υπό του αοιδίμου Σεβαστιανού και ωθούμενος από ιεραποστολικό ζήλο παρέμεινε μαζί του στην ξένη γι’ αυτόν Κόνιτσα από το 1967 και την διακονεί μέχρι σήμερα. Ο Μητροπολίτης Ανδρέας ήταν για εικοσιεπτάμισυ χρόνια ο στενότερος συνεργάτης του, ομόσκηνος και ομοτράπεζος και ομόψυχος του Σεβαστιανού. Και έτι πλέον είναι ο άμεσος διάδοχός του. Βεβαία ο ίδιος δεν παύει να λεει – μας το επανέλαβε και χθες το βράδυ σε συνάντηση μαζί του – «δεν έχω παραδεχθεί ακόμα ότι είμαι διάδοχος του Σεβαστιανού. Νομίζω πως είναι όνειρο. κακό όνειρο» ! Ενδεικτική η φράση του ήθους και της αγάπης στο Γέροντά του …

Τέλος Α΄ μέρους...