Συνέχεια από προηγούμενη ανάρτηση
Ὅλα αὐτά, ὅμως, μέχρι τὸν Μάιο του 1967. Γιατὶ τὴν χρονιὰ ἐκείνη, τὸ ἐρευνητικὸ χέρι τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Ἱερωνύμου ἀνέσυρε τὸν π. Σεβαστιανὸ ἀπὸ τὴν ἑκούσια ἀφάνειά του, καὶ μὲ τὶς ψήφους τῆς Ἱερᾶς Συνόδου την 1 Ιουνίου 1967 τὸν ἀνέδειξε σὲ Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης. Το ανακοινωθέν της Ι. Συνόδου είναι χαρακτηριστικό : «Πάντες (εξελέγησαν μαζί του και άλλοι 4 Μητροπολίτες) καλούνται δι’ επιστρατεύσεως χωρίς το παράπαν να το έχουν επιζητήσει και να έχουν προσφύγει εις πλάγια μέσα. Ιδιαιτέρα κατεβλήθη προσπάθεια ως προς τους Ιεράρχας, οι οποίοι θα ποιμάνουν Μητροπόλεις παραμεθορίους, όπου αι ευθύναι των έναντι της Εκκλησίας και του Έθνους είναι επηυξημέναι».
Πληροφορήθηκε την εκλογή του ευρισκόμενος σε περιοδεία σε χωριά των Ιωαννίνων. Επέστρεψε αμέσως στα Ιωάννινα συνάντησε τον Μητροπολίτη Ιωαννίνων Σεραφείμ (τον μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο) στον οποίο ανακοίνωσε την απόφασή του να μην αποδεχθεί την εκλογή του. Ο Ιωαννίνων Σεραφείμ τον προέτρεψε να αποδεχθεί την εκλογή και του χάρισε αρχιερατική στολή την οποία ο Σεβαστιανός φόρεσε, ελλείψει άλλης, στην χειροτονία του. Την ίδια μέρα ο Σεβαστιανός έστειλε από τα Ιωάννινα τηλεγράφημα στο οποίο δήλωνε ότι δεν αποδεχόταν την εκλογή του. Έγραφε :
«Προς την Σην Αγίαν και Ιεράν Σύνοδον της Εκκλησίας της Ελλάδος, Αθήνας. Μετ’ ευγνωμοσύνης βαθυτάτης ευχαριστώ θερμότατα δι’ εκλογήν μου εις το ύψιατον αξίωμα του επισκόπου. Αισθάνομαι όμως την τεραστίαν ευθύνην της τοιαύτης αποστολής και θεωρών εμαυτόν ουχί ικανόν και ενδεδειγμένον διά το αξίωμα τούτο, λίαν ευλαβώς και ταπεινώς παρακαλώ, όπως η Αγία και Ιερά Σύνοδος δεχθή την παραίτησίν μου και προκρίνη έτερον υποψήφιον αντί της ταπεινότητός μου. Μετά βαθυτάτου σεβασμού και ευγνωμοσύνης, αρχιμ Σεβαστιανός Οικονομίδης».
Πρόκειται – τονίζει ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου – για σπάνια περίπτωση να εκλεγεί κανείς και να αρνηθεί την εκλογή του, αποστέλλοντας τηλεγράφημα στην Ι. Σύνοδο ! Εν συνεχεία κατέβηκε στην Αθήνα και συνάντησε τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Έπεσε στα πόδια του και με δάκρυα τον ικέτευε για πολλή ώρα να επιλέξει άλλον. Ο Ιερώνυμος βλέποντας το κλάμα του και την αγωνία του, αλλά εκτιμώντας και τα προσόντα του, του είπε : «κάθισε γονατιστός όση ώρα θέλεις, δεν πρόκειται να υποχωρήσω. Πρέπει να αποδεχθείς αλλιώς θα καθαιρεθείς». Προ της αποφασιστικότητος και της εμμονής του Αρχιεπισκόπου και της απειλής της καθαιρέσεως ο Σεβαστιανός υποχώρησε και η τελετή του μεγάλου μηνύματος έγινε την 5η Ιουνίου, τέσσαρες μέρες μετά την εκλογή !
Εἶναι δὲ χαρακτηριστικὸς καὶ χαριτωμένος συνάμα ὁ διάλογος τοῦ Μητροπολίτου ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ καὶ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ, ὅταν ὁ τελευταῖος εἶχε ἐπισκεφθῆ, τὸ 1985, τὴν Κόνιτσα. Τὴν ὥρα ποὺ ἔτρωγαν, ἦλθε ὁ λόγος γιὰ τὴν ἐκλογὴ τοῦ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ, ὁ ὁποῖος ὑπενθύμισε στὸν Ἀρχιεπίσκοπο τὴν ἄρνησή του νὰ δεχθῇ τὸ ἀρχιερατικὸ ἀξίωμα. «Τὸ θυμᾶμαι», εἶπε ὁ μακαριστὸς ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ. Καὶ πρόσθεσε : «Εὐτυχῶς ποὺ δὲν σ’ ἄκουσα» ! Γιατί, πραγματικά, ὁ ἀείμνηστος Προκαθήμενος ἐκτιμοῦσε βαθύτατα τὸν ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟ καὶ ἀναγνώριζε τὸ ἔργο του.
Ἔτσι, λοιπόν, ὁ σεμνὸς λευΐτης δέχθηκε την επισκοποίησή του σὰν θέλημα Θεοῦ καὶ ὑποτάχθηκε στὴν βουλὴ τοῦ Ὑψίστου μὲ ταπείνωση καὶ ὑπακοή. Συρόμενος υψώνεται τελικά στο επισκοπικό αξίωμα, υπακούοντας στο θέλημα του Θεού. Δεν είναι αυτόκλητος, αλλά Θεόκλητος. Σε επιστολή του στο Πνευματικό του παιδί, τον νυν Μητροπολίτη Ναυπάκτου, χαρακτήριζε την επισκοπική διακονία ως σταυρό, αγώνα, θυσία, προσφορά, κούραση, κένωση και όχι ως ευκαιρία για άνεση και τρυφή.
Στον χειροτονητήριο λόγο του αναφέρθηκε στον Προφήτη Μωυσή που συναισθανόμενος το βάρος της αποστολής παρακαλούσε το Θεό να μην επιμείνει στην κλίση και στους Αγίους Πατέρες οι οποίοι απέφευγαν το Επισκοπικό αξίωμα και κατέληξε : «Οι καιροί είναι χαλεποί. Η πίστις των πολλών κλυδωνίζεται. Η αμαρτία αποθρασύνεται. Το κακόν κορυφούται. Χρειάζονται επομένως επίσκοποι ικανοί, με πίστιν, με αγιότητα, με αυταπάρνησην, με πύρινο ζήλον, με μόρφωσιν… Τι δύναται να πράξη ή να είπη τις εκ των μικρών και αδυνάτων και ακαταρτίστων, ως είμαι εγώ, καλούμενος εις το μέγα της επισκοπής υπούργημα;… Στην εποχή μας χρειάζονται Επίσκοποι ικανοί, με πίστιν, με αγιότητα, με αυταπάρνησιν, με πύρινον ζήλον, με μόρφωσιν. Εγώ όμως αισθάνομαι ότι υπολείπομαι εις το μέτρον εκείνο, το οποίο απαιτείται διά να ανταποκρίνεται ο Επίσκοπος εις τα πολυσχιδή διοικητικά και ποιμαντικά έργα. Εντεύθεν εθεώρουν ως μεγίστην τιμήν την συγκατάβασιν του Κυρίου να με δέχεται να Τον υπηρετώ παραμένων εν τη τάξει του πρεσβυτέρου».
Πληροφορήθηκε την εκλογή του ευρισκόμενος σε περιοδεία σε χωριά των Ιωαννίνων. Επέστρεψε αμέσως στα Ιωάννινα συνάντησε τον Μητροπολίτη Ιωαννίνων Σεραφείμ (τον μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο) στον οποίο ανακοίνωσε την απόφασή του να μην αποδεχθεί την εκλογή του. Ο Ιωαννίνων Σεραφείμ τον προέτρεψε να αποδεχθεί την εκλογή και του χάρισε αρχιερατική στολή την οποία ο Σεβαστιανός φόρεσε, ελλείψει άλλης, στην χειροτονία του. Την ίδια μέρα ο Σεβαστιανός έστειλε από τα Ιωάννινα τηλεγράφημα στο οποίο δήλωνε ότι δεν αποδεχόταν την εκλογή του. Έγραφε :
«Προς την Σην Αγίαν και Ιεράν Σύνοδον της Εκκλησίας της Ελλάδος, Αθήνας. Μετ’ ευγνωμοσύνης βαθυτάτης ευχαριστώ θερμότατα δι’ εκλογήν μου εις το ύψιατον αξίωμα του επισκόπου. Αισθάνομαι όμως την τεραστίαν ευθύνην της τοιαύτης αποστολής και θεωρών εμαυτόν ουχί ικανόν και ενδεδειγμένον διά το αξίωμα τούτο, λίαν ευλαβώς και ταπεινώς παρακαλώ, όπως η Αγία και Ιερά Σύνοδος δεχθή την παραίτησίν μου και προκρίνη έτερον υποψήφιον αντί της ταπεινότητός μου. Μετά βαθυτάτου σεβασμού και ευγνωμοσύνης, αρχιμ Σεβαστιανός Οικονομίδης».
Πρόκειται – τονίζει ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου – για σπάνια περίπτωση να εκλεγεί κανείς και να αρνηθεί την εκλογή του, αποστέλλοντας τηλεγράφημα στην Ι. Σύνοδο ! Εν συνεχεία κατέβηκε στην Αθήνα και συνάντησε τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Έπεσε στα πόδια του και με δάκρυα τον ικέτευε για πολλή ώρα να επιλέξει άλλον. Ο Ιερώνυμος βλέποντας το κλάμα του και την αγωνία του, αλλά εκτιμώντας και τα προσόντα του, του είπε : «κάθισε γονατιστός όση ώρα θέλεις, δεν πρόκειται να υποχωρήσω. Πρέπει να αποδεχθείς αλλιώς θα καθαιρεθείς». Προ της αποφασιστικότητος και της εμμονής του Αρχιεπισκόπου και της απειλής της καθαιρέσεως ο Σεβαστιανός υποχώρησε και η τελετή του μεγάλου μηνύματος έγινε την 5η Ιουνίου, τέσσαρες μέρες μετά την εκλογή !
Εἶναι δὲ χαρακτηριστικὸς καὶ χαριτωμένος συνάμα ὁ διάλογος τοῦ Μητροπολίτου ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ καὶ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ, ὅταν ὁ τελευταῖος εἶχε ἐπισκεφθῆ, τὸ 1985, τὴν Κόνιτσα. Τὴν ὥρα ποὺ ἔτρωγαν, ἦλθε ὁ λόγος γιὰ τὴν ἐκλογὴ τοῦ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ, ὁ ὁποῖος ὑπενθύμισε στὸν Ἀρχιεπίσκοπο τὴν ἄρνησή του νὰ δεχθῇ τὸ ἀρχιερατικὸ ἀξίωμα. «Τὸ θυμᾶμαι», εἶπε ὁ μακαριστὸς ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ. Καὶ πρόσθεσε : «Εὐτυχῶς ποὺ δὲν σ’ ἄκουσα» ! Γιατί, πραγματικά, ὁ ἀείμνηστος Προκαθήμενος ἐκτιμοῦσε βαθύτατα τὸν ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟ καὶ ἀναγνώριζε τὸ ἔργο του.
Ἔτσι, λοιπόν, ὁ σεμνὸς λευΐτης δέχθηκε την επισκοποίησή του σὰν θέλημα Θεοῦ καὶ ὑποτάχθηκε στὴν βουλὴ τοῦ Ὑψίστου μὲ ταπείνωση καὶ ὑπακοή. Συρόμενος υψώνεται τελικά στο επισκοπικό αξίωμα, υπακούοντας στο θέλημα του Θεού. Δεν είναι αυτόκλητος, αλλά Θεόκλητος. Σε επιστολή του στο Πνευματικό του παιδί, τον νυν Μητροπολίτη Ναυπάκτου, χαρακτήριζε την επισκοπική διακονία ως σταυρό, αγώνα, θυσία, προσφορά, κούραση, κένωση και όχι ως ευκαιρία για άνεση και τρυφή.
Στον χειροτονητήριο λόγο του αναφέρθηκε στον Προφήτη Μωυσή που συναισθανόμενος το βάρος της αποστολής παρακαλούσε το Θεό να μην επιμείνει στην κλίση και στους Αγίους Πατέρες οι οποίοι απέφευγαν το Επισκοπικό αξίωμα και κατέληξε : «Οι καιροί είναι χαλεποί. Η πίστις των πολλών κλυδωνίζεται. Η αμαρτία αποθρασύνεται. Το κακόν κορυφούται. Χρειάζονται επομένως επίσκοποι ικανοί, με πίστιν, με αγιότητα, με αυταπάρνησην, με πύρινο ζήλον, με μόρφωσιν… Τι δύναται να πράξη ή να είπη τις εκ των μικρών και αδυνάτων και ακαταρτίστων, ως είμαι εγώ, καλούμενος εις το μέγα της επισκοπής υπούργημα;… Στην εποχή μας χρειάζονται Επίσκοποι ικανοί, με πίστιν, με αγιότητα, με αυταπάρνησιν, με πύρινον ζήλον, με μόρφωσιν. Εγώ όμως αισθάνομαι ότι υπολείπομαι εις το μέτρον εκείνο, το οποίο απαιτείται διά να ανταποκρίνεται ο Επίσκοπος εις τα πολυσχιδή διοικητικά και ποιμαντικά έργα. Εντεύθεν εθεώρουν ως μεγίστην τιμήν την συγκατάβασιν του Κυρίου να με δέχεται να Τον υπηρετώ παραμένων εν τη τάξει του πρεσβυτέρου».
Είναι-φαίνεται-στην πρόνοια τού Θεού,να υπάρχουν και σήμερα παραδείγματα Ιεραρχών με φόβο Θεού ! Δόξα νά έχει ! -Μέσα σέ λίγες μέρες δύο : Παύλος Σερβίας καί Σεβαστιανός Κονίτσης ! Εύχομαι ο άγιος Θεός να μάς παρηγορεί πιό συχνά ! Καί νά μάς στηρίζει.
ΑπάντησηΔιαγραφή