Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως Πωγωνιανής και Κονίτσης ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ

Συνέχεια από προηγούμενο

Αναφερθήκαμε στον ενθρονιστήριο λόγο του, στην υπόσχεσή του στους Βορειοηπειρώτες. Την υπόσχεση αυτή την υπηρέτησε μέχρι το τέλος της ζωής του προσφέροντας σ’ αυτή και καλλιεργώντας μέσα από αυτή τα χαρίσματα που του έδωσε ο Θεός.

"Σύμβολο του Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου" τον χαρακτήρισε σε επιστολή της η ΟΜΟΝΟΙΑ Αργυροκάστρου (1991). Ας προσέξουμε ότι ο Μητροπολίτης Σεβαστιανός – όπως τονίζει ο Σεβ. Ναυπάκτου - δεν ήταν πολιτικός, ούτε επαναστάτης, αλλά είχε τον παλμό των επαναστατών συνδεδεμένο με το εκκλησιαστικό φρόνημα και την πνευματικότητα των Επισκόπων. Έβλεπε το θέμα της Β. Ηπείρου μέσα σε εκκλησιαστικά πλαίσια. Ό,τι έκανε το έκανε ως Ορθόδοξος Ιεράρχης και Έλληνας Επίσκοπος, μέσα από την παράδοση της Εκκλησίας και του Γένους.

Την πνευματική διάσταση του αγώνα του αποδεικνύει η απάντηση που έδωσε εδώ στην Πάτρα, στο Ραδιοφωνικό Σταθμό της Ι. Μητροπόλεως, όταν τον ρώτησαν : «Σεβασμιότατε ποιος ξέρει πότε θα έρθει το «ποθούμενο»; Και εσείς άραγε, θα ζείτε για να το χαρείτε;» Η απάντηση του Ιεράρχου : «Ο Ρήγας Φεραίος τραγούδησε την ελευθερία της Ελλάδος, μα δεν την χάρηκε. Και ο Μάρκος Μπότσαρης πολέμησε γι’ αυτήν , μα δεν πρόλαβε να την δει. Ο Θεός δεν θα με ρωτήσει αν πέτυχα την εθνική αποκατάσταση της Β. Ηπείρου. Όχι! Θα με ρωτήσει μόνο αν τώρα έκανα αυτό που μπορούσα και έπρεπε. Κάνω λοιπόν, το χρέος μου…»


Ας δούμε πολύ επιγραμματικά τη δράση του για τον Ελληνισμό της Β. Ηπείρου :
1. Ήταν ο άνθρωπος που κυριολεκτικά νεκρανάστησε το Βορειοηπειρωτικό. Τότε που κανένας δε μίλαγε για Βόρειο Ήπειρο, μόνο ο Μητροπολίτης Σεβαστιανός, οργώνοντας κυριολεκτικά την Ελλάδα, σε Ναούς και πανεπιστήμια, σε κινηματοθέατρα και πλατείες, στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο ενημέρωνε και διαμαρτυρόταν για το δράμα των ξεχασμένων Ελλήνων. Ο πειστικός λόγος του ξέφυγε από τα ελληνικά σύνορα φτάνοντας σε κέντρα αποφάσεων στο εξωτερικό : στο Αμερικανικό Κογκρέσο, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο Λονδίνο. Να σταθώ λίγο στην επίσκεψη στο Λονδίνο, όπου τον υποδέχθηκαν με ιδιαίτερες τιμές ο πρύτανης των Βυζαντινολόγων Steven Ransiman και ο μέγας αρχαιολόγος Nikolas Hammond. Και οι δύο κορυφαίοι επιστήμονες όταν έρχονταν στην Ελλάδα επισκέπτονταν την ακριτική Κόνιτσα, για να δουν το Σεβαστιανό. Μία μικρή παρένθεση για τον Nikolas Hammond : διεξήγαγε αρχαιολογικές έρευνες σε ολόκληρη σχεδόν την Β. Ήπειρο (εκτός Κορυτσάς) και στην περίφημη έκδοσή του EPIRUS απέδειξε την ελληνικότητα της ενιαίας Ηπείρου. Το βιβλίο αυτό έγινε αιτία να του απαγορευθεί η είσοδος στη Β. Ήπειρο από το Αλβανικό καθεστώς !
2. Σταθμός στον αγώνα του αυτό υπήρξε η ίδρυση το 1982 της Συντονιστικής Φοιτητικής Ένωσης Βορειοηπειρωτικού Αγώνα (ΣΦΕΒΑ). Εκατοντάδες δεν είναι υπερβολή να λέγαμε ότι άγγιξαν τα 1.000 τα μέλη και οι στενοί της συνεργάτες φοιτητές και νέοι επιστήμονες στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα, τα Γιάννενα που στρατεύτηκαν στον αγώνα του Σεβαστιανού υψώνοντας μαζί με την Ελληνική σημαία ως λάβαρο το ράσο του Σεβαστιανού. Αυτό το τριμμένο ράσο εννοούσε το σύνθημα «Όταν το ράσο γίνεται σημαία, τότε η νίκη είναι βεβαία». Ο Σεβαστιανός δεν ήταν μόνο ο ιδρυτής και χρηματοδότης της ΣΦΕΒΑ, αλλά κάτι σημαντικότερο: ήταν η ψυχή της, ο εμπνευστής της, ο εμψυχωτής της. Ήταν αυτός που με το λόγο του, με την ψυχική του δύναμη, το αγωνιστικό του φρόνημα, το ακέραιο ήθος του, τη συνέπειά του, με ολόκληρη τη ζωή του άνδρωσε τη ΣΦΕΒΑ, εμψυχώνοντας τα μέλη της. Στο Σεβαστιανό κυρίως οφείλεται το ότι οι φοιτητές και οι νέοι της ΣΦΕΒΑ προσέφεραν το νεανικό τους ενθουσιασμό και θυσίασαν χρόνο, διασκέδαση, διακοπές, μαθήματα για τον ιερό αγώνα του Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου. Έδιναν έναν αγώνα χέρι με χέρι, καρδιά με καρδιά και κάποτε αίμα με αίμα. Αψήφησαν πολλές φορές και κινδύνους για τη μετέπειτα σταδιοδρομία αλλά και την ίδια τους τη ζωή.
Ο Σεβαστιανός είχε δώσει στη ΣΦΕΒΑ πρώτιστα διάσταση πνευματική-εκκλησιαστική. Κύριο μέλημά του ήταν η πνευματική πρόοδος των παιδιών και η συγκράτησή τους από τους κινδύνους της νεότητας.
Η σχέση του Σεβαστιανού με τους νέους της ΣΦΕΒΑ ήταν αμφίδρομη. Χαιρόμαστε να βρισκόμαστε κοντά του, κολακευόμαστε που μας έλεγαν «παιδιά του Σεβαστιανού», αλλά και αυτός, είμαστε σίγουροι ότι καυχιόταν για τα «παιδιά» του, πάντοτε μίλαγε με καμάρι για τα «παλικάρια της ΣΦΕΒΑ».
3. Το 1987 ίδρυσε τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Βορειοηπειρωτικού Αγώνα (ΠΑΣΥΒΑ) με έδρα την Κόνιτσα, σύνδεσμο στον οποίο συμμετέχουν εξέχοντες επιστήμονες και στελέχη του διπλωματικού χώρου. Ο ΠΑΣΥΒΑ διοργάνωσε στην Κόνιτσα δύο πολύ αξιόλογα επιστημονικά συνέδρια (1987 & 1990) των οποίων έχουν ήδη εκδοθεί οι τόμοι των πρακτικών τους.
4. Η Μητρόπολη Κονίτσης την εποχή του Χότζα ήταν το καταφύγιο φυγάδων, βορειοηπειρωτών και αλβανών, χριστιανών και μουσουλμάνων. Δεν υπήρχε φυγάς ανεξαρτήτου εθνικότητας και θρησκεύματος που να μην φιλοξενήθηκε στη Μητρόπολη, που να μην άκουσε λόγο παρηγοριάς, αγάπης και ελπίδας.
5. Ας προσέξουμε, τέλος, ότι ο Σεβαστιανός είχε εντάξει το Βορειοηπειρωτικό σε εκκλησιαστικά-πνευματικά πλαίσια. Τόνιζε σε πολλούς τόνους την υποχρέωση προσευχής γα τη λύση του ζητήματος. Γι' αυτό και ανέθεσε στον αγιορείτη μοναχό π. Γεράσιμο Μικραγιαννανίτη τη σύνθεση Ι. Παράκλησης προς τους αγίους της Βορείου Ηπείρου υπέρ των Βορειοηπειρωτών. Στα ίδια πλαίσια είχε καθορίσει και άλλες τρεις προσευχητικές εκδηλώσεις στη Μητρόπολή του :
α) Αγρυπνία στην Ιερά Μονή Μολυβδοσκεπάστου στις 15 Αυγούστου, δίπλα στα ελληνοαλβανικά σύνορα,.
β) Ανάσταση στο τελευταίο ακριτικό χωριό Μαυρόπουλο απέναντι από την Δρόπολη Αργυροκάστρου. Η τελετή της Αναστάσεως καθιερώθηκε στα χρόνια του Χότζα κατόπιν αιτήσεως των Βορειοηπειρωτών, οι οποίοι παρακολουθούσαν μέσα από τις γρύλλιες των παραθύρων, ενώ ο αντίλαλος του ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ έφτανε σ' αυτούς με ισχυρά μεγάφωνα.
γ) Ιδιαίτερα σημαντική ήταν η διοργάνωση "τριήμερου πένθους και προσευχής" στη Μητρόπολή του στα μέσα Φεβρουαρίου. Οι εκδηλώσεις κορυφώνονταν την Κυριακή στο Δελβινάκι Ηπείρου όπου μετά την αρχιερατική Θεία Λειτουργία, ψαλλόταν επιμνημόσυνος δέηση στο τάφο του Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως Βασιλείου (υπουργού της κυβέρνησης Αυτονομίας το 1914) και ακολουθούσε ομιλία του Μητροπολίτου Σεβαστιανού στον ίδιο χώρο. Τέλος στο συνοριακό φυλάκιο της Κακαβιάς απηύθυνε μήνυμα φιλίας και συνεργασίας προς τον Αλβανικό λαό αλλά και διαμαρτυρίας προς την κυβέρνησή του. Στις εκδηλώσεις συμμετείχαν χιλιάδες λαού από όλη την Ελλάδα.